Bokt.nl

**Geplaatst**: 10-11-18 12:57

Niet kunnen vertrouwen op lichaam (somatiseren)

Geplaatst: 10-11-18 12:57

Ben ik weer

Ik wil hier graag over sparren. Psychisch ga ik best lekker, alleen mijn lijf zorgt ervoor dat ik in een vicieuze cirkel terecht kom -O-

Per dag is het bij het opstaan kijken hoe mijn lijf het doet. Ben ik energiek, hoe is mn rug, doet mn neus normaal(chronisch ontstoken slijmvliezen), of heb ik ander ongemak? De helft van de week heb ik ergens last van, want doordat ik somatiseer, krijg ik van stress heel snel last van mn lijf. Maar nu komt het, mijn lijf laat me dus soms in de steek, waardoor ik nu stress krijg daarvan. 'Oh jeej, gaat mijn lijf het wel doen?' 'Kan ik van mijn lijf op aan?' Waardoor mn hartslag dus omhoog gaat en ik bijv slecht slaap. Dus met tot resultaat, dat ik me slecht voel.
Gisteren had ik het weer, zit ik gezellig op verjaardag bij de buren, met in mn achterhoofd dat ik niet te laat naar bed moet, want vandaag heb ik een feest van mn broer, en moet ik 's nachts terug rijden.
Toen ik naar bed ging, begon ik me daar zorgen om te maken, mede doordat mijn lijf raar reageerde op de 4 radlers(last van mn maag en ook hoge hartslag, zo'n 80 in rust, normaal is dat 55 in rust voor mij), waardoor ik dus onwijs in de stress schoot met tot gevolg dat mijn hartslag uiteindelijk hoog bleef. Uiteindelijk slaap ik dus crap, en word ik wakker alsof ik onder een trein heb gelegen. Ik wil verder slapen, maar ik ben dan al te gestrest voor de hele dag. -O-

En daar word ik dan weer down van en het voelt zoooo ontmoedigend. Ik heb wel tools om stress te reduceren, maar deze stress gaat er dwars doorheen. Dus ik ga kijken naar natuurlijke medicatie om stress te verlagen, want ik ga niet meer aan de zware medicatie, dat vertik ik. Ook heb ik binnenkort nog een afspraak met de psycholoog, en bespreek ik dit uiteraard weer.

Is er iemand die dit herkend? Die bekend is met somatiseren? Die weer het vertrouwen heeft terug gekregen in zijn lijf? Help, want ik wil gewoon 'normaal' kunnen functioneren!

Edit: ik somatiseer overigens al op 'normale' stress voor bijvoorbeeld school.

**Geplaatst**: 10-11-18 13:03

Geplaatst: 10-11-18 13:03

Is er al acceptatie van het feit dat je lichamelijk niet altijd fit bent?
Je maakt je nu druk om iets waarop je geen invloed hebt. Als je kunt accepteren dat je de ene dag fitter bent dan de andere en dat los kunt laten kun je zonder stress naar bed.

Ik heb fibromyalgie en weet ook nooit hoe mijn lichaam voelt als ik wakker wordt. So be it, als ik last heb doe ik rustiger aan, pech. Als ik me fit voel is dat mooi mee genomen. Ik ga daar echt niet meer over nadenken.

Laatst bijgewerkt door Goof op 10-11-18 13:06, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 10-11-18 13:05

Geplaatst: 10-11-18 13:05

Ik ken het wel herken het niet. Daarmee bedoel ik ik heb heel lang een echt weigerend lijf gehad waarvan iedere dag of ieder uur verrassing was wat het wel en wat het niet deed die dag. Kon zo van weinig aan de hand omkiepen met een been dat dacht doe het zelf maar.

Toch ik heb geleerd, laat los laat los. Als er werkelijk iets ontstaat waardoor je niet functioneerd dan los je het dan ter plaatste wel op. Meer doen dan dat heeft geen zin, wordt je knettergek van en vreet energie,

Enige dat ik kan denken is dat het geestelijk niet zo ok gaat dan je zelf denkt maar je een andere manier gevonden hebt om je druk te maken. Praat je hierover met je therapeut?

Tips die ik kan geven. Doe het niet, voel je een pijntje, tsja jammer dan werkt alles nog soort van? Zo ja opstaan en je dag beginnen en je zelf bezig houden.

