Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 31-03-14 00:45

Borderline

Geplaatst door de TopicStarter : 31-03-14 00:45

Hallo bokkers,
ook hier kom ik het op bokt veel tegen, maar ook in de buiten wereld hoor je het veel, ja maar die heeft borderline is dus doet zus doet zo. ik wordt er moe van, vooral nu ik mezelf veel er in aan het verdiepen ben omdat ik het hoogst waarschijnlijk ook heb, en dus de ins en outs wil weten.
Mensen praten er over als of je gek bent, ze niet alle honderd op een rijtje hebt. En dat is heel pijnlijk voor mensen met Borderline persoonlijkheidsstoornis.
want wij hebben geen steekje los, wij zijn net als iedereen mensen gemaakt door het leven wat zei geleden hebben, door gebeurtenissen die zei niet in de hand hadden.

Waar staat stoornis voor?
stoornis staat heel simpel, voor dat wij er zelf heel veel last van onder vinden.
niet omdat er een steekje los zit, maar omdat wij net iets anders zijn als de gemiddelde mens.

Hoe kom je aan een persoonlijkheidsstoornis?
Net als ieder ander mens begint het allemaal al in de baarmoeder veilig in mama's buik, daar ontwikkel je de eerste dingen van je persoonlijkheid al, je karakter.
Maar een hoop gebeurt ook in je jeugd, de kindertijd waarin je nog jong en onbezorgd hoort te zijn, heeft een grote invloed op je persoonlijkheid, zoals gepest worden kan een grote invloed hebben op je persoonlijkheid. maar ook anderen dingen, zoals mishandeling en sexcueel misbruik, dit zijn allemaal dingen die je niet in de koude kleren gaan zitten, en een zeer grote invloed hebben op je persoonlijkheid.

Waar loopt iemand met borderline tegen aan?
Iemand met borderline heeft voornamelijk last van de ERS Emotie Regulatie Stoornis,
Mensen met borderline kunnen hun emotie niet de baas.
het valt te vergelijken met een kolkende rivier voor de sluisdeuren. ieder ander mens kan die net zo ver open en dicht zetten zoals hij/zij dat zelf wilt, en de hand van hoe de sluisdeuren open staan komt hun emotie er uit. Bij mensen met ERS en Borderline zijn die sluisdeuren kapot, dit lijdt tot veel onbegrip,
of ze zijn dicht op ze zijn open, ze hebben maar 2 standen, en dat zijn de twee foutste standen, of helemaal dicht, of helemaal open.
Helemaal open, ineens klappen die sluisdeuren zonder we het zelf door hebben helemaal open dan komt alles er in 1 klap uit, woede en verdriet komen er als een orkaan uit, wanneer iemand zonder deze stoornis zijn verdriet en woede er uit laat komen is dit als een onweersbui in de zomer uit, als een opluchting dat het even minder benauwt wordt in die heten dagen.
bij mensen met deze stoornis komt het er uit als een alles verwoestende orkaan, we maken dingen kapot, relatie's en dingen die ons lief zijn. waarom, we zitten een onbeheersbare uit barsting. We weten dat wat we doen fout is, we weten dat we veel te ver gaan, maar we kunnen het niet stoppen die kolkende rivier, komt er in 1 klap uit, en wij kunnen de sluisdeuren niet dicht zetten, uit eindelijk blijven die sluisdeuren open, en wordt die rivier rustig vaar water, de druk is er af en het water kan door stromen zoals het wilt, we zijn normale mensen net als iedereen, we kunnen dingen vanaf een nuchtere hoek bekijken, en zijn instaat onze excuses aan te bedieden, want we weten heel goed dat we fout zijn geweest. deze tijd duurt gelukkig meestal het langst.

