Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-05-16 13:57

Persoonlijkheidsstoornis/compulsief liegen

Geplaatst door de TopicStarter : 22-05-16 13:57

Dag Bokkers. Ten eerste, dit is een goedgekeurd schaduwaccount. Mocht je me (denken te) herkennen, stuur me dan een PB'tje en zet het niet in het topic.

Ten tweede wil ik graag aan jullie vragen om een beetje openminded te zijn richting het onderwerp en dergelijke. Het is moeilijk om het op papier te zetten en ik zet behoorlijk met mijn handen in het haar, een beetje begrip daarvoor zou erg prettig zijn.

Zo lang als ik me kan herinneren al ben ik een aandacht-gedreven persoon geweest. Ik hoef niet per se in het middelpunt te staan, maar ik wil me gewenst voelen en bij de groep horen. Ik voel me heel erg snel alleen en als dat het geval is voel ik me snel in een hoek gedreven. Er gaat een soort knop om waarbij ik alles doe om aandacht te krijgen, waaronder op een vrij stalkerige manier uitzoeken waarom iemand bijvoorbeeld niet reageert op mijn berichtjes. Daarbij komt het liegen.
Ik hield mezelf altijd voor dat ik niet loog om dingen die anderen aangingen. Het waren altijd kleine leugens over mijn eigen persoon, over mijn avonturen, wat ik allemaal meemaakte. Vrienden weten eigenlijk al mijn hele leven dat ze een groot deel van mijn verhalen met een korreltje zout moeten nemen. Ik weet niet eens waarom ik het zeg, en het komt meer dan eens voor dat ik het niet eens door heb. Dat ik er niet eens bij nadenk maar dat er gewoon een leugen uitkomt. Het zijn echter altijd kleine dingen geweest, tot een aantal jaar geleden. Ik voelde me in het nauw gedreven, ik was enorm gekwetst en ik was in paniek. Ik had geen controle over de situatie en ik heb er een leugen uit geblaat die ik nooit had moeten vertellen. Ik wist dat het een enorme fout was maar ik had het gevoel alsof er geen weg terug was en ik heb de leugen uitgereden in de hoop dat het zou wegzakken. Dat is niet gebeurd. Ik ben door de mand gevallen en dat doet pijn. Niet alleen omdat ik me betrapt voel, maar ook omdat ik me keihard schaam. Het voelt alsof het licht eindelijk aan is gegaan in mijn hoofd en alsof ik ineens kan zien wat een achterlijk gedrag ik heb vertoond. Ik ben geen leuk persoon om mee om te gaan en dat is echt het rotste gevoel dat je kan hebben. Wat ik misschien nog wel het ergste vind is dat de mensen om mijn heen ineens alles in twijfel trekken, wat begrijpelijk is maar ook een heel moeilijk gevoel. Ik heb het gevoel alsof ik dingen die daadwerkelijk gebeurd zijn moet bewijzen, terwijl een deel daarvan helemaal niet te bewijzen valt.

Ik weet dat Bokt geen arts is, en al helemaal geen psychiater die met complexe persoonlijkheidsproblematiek kan omgaan, maar ik moet mijn verhaal echt even kwijt en ik heb stiekeme hoop dat ik misschien iemand tegenkom die hetzelfde heeft meegemaakt in de omgeving of bij zichzelf die me een stukje op weg kan helpen. Ik schijt hem eigenlijk in mijn broek om dit aan de huisarts te vertellen, man wat zou dat beschamend zijn. Ik weet dat de eerste stap is om alle grote leugens toe te geven aan mensen die ermee te maken hebben, maar ik heb geen flauw idee hoe ik die gesprekken ooit moet gaan aanknopen.

Verder misschien wat informatie die kan helpen.. Ik heb geen zelfmoordneigingen of gedachten, ik wil dit gewoon oplossen. Ik heb nooit gelogen over financiele situaties en daarbuiten heb ik nooit het gevoel gehad dat ik mensen om mijn vinger wou spinnen. Het liegen is voor mijn gevoel nooit vanuit en manipulatief standpunt geweest, hoewel liegen natuurlijk in feite altijd manipuleren is. Het zijn nooit schokkende verhalen geweest, op het ene verhaal dat ik net aanhaalde na. Gewoon altijd kleine verdraaiingen van de waarheid zodat ik er voor mijn gevoel net iets beter uit kwam. Verder heb ik ADHD, waar ik af en aan medicatie voor slik maar wat ik meestal laat liggen. Ik ben verder twenty-something en ik zit in de laatste fase van mijn studie.