Waarom zou je ieder moment willen weten hoe je lichaam het doet? Wat wil je ermee bereiken?

Als ik altijd bewust zou zijn van de aantoonbare fysieke pijn die ik heb oa. Dan zou ik strak staan van de pijn stilling denk ik. En nu ik doe gewoon wat ik moet en wil doen. Soms teveel maar dan merk ik dat vanzelf wel. Me er druk over maken zou ik diepongelukkig zijn van alles dat ik niet meer kan door een weigerend lijf -O-

Laatst bijgewerkt door karuna op 10-11-18 13:06, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 10-11-18 13:06

Geplaatst: 10-11-18 13:06

Wat rot zeg!
Ik kan je niet verder helpen, ben ik bang. Wat ik me wel afvraag als ik jouw verhaal lees: probeert je lijf je niet te vertellen dat je teveel van jezelf vraagt? Dat je het wat rustiger aan moet doen en jezelf meer tijd moet geven om te herstellen?
Ik weet het niet hoor, maar ik noem het toch maar. Misschien kan je er wat mee.
Sterkte!

**Geplaatst**: 10-11-18 13:08

Geplaatst: 10-11-18 13:08

Goof schreef:
Is er al acceptatie van het feit dat je lichamelijk noet altijd fit bent?
Je maakt je nu druk om iets waarop je geen invloed hebt. Als je kunt accepteren dat je de ene dag fitter bent dan de andere en dat los kunt laten kun je zonder stress naar bed.

Ik heb fibromyalgie en weet ook nooit hoe mijn lichaam voelt als ik wakker wordt. So be it, als ik last heb doe ik rustiger aan, pech. Als ik me fit voel is dat mooi mee genomen. Ik ga daar echt niet meer over nadenken.

Goede vraag, misschien vecht ik er iets te hard tegen. Misschien focus ik wel op het 'normaal' te willen zijn...

Amber, ik denk niet dat ik heel veel vraag. Maar daar ben ik altijd wel mee bezig geweest

**Geplaatst**: 10-11-18 13:09

Geplaatst: 10-11-18 13:09

Heel herkenbaar. Ik zet stress op mijn buik(spieren) met als gevolg dat maag en darmen ernstig gaan protesteren. Als ik 's nachts weer ga laagvliegen ga ik gewoon huishouden=hoofd verzetten. Was vouwen, strijken, was draaien. Op een gegeven moment kan ik weer mijn bed in zonder er weer uit te vliegen.
Volgende dag kan ik twee dingen doen accepteren dat het een but nacht was of er dwars tegenin gaan.

**Geplaatst**: 10-11-18 13:10

Re: Niet kunnen vertrouwen op lichaam (somatiseren)

Geplaatst: 10-11-18 13:10

Waarom zou je normaal willen zijn?

**Geplaatst**: 10-11-18 13:11

Geplaatst: 10-11-18 13:11

karuna schreef:
Waarom zou je normaal willen zijn?

Het heeft inderdaad totaal geen zin jezelf te vergelijken met een ander.
Iedereen functioneert anders, accepteer hoe je bent en wat je wel kan. Maak je niet druk, je verandert er toch niets aan. Prima toch +:)+

**Geplaatst**: 10-11-18 13:12

Geplaatst: 10-11-18 13:12

Daarnaast wat is normaal?

Anderen maken zich vaak drukker over mij dan ikzelf. Soms kan ik veel soms geen barst. Maak me dar ook geen moment druk om. Ben ik fit maak ik er gebruik van zo niet (zoals afgelopen dagen) dan is het in en om huis vooral niet te veel doen en aanluieren.

En ja dat kan ook zijn ene dag rolstoel nodig hebben voor een lu llig klein stukje en de dag erop stukje skieen. _O-

**Geplaatst**: 10-11-18 13:15

Re: Niet kunnen vertrouwen op lichaam (somatiseren)

Geplaatst: 10-11-18 13:15

Er is sowieso geen 'normaal' nee.

**Geplaatst**: 10-11-18 13:16

Geplaatst: 10-11-18 13:16

Goof schreef:
karuna schreef:
Waarom zou je normaal willen zijn?

