Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-01-15 02:24

Angststoornis overgegaan op paardrijden

Geplaatst door de TopicStarter : 04-01-15 02:24

(Eerst even sorry als dat verkeerd staat ik heb de onderwerpen bekeken en het leek me hier het beste bij passen.)

In het begin van 2014 ben ik begonnen met het rijden op mijn bijrijdpaardje. Het was alles wat ik maar kon wensen: een prachtige jonge tinker (hier ban ik al vanaf kleins af aan gek op) met een rustig maar een beetje ondeugend karakter en de eigenaresse was (is) een geweldig en vriendelijk mens.

In deze tijd begon ik steeds meer last te krijgen van enorme zorgen, angst en paniekaanvallen. Ik ben hiervoor een aantal keren bij een zogenoemde praktijkarts geweest om te praten, na een aantal weken heeft de arts mee doorgestuurd na een kinderpsycholoog. Ik kon gelukkig snel terecht, en is het me echt duidelijk geworden dat ik last had van een angststoornis. (deze stoornis hadden ze wel al eerder laten vallen) Aangezien mijn eindexamens eraan kwamen, vonden ze het beste als ik meteen aan de medicijnen ging en later therapie zou gaan volgen.

Het is ondertussen 2015 en ik ben nog steeds bezig met het vinden van de juiste medicatie. Ook heb ik nog last van de zorgen en angsten. (de paniekaanvallen zijn gelukkig wel minder)

Maar nu het probleem: Een aantal maanden/weken terug ging het wat minder goed met rijden. Het paardje begon (weer opnieuw) me uit te proberen. Hij was niet gemeen, het enige wat hij deed was galopperen om bij de andere paarden in de bak te komen. (Hier had ik eerst weinig tot geen problemen mee.) Maar ik reageerde niet meer goed, ik verstijfde en probeerde hem amper terug te nemen. Ik liet hem maar gewoon lopen en hij "won" dus iedere keer. Ik werd steeds onzekerder met paardrijden in de bak. Na een tijdje begon hij dit niet alleen in de bak te doen maar ook in het bos (Ik had al heel vaak buiten met hem gereden en dat ging goed.) Hierdoor werd ik steeds banger. Het in de bak rijden ging steeds beter, maar ik werd alleen maar banger en banger. Ik zat voort vaak te huilen tijdens de lessen, maar bleef er gewoon doorgaan met rijden. Toen het paard schrok tijdens een buiten rit en weg galoppeerde (het was normaal tempo dus niet heel snel) ben ik huilend afgestapt en heb een heel stuk huilend met hem aan de hand gelopen. Uiteindelijk had de eigenaresse me toch kunnen overtuigen om weer in het zadel te gaan zitten en ben op zijn rug naar huis gestapt. Omdat ik zo ontzettend bang was vond de eigenaresse het een goed idee om eens een aantal stappen terug te doen. Sinds dien heb ik gewoon korte stap (en een klein beetje draf) ritjes gemaakt. In het begin ging het best goed, maar hoe vaker ik ging rijden hoe banger ik werd. (Toch wilde ik niet opgeven en heb ik nog een langere ritje door het bos gemaakt)Hierdoor werd het paard ook onzekerder en banger. Na een halfuurtje stappen was hij al nat aan het worden en hij was veel banger en zenuwachtiger aan het worden.

Ik heb de eigenaresse uiteindelijk verteld wat er aan de hand was en ze nam het goed op. Ze wist niet zeker of ik nog wel door zou moeten gaan met rijden op het paard. Ik had nog wel een paar keer gereden, maar ben uiteindelijk toch maar gestopt.(Het leek de eigenaresse goed om eerst weer op de manege te beginnen met rijden.)

Ik heb ondertussen al een tijdje niet meer gereden en ook niet meer bij paarden geweest. Mijn angst is ontzettend groot en zelfs als ik op de fiets de bossen in ga krijg ik angstgedachten over paardrijden. IK weet echt niet meer wat ik moet doen, het liefste zou ik weer meteen beginnen met paardrijden. Omdat ik sinds mijn vierde al gek op paarden ben, ben ik momenteel mezelf helemaal kwijt en voel ik me leeg. Weet iemand misschien wat ik moet doen? IK wil zo graag weer beginnen maar durf het gewoon niet meer.

Sorry voor dit lange en (misschien) onduidelijke verhaal maar ik moest het gewoon even kwijt.

**Geplaatst**: 04-01-15 02:36

Re: Angststoornis overgegaan op paardrijden

Geplaatst: 04-01-15 02:36

Pfff, wat naar zeg... Met het grote plaatje kan ik je niet helpen, maar de angstaanvallen bij paardrijden ken ik maar al te goed. Als ik op de bank zit en alleen al denk aan de mogelijkheid dat paardlief er vandoor gaat, klopt mijn hart in mijn keel.

