Allereerst ben ik werkzaam bij een poppodium waar alle concerten zijn komen te vervallen. Nu is er nog wel wat administratief werk bijgekomen, maar daar beginnen we aardig doorheen te raken. Zometeen is er hier geen werk meer voor mij totdat we de concerten weer kunnen herpakken. Gelukkig wordt ik wel voor 10 uur per week doorbetaald. Het is iig iets..
Daarnaast werk ik sinds 7 maanden een paar dagen per week als uitzendkracht bij een pompstation tussen enkel maar vaste krachten. Zij moeten met minder mensen gaan werken en een gehele afdeling gaan sluiten. Dikke kans dat ik hierdoor als uitzendkracht op straat kom te staan omdat ze anders vaste krachten betaald thuis moeten laten zitten. Onze manager gaat wel haar stinkende best voor me doen. Deze week hoor ik nog welke beslissing ze gemaakt hebben, maar ze hebben bij het uitzendbureau al aangegeven dat het waarschijnlijk niet heel goed voor mij uit zal pakken omdat heel veel bedrijven er nu uitzendkrachten uitgooien. Ik hoop dat ik dan nog ergens iets kan vinden als vakkenvuller/koerier bij een supermarkt oid.
Ook (en dit vind ik verreweg het heftigste) is mijn opa doodziek en heeft hij euthanasie aangevraagd. Mijn oma heeft een enorm zwakke weerstand waardoor we nu beter niet op bezoek kunnen komen. Vandaag zullen ze mijn opa palliatief sederen waardoor hij over een paar dagen zal komen te overlijden. Vanaf morgen zijn er bij uitvaarten enkel nog maar eerstegraads familieleden welkom bij uitvaarten door de coronamaatregelen. Dit betekent dat ik geen afscheid meer kan nemen van mijn opa en ook niet aanwezig mag zijn bij zijn uitvaart

Ik ben best wel van slag door dit alles en wil dit topic aanmaken omdat er vast wel meerdere mensen in ongeveer hetzelfde schuitje zullen zitten. Er zijn vast meer mensen die ook door het coronavirus en de bijbehorende maatregelen door een moeilijke tijd gaan. Die momenteel ook geen werk hebben, in onzekerheid zitten of wat dan ook.
Misschien kunnen we hier wat lief en leed delen en elkaar een hart onder de riem steken?