Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-09-15 17:02

slaapverlamming-- durf niet meer te slapen

Geplaatst door de TopicStarter : 15-09-15 17:02

hallo.
ik herinner me dat ik 2-3 maand geleden een nare droom had. Ik wilde roepen om hulp maar dat ging gedurende enkele seconden niet.nouja niet teveel belangstelling aan gehecht.later een artikel op fb erover gelezen ik dacht nog he wat grappig. Niks grapig meer aan na eergsiteren nacht.
Ik ging slapen rond 11 uur en 2 uur later werd ik 'wakker'. Ik kon niet bezegen. ik probeerde als het waren te ontwaken maar dat ging niet. ik opende mij ogen maar die rolden steeds weg.. Toen kreeg ik een zeer drukkend gevoelop mijn borst en ik kreeg haast geen adem. Ik was echt heel erg in paniek maar goed bij bewustzijn. ik dacht nog, het is oke, gewoon proberen adem te halen,maar zomeer ik rustiger probeerde te ademen,kreeg ik het steeds benauwder. toen was de druk/ zware gewicht enkele opmijn enkels.
eindelijk na enkele minuten die een eeuwigheid lekente duren kreegik mijn ogen tegoeiopen en ben ik meteen opgestaan en bij pap gaan liggen.. ik slaap altijd binnen de 10minuten maar ik weet niet hoelang ik toen nog wel heb wakker gelegen,met een zeer raar gevoel. Ik hoorde vage stemmen in de verte, water druppelen in het toilet klonk zeer hard. Ook zag ik vage schimmen. ik heb toen even mezelf geknepen,nogsteeds een krets daarvan nu maarikvoelde geen pijn op het moment.het was heel oakeligen ik wil het nooit meer meer meemaken. gisteren bij een vriendin gaan slapen, hopelijk kan ik vandaag ook ergens heen..anders bij papa.
iemand tips of ervaringen?
heb erover opgezocht en het kan nog veel enger worden..

**Geplaatst**: 15-09-15 17:14

Geplaatst: 15-09-15 17:14

Hi TS! Hoewel ik begrijp hoe moeilijk het is: probeer je niet teveel zorgen te maken, er zijn veel meer mensen met last van slaapverlamming, en voor zover ik heb gelezen is er niemand iets door overkomen

Probeer jezelf voor, tijdens en na de aanval te vertellen dat je er niet dood aan gaat, dat er niemand anders in je kamer is (buiten dan eventueel je vader of vriendin), dat je ademhaling altijd weer in orde komt en dat je er altijd weer uit komt.

Heb je afgelopen tijd slecht geslapen of een onregelmatig slaapritme gehad? Het kan daardoor namelijk erger worden. Zelf heb ik er beduidend vaker last van in periodes met onregelmatige of onderbroken slaap, rare ritmes, etc.

Vaak komen de 'aanvallen' voornamelijk voor als je op je rug ligt, voor mij hielp het bij het inslapen om me aan te leren op mijn zij te slapen. Dan heb ik zelf bij het inslapen geen last van de verlamming en ook geen hallucinaties. Probeer je verder te realiseren dat er niets kan gebeuren, je gaat niet dood, ook al is het gevoel doodeng en letterlijk benauwend of verstikkend. Maar er overkomt je niets. Die gedachte helpt mij uiteindelijk er wel door. Verder kan het je helpen om één lichaamsdeel te focussen en die proberen te bewegen (ik probeer mijn tenen of voeten, of met mijn vingers te friemelen), dat gaat 'gemakkelijker' dan heel je lichaam of borstkas te willen controleren, en zo kun je er soms sneller uit komen.

De periode dat je bang word om te slapen heb ik ook gehad en dat is het grootste nadeel eraan, want hoe meer je ermee bezig bent, hoe lastiger je slaapt, hoe groter de kans wordt op herhaling doordat je slaappatroon/ritme niet goed is. Ik ben er letterlijk nachten wakker van geweest, waardoor het alleen erger werd, maar uiteindelijk heeft het op mijn zij liggen geholpen. Helaas heb ik ze dan weer gekregen bij het wakker worden, maar na een aantal keer realiseer je je steeds sneller wat er gebeurt. Het fijne is dat als je wéét dat het slaapverlamming is, je ook weet dat het niets schadelijks of ernstigs is, en je jezelf telkens sneller zult kunnen kalmeren. Je gaat je ook telkens meer realiseren dat alles wat je ziet, hoort en voelt er niet werkelijk is, dus dat er niets kan gebeuren. Die gedachte kan je helpen je ademhaling weer te kalmeren. Hee, en weet je: je lichaam zal niet zomaar stoppen met ademhalen, die wil ook gewoon overleven