Misschien even helemaal terug naar de basis en stapje voor stapje beginnen?
Eerst paardlief in de wei een paar keer knuffelen, borstelen op stal, grondwerk doen, beetje vrijheidsdressuur misschien?
En daarna lekker wandelen, weer vertrouwen krijgen in je paardje maar vooral ook in jezelf.
Want je kunt het! Zeker als het je passie is en je niet zonder kunt.

Ik moet me inhouden om hier een lang verhaal te typen met persoonlijke ervaringen en adviezen, maar ik hoop dat je hier in ieder geval al wat aan hebt... En ik hoop echt dat je het plezier en vertrouwen weer helemaal terug kunt vinden

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-01-15 16:37

Re: Angststoornis overgegaan op paardrijden

Geplaatst door de TopicStarter : 04-01-15 16:37

Bedankt voor je reactie, ik ga zeker weer proberen om weer wat te doen!

Persoonlijke ervaringen zijn altijd welkom!

**Geplaatst**: 04-01-15 16:59

Re: Angststoornis overgegaan op paardrijden

Geplaatst: 04-01-15 16:59

Ik herken dit heel erg van m'n kleine zusje, het verhaal is praktisch gelijk, behalve dat zij wel therapie heeft gekregen.

Allereerst wil ik zeggen dat het absoluut geen schande is om bang te zijn maar dat ik begrijp dat het vreselijk is. En dat de tegenstrijdigheid van dat je zo van rijden houd, maar er tegelijkertijd zo bang voor bent nog het allermoeilijkste is!!!

Je hebt er goed aangedaan wat stappen terug te nemen, maar je mag je angst ook niet laten winnen. Mijn zusje had de pech dat we een erg lastige pony hebben, die ook onder mij niet altijd braaf is. Jij hebt de kans om weer vertrouwen op te bouwen met een wat makkelijker dier, dat is al iets waar je gelukkig mee mag zijn.

De aanpak is er een van de lange termijn. Begin inderdaad eerst lekker met poetsen en wandelen (ookal weet ik dat zelfs dit misschien wel eng kan zijn). Doe niks alleen! Altijd iemand mee nemen die je ergens doorheen kan praten of iniedergeval weer een beetje tot rust kan krijgen. Een angstaanval is niet tot slecht in je eentje op te lossen. Ga samen met de persoon die je vertrouwt rond jezelf en rond paarden aan de slag met een stappenplan. Daarmee stel je jezelf hele kleine doelen, waarvan je weet dat je ze kan, maar die je wel spannend vind. Houd jezelf aan die mini doelen zodat je angst niet kan overwinnen.
Zet zinnetjes in je hoofd, en laat je helper die ook opzeggen als je wat spanning opbouwd. Deze zinnetjes kunnen bijvoorbeeld zijn:
- Het is niet gevaarlijk en niet eng, er kan niks misgaan, mijn helper is er bij en heeft alles onder controle.
- Ik kan dit, ik heb dit eerder gedaan en toen lukte het ook, ik ga winnen van m'n paard en van m'n angst, ik ben sterk en ik heb de controle.
Herhaal dit soort zinnetjes in je hoofd.

Bouw naar hogere en spannendere doelen toe door een "trap" te maken. Op de onderste trede staat dan bijvoorbeeld poetsen, de tweede longeren, de derde erop zitten, de vierde een rondje stappen aan de longe of terwijl iemand het paard vasthoudt, de vijfde een rondje los stappen, etc. Zo kun je met behulp van een mooie hoge trap toewerpen naar los galopperen of een sprongetje maken.

Mijn zusje is zo met behulp van haar psycholoog en met behulp van mij (ik was de persoon waar ze haar vertrouwen in kon leggen) al bij de trede los galopperen. Binnenkort beginnen we aan een sprongetje, maar alles in haar eigen tijd. Op onze kleine pony durft ze alles maar de grote is soms een beetje gemeen en ze durft nu zelfs door de bokken heen te rijden. Je kan je voorstellen dat we allemaal erg trots zijn. Dit heeft echter wel anderhalf jaar geduurd.

Geef jezelf dus tijd en neem hulp, alles komt goed.
Als je extra uitleg of hulp wil mag je me altijd Pb'en, ik studeer psychologie dus het is meteen een goede oefening voor me

Heel veel succes! Je kan het

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-01-15 17:35

Re: Angststoornis overgegaan op paardrijden

Geplaatst door de TopicStarter : 04-01-15 17:35

Dankjewel!

