Geplaatst Waarom maak ik dit topic? Ik denk om het even van mij af te schrijven en ook om eens te luisteren bij jullie hoe jullie hier mee om zouden gaan.
Ik heb zelf nogal het gevoel van heen en weer geslingerd te worden in gevoelens maar eigenlijk ben ik diep van binnen zo boos. Hier mijn verhaal.
Sinds 9 jaar zijn mijn vriend en ik samen. Sinds 8 jaar wonen we ook effectief samen en sinds 4 jaar hebben we ons zoontje.
De relatie tussen mijn vriend en zijn moeder is altijd zeer breekbaar geweest. Mijn vriend en zijn moeder komen helemaal niet goed overeen. Mijn vriend is haar streken al jaren beu en wordt gillend gek als hij haar ziet.
Ik ken haar nu 8 jaar en ik ben van nature geen ruziemakend type. Ik ben van opleiding sociaal werker, met andere woorden mijn empathisch vermogen is groot. Laat dat nu net de moeilijkheid zijn.
Al jaren schipper ik tussen beide partijen. Ik wil dat schoonmoeder het goed heeft want vriend durft zeer hard te zijn naar haar toe maar langs de andere kant lokt ze heel veel gedrag zelf uit door bv hem letterlijk uit te dagen. Dit is dan voor haar dan als grapje om te zien hoe hij zou reageren. Echter doet ze dit altijd maar nadien schrikt ze van zijn reactie en is hij de slechte persoon. Zelfinzicht is niet aanwezig door beperkte capaciteiten op vlak van intelligentie.
Al jaren is ze het slachtoffer van van alles en iedereen en hier wentelt ze zich graag in.
Sinds de geboorte van onze zoon was ze direct verlekkerd om hem op te vangen wanneer nodig. Door mijn groot hart durf ik niet veel weigeren dus ging ik hier in mee. Wel moest ze van mij op zijn eten letten (Onze zoon was zwaarlijvig bij de geboorte) en mocht ze niet roken waar hij bij was.
Deze afspraken volgt ze niet op. Onze zoon krijgt donuts en kindersuprise als middagmaal want ze kan hem niets weigeren. Daarna krijgt hij nog snoepen, chips en alle andere suikerhoudende zaken. Als hij water vraagt buigt zij het om in fruitsap, limonade of cola ondanks dat ze weet dat dit niet mag.
Bij ons thuis krijgt onze zoon ook een een koek en een sapje maar dat is afgewisseld met gezonde voeding.
Wanneer onze zoon bij haar is, kijkt hij ook uren televisie of youtube. Hij vertelt dit eerlijk. Hij start om 11u en stopt om 17u. Speelgoed is er bijna niet en samen spelen gebeurt ook niet. Want hiervoor is ze te moe en heeft ze geen zin.
Als ik haar hier over aanspreek zegt ze dat ze hem niets kan weigeren. En dit klopt ook. Ze doet gewoon wat hij zegt met als resultaat dat ik mijn zoon telkens kordaat moet aanpakken nadat hij bij haar geweest is.
Dagelijks komen er ook meerdere mensen langs om bij mijn schoonmoeder op bezoek te komen. Dus veel tijd voor aandacht is er niet. Ze zoekt dan ook alle mensen in miserie op zodanig dat ze zich hier kan in wentelen. Heerlijk vindt ze dit. (Ik vermoed dat het bij jullie onder tokkie valt? Kan dit? )
Wat het roken betreft (elektronisch) houdt ze zich ook niet aan de afspraken. We hebben haar reeds meerdere malen betrapt dat ze dit doet waar hij bij is.
Om de lieve vrede te bewaren en om mijn zoontje zijn omi niet te ontnemen heb ik deze dingen door de vingers gezien. Tja ze ziet hem graag en hij ziet haar graag.
Tot onze zoon vorige week vroeg of het niet erg was om zonder gordel in de auto te zitten. Ik vroeg hem bij wie hij dat gedaan heeft en zijn antwoord was bij zijn omi. Dit voor korte afstanden (paar kilometer).
Ik viel stijl achterover. Ik was kwaad en verdrietig!
Dit kan er bij mij niet in. Mijn schoonmoeder rijdt in een kleine volkswagen up en dan zet ze mijn zoon in de wagen zonder gordel. Dan zie je jouw kleinkind toch niet graag? Dit is zo gevaarlijk. Ze moet maar aangereden worden of heel hard moeten remmen en mijn zoon is het slachtoffer.
Dit wringt enorm bij mij.
Ik heb haar hier over aangesproken en ze geeft toe dat ze dit 1x gedaan heeft. Zoals ik verwachtte belooft ze dit nooit meer te doen maar dat ze dit deed omdat zij dit vroeger ook mocht. Tja hallo tijden veranderen en het aantal auto's op de baan ook. Ook weet ik dat ze hoogstwaarschijnlijk liegt over dat 1 maal. Ik geloof op dat vlak mijn zoontje aangezien dat een kind van 4 zoiets niet kan verzinnen.
Ik weet uit ervaring dat mijn schoonmoeder echt niet luistert en gewoon haar zin doet. Ze liegt waar je bij staat zonder verpinken.
Gisteren kreeg ik bericht van haar of mijn zoontje bij haar kwam vandaag omdat er een ander kindje kwam spelen. Nog geen minuut na haar bericht krijg ik bericht van de mama van dat kind of mijn zoontje komt. Ik weet zo dat dit afgesproken is. Ik heb hem nu laten gaan omdat ik weet dat ze met die kinderen niet met de auto rijdt maar blij word ik er niet van.
Jammer genoeg is ze echt niet bijster slim en dit merk je in haar hele handelen.
Echter is er duidelijk iets bij mij geknapt. Dit trek ik niet meer en wil ik niet meer.
Wat is nu mijn punt.
- Iets in mij zegt om hem niet meer te laten gaan omwille van alles wat er al gebeurd is en vooral omdat ik het vertrouwen volledig kwijt ben.
- Langs de andere kant ziet mijn zoontje haar wel graag. Kan ik hem dan zijn omi ontzeggen?
- Naar ons thuis komen is niet mogelijk want mijn vriend wil haar hier niet zien. (In het verleden heel veel gebeurd waar ze echt fouten gemaakt heeft)
- Overreageer ik?
Je moet weten dat ik de afgelopen jaren al op verschillende manieren met haar gecommuniceerd heb. Van heel kordaat tot bemiddelend. Van woedend tot verdrietig... Sinds een paar jaar heb ik berustend gereageerd en doet ze puur haar zin waardoor het leefbaar is. Echter moet ik dit blijven doen als de veiligheid van mijn zoon in gevaar komt? Want zo voelt het momenteel aan voor mij.
Misschien kunnen jullie een beetje wijsheid brengen.
). 