Het heeft inderdaad totaal geen zin jezelf te vergelijken met een ander.
Iedereen functioneert anders, accepteer hoe je bent en wat je wel kan. Maak je niet druk, je verandert er toch niets aan. Prima toch

Haha, ja wat is normaal? Nja, ik zou graag niet de helft van de week last van mijn lijf hebben, om 7 uur kunnen opstaan zonder dat ik daar een dag van van slag ben, me niet druk om mn lijf te hoeven maken als ik een keer een biertje drink, 3 tot 4 dagen in de week kunnen werken. Dat moet allemaal mogelijk zijn, want feitelijk is er niet zoveel mis met mijn lijf. Misschien dat dat frustreert, het zou moeten kunnen, maar het lukt niet...

**Geplaatst**: 10-11-18 13:19

Geplaatst: 10-11-18 13:19

Eerlijk gezegd denk ik dat het je geest is die je (onbewust) in een vicieuze cirkel houdt en dat je lijf daar op reageert, niet omgekeerd.

Het soms slecht slapen, en dan vooral wanneer je eigenlijk goed 'moet' slapen om volgende dag fit te zijn herken ik wel. Strontvervelend om soms uren wakker te liggen maar ik geef daar mijn lijf niet de schuld van. Is toch echt mijn geest die maar blijft doormalen (vannacht vond ik dat de regen te veel lawaai maakte, seriously :')

.
Beste is om dat overactieve stel hersens uit te zetten en liefst weg op het nachtkastje. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan.
Afleiding werkt het beste, dus echt verplicht aan iets anders denken. Ipv de lawaaierige regen of in jouw geval het zeurende lijf, de mooie rit met je paard laatst of de leuke avond met vrienden of iets anders dat leuk was.

Focus niet op elk dingetje dat je voelt en probeer het idd wat los te laten. Sterkte.

**Geplaatst**: 10-11-18 13:20

Geplaatst: 10-11-18 13:20

Iedereen heeft zo zijn of haar eigen struggles. Sommige zichtbaar andere onzichtbaar. Je hoeft niet elke dag perfect te zijn. Het is toch een kwestie van accepteren. Dat gaat het ene moment makkelijker dan de andere dag maar goed het hoeft ook niet allemaal tegelijk te komen.

**Geplaatst**: 10-11-18 13:22

Geplaatst: 10-11-18 13:22

Tja, laat dat los. Op dit moment is de situatie zo en je kan het niet zo veranderen dat het morgen anders is. Leef je leven en laat die controle en dat vergelijken met anderen los.
Ik werk 4 dagen omdat 5 me fysiek niet lukt. Nou en? Je hebt last van biertjes? Dan drink je het of niet of je accepteert dat je een dagje last hebt. Nou en?

**Geplaatst**: 10-11-18 13:43

Re: Niet kunnen vertrouwen op lichaam (somatiseren)

Geplaatst: 10-11-18 13:43

Ik werk zelf niet eens meer, een stompzinnige vier uur per week lukte niet meer. Heb ook lopen vechten want het moet en zal enz. Gevolg ik zit gewoon alsnog thuis al weer jaren alleen had het me een hoop meer wao opgeleverd als ik niet zo was blijven knokken om te werken want iedereen kan het doet het, ik ben alleen maar beetje moe en heb pijn en ben vaker ziek enz. Ben daar dus niks mee opgeschoten maar dankzij de laatste dagrevalidatie is me dat laatste malen goed afgeleerd.

Slaapmalen kun je eventueel oplossen door desnoods een zen muziekje op te zetten en ontspan. Kijk hoever je komt met schaapjes of wolken tellen. Je druk makej om niet slapen maakt het alleen maar erger helaas.

Enige wat je toch kan doen is de situatie accepteren zoals hij is. En daar desnoods hulp bij vragen van een psycholoog of ergotherapeut. Een beloning voor jezelf afspreken als ik bv een week niet heb nagedacht hoe ik me voel krijg ik ..... begin dan met een dag. Misschien is dat net de stimulans om het te laten lukken.

Of bij iedere keer dan je merkt dat je gaat scannen, ga iets anders doen, kleuren, zingen, gillen, tot 100 tellen, mandarijntje eten of wat dan ook.