Dus probeer je niet teveel op die ademhaling te focussen, dat geeft je juist meer stress, en focus op het bewegen van één klein lichaamsdeel en niet je gehele borstkas of bovenlichaam of op je ademhaling. Dat kan veel helpen sneller controle te krijgen!

Laatst bijgewerkt door Anoniem op 15-09-15 17:17, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 15-09-15 17:17

Geplaatst: 15-09-15 17:17

Herkenbaar.. Ik heb het gelukkig al een tijd niet meer gehad maar in de periode dat ik bij mijn vriend in was getrokken heb ik het erg vaak gehad. Ik durfde ook niet meer 'alleen' te slapen.

Bij mij ging het een stapje verder, ik voelde een hele sterke aanwezigheid in de kamer. Soms zag ik ook schimmen. Ik wilde dan niets liever dan mijn telefoon pakken die op mijn nachtkastje lag en na heel erg veel pijn en moeite kwam ik bij mijn telefoon in de buurt.. niet dus... elke keer als ik dacht dat ik mijn telefoon had, bleek dat ik nog precies zo lag als toen ik 'wakker' werd. Mijn lichaam werkte dus niet (hoewel ik dat wel steeds dacht). Uiteindelijk lukte het mij wel steeds om wakker te worden. Doodsbang en niet meer durven slapen.

Eerst dacht ik echt dat ik misschien paranormaal begaafd was en echt aanwezigheid kon waarnemen. Na wat zoekwerk op internet kwam ik erachter dat het slaapverlamming betrof. Daarna is het eigenlijk niet meer voorgekomen...

**Geplaatst**: 15-09-15 17:19

Geplaatst: 15-09-15 17:19

Heb er zelf vroeger heel veel last van gehad. Wat mij heel erg heeft geholpen (ik zag schimmen die naar het bed bewogen) is in mijn hoofd steeds herhalen "ik wil niet dat jullie hier zijn, ga weg!" en daarnaast proberen mijn ogen open te doen. Uiteindelijk lukte dat dan na een tijdje. Daarna even een lichtje of muziekje aan, glaasje water drinken en weer proberen verder te slapen als ik weer een beetje rustig was. Ik heb het vooral gehad in periodes van stress. Bij mij is het vanzelf overgegaan toen ik ouder werd.

Sjira: heel herkenbaar. Het begon bij mij ook met het voelen van een aanwezigheid, later ook het zien van schimmen.

**Geplaatst**: 15-09-15 17:20

Geplaatst: 15-09-15 17:20

Ja bah, het zien en voelen (zowel aanwezigheid als het idee hebben fysiek contact te voelen) erbij maar niet kúnnen bewegen is ook zo eng gewoon. Ik zag ook mensen en zelfs dieren in de kamer, maar voelde ze fysiek ook. Er liep een hond over mijn dekbed heen, over mij, en ik zweer dat ik hem voelde lopen. Gewoon ieder pootje vóelde ik gaan, ik wist ook zeker dat hij er was. Of iemand die naast mijn bed stond en me naar beneden drukte waardoor ik niet kon opstaan, etc. Beneden hoorde ik stemmen en mensen de wc doorspoelen, en ik wist zeker dat er iemand in huis was. Bizar, maar hoe meer het went, hoe minder je er van schrikt en hoe minder vaak het ook weer voorkomt uiteindelijk..

**Geplaatst**: 15-09-15 17:23

Geplaatst: 15-09-15 17:23

Hebben jullie ook wel eens andere dingen gevoeld en gehoord? Ik heb serieus een aardbeving mee gemaakt tijdens een aanval van slaapverlamming. Vond ik nog enger dan die schimmen persoonlijk.