**Geplaatst**: 04-01-15 17:41

Re: Angststoornis overgegaan op paardrijden

Geplaatst: 04-01-15 17:41

Ik lees eigenlijk twee 'problemen'
Nr 1 is je angststoornis, ik lees dat je ook paniekaanvallen heb/had.
Je schrijft dat je nog aan het puzzelen bent met medicatie.
Heb je hier verder nog begeleiding bij / voor??

Nr 2 is dat de angststoornis overslaat naar je hobby, in dit geval de paarden.
Dat maakt het extra lastig, je hobby wil je als je uitlaatklep, en zeker niet als een extra trigger voor angst.

Ik zou je ook zeker aan raden om met de paarden weer helemaal vanuit de basis te gaan beginnen.
Stapje voor stapje een stukje verder.
Begin op de grond, grondwerk etc.

Daarnaast zou ik je aan raden om ook aan Nr 1 te gaan werken, daar ligt je basis.

Heb je weleens van paardencoaching gehoord?
Misschien is dit wel dé manier voor jou!

Uit welke regio kom je?
Misschien kan ik je helpen? En anders kan ik je doorverwijzen naar een goede paardencoachcollega.

In ieder geval, heel veel suc6!!

**Geplaatst**: 04-01-15 19:08

Geplaatst: 04-01-15 19:08

Hoi Muffin, wat rot dat je zo bent afgescheept!
Wel een etiket ("u heeft een angststoornis") en dan meteen de slechtste optie (pillen) terwijl er erg goede technieken zijn die je redelijk snel van zowel je angst als die hele ""stoornis"" af kunnen helpen! !
Een van de technieken waar ik aan denk heet emdr, die is op het erf van de psychologen het bekendste.

Want het is toch wat, als je angst (op zich al rot genoeg) je ook nog eens het paardrijden onmogelijk zou gaan maken!!

Sommige boffers zijn met drie sessies van alle ellende af - soms heeft iemand wel twintig of dertig afspraken nodig, dat weet je nooit van te voren. Maar zelfs dertig weken is te overzien, en denkbaar heb je al na een paar sessies emdr weer volop plezier in het rijden zonder dat dit vergald wordt door die angst!
En er is niets mis met zaken stap voor stap opbouwen - maar als de angst de nek is omgedraaid kun je gewoon verdergaan waar je was gebleven.

**Geplaatst**: 04-01-15 19:28

Re: Angststoornis overgegaan op paardrijden

Geplaatst: 04-01-15 19:28

stappenplan dat voorgesteld word klinkt goed. Misschien moet je inderdaad beginnen met een keer de wei in, een keer je paard binnen halen om te voeren etc.
Het zijn kleine dingetjes, maar wel weer het begin.

En echt, je bent niet de enige. Ik heb geen angststoornissen maar vond het ook super spannend om na 2 weken gebroken pols voor t eerst weer bij mijn verzorgpony de wei in te stappen! Ik heb daar denk ik een kwartier gestaan met een hand tegen het lieve beestje en verder niks. Als je maar op het moment zelf of achteraf kunt voelen dat het goed was zo.

**Geplaatst**: 04-01-15 19:57

Geplaatst: 04-01-15 19:57

Janneke2 schreef:
Hoi Muffin, wat rot dat je zo bent afgescheept!
Wel een etiket ("u heeft een angststoornis") en dan meteen de slechtste optie (pillen) terwijl er erg goede technieken zijn die je redelijk snel van zowel je angst als die hele ""stoornis"" af kunnen helpen! !
Een van de technieken waar ik aan denk heet emdr, die is op het erf van de psychologen het bekendste.

Want het is toch wat, als je angst (op zich al rot genoeg) je ook nog eens het paardrijden onmogelijk zou gaan maken!!

Sommige boffers zijn met drie sessies van alle ellende af - soms heeft iemand wel twintig of dertig afspraken nodig, dat weet je nooit van te voren. Maar zelfs dertig weken is te overzien, en denkbaar heb je al na een paar sessies emdr weer volop plezier in het rijden zonder dat dit vergald wordt door die angst!
En er is niets mis met zaken stap voor stap opbouwen - maar als de angst de nek is omgedraaid kun je gewoon verdergaan waar je was gebleven.

EMDR is fijn en kan goed helpen, maar het zorgt er bij de meesten niet voor dat de angsten volledig weg zijn. Met cognitieve gedragstherapie (de zinnetjes, de trap die ik eerder heb voorgesteld) kun je het proces ondersteunen, dit is heel belangrijk.
Maar EMDR is een goede tip TS

**Geplaatst**: 04-01-15 20:15

Geplaatst: 04-01-15 20:15

Sunneva schreef:
EMDR is fijn en kan goed helpen, maar het zorgt er bij de meesten niet voor dat de angsten volledig weg zijn.

