Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-06-15 20:30

Al jaren ziek/depressief..

Geplaatst door de TopicStarter : 03-06-15 20:30

Toen ik 17 was merkte ik dat ik niet goed in mijn vel zat. Ik was depressief en ben daarvoor naar de huisarts gegaan. Helaas trof ik op dat moment een verkeerde psycholoog waardoor ik naar huis gestuurd was met het advies het rustig aan te doen en uit huis te gaan. Dit omdat ik veel wrijving had met mijn moeder en we altijd al een druk huishouden hadden thuis, het onderzoek van de psycholoog wees uit dat ik een ideaal prikkel nivo van 1 tot 100 op 6 had staan. Hutje op de hei eigenlijk dus.

Een paar jaar later ging het echt niet meer, mijn opleiding liep niet lekker en ik ging me afzonderen van vrienden en ben weer hulp gaan zoeken. Na wat onderzoeken uitgekomen op concerta en antidepressiva. Leek wel iets te helpen maar niet genoeg, ook mijn therapie deed veel te weinig.

Inmiddels zijn we weer 2 jaartjes verder, slik ik nog wat andere medicatie en ben ik gluten, melk en ei gaan vermeiden omdat onderzoek uitwees dat ik daar gevoelig voor was. Inmiddels wel een goede psychiater gelukkig. Ik heb nu een tussenjaar van mijn opleiding omdat ik niet in staat was te gaan studeren vorig jaar. Dit jaar hoopte ik weer helemaal op de rit te zijn. Maar er is nog altijd geen uitkomst of uberhaupt een rede voor mijn klachten. Ik kan nog niet eens naar de winkel zonder doodmoe te zijn en voor 3 uur ben ik hoe dan ook echt moe. Fysieke inspanning is een gruwel en ik heb overal pijn, daarnaast natuurlijk nog dat ik nergens zin in heb. Zo nu en dan heb ik paniek en woede aanvallen en bel ik mijn vriend of stort ik mijn hart bij hem uit. Onze relatie is prima en ik ben erg blij dat we samen wonen in ons appartementje bij de natuur.

Het idee dat ik in september al moet beginnen aan een opleiding terwijl ik nu niet eens normaal kan functioneren en 10-12 uur per nacht moet slapen is verschrikkelijk. Mijn moeder zegt dat ik door moet bijten, mezelf een schop onder de kont moet geven en er doorheen moet lopen, maar het idee alleen al is genoeg om me neer te halen hoewel ik er ook de waarheid in zie.

Bloedwerk is nagekeken op bijna alles, hormonen moeten nog uit mijn lichaam gehaald en test voor lyme staat op de kalender.
Wie heeft er nog tips of ervaringen? Ik weet het echt even niet meer -O-

**Geplaatst**: 03-06-15 20:58

Geplaatst: 03-06-15 20:58

Slik je nog steeds AD? Is er al overwogen over te stappen op een ander soort medicatie? Is er een tekort aan een voedingsstof? Bijv. vitamine D?
Wat voor concrete hulp krijg je nu?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-06-15 21:00

Geplaatst door de TopicStarter : 03-06-15 21:00

Bizzybijtje schreef:
Slik je nog steeds AD? Is er al overwogen over te stappen op een ander soort medicatie?
Wat voor concrete hulp krijg je nu?

Loop bij de psychiater en diëtiste, verschillende soorten medicatie(ook AD) geprobeerd en dit werkt het beste en neem ik dus ook nog steeds. Mijn klachten passen bij geen enkel concreet beeld helaas. Gisteren weer de hele malle molen in de gang gezet omdat de langzame vooruitgang stil ging staan en nu weer de verkeerde kant op gaat.

**Geplaatst**: 03-06-15 21:06

Geplaatst: 03-06-15 21:06

Azmay schreef:
Bizzybijtje schreef:
Slik je nog steeds AD? Is er al overwogen over te stappen op een ander soort medicatie?
Wat voor concrete hulp krijg je nu?

