Ik ben twee keer eerder bij haar geweest en die ervaringen waren zó naar, dat ik niet meer bij haar in de stoel wil liggen. De laatste keer dat ik bij haar was, zei ze letterlijk 'normaal gesproken, als ik zie dat iemand niet goed heeft geflost en zijn of haar gebit goed heeft bijgehouden, stuur ik diegene terug naar huis toe. Maar nu ik moeder ben geworden, merk ik dat ik zachter ben geworden'. Ik wist niet wat ik hoorde..
Beide keren maakte ze eerder nare opmerkingen die ik niet oké vind.
Ook qua pijn is het niet te verdragen. Ik ben echt geen watje, maar beide keren was het zó pijnlijk en een groot bloedbad dat het was alsof iemand me een vuistslag had gegeven in mijn mond. Niet één keer heeft ze gevraagd of het ging of dat ik even wilde spoelen.
Ik heb er slapeloze nachten van en ik krijg buikpijn als ik er alleen al aan denk. Nu wil ik dus morgenochtend de tandartspraktijk bellen om de afspraak af te zeggen. Het moest eigenlijk binnen 48 uur, anders worden kosten in rekening gebracht, maar dat heb ik er in dit geval echt voor over.
Ik vind het alleen heel moeilijk om morgenochtend te bellen. Uit angst voor wat de receptioniste gaat zeggen of vragen.. Ik vind het heel moeilijk om mijn grenzen aan te geven en voor mezelf op te komen. Dit soort situaties wil ik het liefst helemaal uit de weg gaan, maar dat kan natuurlijk niet. Maar ik wil het gewoon écht niet, die afspraak. Ik hou het mooi bij de tandarts zelf en vraag hem de volgende keer of hij mijn gebit wil reinigen. Dat is een fijne man.
Wat kan ik het beste zeggen als ik morgenochtend af bel?