Aan de mensen die dit verhaal gelezen hebben.. Respect en bedankt. Ik weet hoe makkelijk het moet zijn om een negatief oordeel over me te vormen, dat is namelijk hetzelfde als hoe ik nu naar mezelf kijk. Toch hoop ik dat er iemand is die dit herkent of me zelfs al een klein beetje een duwtje in de goede richting zou kunnen geven.

**Geplaatst**: 22-05-16 14:03

Geplaatst: 22-05-16 14:03

Allereerst maar eens een compliment. Je geeft blijk van een volwassen houding, je doorziet wat je hebt gedaan, en grotendeels ook waarom. Dat is confronterend en moeilijk. Waarschijnlijk heb je een laag zelfbeeld wat je (onbewust, maar nu veel bewuster!) wilde compenseren. Wanneer je jezelf goed genoeg vindt om te zijn zoals je bent is het liegen direct een stuk minder. Weet je; elke dag kun je opnieuw beginnen. Het lijkt erop of je hard op weg bent naar een nieuwe start. Tel even tot 5 zodra je iets wilt zeggen wat niet helemaal klopt, of knijp jezelf in een vinger. Je zult zien: anderen waarderen je ook wanneer je 'gewoon' bent!

**Geplaatst**: 22-05-16 14:04

Geplaatst: 22-05-16 14:04

Voor wat het waard is... Ik vind het super dapper dat je dit gedeeld hebt. :(:)

**Geplaatst**: 22-05-16 14:08

Geplaatst: 22-05-16 14:08

Voor je HA kan je dit stukje uitprinten om gesprek te starten. Vraag wel om een wat langere afspraak dan de 5 min. voor de standaard dingen.
Rest eigenlijk idem. Als spreken niet lukt, schrijf dan, je hebt dan veel meer tijd en niemand die tijdens het spreken reageerd (wat heel verkeerd over kan komen op jouw dan).

Inzicht is heel belangrijk, net als toegeven dat het niet goed zit. +:)+

Gewoontes veranderen is een stuk lastiger en vertrouwen opbouwen helemaal.

**Geplaatst**: 22-05-16 14:13

Geplaatst: 22-05-16 14:13

Je zegt dat je weet dat de eerste stap het toegeven van alle grote leugens is, hier ben ik het echter niet mee eens. De eerste stap is namelijk bewustwording en kijk eens hoe ver je daarin al gekomen bent! Ik heb het gevoel dat het liegen meer het symptoom is en dat er veel meer achter zit bij jou wat er voor zorgt dat je die leugens verzint. Ik zou je daarom aanraden om eens met een maatschappelijk werker te gaan praten die jou in jouw specifieke situatie verder kan helpen. Ik begrijp dat dit een hele stap is, maar ik denk wel echt dat je hier baat bij zult hebben. Bij ons heeft het maatschappelijk werk gewoon spreekuren waar je binnen kunt lopen, misschien is dit bij jou in de buurt ook zo?

**Geplaatst**: 22-05-16 14:19

Geplaatst: 22-05-16 14:19

Stap 1 is al gezet, nl het erkennen dat het gebeurt. Dat lijkt me ook enorm moeilijk. Dus daarin mag je al best trots op jezelf zijn. Ook dat is heel moeilijk. Zoals iemand al zegt print je op uit en neem het mee naar je huisarts. Maak een afspraak aan het einde van het spreekuur zodat je eventueel alle tijd hebt om dit verder te bespreken. Kijk bij een verwijzing naar een psygoloog ook of het klikt anders ben je snel geneigd om de antwoorden te geven die ze verwachten en help je jezelf alsnog niet. Heeeel veel sterkte in ieder geval!!

