Borderline.
Moderators: Essie73, ynskek, Ladybird, Polly, Muiz, Telpeva, NadjaNadja
- blackandgrey
- Berichten: 22
- Geregistreerd: 01-09-15
Borderline.
Geplaatst door de TopicStarter : 01-09-15 23:21
Pfff waar zal ik beginnen.. Altijd heb ik wel ergens 'geweten' dat er iets niet helemaal goed was met mij. Maar altijd heb ik de schuld geveven aan anderen, of aan de situatie. Ik heb heel veel meegemaakt, de band met familie is verre van perfect, met vele zelfs gebroken..
In mijn puberteit begon ik zoals velen te 'daten.' Ik had toen al erg last hiermee. Het was altijd helemaal alles of helemaal niks. Deze relaties hielden dan ook nooit stand. Ik sprong van de ene naar de andere relatie zonder deze jongens echt te leren kennen. Ook kon ik totaal niet met conflicten omgaan waardoor ik eigenlijk om een klein ding helemaal kon flippen en alle contact meteen verbrak.
Vriendschappen waren altijd lastig. Ik maakte wel vriendinnen maar het verwaterde altijd, omdat ik het liet verwateren, of ze gewoon liet vallen.
Toen ik op mezelf ging wonen heb ik mezelf door impulsief gedrag compleet in de sh*t gewerkt. Normale mensen betalen hun huur, ik niet. Deed alleen maar impulsieve domme dingen, gebruikte een tijd drugs en overmatig drank en dacht niet na over de consequenties van mijn acties. Als iemand er wat van zei was het simpel toch? Diegene was een banketstaaf of een trut en ik verbrak gewoon het contact. Aan andere mensen hing ik me aan de andere kant dan weer compleet op. Alsof mijn geluk ervanaf hing.
Een jaar of 5 geleden leerde ik een man kennen die nu inmiddels ruim een jaar mijn ex is. Deze man was agressief. Heeft me de botten vol gescholden en een aantal keer geslagen.. Ik als 'altijd stoere chick' zei altijd: nooit dat een kerel mij slaat. Dan ben ik meteen weg!! Maar ik bleef. Ik bleef een aantal jaar in deze compleet destructieve relatie met als gevolg dat ik mezelf voor zover het mogenlijk was nog meer kwijt raakte. Ik was niks meer.. Niemand meer. Ik had mezelf wijsgemaakt dat ik nergens heen kon. Want wie had ik nou..
Uiteindelijk is dit flink geescaleerd met politie en al erbij en ben ik toch weggegaan.
En nu zit ik hier.. Ruim een jaar later, in mijn eigen huisje wat ik betaal met mijn eigen geld waar ik zelf voor werk... Ik zit hier en probeer samen te vatten wat er allemaal gebeurd is en gebeurd. Al zal dit zon 5 % zijn van het hele verhaal.
Maar het leven is moeilijk voor mij. Er loopt een rode draad door mijn leven van depressies. Dit word steeds ergef en op slechte dagen kan/kon ik gewoon dagen mn huis niet uit komen. Als ik geen verplichtingen had bleeef ik rustig hele dagen binnen zonder ook maar daglicht te zien... Niet de kracht om ook maar te eten douchen aan te kleden of iets te doen. Me afvragen wat voor nut het allemaal heeft... Me gewoon zwaar k*t voelen.
Ik kan niet omgaan met conflicten. Een kleine irritatie bijvoorbeeld, reageer ik enorm heftig op. Het bouwt op, bouwt op en mond uit in een intens verdriet of kwaadheid. Ik kan daar dan rustig een dag in blijven hangen en er niet meer uit kunnen komen tot de volgende dag. Ik kan van iets kleins iets enorm groots maken, omdat het voor mij ook enorm groot voelt..
Ik kan me enorm verloren voelen en als iemand ergens mee zit denk ik- nee ben ik er van overtuigd- dat diegene me gaat verlaten.. Me in de steek laat en weg gaat..
Inmiddels zit ik niet meer in de puberteit, ben ik eind 20 en heb ik aardig goed met mezelf leren leven. Zo heb ik geen driftbuien meer waarbij de meubels echt door de kamer vliegen en ik ben redelijk sociaal met mensen.. Weet wanneer ik 'een bui ' heb en benoem dat ook..