Waar ter wereld haal je dit nu dan toch vandaan? ?

(Ja, er zijn onderzoeken van het type: iedereen krijgt een goede voorbereiding plus drie sessies met oogbewegingen. Ja, dan weet je al van te voren dat niet alle angst bij iedereen weg zal zijn. Maar dat zegt niets over wat emdr kan, dat zegt iets over de opzet van het onderzoek. En ja: ook als iemand "maar" drie sessies krijgt, kan er veel gebeuren.)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-01-15 20:16

Geplaatst door de TopicStarter : 04-01-15 20:16

Dankjewel! Ik heb binnenkort weer een afspraak en dan zal ik EMDR methode eens "laten vallen" in het gesprek!

BiHB:
Regio Eindhoven/Helmond

Laatst bijgewerkt door Muffin01 op 04-01-15 20:25, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 04-01-15 20:21

Geplaatst: 04-01-15 20:21

Janneke2 schreef:
Sunneva schreef:
EMDR is fijn en kan goed helpen, maar het zorgt er bij de meesten niet voor dat de angsten volledig weg zijn.

Waar ter wereld haal je dit nu dan toch vandaan? ?

(Ja, er zijn onderzoeken van het type: iedereen krijgt een goede voorbereiding plus drie sessies met oogbewegingen. Ja, dan weet je al van te voren dat niet alle angst bij iedereen weg zal zijn. Maar dat zegt niets over wat emdr kan, dat zegt iets over de opzet van het onderzoek. En ja: ook als iemand "maar" drie sessies krijgt, kan er veel gebeuren.)

De psychologenpraktijk waar ik ervaring mee heb. Kalm maar. Ik kraak EMDR echt niet af, vind het een geweldige therapie, maar het gaat hand in hand met verdere begeleiding.

**Geplaatst**: 04-01-15 20:29

Re: Angststoornis overgegaan op paardrijden

Geplaatst: 04-01-15 20:29

Ik stuur wel een pb.

**Geplaatst**: 31-01-15 11:13

Geplaatst: 31-01-15 11:13

Waar ben je tijdens het rijden vooral bang voor? Wat gebeurt er als je bang bent? En wat gaat er aan de angst vooraf?
Stel dat je nu binnen, pak een maand, terug aan het rijden bent en het gaat weer helemaal goed. Hoe zou je weten dat het weer helemaal goed gaat? Hoe zouden andere mensen kunnen zien dat het beter gaat?

Ik herken wel iets in je verhaal. Ik heb zelf jaren lang problemen gehad met rijden doordat het niet goed met me ging. Mijn pony pakt dit erg fel op, reageert heel erg op mijn stemming. Ik heb jarenlang vanalles geprobeerd, maar niets leek echt te helpen.
Op een bepaalde dag had ik les en waren we aan het trainen voor een proef die niet zolang daarna zou doorgaan. Als ik les had, ging het normaal gezien beter, maar toen dus niet. Zelfs de eenvoudigste dingen leken absoluut niet te lukken. Mijn lesgeefster zei toen wat ze zag gebeuren en dat heeft mij best wel geholpen. Ze sloeg de nagel op de kop. Later heb ik dan gelijkaardige problemen gekregen met mijn hond en ook dat maakte mij duidelijk waar het probleem precies zat. Aan de hand van wat er toen gebeurde en wat het me geleerd had, ben ik ermee aan de slag gegaan.
Ik had heel negatieve gedachten tijdens het rijden, er doken vanalle doemsecenarios op. Ik ben begonnen met, als ik dat opmerkte, mijn gedachten om te keren. Dus in plaats van: "hij gaat er weer vandoor gaan en ik ga niets meer aan hem te zeggen hebben, misschien gaat hij wel bokken en val ik eraf" ging ik dan bewust denken "ok er is niets aan de hand, ik moet hem gewoon terugnemen, rustig blijven en niet bang zijn dat er iets gaat gebeuren want ik ben er nog nooit afgevallen". Dat hielp me wel al. En verder probeerde ik meer te anticiperen. Als ik bijvoorbeeld merkte dat hij ging bokken gaf ik benen ipv hem tegen te willen houden uit angst dat hij zou beginnen crossen. En verder ben ik daarnaast ook aan de slag gegaan met mijn andere angsten. Ik heb nu nog wel momentjes dat het wat minder gaat, maar over het algemeen heb ik nu eigenlijk niet meer zoveel problemen met rijden.
De boeken van Ulrike Thiel vond ik daarnaast ook wel goed. Zij besteedt niet alleen aandacht aan het technische rijden zelf, maar ook aan wat er zich bij jou afspeelt (gedachten, gevoelens,...)