Loop bij de psychiater en diëtiste, verschillende soorten medicatie(ook AD) geprobeerd en dit werkt het beste en neem ik dus ook nog steeds. Mijn klachten passen bij geen enkel concreet beeld helaas. Gisteren weer de hele malle molen in de gang gezet omdat de langzame vooruitgang stil ging staan en nu weer de verkeerde kant op gaat.

Enkel psychiater of krijg je ook psychotherapie van een (GZ) psycholoog?

**Geplaatst**: 03-06-15 21:07

Geplaatst: 03-06-15 21:07

misschien moet je eens gaan kijken naar creatieve therapie of alternatieve therapie met dieren/paarden? Het is maar een idee.. ben nooit 'echt' depressief geweest, maar hoorde vroeger stemmen in mijn hoofd en zonderde mij ook af. ik ben toen in creatieve therapie gegaan en het hielp mij enorm. zat toen nog wel op de basisschool...

doorzetten en jezelf een schop onder je kont geven is makkelijk praat.. ik weet reuze goed hoe het is om 'down' te zijn en dan doe je dat niet even zomaar..

wel het juiste moment om z'n topic te lezen trouwens.. bij mij gaat alles ook echt vet klote op het moment.. maargoed het is jouw topic.

**Geplaatst**: 03-06-15 21:09

Geplaatst: 03-06-15 21:09

Ik heb ook al jaren last van een flinke depressie en vermoeidheids klachten. Het is niet makkelijk om serieus genomen te worden, vooral omdat de meeste mensen geen begrip hebben.

Ik zou er flink achteraan gaan bij huisartsten, mijn klachten werden niet begrepen en al gauw afgeschreven als stress. Je moet goed voor jezelf instaan.
Geef bij je school aan wat er speelt, de meeste hebben er wel begrip voor en willen zich wel aanpassen, doen ze dit niet zou ik de opleiding laten vallen. Het is al vermoeiend genoeg om soms uit bed te komen (voor mij in ieder geval) om je druk te moeten maken om tentamens en school.

Ik heb nu gestart met een therapie met paarden, en het lijkt dat er eindelijk wat vooruitgang in komt.

Ik hoop dat het voor jou makkelijker wordt dan bij mij. Heb na drie jaar nog geen concrete diagnose.
Succes en beterschap.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-06-15 21:11

Geplaatst door de TopicStarter : 03-06-15 21:11

Op dit moment enkel de psychiater, die me gelukkig enorm serieus neemt. Therapie heb ik gevolgd maar was in die constructie geen succes. Ben er min of meer uitgedokterd van verklaard, leek toen der tijd enorm weinig te doen omdat ik toch goed inzicht heb in mijn situatie.

Mijn paard is de perfecte spiegel en mijn hond de ideale therapiehond dus wat dat betreft heb ik gelukkig wel wat om handen.

**Geplaatst**: 03-06-15 21:14

Re: Al jaren ziek/depressief..

Geplaatst: 03-06-15 21:14

Wel eens aan deeltijd therapie gedacht?

**Geplaatst**: 03-06-15 21:19

Geplaatst: 03-06-15 21:19

Azmay schreef:
Op dit moment enkel de psychiater, die me gelukkig enorm serieus neemt. Therapie heb ik gevolgd maar was in die constructie geen succes. Ben er min of meer uitgedokterd van verklaard, leek toen der tijd enorm weinig te doen omdat ik toch goed inzicht heb in mijn situatie.

Mijn paard is de perfecte spiegel en mijn hond de ideale therapiehond dus wat dat betreft heb ik gelukkig wel wat om handen.

Al overwogen om over te stappen naar een andere praktijk? Want "uitgedokterd" daar geloof ik niet zo goed in. Medicatie zonder therapie vind ik ook altijd maar symptoombestrijding, om heel eerlijk te zijn, tenzij het om iets gaat wat niet (goed) te behandelen is met therapie (bijv. ADHD/ADD). Krijg er wel een beetje kriebels van. Maar denkend aan een depressie zou daar toch iets op te vinden moeten zijn.