**Geplaatst**: 15-09-15 17:26

Geplaatst: 15-09-15 17:26

Dat is ook geen fijne, bah

Ik heb wel het gevoel gehad uit bed getild te worden zonder dat er iemand in de kamer was, alsof ik echt omhoog getild werd en door de lucht 'zweefde' doordat iets onzichtbaars me optilde. Maar eigenlijk nooit natuurgeweld en altijd dieren of mensen (en dan wel de fysieke beleving van aangeraakt, vastgepakt, teruggeduwd etc te worden). Maar het went allemaal wel uiteindelijk vind ik (ik had het dagelijks/nachtelijks een flinke periode lang), na de periode dat ik echt gebroken was van nachten amper durven te slapen, heb ik me er maar aan over gegeven, en dan is het enge er toch wel af.

Laatst bijgewerkt door Anoniem op 15-09-15 17:27, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 15-09-15 17:26

Geplaatst: 15-09-15 17:26

Ja ergste was nog dat het tijdens mijn slaapdienst was en ik er uit wilde om iedereen te redden. Maar ik kon dus niet opstaan.

**Geplaatst**: 15-09-15 21:38

Geplaatst: 15-09-15 21:38

Herkenbaar. Vooral dat je denkt dat je na veel moeite bepaalde handelingen hebt verricht, terwijl dat totaal niet zo is en je elke keer weer bij af bent. Zo heb ik een keer mijn nagels echt heel hard in mijn vriend gezet om hem proberen wakker te maken om mij wakker te schudden, maar toen ik 's ochtends vroeg of ik hem geen pijn had gedaan, wist hij van niets

Ik heb ook wel eens gedacht dat hij mij wurgde, toen had ik iig wel snel door dat het een hallucinatie moest betreffen :)*

Ik heb nog nooit een aardbeving oid gevoeld, maar soms heb ik wel het gevoel dat ik de grond in zak, letterlijk. Dat ik steeds dieper de aarde in zak waar het steeds donkerder wordt. Eigenlijk een beetje alsof ik zink. Uiteindelijk kom ik dan weer 'boven' (idd alsof je wordt opgetild, want zelf bewegen is er natuurlijk niet echt bij) en dan is het over of ik zak opnieuw.

Anyway, ik probeer vaak twee dingen. Ik heb nu sneller door dat ik in een slaapverlamming raak, als ik het snel door heb, ben ik nog in staat mezelf wakker te schudden en dan ga ik direct uit bed. Als dat niet lukt, dan accepteer ik dat het zo is en laat ik het over me heen komen zonder er tegen te vechten. Ik ga gewoon liggen wachten tot het over is, met de hele tijd mezelf bewust te maken dat het zo over gaat. Als je er dan uitraakt, kun je opstaan, even wat drinken en daarna proberen weer normaal verder te slapen.

**Geplaatst**: 15-09-15 21:54

Geplaatst: 15-09-15 21:54

Herkenbaar, ik heb het best vaak, zo één keer per week ongeveer. Meestal lukt het me na een minuut om me eruit te vechten. Ik concentreer (voor zover het mogelijk is in die staat) me op één lichaamsdeel en probeer dat dan te bewegen. Ik heb er verder bijna geen hallucinaties bij, de laatste was zo'n jaar geleden en niets engs.

**Geplaatst**: 15-09-15 22:45

Re: slaapverlamming-- durf niet meer te slapen

Geplaatst: 15-09-15 22:45

Nu ik lees dat iemand een aardbeving heeft meegemaakt tijdens een slaapverlamming, denk ik dat ik dat ook heb meegemaakt.
Het is al zo'n 15 jaar geleden gebeurd. Ik werd half wakker en mijn bed schudde heen en weer, maar helemaal wakker worden lukte me niet, wat ik ook probeerde en hoe vreemd ik de aardbeving ook vond. Ik maakte het heel bewust mee, maar toch ook niet.
Ik ben terug in slaap gevallen en dacht de ochtend erna dat het een droom was. Maar zou dit ook slaapverlamming geweest kunnen zijn?

