Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-02-15 18:55

De grootste stap in mijn leven ooit,1 jaar in kliniek. Help?

Geplaatst door de TopicStarter : 02-02-15 18:55

Hoi lieve mensen,

Voor dit topic is er een goedgekeurd SA account, aangezien er nogal wat familie/bekenden meelezen en dit niet bevorderend is voor mijn situatie op dit moment.

Om maar meteen met de deur in huis te vallen, ik ben een 20 jarig meisje en ga binnenkort de grootste stap ooit in mijn leven maken; een jaar lang naar een kliniek om aan mezelf te werken. Het is een kliniek voor persoonlijkheidsstoornissen. Dit betekent dat ik 5 dagen per week fulltime therapie krijg en daar ga slapen met minimaal 25 andere, onbekende personen van mijn leeftijd. 2 jaar terug zijn er al de diagnoses PTTS, borderliner, depressie en angststooornis gesteld.

Vandaag is officieel bevestigd dat mijn startdatum 15 februari 2015 zal zijn. Met een meeloopochtendje vorige week moest ik toch even slikken, met zoveel mensen leven. Gelukkig heb je wel je eigen kamertje maar die is 2x2 meter met een rubberen klein matrasje en in zo’n oud gebouw dat je elkaar hoort hoesten in de kamer ernaast. Toch ben ik blij dat ik niet in een gesloten inrichting zit, maar een iets minder strenge kliniek. Toch wel inclusief controles, bezoekuren en toestemming vragen voor alles.

Hoe dit zo is gekomen? Dat is een vraag waarvan je het antwoordt duidelijk in mijn ogen kan zien.. Pijn, verdriet, machteloos staan en in de steek gelaten. Vanaf mijn 12de merkte ik duidelijk dat mijn jeugd niet zo ‘normaal’ was geweest en begon ik allerlei dingen te doen om er mee om te kunnen gaan. Dit uitte zich vaak in seks/liefde zoeken op internet en zo met de verkeerde mensen omgaan. Vanaf mijn 9de was dit al gaande maar ik begon het pas iets later op te merken. Als mensen vragen of ik niet boos ben op de mannen die mij destijds ‘gebruikte’, weet ik het niet. Dan voel ik mij ineens heel slap worden en vervreem ik van de wereld. Als kind teveel dingen gezien die kinderen niet hoorde te zien, laat je erbuiten vallen. Ook altijd moeten zorgen als kind en emotioneel volledig verwaarloosd.

Ook dit vind ik verschrikkelijk moeilijk op te schrijven. In dit komende jaar moet ik aan de gang, weer een beetje gaan voelen. Niet de douche op standje lava zetten zodat ik eindelijk merk dat ik wél wat kan voelen in mijn lijf. Vechtend tegen de gedachtes dat ik er nooit zal komen en maar beter ervan af kan zijn door weg te gaan uit dit leven. Tranen van onbegrip, waar heb ik dit, als kind, aan verdiend vroeger?! Als je écht op het randje zit, voel je de messteken letterlijk in je hart snijden.
Begrijp mij goed, ik ben van mezelf ‘positief’, ik probeer mensen er niet teveel mee te vermoeien want ik heb ook meegemaakt dat negativiteit mensen afstoot en hoe zwaar dit is voor sommige. Steun heb ik nooit echt gehad, naar mijn idee krijgen andere mensen dat altijd meer. Misschien ook omdat ik graag mijn gevoelens verberg en het ook echt niet mijn ding is om er een topic over te maken, laat staan een SA account aan te vragen. Maar als ik even mag schelden; verdomme, ik wil hier zo graag uitkomen. Dit gaat een heel erg lang en hels jaar worden waarin ik ontzettend wordt geconfronteerd met mezelf, waarin ik het liefst héél hard wil wegrennen van angst. Maar ik wil LEVEN en ik hoop zó dat dit mij eindelijk wordt gegund en ik hierdoor rustiger word en stabieler.

Ik zoek nu heel hard steun om eerlijk te zijn, het liefst duizend knuffels. Omdat mijn ouders mij niet steunen in de therapie die ik moet volgen, doet dat ook weer extra pijn. Mijn moeder probeert het een beetje maar het moet geheim worden gehouden voor de familie; het moet lijken alsof wij het ‘perfecte’ gezinnetje zijn en er niks aan de hand is. Dan ga je dit soort ‘rare’ dingen toch niet doen. Bovendien moet ik mij van mijn ouders niet zo aanstellen en gewoon eens doorgaan met een opleiding en niet stoppen als het tegenzit. Heel boers dus. Mijn vader zei letterlijk dat hij ‘klaar is met mij en mijn gezeik met therapie’. Auw..

Toch zijn er zeker een aantal lichtpuntjes: muziek en paarden. Mijn twee immens grote passies die (bijna) altijd zorgen voor wat leven in mijn ogen, die bekende sprankeling als het inwendig ‘vuurtje’ weer aangaat. Ik verwacht overigens echt helemaal niets qua reacties ook, maar uiteraard hoop ik het enorm voor de verandering, dat ik wel eens wordt opgemerkt en gesteund. Bedankt voor het lezen en als er nog vragen zijn, beantwoord ik die graag.