Anderzijds kan het ook een beetje "kip-of-ei" verhaal zijn. Want heb jij de vermoeidheidsklachten door de somberheid, of juist andersom? Je gevoeligheid voor verschillende voedingsstoffen kan er ook op wijzen dat je sowieso overgevoelig bent voor bijv. pijn en daardoor meer pijn ervaart. Lyme testen lijkt me nuttig maar ik denk eigenlijk dat bijv. kijken of het om fibromyalgie gaat ook zeker niet nutteloos is. Uit verschillende onderzoeken blijkt dat er een verband zit tussen een laag serotonine-niveau (dat hormoon zorgt voor je gemoedstoestand) en fibromyalgieklachten.

Zomaar wat gebrainstorm hoor, pin me er niet op vast. Maar ik zou niet akkoord gaan met uitgedokterd.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-06-15 21:22

Geplaatst door de TopicStarter : 03-06-15 21:22

Wesco schreef:
Wel eens aan deeltijd therapie gedacht?

Overwogen wel, het probleem waar ik echter bij mijn andere therapie aan liep was dat ik al enorm goed inzicht had in mijn problemen. Wat er mis is weet ik, ik weet alleen niet wat ik er aan moet doen. Heb het gevoel alles al eens geprobeerd te hebben. Ik zet het in ieder geval op mijn lijstje om te bespreken bij de volgende afspraak bij mijn psychiater(tevens bio- en neuroloog).

Andere praktijk gaat mijn psych nu naar kijken, omdat hij gewoon niet snapt wat er aan de hand is. 40 jaar ervaring en hij staat met zijn mond vol tanden.

Vermoeid ben ik overigens al enorm lang, al voordat ik daadwerkelijk depressief begon te worden.

**Geplaatst**: 03-06-15 21:25

Geplaatst: 03-06-15 21:25

Azmay schreef:
Op dit moment enkel de psychiater, die me gelukkig enorm serieus neemt. Therapie heb ik gevolgd maar was in die constructie geen succes. Ben er min of meer uitgedokterd van verklaard, leek toen der tijd enorm weinig te doen omdat ik toch goed inzicht heb in mijn situatie.

Mijn paard is de perfecte spiegel en mijn hond de ideale therapiehond dus wat dat betreft heb ik gelukkig wel wat om handen.

Als ik jou was zou ik toch weer op zoek gaan naar een psycholoog. Misschien iemand die er wat minder conservatief naar kijkt en dingetjes van verschillende therapieën bij elkaar pakt zodat het voor jou geschikt is?

Heb je ook bloed laten prikken op dingen als Pfeiffer en chronische vermoeidheid? Welke antidepressiva slik je en heb je al eens een andere geprobeerd?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-06-15 21:30

Geplaatst door de TopicStarter : 03-06-15 21:30

Destination schreef:
Azmay schreef:
Op dit moment enkel de psychiater, die me gelukkig enorm serieus neemt. Therapie heb ik gevolgd maar was in die constructie geen succes. Ben er min of meer uitgedokterd van verklaard, leek toen der tijd enorm weinig te doen omdat ik toch goed inzicht heb in mijn situatie.

Mijn paard is de perfecte spiegel en mijn hond de ideale therapiehond dus wat dat betreft heb ik gelukkig wel wat om handen.

Als ik jou was zou ik toch weer op zoek gaan naar een psycholoog. Misschien iemand die er wat minder conservatief naar kijkt en dingetjes van verschillende therapieën bij elkaar pakt zodat het voor jou geschikt is?
Heb je ook bloed laten prikken op dingen als Pfeiffer en chronische vermoeidheid? Welke antidepressiva slik je en heb je al eens een andere geprobeerd?