**Geplaatst**: 22-05-16 14:50

Re: Persoonlijkheidsstoornis/compulsief liegen

Geplaatst: 22-05-16 14:50

De grootste stap die nodig is heb je al gezet, en dat is erkennen en accepteren dat je een probleem hebt. En je hoeft je echt niet te schamen om naar een huisarts te stappen, laat staan naar een psycholoog. Die zijn hiervoor! En die krijgen echt heel wat te zien hoor

Bij de huisarts hoef je ook echt geen uitgebreid verhaal te doen, zolang duidelijk is dat je een doorverwijzing nodig hebt. Dan kun je bij een psycholoog alles uitgebreid bespreken. Dan kijken ze wat er precies aan de hand is en wat hiermee gedaan kan worden.

**Geplaatst**: 22-05-16 15:01

Re: Persoonlijkheidsstoornis/compulsief liegen

Geplaatst: 22-05-16 15:01

Ik denk ook dat je de grootste stap al gezet hebt.
Uitspreken is sowieso iets dat moeilijk is, is het een idee om bovenstaand stuk tekst in een brief te zetten, en dan per persoon die met een bepaalde leugen te maken heeft een persoonlijk stuk te schrijven, welke leugen, hoe die persoon erin betrokken is, waarom je het gedaan hebt, hoe je je er nu bij voelt, alles wat je maar wil.

Dan kan je die brief geven aan de persoon, die laten lezen (desnoods even laten bezinken en op een later moment afspreken om de situatie te bespreken). Dan ben je al zeker dat je alles overgebracht hebt wat je wil overbrengen (wat in een gesprek soms een andere kant op gaat, en dan wil je geen dingen uitflappen wat je niet meent.)

**Geplaatst**: 22-05-16 15:03

Re: Persoonlijkheidsstoornis/compulsief liegen

Geplaatst: 22-05-16 15:03

Ik vind het superknap van je dat je dit zo met ons deelt!

Het lijkt me heel erg moeilijk om dit van jezelf zo op te schrijven.
Ik vind het ook erg knap dat je zelf inziet dat je een probleem hebt en er iets aan wil veranderen, dan ben je zeker al halverwege het proces.

Verder kan ik geen advies geven, maar toch even laten weten dat ik bewondering voor je heb.

**Geplaatst**: 22-05-16 15:04

Geplaatst: 22-05-16 15:04

Duhelo schreef:
Ik denk ook dat je de grootste stap al gezet hebt.
Uitspreken is sowieso iets dat moeilijk is, is het een idee om bovenstaand stuk tekst in een brief te zetten, en dan per persoon die met een bepaalde leugen te maken heeft een persoonlijk stuk te schrijven, welke leugen, hoe die persoon erin betrokken is, waarom je het gedaan hebt, hoe je je er nu bij voelt, alles wat je maar wil.

Dan kan je die brief geven aan de persoon, die laten lezen (desnoods even laten bezinken en op een later moment afspreken om de situatie te bespreken). Dan ben je al zeker dat je alles overgebracht hebt wat je wil overbrengen (wat in een gesprek soms een andere kant op gaat, en dan wil je geen dingen uitflappen wat je niet meent.)

Dat zou ik zeker niet doen. Daarmee wakker je onnodige confrontaties aan en het is belangrijk dat TS eerst aan zichzelf werkt voordat ze het probleem naar buiten op wil lossen

**Geplaatst**: 22-05-16 15:29

Geplaatst: 22-05-16 15:29

Bizzybijtje schreef:
Duhelo schreef:
Ik denk ook dat je de grootste stap al gezet hebt.
Uitspreken is sowieso iets dat moeilijk is, is het een idee om bovenstaand stuk tekst in een brief te zetten, en dan per persoon die met een bepaalde leugen te maken heeft een persoonlijk stuk te schrijven, welke leugen, hoe die persoon erin betrokken is, waarom je het gedaan hebt, hoe je je er nu bij voelt, alles wat je maar wil.

Dan kan je die brief geven aan de persoon, die laten lezen (desnoods even laten bezinken en op een later moment afspreken om de situatie te bespreken). Dan ben je al zeker dat je alles overgebracht hebt wat je wil overbrengen (wat in een gesprek soms een andere kant op gaat, en dan wil je geen dingen uitflappen wat je niet meent.)