**Geplaatst**: 15-09-15 23:00

Geplaatst: 15-09-15 23:00

Kan

ik zag tijdens een aanval van slaapverlamming de kamer waarin ik lag precies zo voor me als hij in werkelijkheid was, alleen kon ik me niet bewegen. En dus ook niet makkelijk wakker worden, hoe graag ik ook wilde. Ik heb ook geluiden gehoord, flitsen gezien. Maar meestal begon het met het gevoel dat ik niet alleen was, dat er iemand naar me keek de hele tijd en na een aantal jaar kon ik niet alleen voelen dat er iets of iemand was, maar kon ik ook schimmige figuren zien die steeds dichter naar mij toe kwamen. Ik ben er zelf nog niet uit of het echt alleen hallucinaties zijn, of dat er ook meer achter zit zoals in onderstaand artikel wordt genoemd:

http://www.nieuwetijdskind.com/slaapver ... md-wakker/

Ik vond het iig wel bijzonder dat de figuren weer van mij weg gingen als ik continu dacht "ik wil dat jullie weg gaan". Het is dus ook mogelijk om er zelf in te sturen en de controle over te nemen.

**Geplaatst**: 16-09-15 09:50

Re: slaapverlamming-- durf niet meer te slapen

Geplaatst: 16-09-15 09:50

Artikel is interessant maar wel erg lastig geschreven.

Een interessante vraag aan alle slaapverlammers: ben je ook hooggevoelig? (http://www.hooggevoelig.nl/drupal6/?q=node/151)
Ik kan wel van mijzelf zeggen dat ik in zekere mate hooggevoelig ben. Daarnaast ben ik ook gevoelig voor migraine. Ik vraag toch af of er een verband is hiertussen.

De hallucinaties heb ik vrijwel niet meer tijdens slaapverlamming. Wel heb ik nog geregeld dat ik al wel bij bewustzijn ben, maar dat mijn lichaam nog in een soort van state of trance is. Een heel apart gevoel.

**Geplaatst**: 16-09-15 09:56

Re: slaapverlamming-- durf niet meer te slapen

Geplaatst: 16-09-15 09:56

Ik maak dit soort dingen ook wel eens mee.
Altijd als ik alleen in bed lig.
Ik hoor dan iemand binnenkomen, wil rechtop komen om te kijken/actie te ondernemen en kan me niet bewegen.
Dacht altijd dat ik het droomde zeg maar maar nu ik deze reacties allemaal lees blijkt het toch anders.
Meestal heb ik het ook echt een keer of drie gelijk achter elkaar, daarna ga ik gewoon uit bed omdat ik dan dan altijd dacht dat "uitslapen" niet aan mij besteed was.
Bang was ik niet echt maar vond en vind het wel erg vervelend....

**Geplaatst**: 16-09-15 12:06

Re: slaapverlamming-- durf niet meer te slapen

Geplaatst: 16-09-15 12:06

Grappig dat ik dit topic nu tegenkom. Toevallig had ik van de week ook zoiets. Werd wakker (dacht ik) en kon me niet bewegen. Schoot helemaal in paniek en dacht dat ik een beroerte gehad had. Ik voelde ook iets over mijn schouder en nek glibberen wat ik al braaksel bestempelde. Mn bed voelde ook nat en glibberig bij mijn hoofd. Wilde mn tel pakken die op het nachtkastje ligt maar kon me niet bewegen.
Toen ging mijn wekker en van schrik werd ik "echt" wakker. Met een flinke migraine.
Vond het heel beangstigend maar nu weet ik dat het kan gebeuren en denk ik dat ik niet nog een keer zo in paniek zal raken

**Geplaatst**: 16-09-15 12:15

Re: slaapverlamming-- durf niet meer te slapen

Geplaatst: 16-09-15 12:15

Vervelend, ik heb er zelf in periodes van stress ook heel veel last van. Inderdaad ook hallucineren, schimmen, handen zien bewegen etc. Wat bij mij altijd hielp was gelijk met mijn ogen bewegen. Echt heel snel van links naar rechts. Een paar seconden later ben ik dan weer 'wakker'.

Ondertussen ben ik er aan 'gewend', en vind ik het gelukkig veel minder eng dan eerst omdat ik dus weet wat ik moet doen.

**Geplaatst**: 16-09-15 12:20

Geplaatst: 16-09-15 12:20

Slaapverlamming is een manier van je hersenen om rem slaap veilig te maken, je droomt wel, maar maakt de bewegingen die je droomt niet. Het is om je veilig in je bed te houden en niet te verongelukken. Soms echter zijn je hersenen wat van slag, omdat ze nog niet uitgegroeid zijn bv (dat is pas met 21 jaar) en ben je tegelijk wakker en niet in staat om te bewegen omdat dat deel van de hersenen nog in slaapstand zit. Sommigen houden er last van, bij anderen is het na een paar keer over. Het is inderdaad eng om mee te maken, maar gevaarlijk is het niet.