Bloed prikken tegen tekenziekten gebeurt morgen. Therapie moet ik gaan bespreken met de psychiater, ga er vrees ik hoe dan ook aan moeten geloven. Antidepresiva die ik nu slik zijn escitalopram en een lage dosis mirtazepine, howel ik de mirtazepine nu op proef ga vervangen door iets anders omdat ik er verslaafd aan ben en zonder niet meer slaap(maar met normale dosis minimaal 12 uur moet slapen). Wellbutrin heb ik gehad en daar werd ik helemaal gek van, dexamfetamine deed helemaal niets.

**Geplaatst**: 03-06-15 21:34

Re: Al jaren ziek/depressief..

Geplaatst: 03-06-15 21:34

Bij mirtazepine hoort dufheid ook als bijwerking toch? Waarom trouwens geen SSRI's? TCA staat bekend om het veroorzaken van dufheid van wat ik zo lees op internet?

**Geplaatst**: 03-06-15 21:36

Re: Al jaren ziek/depressief..

Geplaatst: 03-06-15 21:36

Escitalopram is een SSRI.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-06-15 21:38

Geplaatst door de TopicStarter : 03-06-15 21:38

Destination schreef:
Bij mirtazepine hoort dufheid ook als bijwerking toch? Waarom trouwens geen SSRI's? TCA staat bekend om het veroorzaken van dufheid van wat ik zo lees op internet?

Mirtazepine is absoluut niet ideaal maar de eerste prutser die me medicatie voor schreef zorgde ervoor dat ik zonder niet meer kan slapen, ik slik nu 1/10 pil en ga het vervangen door iets anders als het zo door gaat. Gisteren voor het eerst aan begonnen.
Ik slik ook isoprinosine om mijn weerstand op te krikken, ReConnect heb ik geprobeerd maar daar viel ik 100g per dag bij af tot ik bij 52kg op hield met die medicatie.

**Geplaatst**: 03-06-15 21:38

Re: Al jaren ziek/depressief..

Geplaatst: 03-06-15 21:38

Dat zijn een hoop pillen voor iemand die geen diagnose heeft...

**Geplaatst**: 03-06-15 21:39

Geplaatst: 03-06-15 21:39

Bizzybijtje schreef:
Escitalopram is een SSRI.

Oh, ik heb scheel gekeken _O-

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-06-15 21:41

Geplaatst door de TopicStarter : 03-06-15 21:41

Bizzybijtje schreef:
Dat zijn een hoop pillen voor iemand die geen diagnose heeft...

Door de pillen voel ik me wel beter, vergeet niet dat dit een proces is van enkele jaren en veel trail en error al is gepasseerd. Ik heb ADD en gevoelige darmen, ben ook depressief. Dus ondanks dat het veel pillen zijn heb ik ze helaas wel nodig, en doe ik het er redelijk op. Alleen niet goed genoeg.

**Geplaatst**: 03-06-15 21:45

Geplaatst: 03-06-15 21:45

Hè, het klinkt gezien je dagelijkse beperkingen inderdaad alsof je nog lang niet lekker genoeg in je vel zit om "de wereld" aan te kunnen. Wat balen zeg!

Ik geloof wél dat je binnen een psychotherapeutische setting uitgedokterd kan zijn. Ik geloof echter op basis van je berichten nog niet dat jij een waardige psychotherapeute hebt gevonden en daarom denk ik dat voor jou persoonlijk de conclusie "uitgedokterd" te vroeg werd verkondigd.

Hoe lang slik je de escitalopram al?

Dexamfetamine doet wel vaker niets, wees blij zou ik zeggen want het corrumpeert je energie-levels uiteindelijk alleen nog maar meer en gebruik overdag verstoort bovendien al snel je nachtrust meer dan je lief is.

Hoe lang ben je al afhankelijk van mitrazepine of vergelijkbare middelen om te kunnen slapen?