Zijn de sluisdeuren gesloten, is het meschien nog wel heftiger, de kolkende rivier wil er uit, hij beukt tegen de sluisdeuren, maar ze gaan niet open. we sluiten ons op, bang voor wat komen gaat, van binnen koken we, en weten niet wat te doen. de mensen met de zwaardere vormen gaan zichzelf snijden, omdat die kolkende rivier een uitweg moet hebben, daarna zijn ze even rustig tot de rivier weer begint te beuken tegen die sluis deuren, dit kan resulteren tot weer snijden, of dat de sluisdeuren in eens open klappen. Ook roepen deze mensen vaak zelfmoord te plegen, en kunnen pogingen tot of het echt doen, omdat zei geen uitweg meer zien door die woest beukende rivier tegen die sluis deuren
Ik zelf heb gelukkig een lichtere vorm, want ik snijd niet.

even ter verduidelijking, Snijden komt niet alleen voor bij borderline

Met emoties omgaan
Met emoties omgaan is voor ons heel moeilijk,
een simpel voorbeeld wat ik van me zelf ken, is om de stomste dingen klappen, en ons aan de stomste dingen ergeren.
als een relatie kapot gaat, het niet los kunnen laten, een liefdes relatie los laten is voor iedereen moeilijk, voor ons nog een stuk moeilijker.

Behandeling
Kom je ooit van Borderline af? nee nooit.
Er zijn echter wel training, die ons en onze naaste, helpen handvatten te geven er mee om te gaan.
zodat wij het meer binnen de perken kunnen houden, en onze naasten, zoals vrienden en familie hoe ze er het beste mee om kunnen gaan.

Wat hoop ik met dit topic te bereiken?
A, mensen meer uit te leggen wat het nu pressies inhoudt, en bij een deel de voor oordelen weg te halen, al zou het maar bij 1 op de 10 die oordelen weg halen en wat meer begrip geven dan hebben we dat toch maar vast gewonnen, al zullen er ook hierbij altijd mensen zijn die het anders zien en hun oordeel klaar hebben ook dat is iets wat we moeten accepteren.

B, wil ik duidelijk maken dat ik persoonlijk Borderline niet als een excuus mogen gebruiken, ondanks ik me emoties niet in de hand heb op zulke momenten, vindt ik dat ik achter af als alle partijen weer rustig zijn, mijn excuus voor mijn gedrag moet aan bieden. Ook hier in zullen er mensen zijn die zeggen ja maar ik heb borderline dus dat praat alles goed. zo denk ik niet, want ook bij ons lucht het enorm op dingen uit te kunnen praten, wij moeten enkel wel doen als we in rustig vaarwater zitten.

C, Hoop ik zo ook mensen met Borderline te leren kennen, die er nog meer bekend mee zijn, en mij nog meer over Borderline kan vertellen, omdat ik me ook best wel eens alleen en onbegrepen voel.

Laatst bijgewerkt door hanny_jelke op 31-03-14 01:04, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 31-03-14 00:55

Re: Borderline

Geplaatst: 31-03-14 00:55

Hoi, mag ik even wat 'corrigeren'?

Het snijden wat je benoemt komt in je stukje over alsof het enkel bij mensen met BPS/ERs voorkomt, dit klopt niet.
Ik ken heel veel mensen die zichzelf beschadigen en een (groot) deel ervan heeft geen borderline, wel een heftig verleden vaak.
Ik weet niet of dat je bedoeling was om het zo over te laten komen of dat je het gewoon benoemde als een van de symptomen.
Verder is je stukje heel helder en herkenbaar.

Ikzelf heb een milde vorm van borderline, veroorzaakt door een invaliderende omgeving (aangedaan door de omgeving om het maar zo te zeggen), echter beschadig ik mezelf wel.
Waarom ik dan alsnog een mildere vorm heb?
Omdat ik niet (meer) suïcidaal ben en niet om de haverklap in opname zit, er redelijk mee om kan gaan.
Zelfbeschadiging is overigens ook een heel stuk geminderd in de loop der tijd.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 31-03-14 00:58

Geplaatst door de TopicStarter : 31-03-14 00:58

lor1_1984 schreef:
Hoi, mag ik even wat 'corrigeren'?
Het snijden wat je benoemt komt in je stukje over alsof het enkel bij mensen met BPS/ERs voorkomt, dit klopt niet.
Ik ken heel veel mensen die zichzelf beschadigen en een (groot) deel ervan heeft geen borderline, wel een heftig verleden vaak.
Ik weet niet of dat je bedoeling was om het zo over te laten komen of dat je het gewoon benoemde als een van de symptomen.
Verder is je stukje heel helder en herkenbaar.