**Geplaatst**: 16-09-15 12:41

Re: slaapverlamming-- durf niet meer te slapen

Geplaatst: 16-09-15 12:41

Is het dan alleen als je jong bent?

**Geplaatst**: 16-09-15 12:51

Geplaatst: 16-09-15 12:51

Slaapverlamming komt vaak door de manier waarop je in slaap valt. Ik heb een tijd lucid dreaming geprobeerd op de foute manier waarop je een hoge kans hebt op slaapverlamming. Hierbij lig je op je rug met je handen langs je lichaam en doe je je ogen dicht. In gedachte blijf je actief actief zodat je wel bewust blijft. Na een tijd gaat je lichaam controleren of je nog bewust bent: je krijgt vaak jeuk oid. Als je daar niet lichamelijk op reageert dan zal je lichaam blokkeren zodat je jezelf niet verwond in je slaap. Op zo'n moment zit je dus tussen slaap en bewustzijn in. Dat kan leiden tot lucid dreaming of slaapverlamming. Door de manier waarop je in slaap valt aan te passen kan je misschien slaapverlamming voorkomen.

**Geplaatst**: 16-09-15 12:52

Geplaatst: 16-09-15 12:52

Storm schreef:
Is het dan alleen als je jong bent?

Niet noodzakelijk, je hersenen kunnen om allerlei redenen wat in de war raken. Stress, tekorten, andere aandoeningen. Maar het is zeker een optie voor TS, omdat zij nog jong is.

**Geplaatst**: 16-09-15 15:48

Geplaatst: 16-09-15 15:48

Tillie20 schreef:
Slaapverlamming komt vaak door de manier waarop je in slaap valt. Ik heb een tijd lucid dreaming geprobeerd op de foute manier waarop je een hoge kans hebt op slaapverlamming. Hierbij lig je op je rug met je handen langs je lichaam en doe je je ogen dicht. In gedachte blijf je actief actief zodat je wel bewust blijft. Na een tijd gaat je lichaam controleren of je nog bewust bent: je krijgt vaak jeuk oid. Als je daar niet lichamelijk op reageert dan zal je lichaam blokkeren zodat je jezelf niet verwond in je slaap. Op zo'n moment zit je dus tussen slaap en bewustzijn in. Dat kan leiden tot lucid dreaming of slaapverlamming. Door de manier waarop je in slaap valt aan te passen kan je misschien slaapverlamming voorkomen.

ik heb het idd altijd als ik op mn rug lig!

**Geplaatst**: 16-09-15 15:54

Geplaatst: 16-09-15 15:54

Kan ook op je zij, ik slaap namelijk nooit op mijn rug. De meest heftige ervaringen heb ik gehad toen ik net naar de flat verhuisd was. Dat was ook op het werk een heel stressvolle periode, en ik was net voor de 2e keer in korte tijd verhuisd. Bij mij werd het vooral door stress veroorzaakt. Op een bepaald moment ben ik er overheen gegroeid. Idd die tip van met de ogen bewegen hielp bij mij ook heel goed om eruit te komen

**Geplaatst**: 16-09-15 16:23

Geplaatst: 16-09-15 16:23

Ik heb het ook wel 1 of 2 keer gehad.
Gelukkig wist ik de eerste keer meteen wat het was terwijl het bezig was; ik had nl niet zo lang daarvoor een artikel erover gelezen.
Ik geloof dat bij slaapverlamming even heel simpel gezegd je 'geest' wel wakker is, maar je lichaam (nog) niet?
Ik was in elk geval wel zo scherp van geest om vrij snel tot de conclusie te komen wat er aan de hand was (nav dat artikel wat ik dus gelezen had).
Ik probeerde uiteindelijk gewoon een hand of een arm te bewegen ofzo. Dat lukte natuurlijk eerst niet, maar als je je goed genoeg concentreert lukt het uiteindelijk wel. En dan kan je daarna de rest ook weer bewegen. Alleen voelde dat alsof het allemaal in een droom gebeurde; ik weet ook niet of ik ook daadwerkelijk een arm heb bewogen of dat dat alleen in mijn verbeelding zo was. Het is een raar gevoel.
Daarna ben ik weer rustig gaan slapen.