Ik kan me voorstellen dat een opleiding die in september begint dan ook als een muur op je af kan komen. Je geeft aan dat je een tussenjaar hebt nu. Hoe is er in vorig(e) studiejaar/jaren omgegaan met je privé-situatie? Ik denk namelijk dat je de steun van mentoren, docenten en studie-adviseurs nodig zal hebben om de studie weer goed op te kunnen pakken. Het is altijd een gok om mensen in te lichten over je persoonlijke problemen, maar wanneer ze niet weten wat er speelt, kunnen ze je ook niet helpen.

Wat de slaap betreft: als je deze uren écht nodig hebt, dan moet je ze ook niet ontberen. Dan wordt het een kwestie van zodanig gaan plannen dat je inderdaad aan die 10-12 uur slaap kan komen. Ik zou je echter heel graag nog eens willen spreken wanneer die mitrazepine uit je systeem is, zowel fysiek als qua gedragingen die eruit volgen.

Voel je ondanks de spanning en druk en oh-mijn-god-hoe-ga-ik-dit-doen nog wel een passie voor je opleiding? Begrijp je nog steeds goed waarom je er ooit aan begonnen bent en waarom je het diploma wilt behalen? Ik kan me voorstellen dat het waarlijk voelen van motivatie wat bemoeilijkt wordt door hoe vermoeiend alles is, maar blijf ermee bezig tóch die motivatie te doen ontvlammen in jezelf.

Niet opgeven totdat je je gehoord voelt door je doktoren en the powers that be in je opleidingstraject!

De gouden tip wanneer je helemaal vastzit met je slaapritme door toedoen van middelen is om na het stoppen met die middelen twee weken lang heel consequent om, zeg, 10 uur naar bed te gaan en om 7 uur op te staan. Verder niet slapen. Dit houdt je dus twee weken vol, hoe beroerd het ook gaat.
De eerste nachten denk je dat dit nóóit gaat werken. De dagen zijn lastig, maar verhip, in de tweede week begint je lichaam zich er zowaar al naar te draaien...en het werkt écht, cross my heart.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-06-15 21:50

Geplaatst door de TopicStarter : 03-06-15 21:50

Basilicium schreef:
Hè, het klinkt gezien je dagelijkse beperkingen inderdaad alsof je nog lang niet lekker genoeg in je vel zit om "de wereld" aan te kunnen. Wat balen zeg!

Ik geloof wél dat je binnen een psychotherapeutische setting uitgedokterd kan zijn. Ik geloof echter op basis van je berichten nog niet dat jij een waardige psychotherapeute hebt gevonden en daarom denk ik dat voor jou persoonlijk de conclusie "uitgedokterd" te vroeg werd verkondigd.

Hoe lang slik je de escitalopram al?

Dexamfetamine doet wel vaker niets, wees blij zou ik zeggen want het corrumpeert je energie-levels uiteindelijk alleen nog maar meer en gebruik overdag verstoort bovendien al snel je nachtrust meer dan je lief is.

Hoe lang ben je al afhankelijk van mitrazepine of vergelijkbare middelen om te kunnen slapen?

Ik kan me voorstellen dat een opleiding die in september begint dan ook als een muur op je af kan komen. Je geeft aan dat je een tussenjaar hebt nu. Hoe is er in vorig(e) studiejaar/jaren omgegaan met je privé-situatie? Ik denk namelijk dat je de steun van mentoren, docenten en studie-adviseurs nodig zal hebben om de studie weer goed op te kunnen pakken. Het is altijd een gok om mensen in te lichten over je persoonlijke problemen, maar wanneer ze niet weten wat er speelt, kunnen ze je ook niet helpen.

Wat de slaap betreft: als je deze uren écht nodig hebt, dan moet je ze ook niet ontberen. Dan wordt het een kwestie van zodanig gaan plannen dat je inderdaad aan die 10-12 uur slaap kan komen. Ik zou je echter heel graag nog eens willen spreken wanneer die mitrazepine uit je systeem is, zowel fysiek als qua gedragingen die eruit volgen.