Ik heb nog nooit proffesionele hulp gezocht. Omdat ik niet wist wat er was en deels ontkenning denk ik. De laatste tijd ben ik steeds meer sgaan nadenken. Mijn gedrag is de oorzaak van mijn problemen.. Er is iets mis met mij en ik denk dat ik borderline heb.
Ik ben naar mijn huis arts geweest en ik heb dat uitgesproken. Ik heb een lang, pittig en intens gesprek met mijn huisarts gehad en deze was het met me eens. Ik heb alle symptomen van een borderline persoonlijkheidsstoornis. Ik heb een doorverwijzing gekregen en heb op 22 september een afspraak met een psycholoog. Eerst een intake, dan de diagnose en daarna een behandelplan. Ik heb geen idee wat me te wachten staat maar ik kijk er naar uit. Ik heb ook hulp gezocht bij budgetbeheer. Het ene probleem veroorzaakt het andere dus alles maar meteen tegelijk aanpakken.
Ik heb dit topic gemaakt om mijn hart te luchten...ik hoop dat ik updates kan plaatsen dat het over een tijdje goed gaat. Ik voel me heel vaak heel somber, depressed en niemand die het weet. Ik draag een masker.. Natuurlijk heb ik ook leuke dingen. Ik heb een enorm lieve vriend sinds kort die ik het heb verteld en die me door dik en dun steunt.. Maar een echte uitlaatklep is voor mij om het van me af te schrijven.. Ik hoop dat er iets positiefs uit gaat komen voor mij en dat ik eindelijk wat rust krijg. Ik word helemaal gek van de rollercoaster. De ups die extreeem up zijn en de downs die extreem down zijn... Ik wil gewoon normaal emotioneel stabiel kunnen zijn... Me zoals normale mensen 'gewoon' oke voelen.
Bedankt voor het lezen.
- Corelli
-
- Berichten: 10031
- Geregistreerd: 23-07-06
- Woonplaats: Deventer
Re: Borderline.
Geplaatst: 02-09-15 08:03
Wat ontzettend knap dat je nu naar je eigen aandeel en rol hierin kunt kijken in plaats van de ander de schuld in de schoenen te schuiven en diegene van je weg te duwen. Het lijkt me ontzettend naar om het gevoel te hebben dat je door iedereen verlaten kan worden en wat goed te lezen dat je nu een lieve vriend hebt die ook op de hoogte is van hetgeen je schrijft.Heel veel succes en kracht voor je hulpverleningstraject gewenst! Het zal niet makkelijk worden, maar je zult er vast sterker uitkomen
Je kan het! - Geryon
-
- Berichten: 19298
- Geregistreerd: 11-12-08
Re: Borderline.
Geplaatst: 02-09-15 08:35
Heel goed dat je hulp zoekt! Een tip wat dat betreft: als je geen klik voelt met de hulpverlener, of als je je niet begrepen voelt, kun je gewoon overstappen naar een ander. Dat is heel normaal en zeer zeker aan te raden. Heel veel succes!
- Anoniem
Re: Borderline.
Geplaatst: 02-09-15 09:16
En onthoud dat een labeltje niks verandert aan wie jij bent. En als het iets gaat veranderen zal dat uiteindelijk in positieve zin zijn. - Abercrombie
-
- Berichten: 8388
- Geregistreerd: 01-05-03
- Woonplaats: *******
Re: Borderline.
Geplaatst: 02-09-15 09:27
Dan heb je al zoveel gewonnen in je therapie. - blackandgrey
- Berichten: 22
- Geregistreerd: 01-09-15
Re: Borderline.
Geplaatst door de TopicStarter : 02-09-15 12:00
Ik probeer lijstjes te maken. Helemaal op vrije dagen. Gewoon een lijst van dit en dit en dit ga ik doen vandaag. Deze werk ik af. Dat helpt wel. Dan doe ik tenminste wat en voel ik me ook beter. Als ik het niet doe doe ik gewoon niks.. Kan ik een simpel mailtje naar een hulpverlener niet eens opbrengen, wat ik gewoon heb afgesproken. Voor mn gevoel duurt het een eeuwigheid tot eind september, maar er is nu eenmaal een wachtlijst. Mij lijkt het inderdaad ook erg belangerijk dat er een klik is met de hulpverlening.. Ik vind het al lastig zat om alles onder woorden te brengen!!
