Bokt.nl

secricible schreef:

PFPS toevallig?
Ik heb het ook, voor mij is fietsen ook erg pijnlijk, tot een half jaar geleden kon ik niet fietsen, nu kan ik aardig fietsen heb ik ervaren.
Ik heb zelf leren tapen en heb enkele weken constant getaped gelopen, en in die periode intensief getraind op mijn bovenbeenspieren. PFPS komt voort uit een onbalans in je bovenbeenspieren, waardoor je je patella (knieschijf) scheef trekt uit zijn spoor. Die onbalans moet je dus opheffen.
Ik ben met een trainer aan de slag gegaan en heb van mijn fysio uitleg gekregen hoe ik mijn knieën constant naar buiten moet blijven draaien. Het enige wat ik nu nog echt niet kan is lunges, dat roept vrijwel meteen pijn op.
Fietsen kan ik ook, hoewel dit wel zwakheid blijft oproepen, na het fietsen heb ik er 's avonds last van. En ook als ik intensief mijn benen getraind heb kan ik 's avonds een zeurderige pijn in mijn knieën hebben die ik niet kan ontlasten. Dan ga ik dus duidelijk over mijn grenzen heen.

Samengevat: mijn oplossing was intensief trainen van beenspieren dmv o.a. squats, op een kist springen e.d. waarbij goed opletten dat mijn knieën naar buiten blijven en niet inknikken naar binnen met getapete knieën, van daaruit langzaam uitbouwen.

amoj schreef:

Ik heb precies hetzelfde. Alleen willen ze mij verder niet helpen, ik moet maar naar fysio, maar ook dat helpt niet.
Ik fiets alleen naar mn werk (15 min).
Paardrijden doe ik niet meer, ben te groot voor mn pony. Ik ben overgestapt naar mennen, minder belasting voor mn knieën!
Naar school gaan doe ik met de bus.
De laatste tijd gaat het redelijk, in de zomer heb ik meer last.
Op slechte dagen doe ik meestal een brace om.

evelien11 schreef:

Grenzen aangeven houdt in dat je leert voelen en reageren op wat je lichaam aangeeft. Als je als zo lang pijnklachten hebt is het voor jou lastig te voelen of iets te zwaar of te veel is voor jouw knieën. Met jouw knieklachten is het (zoals ik begrijp uit je verhaal) het belangrijk dat je niet overbelast. Overbelasting = toename pijn. Voor jou wordt het de uitdaging om te leren voelen waar die grens ligt tussen wat nog gaat en wat overbelasting is. Voordat je op je paard stapt goed voelen/cijfer geven aan de pijn die je hebt. Dan tijdens het paardrijden bijvoorbeeld elke 5-10 minuten even te stoppen en je goed te concentreren op je knieen en voelen of de pijn erger is geworden door weer een cijfer te geven aan de pijn. Liever eerder stoppen (dus voordat de pijn erger wordt) dan erdoorheen gaan. Hetzelfde geldt voor fietsen; belangrijk is dat je fietszadel goed hoog staat, dat je met wegfietsen je versnelling op het laagste zet. Met fietsen rustig aan doen, in een niet te zware versnelling. Snelheid aanpassen aan de wind/heuvel. Wind tegen houdt in dat je langzamer moet gaan fietsen. Het is een hele uitdaging! Maar kan je zeker helpen!

Annick75 schreef:

PFPS is patellofemoraal pijnsyndroom, ook wel bekend als retropatellaire chondropathie of meidenknie. Het is eigenlijk een soort verzamelnaam voor klachten 'achter' de knieschijf, met allerlei mogelijke oorzaken, als ik zo de verschillende sites bekijk.

Ik heb het door een x-stand van mijn benen die sowieso zorgt voor een slechte sporing van de knieschijf in combinatie met hypermobiele gewrichten en MS. Die laatste twee zijn al geen super combi, maar samen met het 'knotsknieënsyndroom' al helemaal niet.

Patella is trouwende de Latijnse naam voor knieschijf, dus het zou kunnen dat jij PFPS hebt, veroorzaakt door die te korte spieren, maar ik ben geen arts of fysio, dus kan dat niet met zekerheid zeggen.
Vanwege de MS heb ik al jaren een machtiging voor chronische fysiotherapie. Het beleid is inderdaad bij pijnklachten voldoende rust nemen en eventueel tapen. Verder zijn we aan de slag gegaan met oefeningen om mijn beenspieren sterker te maken en dat helpt echt. Zal niet zeggen dat ik nooit meer klachten heb, maar wel een heel stuk minder. Door de combinatie van aandoeningen ben ik wel wat blessure gevoeliger, maar met goede training en regelmatig overleg met de fysio, hebben we het nu goed onder controle.

Wat ook geholpen heeft, zijn goede steunzolen. Mijn podotherapeute heeft een soort van loopanalyse gemaakt, waaruit bleek dat ik mijn voeten verkeerd afwikkel zonder zooltjes, waardoor mijn benen en daarmee knieën ook niet goed belast werden. Ik heb nu 2 soorten zooltjes; een paar voor in mijn gewone schoenen, zeg maar 'normale' steunzooltjes, en een paar wat zachtere voor in mijn sportschoenen, zodat ik voldoende dempen heb op bijvoorbeeld de loopband of met wandelen buiten.