Dat zou ik zeker niet doen. Daarmee wakker je onnodige confrontaties aan en het is belangrijk dat TS eerst aan zichzelf werkt voordat ze het probleem naar buiten op wil lossen

TS gaf aan dat ze (nu of later) het wil "opbiechten" aan de mensen die ze erin betrokken heeft. Vandaar mijn tip om dit in eerste instantie via brief te doen. Ik zeg niet dat ze dat nu direct moet doen, maar ze zal zelf voelen (in overleg met een arts / gespecialiseerde persoon) wanneer het kan.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-05-16 15:33

Geplaatst door de TopicStarter : 22-05-16 15:33

Ten eerste, bedankt voor alle lieve reacties, dat had ik echt niet verwacht om eerlijk te zijn

Ik schaam me er echt enorm voor en ik vind het lief dat jullie me op deze manier een hart onder de riem steken.

De leugen die ik echt moet opbiechten ligt helaas nogal ingewikkeld. Ik heb al heel erg lang geen contact meer met betreffende persoon en het gaat al moeilijk genoeg worden om dat contact weer aan te wakkeren. Ik was eerder heel erg bang voor de reactie, dat begint nu wat weg te ebben maar ik weet gewoon totaal niet wat ik moet verwachten en dat maakt het heel erg lastig. Aan de ene kant heb ik het gevoel alsof ik dit moet vertellen om überhaupt te kunnen beginnen met aan mezelf werken, aan de andere kant ben ik ontzettend bang dat het me vijf stappen naar achter duwt. Het contact zal hoe dan ook via de telefoon verlopen, als het aan mij ligt via een mail of zelfs een Whatsappje. Het telefoonnummer is het enige wat ik nog van deze persoon heb, zoals ik al zei is het nogal een ingewikkelde situatie geweest waarin deze persoon duidelijk ver over mijn grenzen ging en ik volledig in paniek raakte.

De eerste stap is voor mij in ieder geval praten met de huisarts, daar ga ik morgenochtend voor bellen. Ik kan het totaal niet vinden met mijn huisarts dus ik wil liever niet in al te veel details treden over waarom ik precies doorverwezen wil worden, wat het wel lastiger maakt.

**Geplaatst**: 22-05-16 15:34

Geplaatst: 22-05-16 15:34

Ook van mijn kant wil ik je laten weten dat ik het erg knap vind dat je dit geschreven en opgebiecht hebt. De eerste stap is de moeilijkste en die heb je genomen. The only way is up.
Advies heb ik helaas ook niet, maar ook van mij krijg je te horen dat je niet altijd iets 'leuks' of 'ergs' hoeft te vertellen. Je bent zeker weten al leuk genoeg van jezelf.

**Geplaatst**: 22-05-16 15:34

Geplaatst: 22-05-16 15:34

Knap dat je het probleem zelf inziet, TS! Dat is een goed begin.
Een aantal jaar geleden was hier op Bokt ook een topic van iemand met hetzelfde probleem.
Zij kreeg veel goede tips. Misschien kun je dat topic nog terug vinden.

**Geplaatst**: 22-05-16 15:39

Geplaatst: 22-05-16 15:39

Cayenne schreef:
Knap dat je het probleem zelf inziet, TS! Dat is een goed begin.
Een aantal jaar geleden was hier op Bokt ook een topic van iemand met hetzelfde probleem.
Zij kreeg veel goede tips. Misschien kun je dat topic nog terug vinden.

Ja klopt! Ik moest daar ook aan denken. Ik ga even graven.

Edit; dit was hem toch?
[LZP] Ik heb iedereen bedrogen..

**Geplaatst**: 22-05-16 16:06

Geplaatst: 22-05-16 16:06

Storm schreef:
Cayenne schreef:
Knap dat je het probleem zelf inziet, TS! Dat is een goed begin.
Een aantal jaar geleden was hier op Bokt ook een topic van iemand met hetzelfde probleem.
Zij kreeg veel goede tips. Misschien kun je dat topic nog terug vinden.

Ja klopt! Ik moest daar ook aan denken. Ik ga even graven.

Edit; dit was hem toch?
[LZP] Ik heb iedereen bedrogen..

Ja, die bedoelde ik inderdaad!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-05-16 16:17

Re: Persoonlijkheidsstoornis/compulsief liegen

Geplaatst door de TopicStarter : 22-05-16 16:17

Bedankt voor de link. Ik heb de openingspost doorgelezen en ik zal vanavond even de tijd nemen om de rest door te spitten. Vond het toch wel erg confronterend omdat ik veel dingen herken. Het dubbelleven heb ik niet, maar de drang om het aan te pakken zeker wel.