Ikzelf heb een milde vorm van borderline, veroorzaakt door een invaliderende omgeving (aangedaan door de omgeving om het maar zo te zeggen), echter beschadig ik mezelf wel.
Waarom ik dan alsnog een mildere vorm heb?
Omdat ik niet (meer) suïcidaal ben en niet om de haverklap in opname zit, er redelijk mee om kan gaan.
Zelfbeschadiging is overigens ook een heel stuk geminderd in de loop der tijd.

hallo, bedankt voor je Corectie,
het was inderdaad bedoelt als aan geven van een symtoom uiteraard zijn er ook mensen zonder BPS/ERS die dit doen.
ik heb zelf nog nooit gesneden en ben ook niet (meer) suicidaal, omdat ik me uit bepaalde sitaties heb los kunnen maken.

**Geplaatst**: 31-03-14 01:03

Geplaatst: 31-03-14 01:03

Wees maar blij dat je daar nooit aan begonnen bent, het is nl een helse klus om er weer vanaf te komen.

En zo te horen doe je het super. +:)+

**Geplaatst door de TopicStarter** : 31-03-14 01:08

Re: Borderline

Geplaatst door de TopicStarter : 31-03-14 01:08

op dit moment volg ik ook een trainig om hand vatten te krijgen voor de Emoties, helaas zullen die nooit helemaal weg gaan, maar het zal het wel makkelijker maken.
ik ben best bang voor de uitslag van de test, maar ander zeids weet ik dan wel wat er aan de hand is en kan ik er echt mee aan de slag.

bedankt voor het compliment,
heb even ter verduidelijking in de OP gezet dat snijden niet perse borderline hoeft te zijn

**Geplaatst**: 31-03-14 01:16

Geplaatst: 31-03-14 01:16

Ik zat al in een therapietraject en toen werd er steeds vaker gezegd door mijn SPVer dat het haar niets zou verbazen.
Ook mijn (inmiddels ex)vriendin zei het en toen heb ik op een dag gezegd 'laten we het maar eens gaan testen'.
Daaruit kwam dus dat ik borderline heb en ik heb meteen gevraagd of ze me wilde helpen te voorkomen dat ik zo'n ontspoorde stereotiepe borderliner zou worden.
Ik heb het overigens aangegrepen om goed met mijzelf en de problemen waar ik tegen aan liep (en loop) om te leren gaan, ben er nog niet maar wel al goed op weg.

Als ik nu in crisis zit en een suïcidale bui heb en het dreigt fout te gaan, dan bel ik mijn woonbegeleiding op om me af te leiden.
Vaak weten ze niet eens wat er precies speelt (ze horen mijn emoties natuurlijk wel) maar gewoon even met ze te spreken juist op dat moment helpt mij al om gewoon mijn ding te doen.
Terwijl ik een paar jaar geleden gewoon gekke dingen zou gaan doen.

**Geplaatst**: 31-03-14 09:02

Geplaatst: 31-03-14 09:02

Vind dat je nogal een stereotiep beeld schetst van een 'borderliner'. Ieder persoon met BPS is weer anders en valt niet met elkaar te vergelijken. Dus om te stellen dat je een 'lichtere vorm' hebt omdat je niet snijdt, nah.. net als dat als je wel snijdt opeens een zware vorm hebt. Sommige mensen met BPS snijden niet maar zijn wel enorm suicidaal maar laten dat niet zien door zichzelf te beschadigen. Dus imo moet dat 'snijden' een beetje los gezien worden van BPS.