Er zijn behoorlijk wat behandelingsmethoden die jou kunnen helpen. Het is wel vaak een beetje zoeken naar een methode die bij jou past, waar jij achter kan staan en die ook geschikt is om iets aan je probleem te doen. Ook medicatie kan jou helpen van je problemen af te komen, maar persoonlijk zou ik nooit enkel en alleen maar medicatie nemen. Een combinatie van therapie en medicatie werkt vaak beter dan enkel medicatie.
Daarnaast zijn er verschillende soorten medicatie met een verschillende werking. Als je puur angstregulerende medicatie neemt, moet je wel een beetje opletten met hoe je die neemt. Het kan immers verslavend zijn. Anti-depressiva worden ook wel eens gegeven bij angststoornissen. Die zijn niet verslavend, moet je wel goed innemen zoals voorgeschreven en kunnen het makkelijker maken om vooruitgang te boeken tijdens therapie. Maar goed, ik ga ervan uit dat de artsen die jou de medicatie gegeven hebben weten waar ze mee bezig zijn

.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-08-15 22:27

Geplaatst door de TopicStarter : 01-08-15 22:27

ikkkke schreef:
Waar ben je tijdens het rijden vooral bang voor? Wat gebeurt er als je bang bent? En wat gaat er aan de angst vooraf?
Stel dat je nu binnen, pak een maand, terug aan het rijden bent en het gaat weer helemaal goed. Hoe zou je weten dat het weer helemaal goed gaat? Hoe zouden andere mensen kunnen zien dat het beter gaat?

Ik herken wel iets in je verhaal. Ik heb zelf jaren lang problemen gehad met rijden doordat het niet goed met me ging. Mijn pony pakt dit erg fel op, reageert heel erg op mijn stemming. Ik heb jarenlang vanalles geprobeerd, maar niets leek echt te helpen.
Op een bepaalde dag had ik les en waren we aan het trainen voor een proef die niet zolang daarna zou doorgaan. Als ik les had, ging het normaal gezien beter, maar toen dus niet. Zelfs de eenvoudigste dingen leken absoluut niet te lukken. Mijn lesgeefster zei toen wat ze zag gebeuren en dat heeft mij best wel geholpen. Ze sloeg de nagel op de kop. Later heb ik dan gelijkaardige problemen gekregen met mijn hond en ook dat maakte mij duidelijk waar het probleem precies zat. Aan de hand van wat er toen gebeurde en wat het me geleerd had, ben ik ermee aan de slag gegaan.
Ik had heel negatieve gedachten tijdens het rijden, er doken vanalle doemsecenarios op. Ik ben begonnen met, als ik dat opmerkte, mijn gedachten om te keren. Dus in plaats van: "hij gaat er weer vandoor gaan en ik ga niets meer aan hem te zeggen hebben, misschien gaat hij wel bokken en val ik eraf" ging ik dan bewust denken "ok er is niets aan de hand, ik moet hem gewoon terugnemen, rustig blijven en niet bang zijn dat er iets gaat gebeuren want ik ben er nog nooit afgevallen". Dat hielp me wel al. En verder probeerde ik meer te anticiperen. Als ik bijvoorbeeld merkte dat hij ging bokken gaf ik benen ipv hem tegen te willen houden uit angst dat hij zou beginnen crossen. En verder ben ik daarnaast ook aan de slag gegaan met mijn andere angsten. Ik heb nu nog wel momentjes dat het wat minder gaat, maar over het algemeen heb ik nu eigenlijk niet meer zoveel problemen met rijden.
De boeken van Ulrike Thiel vond ik daarnaast ook wel goed. Zij besteedt niet alleen aandacht aan het technische rijden zelf, maar ook aan wat er zich bij jou afspeelt (gedachten, gevoelens,...)

Er zijn behoorlijk wat behandelingsmethoden die jou kunnen helpen. Het is wel vaak een beetje zoeken naar een methode die bij jou past, waar jij achter kan staan en die ook geschikt is om iets aan je probleem te doen. Ook medicatie kan jou helpen van je problemen af te komen, maar persoonlijk zou ik nooit enkel en alleen maar medicatie nemen. Een combinatie van therapie en medicatie werkt vaak beter dan enkel medicatie.
Daarnaast zijn er verschillende soorten medicatie met een verschillende werking. Als je puur angstregulerende medicatie neemt, moet je wel een beetje opletten met hoe je die neemt. Het kan immers verslavend zijn. Anti-depressiva worden ook wel eens gegeven bij angststoornissen. Die zijn niet verslavend, moet je wel goed innemen zoals voorgeschreven en kunnen het makkelijker maken om vooruitgang te boeken tijdens therapie. Maar goed, ik ga ervan uit dat de artsen die jou de medicatie gegeven hebben weten waar ze mee bezig zijn .