**Geplaatst**: 10-11-18 13:48

Re: Niet kunnen vertrouwen op lichaam (somatiseren)

Geplaatst: 10-11-18 13:48

Ja voor het slapen doe ik vaak de bodyscan, meestal kan ik zelfs zonder een filmpje afluisteren want dan kan ik ht zelf toepassen, maar dat lukt nu dus niet.
De 22e heb ik weer een afspraak bij mijn psycholoog, dus dan bespreek ik dit uiteraard ook.
En ja, alcohol drinken doe ik al bijna niet, maar het gaat om het principe, wat iedereen zonder problemen doet, moet ik alweer over nadenken 'oh nee, dat kan ik niet, want.' En als ik dat een keer vergeet, dan heb ik daar de volgende dag last van en dan baal ik dat ik denk 'verdomme waarom heb ik er gisteren niet bij stilgestaan'. Maar dat constant moeten nadenken over wat ik wel en niet kan doen ,dat doe ik al 15 jaar, en nog steeds is dat lastig.
Maar goed, er zal ook zeker een stuk acceptatie zitten, daar ga ik eens naar kijken.
Het is dan evengoed lastig, want ook al zal ik accpteren dat het zo is, dan nog zal ik er van balen dat het zo is zoals het is :')

**Geplaatst**: 10-11-18 13:53

Geplaatst: 10-11-18 13:53

Gekke vraag maar waarom doe je het, wanneer en waarom ben ben je ermee begonnen en wat denk je ermee te bereiken?

Ik heb ook wel eens hoor dat ik dag of uur later denk, dat was niet zo slim :')

maar ja meteen erna was het leuk, lekker, gezellig zo ja mooi dan even straf uitzitten. De kaarten voor de zwarte cross zijn binnen, ga ik daar last van krijgen! O ja ook al drink ik geen drup alcohol mijn lijf is gesloopt daarna. Doe ik het o ja veel te gezellig om te missen. $*\o/*$

Soms ervan balen is niet erg, je bent menselijk toch? Maar laat het daarna los. Een dagje balen ok, paar dagen balen minder ok maar nog te doen. Langer dan dat is zinloos en zonde van je energie.

Ook hier soms baal dagen zoals afgelopen drie dagen. Door een alarm fluittoon van een onderstation zijn mijn adhd hersens aan de kook geräakt. Gevolg een niet slapen nacht gevolg, humeur ver beneden peil en fysiek een wrak. Tsja dan maar zinloos thuis rondhangen en puzzelen, kleuren, lego, tv kijken film kijken middag dutje bokt wat het ook gaat worden verder vandaag

Laatst bijgewerkt door karuna op 10-11-18 13:56, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 10-11-18 13:55

Geplaatst: 10-11-18 13:55

Ergens van balen doen we allemaal wel eens, er zo van balen dat je niet kunt slapen en daar de volgende dag weer van balen is een ander verhaal.

**Geplaatst**: 10-11-18 13:55

Geplaatst: 10-11-18 13:55

Herkenbaar..... ik heb dit jaren gehad, volgens mijn arts hangt het samen met PTSS en het feit dat ik in shock ben geweest. De shock is blijkbaar zo traumatisch voor mijn lichaam geweest, dat mijn lichaam het niet kan vergeten. Je lichaam heeft een eigen geheugen, zeg maar. Het is heel naar.

Voor mij heeft een veilige plek enorm geholpen, mijn huis nu voelt echt super veilig, en daardoor heb ik er hier heel weinig last van. CBD olie helpt de ene keer wel en de andere keer niet, niet echt betrouwbaar. Ik heb een tijdje medicatie voornamelijk voor de hartklachten geslikt, die hielp heel goed, omdat je lijf uit het ritme komt, waar je inzit. Het is een patroon doorbreken zeg maar.

Hoe dan ook veel sterkte meis :+:

het is echt naar.

**Geplaatst**: 10-11-18 13:55

Geplaatst: 10-11-18 13:55

Thioro schreef:
Eerlijk gezegd denk ik dat het je geest is die je (onbewust) in een vicieuze cirkel houdt en dat je lijf daar op reageert, niet omgekeerd.