Bedankt nogmaals
- Abercrombie
-
- Berichten: 8388
- Geregistreerd: 01-05-03
- Woonplaats: *******
Re: Borderline.
Geplaatst: 02-09-15 12:32
- blackandgrey
- Berichten: 22
- Geregistreerd: 01-09-15
Re: Borderline.
Geplaatst door de TopicStarter : 02-09-15 12:39
De reden dat ik een SA heb is trouwens niet zozeer omdat ik me schaam of iets.. Maar omdat veel mensen het gewoon niet weten. Ik heb het eigenlijk maar 1 persoon verteld. En verder niet. Ook op het werk niet. Ik ben toch ontzettend bang voor de 'stempel.' Ik werk graag en hard. Maar heb om me heen gezien dat mensen met borderline zo enorm gekaderd en in een hokje gestopt werden dat ze geen andere keus hadden dan zich te laten afkeuren en met een wajong verder moesten. Ik wil dat niet. Heb toch ook ambities en doelen.. wil graag uiteindelijk voor mezelf gaan werken.. Als dat verrekte monster een keer uit mn hoofd weg kan....
- Sunrise19
-
- Berichten: 4395
- Geregistreerd: 23-05-06
- Woonplaats: Breukelen
Geplaatst: 02-09-15 12:43
Geloven dat jij zelf degene bent die je eigen geluk bepaald en niet de personen om je heen. Ik heb overigens helemaal geen hulp gehad en heb alles zelf opgelost
Heb veel op forums gelezen over mensen die leven met iemand met borderline en zo mijn "eigen" therapie gestart. Hier is professionele hulp namelijk nooit goed bevallen. Afspraken die verzet werden/niet nagekomen werden etc. Ik ondervond daar meer stress van dan toen ik zelf hard aan de slag ging
Maar dit zal per persoon verschillen en ook de hulp die aangeboden word. Hier werd er nl totaal geen hulp aangeboden.Ik maak ook lijstjes, heb bijvoorbeeld een heel schoonmaak rooster en hele dag indeling. Anders lig ik de hele dag op de bank tv te kijken en niks te doen.
Wat verder HEEL belangrijk is, is RITME en REGELMAAT! Echt geloof me, dat heeft die depressieve gevoelens al een heel stuk weggenomen.
Gewoon een tijd lang elke avond op dezelfde tijd naar bed en vroeg opstaan. Dan gewoon gelijk beginnen met wat opruimen of jezelf klaarmaken voor werk.
Zolang je bezig bent is er geen ruimte voor die depressieve gevoelens
En zodra je die voelt stort je dan op iets wat je dusdanig bezig houd dat die gevoelens weg ebben.En je mag juist wel trots op jezelf zijn! Je hebt werk en je onderhoud jezelf. Dat is echt al een hele goede stap
- Splinterz
-
- Berichten: 1136
- Geregistreerd: 28-05-12
- Woonplaats: Radewijk
Re: Borderline.
Geplaatst: 02-09-15 12:54
- blackandgrey
- Berichten: 22
- Geregistreerd: 01-09-15
Geplaatst door de TopicStarter : 02-09-15 12:56
Maar nu sta ik er open voor. Ik ben helemaal verloren met mezelf en kan het gewoon niet alleen.
Wat je zegt herken kk me compleet in ja. Gewoon domweg doen en lijsten afwerken. Het opstarten gaat bagger maar als ik eenmaal gedaan heb wat ik wou doen voel ik me weer een beetje mens!
- amandananana
-
- Berichten: 4115
- Geregistreerd: 06-04-10
- Woonplaats: Spijkenisse
Geplaatst: 02-09-15 13:00
Ik heb vanuit mijn werkveld ervaring met een effectief bewezen methodiek die zich speciaal richt op borderline. Als je interesse hebt mag je me altijd een pb sturen!
