Geplaatst: 25-03-19 12:55 Een moeilijk topic voor mij, heb hier en daar al wel eens wat losgelaten maar nog nooit alles samengebundeld in 1 topic. Weet ook niet of ik er goed aan doe, maar misschien lucht het ook wel op om eens mensen te hebben die er met objectieve ogen naar kijken.
Ik heb een aantal fysieke problemen/klachten en wil graag heel veel dingen doen, maar het komt er allemaal niet van. Ik steek het steeds op die fysieke klachten maar misschien ligt het ook wel gewoon aan mijzelf, ik heb misschien gewoon geen karakter genoeg. Ik zeg wel steeds 'ik trek het mij niet aan en ik doe het gewoon' maar uiteindelijk doe ik het niet.
Qua fysieke klachten heb ik het volgende rijtje:
- spondyloarthropathie (voorlopig stabiel)
- fibromyalgie
- spastische/prikkelbare darm
- vitamine D tekort
- scheenbeenvliesontsteking aan beide benen
De dingen waar een behandeling voor is ben ik met een behandeling bezig, al heeft dat voorlopig niet het gewenste succes. Maar we zetten door en hopen toch nog op een verbetering in de toekomst.
Wat ik graag zou willen (naast werken):
- tijd spenderen met de pony's
- (opbouwen voor) een trektocht
- tijd spenderen aan de hond, ook daar meer mee gaan wandelen (nu is het vooral moeders hond zeg maar)
- alles in orde maken in mijn appartement, zodat ik eindelijk eens kan verhuizen (moet nog alles inpakken)
- afvallen, liefst een kilo of 10 .. dus meer bewegen en gezonder eten (voor zover dat nog kan).
Dat zijn zo'n beetje de grote dingen, en het lijkt niks, maar voor mij is het met momenten een enorme opgave. Dan wil ik enkel maar stilletjes op de bank zitten en helemaal niks doen, waarna ik mij dan schuldig voel dat ik weer maar eens niks heb gedaan ...
Om een situatie te beschrijven die zich afgelopen dagen heeft voorgedaan:
- donderdag was het mooi weer, heb ik voormiddag kiné gehad voor mijn scheenbenen en ben ik namiddag naar de pony's geweest. Lekker een rondje in het bos gedaan, ook een stuk erop (zit op paardengebied ook met angst) en ging helemaal fijn. De andere pony daarna nog even wat aandacht gegeven, helemaal prima. Wilde dit op vrijdag herhalen.
- vrijdag .. had telefoon gehad van mijn baas dat er een zieke was, of ik niet kon komen werken. Had om 11.30u een afspraak op staan die ik niet zomaar kon (en wilde) afzeggen. Dus besproken dat ik van 8u tot 11u zou komen versterken, de rest zouden ze wel oplossen. Nu waren die 3u echt een hel, problemen en één en al chaos. Daarna naar die afspraak die uitliep en dus heel mijn namiddag-planning in de war stuurde. Uiteindelijk zo'n 2u later dan gepland bij de paarden aangekomen, waarbij ik zo moe was dat ik een wandeling in het bos niet meer zag zitten. Heb ze dan wat laten grazen en gepoetst en dat was het.
- zaterdag moest ik werken tot 14.30u en zat in de planning daarna naar de paarden gegaan, maar ik was zo moe (van vrijdag nog?) dat ik de energie niet kon opbrengen en niks heb gedaan.. morgen weer een dag.
- zondag hetzelfde verhaal, om 14.30u zo moe dat ik, ondanks het mooie weer, het gewoon niet kon. En daarna had ik om 17u spijt daarvan, want had toch heus wel kunnen gaan. Echter zag ik het dan niet meer zitten om nog te gaan (is 30 min enkel met de auto, en als ik er ben wil ik ze wel allebei aandacht geven) en heb me dus de hele avond schuldig gevoeld.
En dan is het vandaag, waarop ik vrij ben en vanmiddag naar de paarden ga. Maar ik voel me zo moe en slecht en leeg dat ik niet weet of ik wel echt iets met hen kan/wil doen. En dan denk ik enerzijds: komop joh, stel je niet aan. Je bent jong en het is (redelijk) mooi weer, je hebt een vrije dag en ga gewoon van die paarden genieten. Anderzijds voel ik me gewoon rotslecht.
Daar word ik dus moe van.. van mezelf .. constant die innerlijke strijd. En dat uit zich voor een groot stuk bij de paarden, maar ook gewoon met alle andere dingen die ik wil ondernemen. Ik kom er niet aan toe, er is altijd wel iets. Zelfs als ik een planning maak loopt die 9/10 compleet mis.
Burnouts of depressies ofzo is een groot woord, maar iets scheelt er wel. Is het een gevolg van het fysieke? Van de pijn en de last die dat meebrengt? Het lijkt zo, maar wat doe ik eraan? Gewoon doorgaan helpt blijkbaar niet, want er duiken steeds nieuwe problemen op. Ga bij deze ook stoppen want het is al een heel betoog geworden
Bedankt als je het helemaal gelezen hebt en als er vragen zijn sta ik daar natuurlijk voor open. 
Maar zoiets is dan ook weer zo'n voorbeeld van wat ik bedoel: ik wil dat wel aanpassen en het juiste doen, maar daar kruipt tijd en energie in om te kijken wat je wel/niet mag eten en dit dan ook halen in de winkel en maken, proberen en eventueel aanpassen als het toch niet werkt, etc. En daar heb ik gewoon echt de fut niet voor om dat er ook nog eens bij te nemen. En dat klinkt misschien heel stom, maar zo voel ik mij wel.