Het voelde bij mij in het begin ook alsof ik (al liggend op mijn rug) achterover werd gedrukt (dus met hoofd en bovenlichaam richting grond). Met idd druk op de borst. Dat kon natuurlijk niet, want ik lag gewoon op bed. En ik kon me niet bewegen of niks zeggen; dat is ook een heel eng gevoel. Maargoed; toen was ik helder genoeg om me te bedenken wat er nu aan de hand was.

Rustig blijven is het sleutelwoord. Misschien nu je weet wat het is, is het volgende keer niet zo eng meer. En zoals gezegd: probeer je anders te concentreren op het bewegen van slechts 1 lichaamsdeel. Op je zij (in)slapen werkt idd ook goed om het te voorkomen. En ik heb gelezen dat mensen die heel onregelmatig leven (dus als je bvb nachtdiensten/ onregelmatig werkt) er sneller last van kunnen hebben (laat dat nou net bij mij het geval zijn). Genoeg slaap pakken is dan heel belangrijk.

Ik heb er door mijn nuchtere kijk erop, niet lang van wakker gelegen en ik ben ook niet echt bang dat het weer gebeurt.

**Geplaatst**: 16-09-15 16:32

Geplaatst: 16-09-15 16:32

Wat een enge ervaringen komen hier voorbij

Ik heb dit 2x gehad terwijl ik een middagdutje wou doen.
Hallucinaties had ik niet maar was me er wel bewust van dat ik half wakker was. Mijn zicht was heel vaag/wazig en ogen gingen open/toe. Ik kon niets bewegen en lag waarschijnlijk muisstil maar het voelde aan alsof ik in mijn bed werd geduwd om de 10 seconden. Nu het was niet zoiets als je hebt voor dat je in slaap valt zoals van een stoeprand vallen oid maar echt niets kunnen bewegen, bij bewustzijn zijn en het gevoel hebben dat ik in bed word geduwd door iemand met heel mijn lichaam.. echt bizar. Hoop het echt niet nog eens te hebben, laat staan met hallucinaties

had ook een heel naar gevoel in mijn hoofd iets 'schokkend' achtig

En mairead, dat had ik ook, had het al eerder op bokt gelezen dus wist min of meer wat eraan de hand was en probeerde ook gewoon terug ogen te sluiten en te gaan slapen, was niet direct in paniek.

**Geplaatst**: 16-09-15 16:43

Geplaatst: 16-09-15 16:43

Knoffer schreef:
Herkenbaar. Vooral dat je denkt dat je na veel moeite bepaalde handelingen hebt verricht, terwijl dat totaal niet zo is en je elke keer weer bij af bent. Zo heb ik een keer mijn nagels echt heel hard in mijn vriend gezet om hem proberen wakker te maken om mij wakker te schudden, maar toen ik 's ochtends vroeg of ik hem geen pijn had gedaan, wist hij van niets Ik heb ook wel eens gedacht dat hij mij wurgde, toen had ik iig wel snel door dat het een hallucinatie moest betreffen

Ik heb nog nooit een aardbeving oid gevoeld, maar soms heb ik wel het gevoel dat ik de grond in zak, letterlijk. Dat ik steeds dieper de aarde in zak waar het steeds donkerder wordt. Eigenlijk een beetje alsof ik zink. Uiteindelijk kom ik dan weer 'boven' (idd alsof je wordt opgetild, want zelf bewegen is er natuurlijk niet echt bij) en dan is het over of ik zak opnieuw.

Anyway, ik probeer vaak twee dingen. Ik heb nu sneller door dat ik in een slaapverlamming raak, als ik het snel door heb, ben ik nog in staat mezelf wakker te schudden en dan ga ik direct uit bed. Als dat niet lukt, dan accepteer ik dat het zo is en laat ik het over me heen komen zonder er tegen te vechten. Ik ga gewoon liggen wachten tot het over is, met de hele tijd mezelf bewust te maken dat het zo over gaat. Als je er dan uitraakt, kun je opstaan, even wat drinken en daarna proberen weer normaal verder te slapen.

Dit dus

en opnieuw en opnieuw en opnieuw..