Heel veel sterkte.
- Sunrise19
-
- Berichten: 4395
- Geregistreerd: 23-05-06
- Woonplaats: Breukelen
Geplaatst: 02-09-15 13:06
Erg jammer, want heb tot aan mijn 20ste echt keihard moeten vechten om enigszins mijn hoofd boven water te houden.
Toen ik onze dochter kreeg ben ik naar psyQ gegaan en deze hebben een diagnose gesteld en ben ik begonnen met therapie.. Echter wilde ze mij aan de medicatie en dat wilde ik pertinent niet.
Als jou gevoel dus zegt dat je hulp moet zoeken vooral doen! Maar ook hun zullen vooral zeggen dat je echt rust en regelmaat moet houden. Dat is echt de basis en zorgt er echt voor dat je vooruit gaat ipv achteruit. Vanuit daar kan je weer verder en dan zal je zien hoeveel rust het geeft
Dat monster in je hoofd moet je trouwens vooral niks geven om te voeren
Dan word hij alleen maar groter.. Zeg tegen jezelf dat je sterker ben dan dat en dat je de wereld aan kan. Positief je dag beginnen 
- Geryon
-
- Berichten: 19298
- Geregistreerd: 11-12-08
Geplaatst: 02-09-15 13:11
blackandgrey schreef:Dat is een goede tip dankjewel! Ik merk nu al dat ik heel veel weg laat omdat het gewoon een zootje in mn hoofd is... het opschrijven en meenemen is een goed idee.
De reden dat ik een SA heb is trouwens niet zozeer omdat ik me schaam of iets.. Maar omdat veel mensen het gewoon niet weten. Ik heb het eigenlijk maar 1 persoon verteld. En verder niet. Ook op het werk niet. Ik ben toch ontzettend bang voor de 'stempel.' Ik werk graag en hard. Maar heb om me heen gezien dat mensen met borderline zo enorm gekaderd en in een hokje gestopt werden dat ze geen andere keus hadden dan zich te laten afkeuren en met een wajong verder moesten. Ik wil dat niet. Heb toch ook ambities en doelen.. wil graag uiteindelijk voor mezelf gaan werken.. Als dat verrekte monster een keer uit mn hoofd weg kan....
Dat (als) je een borderliner bent, kun je inderdaad beter niet met iedereen delen. Dat was het advies van mijn psychiater. Mensen hebben bij borderline een heel heftig beeld en zullen zeer zeker een ander, verkeerd beeld van je krijgen. Of ze zeggen jij hebt helemaal geen borderline, en noemen je een aansteller, faker enz.
Ik heb mijn hele verhaal uitgetypt, en gewoon zo aan de psychiater gegeven. Enorm aan te raden! Vertellen ging bij mij bij de psychologen ervoor niet zo goed, ik vergat veel dingen, noemde geen details, en dan krijgen ze gewoon een verkeerd beeld van de situatie. Mijn psychiater las mijn aantal a4tjes (
) en stelde me hierna allemaal vragen. Hij heeft diezelfde tekst gebruikt om een dosier op te stellen voor de psychotherapeut die mij ging behandelen. - _Alarm_wlkp
-
- Berichten: 2507
- Geregistreerd: 14-04-09
Re: Borderline.
Geplaatst: 02-09-15 13:15
Ik heb na dergelijke psychologen en psychiaters heel m'n leven mij nooit beter gevoeld.
Aangezien het nu ook veel slechter gaat ben ik ook terug genoodzaakt hulp te zoeken.
Deze maand heb ik ook een intakegesprek om te bevestigen of het wel degelijk borderline is en wat er aan te doen.
- blackandgrey
- Berichten: 22
- Geregistreerd: 01-09-15
Re: Borderline.
Geplaatst door de TopicStarter : 02-09-15 13:20
Ik reageer morgen weer. Ga nu meteen de daad bij het woord voegen, het is 13:20 en ik heb nog weinig gedaan. Morgen wil ik kijken of ik misschien een weekschema kan maken. Gewoon alles uitschrijven van opstaan tot naar bed want de lijstjes helpen nu al goed:)
Amandanana ik pb je later even en alarm_wlkp ik wens jou ook heel veel sterkte en zoek hulp!!