Dat denk ik ook als ik het zo lees.
Je mindset is niet goed.
Als ik jouw verhaal zo lees Joolien, dan zou ik ook kunnen gaan denken dat mijn lijf me constant in de steek laat.
Immers: een paar jaar geleden is mijn baarmoeder verwijderd omdat ik meerdere vleesbomen had, waaronder een van 15 cm. Die dingen waren er ineens, waarschijnlijk langzaam gegroeid en stelden mij voor een voldongen feit.
Verder zie ik al mijn hele leven slecht, op zich goed op te lossen met contactlenzen, maar die verdraag ik steeds slechter. En mijn zicht met een bril is onvoldoende omdat ik daar geen diepte mee zie. De oplossing is simpel, lenzen implanteren. En laat dat nou niet goed zijn gegaan, op donderdag is in mijn ene oog een lens geïmplanteerd, op maandag moest ie er weer uit. De bouw van mijn oog wijkt af van het gemiddelde, waardoor de geïmplanteerde lens te groot was. Nu is het weer maanden wachten op nieuwe lenzen (en wederom meerdere onderzoeken). En hopen dat het nu wel goed gaat...
Op mijn 16e heb ik trouwens ook nog pfeiffer gehad, wat jaren heeft geduurd voordat ik daar volledig van hersteld was.
Gisteren had ik ook een totale off day omdat een glas wijn verkeerd is gevallen. Conclusie: ik drink voorlopig geen wijn meer.

En toch: ik houd van mijn lijf. Het is sterk en ik probeer er goed voor te zorgen. Het is ook het enige lijf wat ik heb. Vanmorgen heb ik voor het eerst weer hardgelopen na mijn oogoperaties. Ik zit er aan te denken om te gaan trainen voor mijn 2e halve marathon, de eerste heb ik vorig jaar gelopen in Enschede.
Toch niet gek voor iemand die op de middelbare school extra gymlessen moest volgen en eigenlijk haar hele leven last heeft gehad van een slechte motoriek en evenwicht.
Ik probeer gezond te eten en genoeg te slapen. Dat laatste lukt ook hier niet altijd, maar het is niet anders.

Toen ik net op mezelf woonde zat ik flink met mezelf in de knoop. In die periode kon ik mezelf ook letterlijk ziek denken, mijn lichaam reageerde toendertijd echt op mijn negatieve gedachtes. Door mijn gedachtenpatronen te leren herkennen, heb ik daar uiteindelijk een draai aan kunnen geven.

Sinds januari werk ik in een revalidatiecentrum. De trajecten rondom chronische pijn en chronische vermoeidheid focussen zich echt op het accepteren van je lichaam, verkennen van je grenzen, maar ook het vinden van je rustpunten etc. Zowel fysiek als psychisch. Als ik zo lees wat jou bezig houdt, zou een dergelijk traject misschien best wel meerwaarde voor jou kunnen hebben.
Niet iedereen redt dit alleen, daar is niets mis mee.
Enige nadeel: er zijn zoveel mensen die dit niet alleen redden, dat er forse wachtlijsten zijn voor dit type revalidatie.
Lichtere vormen worden ook aangeboden via de anderhalfde lijn, daar zijn de wachttijden korter.

Sterkte, dit is gewoon een heel lastig probleem.

**Geplaatst**: 10-11-18 14:04

Re: Niet kunnen vertrouwen op lichaam (somatiseren)

Geplaatst: 10-11-18 14:04

Tja.. wil je een eerlijk antwoord? Ik denk dat dit echt iets mentaals is.

Lichamelijk heeft iedereen wel wat waardoor elke dag anders is. Niemand heeft een perfect gezond lijf. Ik kan de ene dag ook veel meer dan een andere dag, maar dat hoort bij het leven.

Dat je er zo over nadenkt en stress van krijgt lijkt mij het ‘ abnormale’ .

**Geplaatst**: 10-11-18 14:09

Re: Niet kunnen vertrouwen op lichaam (somatiseren)

Geplaatst: 10-11-18 14:09

Bedenk wel dat je door al je gedachtes telkens een keuze maakt. Je doet het lijken alsof het je overkomt, maar dat is niet zo.

**Geplaatst**: 10-11-18 14:11

Geplaatst: 10-11-18 14:11

Zo dat somatiseren is een wel wat zware etiket wat je erop hebt geplakt. Er is niks mis mee om je lichaam in de gaten te houden! En als je merkt, hè mijn hartslag is hoog etc dan zou het zo maar kunnen dat je kunt bedenken dat je het bv iets rustiger aan moet doen!
Dat je moe wakker wordt ook. Dan even een of meerdere dagen wat anders dan feestjes. Ga bv sporten, wandelen,extra paardrijden, zwemmen, dagje sauna bv, lichamelijk namelijk lekker bezig zijn. Yoga of mefidatie zou ook goed voor jou kunnen zijn.
Verder klinkt het ook wat als een mogelijk slaapprobleem. Duik de Kruidvat eventueel eens in voor rustgevende slaapmiddel bv valeriaan/hop/slaap of kalmeringsthee.