**Geplaatst**: 22-05-16 16:28

Geplaatst: 22-05-16 16:28

Pff respect hoor, dat je dit durft.

Ik heb zelf ook een periode gehad waarin ik alles aan elkaar loog. Ik werd 15 jaar lang gepest en buitengesloten en had daardoor een enorm laag zelfbeeld. Toen ging ik puberen en kreeg ik een enorme 'attitude' naar mijn ouders. Daar is alles begonnen. Ik heb zelfs geld van ze gestolen en ik voel me daar nog steeds schuldig over.

Ik loog alles aan elkaar en toen ik ook nog eens in een relatie kwam met een jongen die zo onzeker was als de pest maar dit verbloemde met een ego van heb ik jou daar... Toen was het hek van de dam. Ik wou niet meer liegen, maar als ik nog een beetje vrijheid wou, kon ik niet anders. Althans, zo voelde het.

Dit heb ik recht gezet en onder ogen gezien. Inmiddels heb ik een nieuwe vriend en door mijn gedrag van vroeger en hoeveel spijt ik heb, sla ik nu de andere kant op. Ik vertel alles zoals het is, maar dan ook ALLES. Tot vervelends aan toe leg ik aan vriendlief uit hoe het werkelijk zit et cetera :')

Mijn ervaring is dat je dit eerst voor jezelf op een rijtje moet hebben, onder ogen moet zien en van daaruit handelen naar wat jou goeddunkt. Mijn liegen was vanuit onzekerheid, angst en wanhoop, toen deze factoren weg raakten, hield het liegen op. Een psycholoog had voor mij denk ik niet geholpen.

Bekijk het voor jezelf en als je er klaar voor bent en je hebt alles in orde, misschien is er dan de tijd om dit eens met je meest dierbaren te delen en uit te leggen. Maar zeker niet aan iedereen. Neem de tijd, doe wat goed voelt en luister naar het advies dat je krijgt, maar luister ook vooral naar jezelf.

Ik wil je heel veel sterkte wensen want ik weet hoe verdomde moeilijk het is.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-05-16 16:32

Re: Persoonlijkheidsstoornis/compulsief liegen

Geplaatst door de TopicStarter : 22-05-16 16:32

Lief dat je zo openhartig bent over je eigen situatie! Mijn ouders weten dat ik de neiging heb om te liegen, toen ik dit vroeger deed reageerden ze er al niet echt op en ook nu kan ik heel duidelijk aan ze merken wanneer ze weten dat ik een broodje aap zit te vertellen.

Mijn beste vriendin weet alles. Tenminste, ze weet niet van alle leugentjes die ik verteld heb maar afgelopen weekend ben ik bij haar door de mand gevallen en sindsdien weet ze alles. Het is moeizaam, ze is boos en ze vertrouwt me niet meer, maar ze heeft wel aangegeven dat ze bereid is me te helpen en aan onze vriendschap te blijven werken. Dat doet me heel veel.

Mijn ouders hebben het moeilijk genoeg met me gehad in het verleden, niet alleen door het compulsieve liegen maar ook door ADHD, niet lekker meekomen op school, altijd erg tegendraads geweest. Ik was erg brutaal tegen mijn ouders en dat kwam, net als bij jou, volgens mij voort uit onzekerheid en angst om alleen te zijn. Elke kleine tegenslag trok weer een nieuwe leugen uit me. Zo zei ik tegen mijn ouders dat ik een 6 had voor wiskunde terwijl ze zelf op mijn rapport konden nakijken dat het een veel lager cijfer was.

**Geplaatst**: 22-05-16 16:42

Re: Persoonlijkheidsstoornis/compulsief liegen

Geplaatst: 22-05-16 16:42

Ik weet maar al te goed hoe het voelt en je mag jezelf gelukkig prijzen met zo'n vriendin.