Geen idee of je dit nog leest maar ik wilde toch nog even reageren. Ik ben bang dat hij weg schiet of schrikt en dan vooral om er af te vallen. Als ik bang ben krijg ik last van buikpijn, begin ik te tillen, krimp ik in elkaar en verstijf ik helemaal.

Misschien nog maar even een update.....
Ik ben sinds eind februari vanwege het overlijden van mijn broer niet meer bij de tinker geweest. De eigenaresse weet ervan en ik mag altijd gewoon langs komen.

Ik ben wel nog een paar keer het paard van mijn nichtje gaan poetsen, knuffelen en heb ermee gewandeld. Toch krijg ik nog steeds buikpijn en ben ik gespannen. Vandaag ben ik mee geweest met iemand om foto's te maken van de pony.

Ik wil kijken of ik aankomend schooljaar weer kan beginnen met (privé) lessen op de manege. Ze hebben daar een ontzettend braaf paard waar ik gek op ben. Hopelijk mag ik daar op rijden als ik de situatie uitleg aan de lesgever of eigenaar van ze manege ed.

IK HOOP DAT IK SNEL WEER IN HET ZADEL ZIT!

**Geplaatst**: 02-08-15 00:21

Re: Angststoornis overgegaan op paardrijden

Geplaatst: 02-08-15 00:21

Ik lees je bericht nog

. Fijn dat je gewoon nog naar de tinker kan.

Je angstklachten zijn erg vervelend tijdens het rijden lijkt me. Doordat je verkrampt en gaat trillen geef je verschillende signalen aan je paard die hier mogelijk ook gespannen van wordt.
Het lijkt me een goed idee om hieraan dan ook te gaan werken, nl zorgen dat je ontspannen op het paard zit. Dat lijkt mij een eerste en belangrijke stap. Gaat dit goed in stap, dan kan je misschien eens proberen in draf. Overhaast niets en probeer te zorgen dat het paardrijden gewoon leuk is. Leg geen extra druk bij jezelf, want dit heeft enkel een negatief effect.
Verder kan je kijken of therapie / coaching met paarden jou verder zou kunnen helpen. Verder kan je dit combineren met bijvoorbeeld lessen grondwerk, NH, centered riding, horse agility enz.

**Geplaatst**: 02-08-15 00:29

Geplaatst: 02-08-15 00:29

Ik zit helaas in het zelfde parket, ik ben vroeger tourguide geweest (zat gemiddeld zes uur per dag in het zadel) daarna een gewone baan gekregen, mijn vriendin is tussendoor een stal begonnen en ik rij ongeveer 1x per week een buitenritje. De nacht daarvoor sliep (Gaat nu gelukkig wat beter) ik niet van 'oh oliebol ik moet paardrijden'
Nu alleen stapritjes op haar quatermerrie die geen stap verkeerd zet, wat een schatje is dat :+:

Maar toch steeds: Oh straks schrikt ze, oh straks val ik, oh straks hou ik haar niet meer.

Zoooo stom en ik vind het zooo leuk maar zit van binnen ook vol met angst.
De laatste 4 jaar ook wel wat meegemaakt moet ik erbij zegggen.

**Geplaatst**: 02-08-15 08:02

Re: Angststoornis overgegaan op paardrijden

Geplaatst: 02-08-15 08:02

Misschien is het een idee om, naast je medicijnen en therapie, bij een judovereniging valtraining te volgen zodat je leert vallen en dat je angst om te vallen vermindert.

**Geplaatst**: 02-08-15 09:30

Geplaatst: 02-08-15 09:30

Er is een probleem, namelijk de angststoornis. Die angststoornis komt ergens vandaan, daar moet aan gewerkt worden. Medicatie is enkel een verdoezeling van het probleem (ook nog eens een slechte in dit geval want het werkt niet) dus op naar de huisarts en aangeven dat dit geen oplossing is en dat je in therapie wilt om de oorzaak van je angststoornis aan te pakken.

Heel veel Sterkte!

**Geplaatst**: 02-08-15 09:50

Geplaatst: 02-08-15 09:50

Neon schreef:
Er is een probleem, namelijk de angststoornis. Die angststoornis komt ergens vandaan, daar moet aan gewerkt worden. Medicatie is enkel een verdoezeling van het probleem (ook nog eens een slechte in dit geval want het werkt niet) dus op naar de huisarts en aangeven dat dit geen oplossing is en dat je in therapie wilt om de oorzaak van je angststoornis aan te pakken.