Net als dat je er nooit vanaf komt. Wie zegt dat?
Ik ben 2 jaar terug gediagnosticeerd met BPS en heb er ook voor in behandeling en opnames gezeten. Ja ik beschadigde mezelf wel, dit was overigens geen reden voor opname. Suicidaliteit ja, ERS ja. Maar ik heb geleerd om met mijn emoties om te gaan en van medicatie af te blijven. Ik slik nu nog maar 1 soort antidepressiva wat NIET is voorgeschreven voor/door de BPS, maar depressie.
Al met al ben ik zo goed als genezen van BPS. Ik heb laatst weer een test gedaan en daar kwam uit dat ik gewoon geen enkel symptoom meer heb of vertoon. Ik gebruik er geen medicatie meer voor en kan prima uit de voeten met mijn emoties. Dus of de stelling 'Je komt er nooit meer vanaf' klopt? Ik weet niet..

Btw, topic staat verkeerd dus ik tem even. En volgens mij is er ook ergens een centraal topic als ik het me goed herinner

**Geplaatst**: 31-03-14 09:26

Re: Borderline

Geplaatst: 31-03-14 09:26

Het mooie aan mensen met bordeline is dat ze dit in alle talen ontkennen. Of wel bekennen maar zeggen dat hunzelf niet zo zijn( als de andere met bordeline). Iedereen is fout behalve zijzelf. En ik weet dat ik niet iedereen over een kam mag scheren. Maar ik kan zeggen dat ik ervaring genoeg heb en genoeg verschillende mensen heb gezien en mee samen geleefd om dit te kunnen zeggen. Het is moeilijk om met zo iemand om te gaan. Omdat ze de ene minuut kunnen zeggen je nooit meer kwijt te willen. En nog geen 5 min later je je hele huid vol kunnen schelden . Omdat ze wat je zegt weer net ff verkeerd oppakken of hun eigen draai eraan geven. Mochten er mensen zijn die graag wat ervaring willen horen over het omgaan iemand bordeline vraag het gerust.

**Geplaatst**: 31-03-14 09:36

Geplaatst: 31-03-14 09:36

Aprils_joke schreef:
Het mooie aan mensen met bordeline is dat ze dit in alle talen ontkennen. Of wel bekennen maar zeggen dat hunzelf niet zo zijn( als de andere met bordeline). Iedereen is fout behalve zijzelf. En ik weet dat ik niet iedereen over een kam mag scheren. Maar ik kan zeggen dat ik ervaring genoeg heb en genoeg verschillende mensen heb gezien en mee samen geleefd om dit te kunnen zeggen. Het is moeilijk om met zo iemand om te gaan. Omdat ze de ene minuut kunnen zeggen je nooit meer kwijt te willen. En nog geen 5 min later je je hele huid vol kunnen schelden . Omdat ze wat je zegt weer net ff verkeerd oppakken of hun eigen draai eraan geven. Mochten er mensen zijn die graag wat ervaring willen horen over het omgaan iemand bordeline vraag het gerust.

Zo herkenbaar. En nu we het er toch over hebben wil ik als niet bordeliner toch even melden dat het soms voor de omgeving ongelofelijk moeilijk is om er altijd maar begrip voor op te brengen. Zeker als er in een bui erg kwetsende dingen zijn gezegd.

**Geplaatst**: 31-03-14 09:42

Geplaatst: 31-03-14 09:42

Aprils_joke schreef:
Het mooie aan mensen met bordeline is dat ze dit in alle talen ontkennen. Of wel bekennen maar zeggen dat hunzelf niet zo zijn( als de andere met bordeline). Iedereen is fout behalve zijzelf. En ik weet dat ik niet iedereen over een kam mag scheren. Maar ik kan zeggen dat ik ervaring genoeg heb en genoeg verschillende mensen heb gezien en mee samen geleefd om dit te kunnen zeggen. Het is moeilijk om met zo iemand om te gaan. Omdat ze de ene minuut kunnen zeggen je nooit meer kwijt te willen. En nog geen 5 min later je je hele huid vol kunnen schelden . Omdat ze wat je zegt weer net ff verkeerd oppakken of hun eigen draai eraan geven. Mochten er mensen zijn die graag wat ervaring willen horen over het omgaan iemand bordeline vraag het gerust.