Voel je ondanks de spanning en druk en oh-mijn-god-hoe-ga-ik-dit-doen nog wel een passie voor je opleiding? Begrijp je nog steeds goed waarom je er ooit aan begonnen bent en waarom je het diploma wilt behalen? Ik kan me voorstellen dat het waarlijk voelen van motivatie wat bemoeilijkt wordt door hoe vermoeiend alles is, maar blijf ermee bezig tóch die motivatie te doen ontvlammen in jezelf.

Niet opgeven totdat je je gehoord voelt door je doktoren en the powers that be in je opleidingstraject!

De gouden tip wanneer je helemaal vastzit met je slaapritme door toedoen van middelen is om na het stoppen met die middelen twee weken lang heel consequent om, zeg, 10 uur naar bed te gaan en om 7 uur op te staan. Verder niet slapen. Dit houdt je dus twee weken vol, hoe beroerd het ook gaat.
De eerste nachten denk je dat dit nóóit gaat werken. De dagen zijn lastig, maar verhip, in de tweede week begint je lichaam zich er zowaar al naar te draaien...en het werkt écht, cross my heart.

Bedankt voor je uitgebreide berichtje.
Inderdaad ga ik op zoek naar een geschikte therapeut, maar alleen in overleg met de psychiater. Escitalopram slik in nu een jaar denk ik, de mirtazepine al langer maar wel in erg lage dosis. Ik slaap wel goed de nacht door en heb een ritme afgedwongen van ong 11 tot 9. Dit gaat op zich wel ok maar het is lastig beoordelen omdat het zo op en af gaat.
Mijn opleiding is gestopt omdat het niet echt iets voor mij was, en ik begin een nieuwe opleiding op HBO nivo als het zo door gaat zoals het ideaal zou gaan.

**Geplaatst**: 03-06-15 21:53

Re: Al jaren ziek/depressief..

Geplaatst: 03-06-15 21:53

Ik bedoelde mijn opmerking niet rot hoor, maar meer als "constatering". Ik heb het idee dat je de juiste psychotherapeut gewoon nog niet gevonden hebt. Wellicht kan je psychiater iets adviseren. Ik dacht ook lang "het zal wel nooit goedkomen" en warempel. Dat komt het uiteindelijk wel (niet zomaar, niet met gemak, maar het kan wel).

**Geplaatst**: 03-06-15 22:05

Geplaatst: 03-06-15 22:05

Graag gedaan!

Heel goed van je dat je de zoektocht naar een therapeute doormaakt met je psychiater aan je zijde. Beter enkele maanden zoeken naar een fijn iemand dan zomaar bij iemand de praktijk binnen te lopen. Het is iedere keer toch weer een hele investering, psychologisch gezien, om een nieuw therapeutisch traject aan te gaan in mijn ervaring. Bovendien, als naar de winkel gaan al zo vermoeiend voor je is, dan zal zo'n eerste sessie helemaal een uitputtingslag zijn. Logisch dat je daar alleen aan gaat beginnen als jij en je psychiater een goed gevoel hebben bij een potentieël volgende psychotherapeute! Ik zou dus zeggen: laat je niet op de kast jagen, maar neem de tijd om een fijn iemand te vinden. Tot die tijd heb je immers toch je psychiater al, het is niet dat je geheel zonder hulp zit. Het is ook niet zo dat een psychiater niets doet behalve medicatie voorschrijven, dit merk ik even op omdat ik merk dat sommige bokkers niet zo'n hoge pet op lijken te hebben van de therapeutische meerwaarde van een psychiater. Een fijne psychiater is heel wat waard.

Escitalopram zou naast een anti-depressieve werking ook (mentale) energie vrij moeten maken, in theorie. Na een jaar zou je inmiddels de vruchten al lang en breed moeten plukken van je dagelijkse dosis. Als dit niet zo is, en zo klinkt het eerlijk gezegd, zou ik de dosering of misschien het hele gebruik ervan toch nog eens met je psychiater doorspreken indien je hier iets voor voelt.