Heel veel Sterkte!

Hier en ik het niet volledig mee eens. Medicatie kan wel degelijk helpen, in combinatie met psychotherapie nog beter (en best wordt dit dan ook gecombineerd). TS schreef in haar beginpost dat er gezocht wordt naar de juiste medicatie. Er zijn verschillende soorten medicatie met een andere werking en die op verschillende wijze ingenomen moet worden. Zo heb je enerzijds angstremmers die je inneemt als je de angst voelt opkomen. Het is aan de persoon zelf om te beslissen wanneer hij/zij deze medicatie inneemt. Als je die medicatie niet neemt op het moment dat je de angst voelt opkomen, breekt de angst uiteraard door. Antidepressiva worden ook gegeven in het geval van angst. Deze neem je dagelijks en hebben pas na een tijdje hun effect. AD kunnen wel degelijk helpen, maar dit wil niet zeggen dat je niet meer bang bent.... Medicatie helpt normaliter niet om van het probleem verlost te zijn, maar kan het wel gemakkelijker maken om met bepaalde stressoren om te gaan en om het therapie-effect van psychotherapie te vergroten, het kan zorgen dat je meer ontvankelijk bent voor therapie.

Aan de oorzaak werken is uiteraard belangrijk, maar bij paardrijden niet steeds voldoende is mijn ervaring. En ergens is dat wel logisch ook. Als je bv hoogtevrees hebt, kan hieraan gewerkt worden door steeds stapje voor stapje hoogtes op te gaan zoeken zodat je ervaart dat er niets engs is aan hoogtes. Wanneer je bang bent bij het paardrijden is dit veel moeilijker. Er zijn heel veel factoren die hun invloed uitoefenen op het paardrijden en die je niet allemaal onder controle hebt. Zo zit je niet alleen met jou eigen gedachten en gevoelens, maar ook met die van je paard en met verschillende omgevingsfactoren die hun invloed kunnen uitoefenen. Een paard voelt heel goed, soms zelfs beter en sneller dan wij mensen zelf, aan hoe wij ons voelen en zal hier wellicht dan ook op reageren (het ene paard doet dit al meer dan het andere). Het paard houdt je een spiegel voor als het ware en confronteert je vaak nog eens extra met je angst. Dit maakt dat je al gemakkelijk in een vicieuze cirkel terecht komt.
Mijn ervaring is dat je dit probleem enerzijds inderdaad meer globaal moet aanpakken, nl. werken aan je angststoornis, maar dat je daarnaast ook moet werken met je angsten bij het paardrijden en dan liefst met je bijrijdpaard of de andere paarden waar je veel mee bezig bent en waar je veel mee bezig bent. Je moet leren vertrouwen te krijgen in jezelf en het paard waar je mee werkt, je moet leren samenwerken met je paard (door je angst ga je vaak eerder "naast" elkaar werken of elkaar tegenwerken ipv samenwerken), je moet leren jezelf te ontspannen zodanig dat niet alleen jij ontspant, maar je ook je paard naar ontspanning kan rijden en je moet leren om weer plezier te beleven met je paard.

Schrijf misschien eens op wat je uiteindelijk heel graag zou willen bereiken met je (bijrijd)paard. Wat is je uiteindelijke doel met hem/haar?
Ik weet niet of je inmiddels wel therapie hebt? Misschien kan je na het paardrijden eens heel gedetailleerd opschrijven hoe het gegaan is. Dus bv 'ik maakte een overgang naar draf. Mijn paard schoot vooruit en dan dacht ik dat ik eraf zou vallen'... Met andere woorden schrijf zo gedetailleerd mogelijk op wat de situatie was en wat je daarbij voelde of dacht. Dit kan je dan meenemen naar therapie en bespreken. Geloof me zoiets geeft een schat aan informatie aan je therapeut.

**Geplaatst**: 02-08-15 09:57

Re: Angststoornis overgegaan op paardrijden

Geplaatst: 02-08-15 09:57

Mocht je in de buurt wonen ben je altijd welkom om op mijn paard rondjes te hobbelen.

Zodra hij voelt dat jij angstig bent gaat die in sjok modus en het geeft een heel veilig gevoel.

Zelfs mijn vriend doet er stapritjes op buiten en die durfde hem amper aan te raken 1,5 jaar geleden

**Geplaatst**: 02-08-15 10:08

Re: Angststoornis overgegaan op paardrijden

Geplaatst: 02-08-15 10:08

Natuurlijk kan medicatie helpen, maar enkel en alleen medicatie is geen oplossing... Want dit doet namelijk niets aan de oorzaak van het probleem...

