Geplaatst 
Allereerst: mods, ik heb de zoekfunctie gebruikt en een aantal algemene topics gevonden, maar ik heb zelf het gevoel dat ik daar met mijn probleem niet helemaal pas. Excuus als ik niet goed gekeken heb of mijn mening haaks staat op het beleid.
Al zolang ik me kan herinneren ben ik te zwaar. Ik was in de klas altijd één van de langste leerlingen en (vaak) ook degene die opviel op de foto als "fors" in alle opzichten: lang, te zwaar, grote voeten, dat soort dingen.
Ik denk dat ik 11 of 12 jaar was toen ik naar de drogist ben gefietst na een advertentie over Modifast en een blik poeder heb gekocht. In laten pakken als cadeautje, want dat viel in mijn ogen niet op (je kunt je de blik van de verkoopster voorstellen...). Heb ik overigens niet heel veel mee gedaan verder, ik vond het niet bepaald lekker en was er al heel snel klaar mee. Buiten mijn ouders gerekend overigens, die vonden het ook niet zo'n goed idee. Het illustreert misschien wel dat mijn gevecht tegen overgewicht al heel lang duurt.
Toen ik een jaar of 13/14 was, woog ik iets boven de 80 kilo en in de loop der jaren liep dat op tot 111. Daar ging de knop om (écht om) en ik ben 8 jaar geleden op eigen kracht afgevallen tot 90,4 kilo. Ik weet het nog precies, ik woog me op zondagochtend.
Op het moment dat ik lichamelijk zwaarder werk kreeg, ongeveer rond die tijd, kreeg ik het vriendelijk doch dringende verzoek vanuit huis dat ik dan wel moest stoppen met afvallen.
Ze vonden het goed wat ik deed, maar ik was er voor hun gevoel wel heel erg mee bezig en dit was zo toch goed?
Dat was het moment dat de knop voor mijn gevoel verdwenen is.
Al 8 jaar lang probeer ik de knop weer te vinden, het gevoel van toen terug te vinden. Dat gevoel van: het is klaar, hélemaal klaar. Ik ga dit doen.
Ik kon verleidingen weerstaan zonder een enorm innerlijk gevecht en voelde me echt onwijs sterk.
Na die tijd heb ik wel eens gelezen dat iemand zei dat het lukt als je het écht wil, dus dat je het niet graag genoeg wil als het niet lukt
dat vond ik heel erg om te lezen, want ik heb in de afgelopen 8 jaar werkelijk álles geprobeerd.Een greep uit de pogingen:
- koolhydraatbeperkt
- maaltijdvervangers
- eiwitrijk
- paleo
- kcal tellen
- Sonja Bakker
- Iets soortgelijks als Sonja, maar dan met iets meer kcal. Ook een boek iig.
- gewichtsconsulente via een online programma
- coaching via de sportschool
- eigen inzicht met app
- eigen inzicht zonder app
En vast nog wel wat losse pogingen hier en daar.
Ik kreeg een vriend en was eigenlijk vooral heel bang dat mijn gewicht mijn kinderwens in de weg zou staan. Wilde graag voor onze bruiloft afvallen, maar uiteindelijk werd ik dus vrij onverwacht zwanger
en zijn we een kerngezonde mooie dochter rijker. Na mijn bevalling ging mijn gewicht niet heel erg naar beneden. Ik ben een kg of 10 aangekomen tijdens mijn zwangerschap en na de bevalling is dat juist gestegen tot uiteindelijk ruim 130 kg.
Vanochtend woog ik 128 kg, dus er is al iets af.
De laatste tijd heb ik vooral 's avonds in bed regelmatig flinke huilbuien uit pure onmacht: waarom lukt het me niet meer? Ik wil het zo graag, maar het lukt me niet. Intussen hangt er een BMI van tegen de 38 boven mijn hoofd en staat er een berg van 40-50kg die ik eraf moet krijgen voor mijn neus.
Ik heb nu iets gedaan wat ik niet eerder heb gedaan: ik heb een afspraak met de diëtiste gemaakt. Het wordt me teveel, de berg wordt te hoog om het alleen op eigen kracht te doen. Volgende week donderdag heb ik de eerste afspraak.
In andere topics over afvallen zie ik veel berichten van mensen die een paar kg kwijt moeten, soms 10 of 15, maar in dat soort topics voel ik me niet zo thuis. Vaak verzanden ze ook in heel veel eetlijstjes.
Zijn er hier meer mensen die ook zoveel kwijt moeten en die zin hebben om mee te kletsen?
Ik hoop dat het niet een te negatief verhaal is geworden trouwens, dat was niet de bedoeling. Ik ga ervoor en hoop dat het me nu lukt om die omslag weer te maken
intussen blijft het erbij en is de auto met dochter ook wel erg handig. Die kan nog niet in het stoeltje namelijk.