ben ik het mee eens. ik ken iemand met een vader met een zware vorm van bordeline, en als ik zo hoor hoe dat gaat dan lijkt het me echt onmogelijk om met zo'n iemand om te gaan. Tis niet zo dat ik hem als gek neerzet zoals in het starttopic gezegd wordt. Maar normaal is het gewoon ook niet. Als je het zelf niet hebt kun je maar moeilijk begrijpen dat je je kinderen bepaalde dingen aan zou doen. Iemand met bordeline zal zich begrijpelijk gekwetst voelen wanneer iemand zoiets over ze zegt maar andersom kan ook veel schade aangericht worden. Misschien is het ook wel een hoop op een wake-up call, om hulp te gaan zoeken. Wat ik weet zit hij nu aan de medicijnen en gaat het dan wel goed.

**Geplaatst**: 31-03-14 09:55

Re: Borderline

Geplaatst: 31-03-14 09:55

Mijn oom heeft ook borderline (samen met een verslavingsproblematiek (drank vooral) en nog wat andere dingen die niet zo heel lekker gaan op het moment)...
Hij heeft een vrij zware vorm al is hij de laatste 3 jaar op een positieve manier bezig. (Opnames gehad, medicatie, bezig weer een 'normaal' leven op te bouwen...

Voor hem is het lastig maar ook als familie zijnde is het niet altijd even makkelijk, uiteraard hou je rekening met zijn achtergrond maar in zijn geval is borderline het antwoord op alles en zou hij daardoor alles mogen en mogen zeggen... Dat is soms wel eens heel moeilijk (zeker als hij je met bepaalde dingen echt heeft gekwetst en de dag daarna weer opbelt alsof er niets aan de hand is)...

Vind het daarom heel mooi van jou TS dat je de dingen achteraf toch probeert te bespreken!

Als 'gek' zie ik mensen met Borderline absoluut niet, eerder als mensen met een extra stukje handleiding

... bedoel dat zeker niet verkeerd, wand wie is nu immers 'normaal'... imo niemand...
doel eerder dat borderliners in het algemeen een extra stukje handleiding hebben op het stukje emoties en hoe daarmee om te gaan/hoeverre aan te trekken wat er gezegd wordt...

**Geplaatst**: 31-03-14 09:57

Geplaatst: 31-03-14 09:57

Ik kan je zeggen dat ik ook een hele grote stap terug heb gedaan in de omgang met een naaste van mij.
Niet omdat ik niet van haar hou.
Ik probeer ook begrip op te brengen voor haar aandoening.
Maar als je herhaaldelijk. Zwaar maar ook echt zwaar op je hart getrapt wordt door degeen die je wilt helpen. Dan doe je uiteindelijk n stap terug.
Vooral omdat degeen nooit de schuld bij zichzelf neerlegt en dan je ook nog eens zwart gaat maken bij n ander . En het ergste is nog dat ze in dr eigen waarheid geloven.
Dat maakt het heel zwaar. Ik spreek haar nu af en toe en dan gaat het goed. Maar ga je weer een band met haar aan .dan heb je binnen de kortste keren grote ruzie. Nja zij met jou niet jij met haar en dat is echt heel jammer. Want het liefst heb je je naaste dicht bij je.

**Geplaatst**: 31-03-14 10:02

Geplaatst: 31-03-14 10:02

Aprils joke: klopt inderdaad. Ik ken ook anderen met BPS en die kunnen inderdaad zo uit de hoek komen, heel moeilijk is dat. Ik moet alleen zeggen dat het niet altijd zo hoeft te zijn. Ik was bijvoorbeeld enorm bang om mensen kwijt te raken en werd claimerig. Deed alles om zo dicht mogelijk bij iedereen te blijven zegmaar. Aan de andere kant, als ik iemand niet mocht, kon ik er ook niets goeds over zeggen. Persoon was in en in slecht in mijn ogen. Personen die goed voor me waren werden op een voetstuk gezet en waren helemaal geweldig. Alles in uitersten, heel zwart/wit, met alles trouwens. In het begin was ik me hier totaal niet bewust van, maar toen ik erop aangesproken werd door een van mijn therapeuten ging ik er meer op letten en ontdekte ik een patroon in mijn eigen gedrag. Dit was overigens een opname voor iets anders, niet voor borderline.