Mijn PB box staat open als je je hart wilt luchten

**Geplaatst**: 22-05-16 17:46

Geplaatst: 22-05-16 17:46

InekeN schreef:
Allereerst maar eens een compliment. Je geeft blijk van een volwassen houding, je doorziet wat je hebt gedaan, en grotendeels ook waarom. Dat is confronterend en moeilijk. Waarschijnlijk heb je een laag zelfbeeld wat je (onbewust, maar nu veel bewuster!) wilde compenseren. Wanneer je jezelf goed genoeg vindt om te zijn zoals je bent is het liegen direct een stuk minder. Weet je; elke dag kun je opnieuw beginnen. Het lijkt erop of je hard op weg bent naar een nieuwe start. Tel even tot 5 zodra je iets wilt zeggen wat niet helemaal klopt, of knijp jezelf in een vinger. Je zult zien: anderen waarderen je ook wanneer je 'gewoon' bent!

Dit vind ik nu echt een allesomvattend advies!

Ts ik denk dat mensen jou ontzettend mogen en het liegen maar voor lief nemen terwijl juist denkt te moeten liegen zodat mensen je mogen.

En een mooie stap zou zijn je dankbaarheid en begrip naar vrienden en familie uit te spreken... Jij bent blijkbaar leuk en lief genoeg dat men je niet dumpt.

Dus vraag hen wat vertrouwen dat je nog harder aan jezelf werkt...

Topper!

**Geplaatst**: 23-05-16 06:20

Geplaatst: 23-05-16 06:20

Je liegt en daar voel je je niet goed bij. Maar je beseft het zelf wel dat dit niet oké is en wil er ook iets aan gaan doen. Dat is al een eerste en belangrijke stap!
Het is niet gemakkelijk om hulp te vragen, zeker niet als je je schaamt voor de reden om hulp te zoeken. Maar ik denk dat je in dit geval wel hulp zal moeten vragen als je er iets aan wil doen. Vanachter de computer is het zeer moeilijk jou te helpen, vind ik persoonlijk.
Je spreekt van een "complexe persoonlijkheidsproblematiek"... wat versta je daar zelf precies onder? heb je ooit die diagnose gekregen?
Met je ADHD-medicatie zou ik niet teveel zelf gaan "rommelen", erg gezond is dat niet...

Ik zit zelf niet in jouw situatie, maar heb het wel van de andere kant meegemaakt. Bij mij heeft het er toch toe geleid dat ik me nadien afgesloten heb voor die persoon. Fair? Misschien niet helemaal, maar ik kon er niet op een andere manier mee omgaan op dat moment en het was voor mij ook een beschermingsmechanise om niet nog een keer gekwetst te worden. Dit ging weliswaar om iemand uit mijn privé-leven, in een professionele relatie neem je dit anders op natuurlijk.

Daarnaast vind ik nog een verschil tussen "kleinere" leugens en "grotere" leugens. Ik heb ook een kennis die de waarheid al eens wil uitvergroten of ze vertelt op een manier dat zij er beter uitkomt. Daar heb ik persoonlijk niet zo heel erg veel moeite mee; ik neem de dingen die die kennis zegt met een korreltje zout zonder daarbij telkens de kennis erop te wijzen dat de situatie misschien wat uitvergroot is.
Bij grotere leugens ... tja, daar kan ik dan persoonlijk moeilijker tegen. Die dingen komen vind ik ook kwetsender over en zijn moeilijker om naast je neer te leggen.

Ik zou toch - hoe moeilijk dat ook is - proberen om aan de betrokken personen uit te leggen wat er aan de hand is. Ik weet dat dat gepaard gaat met schaamte en andere negatieve gevoelens, maar spreek je het niet uit dan gaat dit onderhuids verder leven en is de relatie misschien niet meer te herstellen. Misschien dat niet iedereen positief reageert op je verhaal, maar dan ben je wel eerlijk geweest, heb je wel je verontschuldigingen aangeboden en kan je "recht in de spiegel kijken".
Voor mij had het toch wel veel gedaan als ik excuses te horen had gekregen, ookal kende ik de problematiek wel. Ik heb enkel "excuses" via via gehad; zelfs niet echt excuses maar meer goedpraten en dat dan op een relatief dwingende manier ('je moet het zo niet opvatten, je weet toch ook wat de problematiek is' 'Dat was niet zo bedoeld', 'was maar om te lachen',...). De relatie had in het andere geval misschien terug in zekere mate hersteld kunnen worden, wat nu niet het geval was, hoe erg ik dat ook vind.