**Geplaatst**: 02-08-15 10:32

Geplaatst: 02-08-15 10:32

Soms is er geen oorzaak van het probleem (meer), Neon. Als je opgroeit met een angststoornis en(/of) de bron allang weg is genomen blijft de ontwikkeling van je brein hetzelfde, inclusief veel te hoge levels van angst. Door deze met medicatie weg te nemen kunnen mensen die hier last van hebben alsnog een normaal leven lijden. Medicatie is absoluut geen verdoezing van een probleem, het is in veel gevallen een oplossing. Natuurlijk kan therapie ook veel helpen. Maar een angststoornis is niet altijd het gevolg van een onderliggende oorzaak, en zodoende kan je de angst dus ook niet wegnemen door de onderliggende oorzaak aan te pakken. Als het zo straighforward was, was het veel makkelijker te behandelen. De angst in zichzelf en de onmogelijkheid om die met therapie en mindpower tegen te gaan is juist vaak het probleem.

**Geplaatst**: 02-08-15 10:50

Geplaatst: 02-08-15 10:50

Hoi TS,

Allereerst gecondoleerd met je broer.

Wat vervelend voor je dat je ook bij paarden waar je zo gek op bent bang geworden bent.
Is het misschien een idee daar specifieke begeleiding bij te zoeken ?

Ik zit zelf helaas niet bij je in de buurt maar door met een combinatie van psychologische kennis, ademhaling en Centered Riding begeleid ik ook angstruiters.
Hierdoor weet ik uit ervaring dat het echt mogelijk is van je angst bij het rijden af te komen en weer plezier samen met je (bijrij)paard te hebben.

Het is een kwestie van kleine stapjes en positieve herinneringen opbouwen. En niet buiten je comfortzone gaan maar deze (heel langzaam) uitbreiden.

Doordat paarden zulke sensitieve wezens zijn zijn ze ook een spiegel. Het voordeel is dat ze ontzettend puur en eerlijk zijn en niet oordelen. Daardoor kunnen ze je eigenlijk heel goed helpen om over een stukje van je angst heen te komen. Met de juiste begeleiding.

Gewoon even een berichtje om je te laten weten dat ik van mening ben dat er echt nog hoop is dat je weer van paarden en het rijden kunt gaan genieten. Ik hoop echt voor je dat je weer met plezier in het zadel kunt zitten.

ps. Je hebt mooie foto's in je profiel

**Geplaatst**: 02-08-15 19:30

Geplaatst: 02-08-15 19:30

Killyenn schreef:
Soms is er geen oorzaak van het probleem (meer), Neon. Als je opgroeit met een angststoornis en(/of) de bron allang weg is genomen blijft de ontwikkeling van je brein hetzelfde, inclusief veel te hoge levels van angst. Door deze met medicatie weg te nemen kunnen mensen die hier last van hebben alsnog een normaal leven lijden.

....was dat een freudiaanse slip of the pen, het lijden van een normaal leven?
Anyway: ik ben het hier niet mee eens.
Juist onze hersenen zijn uitstekend in staat om nieuwe patronen aan te leren, dus "de ontwikkeling van je brein blijft hetzelfde" is anno 2015 de uitspraak van een therapeut die de vakliteratuur niet bijhoudt.
(Okee, er zijn Vietnam veteranen bij wie ook emdr niet alles wegkrijgt, dat is zo, maar dan praten we over loeizware oorlogstrauma's beleefd door iemand die ook nog daarvoor fiks was getraumatiseerd. )

Op zich: tijdelijk de hoge levels van stresshormonen wat dempen kan geen kwaad, maar dat hoeft niet met harde medicatie.

Citaat:
Natuurlijk kan therapie ook veel helpen. Maar een angststoornis is niet altijd het gevolg van een onderliggende oorzaak, en zodoende kan je de angst dus ook niet wegnemen door de onderliggende oorzaak aan te pakken. Als het zo straighforward was, was het veel makkelijker te behandelen. De angst in zichzelf en de onmogelijkheid om die met therapie en mindpower tegen te gaan is juist vaak het probleem.

Ja, binnen cognitieve gedragstherapie kan dit idd zo zijn, dat klopt.
Blijft staan dat ik denk, dat een angststoornis wel een oorzaak heeft. - En dat die ook gewoon aangepakt kan worden - maar dat het rationeel gesproken ""alleen maar"" niet duidelijk is, hoeen waardoor de ellende is ontstaan.

.