Bedankt. Iets anders weet ik niet te zeggen. Dit is voor mij echt een beetje een op pepper!
- Sunrise19
-
- Berichten: 4395
- Geregistreerd: 23-05-06
- Woonplaats: Breukelen
Re: Borderline.
Geplaatst: 02-09-15 13:26
Ik sta nu bijvoorbeeld te strijken en tegelijk te bokken
Zo word iets vervelends iets minder vervelend - Geryon
-
- Berichten: 19298
- Geregistreerd: 11-12-08
Geplaatst: 02-09-15 13:29
- Sunrise19
-
- Berichten: 4395
- Geregistreerd: 23-05-06
- Woonplaats: Breukelen
Re: Borderline.
Geplaatst: 02-09-15 13:36
Vond het echt verschrikkelijk om mij dag in dag uit hetzelfde te voelen, kon dat echt niet plaatsen aangezien ik normaal 5000000 dingen tegelijk voelde zeg maar
Echt dat is zo persoonlijk, al heb ik meerdere mensen het er goed op zien doen. Hier overigens nooit opgenomen geweest. Al had dat in sommige gevallen misschien wel beter geweest
- Geryon
-
- Berichten: 19298
- Geregistreerd: 11-12-08
Re: Borderline.
Geplaatst: 02-09-15 13:53
Ik reageer helaas juist weinig op medicijnen in het algemeen
. Bij het medicijn dat ik nu slik zit ik ook weer aan de hoogste dosis, en het doet waarschijnlijk nog net iets te weinig voor mijn paniekklachten, want exposure lukte alsnog niet. Nu heb ik andere gedragstherapie erbij en komt de exposure later pas, spannendddd - blackandgrey
- Berichten: 22
- Geregistreerd: 01-09-15
Re: Borderline.
Geplaatst door de TopicStarter : 02-09-15 14:34
) zei er zijn erg goede therapieen waaronder praatgroepen en 1 op 1 gesprekken. Dat voelt sowieso al fijn. Ik moet er echt over praten. Dat helpt.Ik ben niet perse voor of tegen medicatie. Als het niet nodig is hoeft het niet. Maar als het me gaat helpen de rollercoaster wat af te vlakken dan yes please
Nu reageer ik toch weer maar ik ben ook dingen aan het doen
- Sunrise19
-
- Berichten: 4395
- Geregistreerd: 23-05-06
- Woonplaats: Breukelen
Re: Borderline.
Geplaatst: 02-09-15 14:46
Ik kan mezelf gewoon niet echt goed voelen als ik die rollercoaster niet voel
Ben er zo aan gewend dat ik bang word als die er niet is Inmiddels is hij voor kleine kindjes ipv voor grote mensen Maar goed, dat komt ook omdat ik een stuk rust heb. Maar het is inderdaad echt heel persoonlijk.Ik moest door de crisisdienst medicatie gaan slikken en heb hier toen ongeveer 3 kwart jaar therapie gehad. En in totaal 1,5-2 jaar medicatie geslikt. Dus heb geen idee hoe ze dat bij normale therapie doen. Bij psyQ begonnen ze er na een gesprek of 10 al mee.
- blackandgrey
- Berichten: 22
- Geregistreerd: 01-09-15
Re: Borderline.
Geplaatst door de TopicStarter : 02-09-15 15:01
Ikzelf wil er juist vanaf maar dat is omdat er een stukje in mij is wat echt compleet gevaarlijk roekeloos gedrag vertoont. Ik heb mezelf echt in de meest achterlijke situaties bevonden.. Mezelf pijn gedaan, gesneden, hysterisch ruziemaken en daarbij gaan hyperventileren en gewoon flauwvallen.. zo dronken geworden dat ik bijna in een coma kwam.. Ik kan nog wel even doorgaan. Ik ben heel erg zelfdestructief geweest.. Gaan afvallen en dan zo hard doorslaan dat ik nog 45 kilo woog...
Nu is dat inmiddels beter. Ik drink vrijwel niet meer en reageer niet meer zo compleet idioot. Maar ik weet dat het in me zit en het hoeft maar getriggerd te worden......