**Geplaatst**: 23-05-16 06:32

Geplaatst: 23-05-16 06:32

schaduw9876 schreef:
De eerste stap is voor mij in ieder geval praten met de huisarts, daar ga ik morgenochtend voor bellen. Ik kan het totaal niet vinden met mijn huisarts dus ik wil liever niet in al te veel details treden over waarom ik precies doorverwezen wil worden, wat het wel lastiger maakt.

Misschien helpt het als je je verhaal op papier zet voor je huisarts. Dat is soms makkelijker dan vertellen. Stuur het vast op voordat je erheen gaat. Een kopie van je openingspost bijvoorbeeld. Je zult daarbij wel 100% eerlijk moeten zijn, anders kan de huisarts je niet goed verwijzen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-06-16 00:05

Geplaatst door de TopicStarter : 08-06-16 00:05

Maar even een "update".

Ik ben gestopt met liegen. Dat is in ieder geval stap 1. De rest lijkt moeilijker te gaan, zo lukt het me niet om een afspraak te maken bij de huisarts en is het opbiechten ook niet zo makkelijk als verwacht.
Daar komt bij dat mijn beste vriendin zich tegen me gekeerd heeft en dat omzet in enorme woede. Ik doe mijn best om het te negeren, vooral omdat ik niet weet wat ze wilt horen. Ik heb enorm vaak sorry gezegd, ze wilt me niet meer in haar leven en dat respecteer ik, maar ze blijft contact met me opnemen in de vorm van linkjes naar artikelen over narcisme en andere dingen die zij denkt die mis met me zijn. ik word daar echt super verdrietig van, vooral omdat ik het met een groot deel van de dingen die ze over me denkt gewoon niet eens ben. Ik wil mezelf niet verdedigen maar ik word door het slijk gehaald en hoewel ik dat gedeeltelijk verdien helpt het me ook niet.

Pff. Ik moest het even van me afschrijven.

**Geplaatst**: 08-06-16 00:50

Geplaatst: 08-06-16 00:50

Lieve TS,

Ik vind het ook enorm dapper dat je je verhaal deelt, en wat rot dat je nu even in een dip zit.
Ik vond de eerder genoemde tip een hele goede, die van je openingspost uitprinten en daarmee naar de HA gaan. Hoe sta je daar tegenover? Ik denk namelijk dat dat de minst enge manier is om toch duidelijk te maken waar het probleem zit.

Je relativeert en erkent je probleem, je hebt alleen nog een extra zetje in je rug nodig om alles recht te gaan zetten, en die zal een HA of wellicht een psycholoog je kunnen geven. En met hulp van hen kun je zelf ook alles een beetje op een rijtje gaan zetten en werken aan de kern van het probleem, namelijk het dealen met tegenslagen. Wie weet kom je er tijdens gesprekken wel achter dat en nog meer grote factoren zijn waardoor je de behoefte voelt te liegen, en kun je die ook aanpakken? Want je noemt ook dat het gevoel van controle (namelijk het hebben van twee vriendjes en dat zo managen dat niemand dit weet) ook als iets wat voor jou goed voelt, iets waar je je trots over voelt (dit bedoel ik niet heel cynisch, ik snap het ergens zelfs wel!). Maar ik denk dat hier ook nog wel in gegraven zou moeten worden. Wat maakt het dat die situatie voor jou voelt als controle, en waarom voelt dat goed/trots?

Ik denk echt dat professionele hulp nu even het belangrijkst is, en dat klinkt gelijk zo heftig misschien, maar zo bedoel ik het niet. Ik spreek uit ervaring namelijk als ik zeg dat je het voor jezelf moet doen, je wilt hier niet in blijven hangen! Je bent jong en moet genieten van het leven en niet op deze (ongezonde) manier proberen een soort schijn grip/controle te krijgen over je leven. Hoe eerder je aan de bel trekt hoe eerder er hopelijk progressie in komt en hoe eerder je kunt denken 'jeetje, wat ik ben ik blij dat ik die fase van mijn leven af heb gesloten'. Heel veel succes TS, ga die drempel over door je openingspost uit te printen en naar de HA te gaan en laat het vanaf daar op je af komen. Doe het voor jezelf, voor een fijner leven