Wat goed dat je een slaapritme hebt weten af te dwingen! Dat is écht gigantisch goed zeg $*\o/*$ Ook al gaat het op en af, vergeet alsjeblieft nooit hoe groot die prestatie is.

Ahzo, qua opleiding, ik begreep het eerst verkeerd. Ik dacht dat je met tussenjaar bedoelde dat je je opleiding even op pauze had gezet om hem straks te vervolgen, maar je begint dus aan een nieuwe opleiding. Ik hoop dat je in die nieuwe opleiding genoeg motivatie kan vinden om het begin in goede banen te leiden. Alle begin is immers het moeilijkst. Ik hoop dat je op die opleiding steun vindt waar je deze zoekt

**Geplaatst**: 03-06-15 22:11

Re: Al jaren ziek/depressief..

Geplaatst: 03-06-15 22:11

Ik hoop dat je niet op mij doelt met het "niet zo'n hoge pet op hebben van de therapeutische meerwaarde van een psychiater"? Want dan lees je mijn posts wel behoorlijk verkeerd.

Alleen kan een psychiater geen goede psychotherapie bieden.

Escitalopram zou na een jaar inderdaad wel behoorlijk moeten werken. Ik gebruik het zelf ook en er ging een wereld voor me open (maar ik ben dan weer de gelukzak bij wie ie 100% aanslaat zonder bijwerkingen).

**Geplaatst**: 03-06-15 22:22

Re: Al jaren ziek/depressief..

Geplaatst: 03-06-15 22:22

^ Nouja ik struikel bij jou, Bizzybijtje, inderdaad over je uitspraak dat medicatie zonder therapie maar symptoombestrijding is. Die medicatie gaat namelijk gepaard met een psychiater en TS gaf aan hoe die psychiater vrijwel de enige constructieve professional is geweest in haar situatie tot nu toe. Ik ben het met je eens dat een psychiater geen goede psychotherapie kan bieden (niet diens beroep), maar het is aan TS of ze psychotherapie überhaupt nog een kans wil en kan geven in de toekomst. Ben het wel weer eens met je constatering dat TS vermoedelijk nog niet een dusdanig goede therapeute heeft gevonden dat ze psychotherapie in zijn geheel kan afschrijven. Alsin: het is haar goed recht dat wél te doen, maar ik zou het jammer vinden van de kansen die ze daardoor eventueel misloopt.

**Geplaatst**: 03-06-15 22:24

Geplaatst: 03-06-15 22:24

Basilicium schreef:
^ Nouja ik struikel bij jou, Bizzybijtje, inderdaad over je uitspraak dat medicatie zonder therapie maar symptoombestrijding is. Die medicatie gaat namelijk gepaard met een psychiater en TS gaf aan hoe die psychiater vrijwel de enige constructieve professional is geweest in haar situatie tot nu toe. Ik ben het met je eens dat een psychiater geen goede psychotherapie kan bieden (niet diens beroep), maar het is aan TS of ze psychotherapie überhaupt nog een kans wil en kan geven in de toekomst. Ben het wel weer eens met je constatering dat TS vermoedelijk nog niet een dusdanig goede therapeute heeft gevonden dat ze psychotherapie in zijn geheel kan afschrijven. Alsin: het is haar goed recht dat wél te doen, maar ik zou het jammer vinden van de kansen die ze daardoor eventueel misloopt.

Klopt, en medicatie geeft niet altijd blijvend effect. Het geeft een steuntje in de rug en is eigenlijk het beste te combineren met therapie. Een beetje alsof je (ik zeg maar wat) een vitamine bijslikt omdat je niet voldoende fruit eet, vervolgens vitamines blijven slikken, geen tekort meer hebben, maar daarna nog steeds geen fruit gaan eten en weer terugvallen.