Mijn hart schreeuwt echt keihard ‘HELP!’, hoe dichterbij het komt..

**Geplaatst**: 02-02-15 18:58

Re: De grootste stap in mijn leven ooit,1 jaar in kliniek. Help?

Geplaatst: 02-02-15 18:58

Ik wil je alleen heel veel succes wensen het komende jaar, dat dit het jaar mag worden waarin jij weer je leven leid i.p.v. lijd!

**Geplaatst**: 02-02-15 18:59

Geplaatst: 02-02-15 18:59

Hier heb je je eerste virtuele knuffel! Veel sterkte en kracht toegewenst met jezelf en de tijd die komen gaat.

**Geplaatst**: 02-02-15 19:00

Geplaatst: 02-02-15 19:00

Ik wil je alleen dit maar even zeggen: ik wil je ontzettend veel succes wensen. Wees trots op jezelf dat je dit durft en zeker aankan!

Mijn steun heb je!

Laatst bijgewerkt door JesdaJinn op 02-02-15 19:00, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 02-02-15 19:00

Geplaatst: 02-02-15 19:00

Heel veel sterkte gewenst : :(:)

Je mag (als je wil) altijd pben om je hart uit te storten

**Geplaatst**: 02-02-15 19:00

Geplaatst: 02-02-15 19:00

Heftig verhaal! Maar onwijs dapper van je! Hopelijk krijg je in de kliniek je leven weer op de rit, ook geestelijk gezien.
Succes en sterkte!

**Geplaatst**: 02-02-15 19:01

Geplaatst: 02-02-15 19:01

Wat heftig, ik wil je heel veel sterkte en succes wensen. En dat je hierna het leven mag leiden wat je zelf wilt.
Je kunt het, een knuffel voor jou +:)+

**Geplaatst**: 02-02-15 19:03

Re: De grootste stap in mijn leven ooit,1 jaar in kliniek. Help?

Geplaatst: 02-02-15 19:03

Heel veel succes! Hopelijk nemen je ouders ook therapie om je beter te begrijpen.

**Geplaatst**: 02-02-15 19:03

Re: De grootste stap in mijn leven ooit,1 jaar in kliniek. Help?

Geplaatst: 02-02-15 19:03

Ontzettend dapper! Succes met deze grote stap!

**Geplaatst**: 02-02-15 19:04

Geplaatst: 02-02-15 19:04

Poeh heftig zeg, maar ontzettend goed dat je deze stap zet!
Heel veel succes gewenst en ook hiervandaan een virtuele knuffel :(:)

**Geplaatst**: 02-02-15 19:04

Geplaatst: 02-02-15 19:04

Ik vind het ontzettend knap dat je het toch gaat doen!

Afbeelding

**Geplaatst**: 02-02-15 19:05

Geplaatst: 02-02-15 19:05

Wat ontzettend goed van je! Ik kan je geen advies geven, maar hoop heel erg dat je heel veel hulp krijgt. Dat verdien je ongetwijfeld.

Heel veel succes!

**Geplaatst**: 02-02-15 19:07

Geplaatst: 02-02-15 19:07

Knap dat je die keuze hebt gemaakt!
Heb gezien hoeveel goeds het deed voor mijn zusje, voor 90% van haar klachten afgekomen.
Heel veel sterkte en succes :(:)

**Geplaatst**: 02-02-15 19:07

Geplaatst: 02-02-15 19:07

Hier ook een knuffel! Wat onwijs dapper dat je je probleem (h)erkent en ermee aan de slag gaat, dat is echt al een onwijs grote stap! Ik kan je alleen maar veel succes wensen in dit avontuur, en ik hoop dat je er voor de rest van je leven iets aan hebt! Mij pb box staat altijd open mocht je er behoefte aan hebben.

**Geplaatst**: 02-02-15 19:08

Geplaatst: 02-02-15 19:08

Heel veel sterkte en succes het komende jaar, hopelijk kom je er heel sterk uit!

**Geplaatst**: 02-02-15 19:10

Re: De grootste stap in mijn leven ooit,1 jaar in kliniek. Help?

Geplaatst: 02-02-15 19:10

LZP -> MWS

**Geplaatst**: 02-02-15 19:10

Geplaatst: 02-02-15 19:10

Lieve dappere stoere meid die je bent!!
Van mij krijg je alle steun die je nodig hebt...ik weet namelijk van zeer nabij hoe belangrijk dat is.
Ik voel ontzettend met je mee en heb niks anders dan enorm respect voor je...hoe je zo je verhaal opschrijft...je bent het meer dan waard om hulp te krijgen en ik hoop met heel mijn hart dat je je kan omringen met alle lieve mensen..professioneel of privé..en zo opkrabbelt en het fijne leven leidt wat je ontzettend gegund is.
Het zal geen makkelijke weg zijn...maar ook de tocht van 100000 km...is ooit met een eerste meter begonnen!!
Dikke knuffel..