**Geplaatst**: 10-11-18 14:24

Re: Niet kunnen vertrouwen op lichaam (somatiseren)

Geplaatst: 10-11-18 14:24

ik heb al minimaal 5 jaar fibromyalgie (gediagnostiseerd op mijn 16e) dus bij mij is het ook elke ochtend een verrassing hoe mijn lichaam voelt die dag.
de ene dag kan ik heerlijk paardrijden en valt de pijn mee en de andere dag kan ik niks van de pijn of heb ik last van verlammingen in mijn benen.
En ja, dat is soms behoorlijk "kwalitatief uitermate teleurstellend" maar zo is het nou eenmaal en je er druk over maken heeft toch geen zin.

De goede dagen zie ik als cadeautjes en als ik een slechte dag heb is het maar zo. dan verzin ik thuis wel leuke dingen om te doen.

Zo ben ik bijvoorbeeld woensdag nog 15 kilometer gaan wandelen met mijn vader op de veluwe, hebben we in bomen geklommen en hebben we over heuvels en door de bossen gelopen. ik heb hier nu nog steeds veel last van maar het was het zo waard dat ik het niet erg vind om daarna een paar dagen rustig aan te doen.
Wees trots op de dingen die je wel kan, besef hoe sterk je bent

**Geplaatst**: 10-11-18 15:07

Geplaatst: 10-11-18 15:07

Sabri schreef:
Zo dat somatiseren is een wel wat zware etiket wat je erop hebt geplakt. Er is niks mis mee om je lichaam in de gaten te houden! En als je merkt, hè mijn hartslag is hoog etc dan zou het zo maar kunnen dat je kunt bedenken dat je het bv iets rustiger aan moet doen!
Dat je moe wakker wordt ook. Dan even een of meerdere dagen wat anders dan feestjes. Ga bv sporten, wandelen,extra paardrijden, zwemmen, dagje sauna bv, lichamelijk namelijk lekker bezig zijn. Yoga of mefidatie zou ook goed voor jou kunnen zijn.
Verder klinkt het ook wat als een mogelijk slaapprobleem. Duik de Kruidvat eventueel eens in voor rustgevende slaapmiddel bv valeriaan/hop/slaap of kalmeringsthee.

Dat heb ik niet zelf geplakt, maar 2 psychologen en een psychiater

Heb het al 20 jaar zo'n beetje, misschien wel langer. Soms vraag ik me af of mijn lijf is aangetast door het jarenlange somatiseren. Als in dat ik signalen niet meer herken bijv.

En ik weet dat het ook deels psychisch is, de rug en de neus niet, maar alles er omheen wel. Zoals ik al zei, ik krijg al last van mn lijf bij het minste beetje stress.

Ik stoei ook vaak genoeg of ik niet teveel het laten overkomen, dat ik in een soort slachtofferrol ga zitten ofzo, daar ben ik echt mee bezig. Ipv te denken ohhh nee he weer een poedersuiker, om te denken en positief te blijven. School gaat gelukkig wel goed, want dat vind ik superleuk en helpt me ook door de somatisatie heen te gaan. Als ik me dan rot voel, dan is je eerste reactie pff ik blijf thuis, maar dan ga ik toch en dan voel ik me al snel een stuk beter. Wel aardig vermoeid daarna, maar liever vermoeid en wat gedaan hebben dan me rot voelen en thuis gebleven. Ik ga er dus ook wel doorheen, en ik probeer mijn dag aan te passen op wat me lijf me geeft. Maar soms lukt dat niet...

Ik had nog plantival in huis, en dat heeft wonderbaarlijk de stress aardig omlaag geschroefd. Was even vergeten dat ik dat nog had en dat dit altijd wel bij me werkt(placebo of niet

).
Zo meteen gaan we naar het westen voor de verjaardag, voel me echt allerbelabberds maar gelukkig heb ik een fantastische man die wel terug wilt rijden zodat ik het niet hoef te doen, want ook daar zat ik me al druk om te maken, autorijden in t donker is al niet mn favo hobby, en zeker niet als ik zo moe ben.

Iedereen bedankt alvast voor het sparren en de meningen en ideeën.