Geplaatst 
Ik ben op zoek naar bokkers die dezelfde ( slechte ) ervaring meemaken of mee gemaakt hebben...
DVT en in mijn geval in de liesstreek.
Eind januari 2015 ben ik als ( toen) 21 jarige naar de spoeddienst gegaan met een pijnlijk opgezwollen en bijna blauw been, waar niet meer op kon lopen.
De spoedarts die ik toen had dacht op het eerste zicht dat ik een liesbreuk had ( schreeuwende pijn in de lies), maar omdat er geen radioloog meer aanwezig was moest ik de ochtend erna terug komen.
God zij dank heeft ie mij toch een mooie pijnstiller gegeven om de pijn te verminderen.
De ochtend erna, echografie en er werd mij heel snel gezegd dat het geen liesbreuk was, maar een hele mooie en dikke bloedklonter.
En toen begon het!
Van de heel actieve jongedame naar 4dagen in een ziekenhuis bed en er niet uitmogen ( zelf niet voor een plaspauze of te wassen), die later vervolgd werden met 7 weken thuis zijn en krukke lopen.
Die eerste 4 dagen waren dus letterlijk een hel! Bijna alle onderzoekende afdelingen van het ZH gezien, overdag slapen en 's nachts wakker liggen.
Ik had veel vertrouwen in mijn behandelende arts, elke dag een spuitje en de blondklonter ging aanzienlijk weg en natuurlijk de magische steunkousen.
Na 4 dagen zei dat arts dat ik naar huis mocht en dat ik binnen 5 weken terug bij hem verwacht was.
5weken later, paraat bij de arts die heel enthousiast was en zei " ziet er prima uit, nu kun je bij de HA gaan bloedtrekken en kan hij je pilletjes voorschrijven ipv de spuitjes en kom binnen een jaar terug."
En toen ging er paniek door mijn lichaam... voor de " Kom binnen een jaar terug" daar had ik geen vertrouwen in!
Al wenend naar huis en naar een andere vasculaire arts gezocht die ik gevonden heb en nog redelijk snel naar toe kon gaan.
Op de afspraak had ik mijn volledig bloedverslag bij, behandelende spuitjes en het geschreven verslag van de andere arts...
En toen kwam de verrassing!! De helft van mijn klonter was blijkbaar nog niet weg en had de verkeerde behandeling!
Andere behandeling gekregen en 2maand later moest ik terug komen en toen ging het beter en beter! ging elke 3maand terug, ik probeerde mijn oudere leven terug op te bouwen maar zo simpel ging dit ook niet.
Lichaam kon niet recuperen, sporten ging moeilijk, slecht slapen, lang wakker liggen, moe zijn, ...
Bij mijn laatste bezoek ( bijna 3maand geleden) zei de arts, dat het er heel goed uitzag en dat hij de behandeling wou stoppen. Ik moest 1maand voor onze afspraak stoppen.
Wat ik gedaan heb en nu een week geleden begon ik weer last te krijgen, me ziek te voelen en het gezwollen been kwam ook terug.
Terug naar de spoeddienst, voorlopige behandeling gekregen die wel hoort en binnen 2 weken ga ik terug bij de 2e arts.
Persoonlijk was het heel zwaar om te horen dat ik " hervallen" ben.
Ik zou het gekregen hebben door de anticonceptiepil die ik nog maar 2/3maand nam toen.
Ik heb geen overgewicht, rook niet, het zit niet in de familie en verder vonden ze niets in de bloedanalyse...
Zware dobber, want ik was eindelijk terug deftig beginnen sporten en paardrijden, voelde me goed en nu... Helemaal van 0 herbeginnen.
Lang verhaal, maar als ik lotgenootjes kan vinden om verhalen en ervaringen te kunnen delen, zou wel fijn zijn.
In mijn omgeving kan ik mijn verhaal vertellen, maar frustratie die ik heb begrijpen ze niet.
Groetjes aan allen
).
dat is juist het probleem 
...ik ben nu namelijk 43).
).
) dus je ging volledig af op wat de vaatchirurg en de huisarts zeiden.
Helemaal off-topic, sorry!