**Geplaatst**: 02-02-15 19:17

Re: De grootste stap in mijn leven ooit,1 jaar in kliniek. Help?

Geplaatst: 02-02-15 19:17

Wat knap dat je voor jezelf kiest en dit gevecht aan gaat.

**Geplaatst**: 02-02-15 19:18

Geplaatst: 02-02-15 19:18

Ik wil je heel veel sterkte en succes wensen! Wat vind ik het knap dat je deze stap neemt om je leven te kunnen genieten! Hopelijk zit ergens in het traject ook een moment waarin je je ouders kunt betrekken zodat ze jou beter zullen begrijpen en helpen.

**Geplaatst**: 02-02-15 19:25

Geplaatst: 02-02-15 19:25

Ik wil je onwijs, onwijs, ónwijs veel succes, sterkte, moed, doorzettingsvermogen en kracht toewensen het komende jaar. Wéét dat er mensen zijn die wél achter je staan, al zijn het er maar weinig. Mensen die niet met jouw 'beperkingen' om kunnen gaan zijn een ding, maar als ze niet willen oplossen dát ze er niet mee om kunnen gaan.. dan is dat niet jouw schuld. Er zijn een hoop dingen gebeurd die jou hebben getekend voor het leven en het is ontzettend dapper dat jij nu zelf die stap zet om dat te gaan oplossen, en om naar de kliniek te gaan en iets te maken van je leven.

Wees trots op jezelf. Over een jaar is alles anders..

**Geplaatst**: 02-02-15 19:29

Geplaatst: 02-02-15 19:29

Zo, wat een heftig verhaal zeg. Ontzettend moedig van je om dit te plaatsen en helemaal dat je de grote stap hebt gezet om vrijwillig naar een kliniek te gaan. Dat zegt heel veel over je. Namelijk dat je heel sterk bent!

Zeker omdat je ook aangeeft dat je ouders de noodzaak er niet van inzien. Wat vreselijk! Wat zul je je vaak alleen voelen daardoor. Heb je wel een goeie vriendin oid die weet van je opname en bij wie je je hart kunt lichten?

Ik hoop dat er tijdens de therapie ook ruimte is voor het (on)begrip van de mensen om je heen. Dat ook zij gaan begrijpen wat er met jou aan de hand is. Ik wil je vanaf hier een enorme knuffel geven en heel erg veel succes wensen bij dit avontuur!! En hoop dat je over een jaar met een goed gevoel kunt terug kijken op deze periode!

**Geplaatst**: 02-02-15 19:32

Re: De grootste stap in mijn leven ooit,1 jaar in kliniek. Help?

Geplaatst: 02-02-15 19:32

Wat een heftig verhaal. Sommige dingen zou niemand mee hoeven moeten maken, zeker geen kinderen.
Je mag jezelf een grote schouderklop geven dat je deze stap gaat maken. Hoe eng en vreemd het ook zal zijn, je komt er beter uit. Als je dat je in gedachten houd kan niemand je wat maken en komt het goed!

Vanaf hier ook een grote knuffel en zet em op!!!

**Geplaatst**: 02-02-15 19:36

Re: De grootste stap in mijn leven ooit,1 jaar in kliniek. Help?

Geplaatst: 02-02-15 19:36

De eerste stap als je jezelf wilt veranderen is erkennen wat je problemen zijn. Die stap heb je gemaakt. Nu de volgende. Stap voor stap, en soms met een of meerdere stappen terug, zal je hier hoe dan ook beter uitkomen. Je zit hier voor jezelf, benut iedere minuut en probeer er echt het beste uit te halen. Je weet zo goed je gevoelens te verwoorden, doe hier iets mee. Ik vind je heel dapper en probeer, hoe moeilijk het ook is, boven de mensen te staan die niet achter jouw keuzes staan. Je kan dit!

**Geplaatst**: 02-02-15 19:37

Geplaatst: 02-02-15 19:37

Lieve hs, ik heb heeeeel veel bewondering voor je keuze, en dat zo in je eentje aangaan, zo dapper. De dochter van mijn partner heeft ook zo'n jaar achter de rug. Niks geheim maar het gesprek van de dag hier, zij en wij allemaal hebben er veel van geleerd en het heeft haar goed op weg geholpen. Niemand ''belooft je een rozentuintje" (is een heel mooi boek over een meisje dat in therapie gaat maar wel even andere omstandigheden want lang geleden, maar toch) maar weet dat er heel veel jonge mensen zijn die jarenlang profijt hebben van zo'n stap als jij nu zet.
Zet 'm op, zet 'm op en een hele dikke zoen

**Geplaatst**: 02-02-15 19:37

Geplaatst: 02-02-15 19:37

Jeetje zeg, wat een verhaal! Je bent echt ontzettend dapper!

Heel veel succes en sterkte het komende jaar!! :(:)