Nu is dat een stuk genuanceerder

iedereen heeft zijn slechte (of minder goede

)kanten en niemand is perfect, maar ik geloof ook niet meer dat mensen in en in slecht zijn.
Ik kon bijvoorbeeld niet met boosheid omgaan; ik flipte dan compleet en kreeg een woedeaanval. Dit ging meestal om hele kleine dingetjes. Met therapie heb ik geleerd om mezelf te analyseren in zo'n geval; is het redelijk dat ik zo ontzettend boos word om hetgeen wat er gebeurt? Vaak niet. Waarom word ik zo boos? Doet het me bijvoorbeeld ergens aan denken? Wat voor reactie is beter, gezonder, dan compleet door het lint te gaan? Bereik ik meer door de (eventuele) persoon in kwestie de huid verrot te schelden, of aan te geven dat ik me boos voel omdat wat diegene doet, me doet denken aan iets (op die manier beschuldig je niemand)? Als je rustig blijft zul je merken dat anderen meer begrip voor je kunnen opbrengen ipv compleet uit de pan te vliegen. Deze manier helpt me ontzettend en ik heb echt sporadisch een woedeaanval. Even een sigaretje roken, uitspreken wat je dwars zit en ik kan weer verder met de orde van de dag. IMO is zo'n reactie veel gezonder, en soms zelfs nog beter dan wat de gemiddelde persoon zonder BPS snel doet; wegstoppen en/of roddelen oid (met alle gevolgen van dien).

Ik heb 2 maanden DGT gedaan (moest vroegtijdig stoppen), anderhalve module gedaan, heeft me wel handvaten gegeven moet ik zeggen.

**Geplaatst**: 31-03-14 10:27

Geplaatst: 31-03-14 10:27

Aprils_joke schreef:
Ik kan je zeggen dat ik ook een hele grote stap terug heb gedaan in de omgang met een naaste van mij.
Niet omdat ik niet van haar hou.
Ik probeer ook begrip op te brengen voor haar aandoening.
Maar als je herhaaldelijk. Zwaar maar ook echt zwaar op je hart getrapt wordt door degeen die je wilt helpen. Dan doe je uiteindelijk n stap terug.
Vooral omdat degeen nooit de schuld bij zichzelf neerlegt en dan je ook nog eens zwart gaat maken bij n ander . En het ergste is nog dat ze in dr eigen waarheid geloven.
Dat maakt het heel zwaar. Ik spreek haar nu af en toe en dan gaat het goed. Maar ga je weer een band met haar aan .dan heb je binnen de kortste keren grote ruzie. Nja zij met jou niet jij met haar en dat is echt heel jammer. Want het liefst heb je je naaste dicht bij je.

heel herkenbaar zo heb ik ook een stap terug gedaan bij zo iemand. Die het overigens zelf in alle toonaarden ontkent.. Iedereen om degene heen heeft wel een 'stoornis' behalve zij zelf...
het word steeds moeilijker om geduld op te brengen voor zo'n situatie en het keer op keer gekwetst worden en de vriendschappen om je heen af willen breken uit verlatingsangst vond ik gewoon eng worden op Den duur...

**Geplaatst**: 31-03-14 10:28

Geplaatst: 31-03-14 10:28

@xmendy.
Oh wat wilde ik dat zij er ook zo over dacht. Maar volgens haarzelf is er niks mis en wil dus ook niet verder geholpen worden. Want al die mensen werken haar alleen maar tegen (tenminste dat zijn haar woorden )

En patries ik snap wst bedoeld het is heel lastig.

Dat diegene een stoornis heeft is nog tot daar aan toe. Maar de persoonlijke aanvallen en zelfs aanvallen van andere mensen. Door verhalen die verteld worden. Zijn gewoob ontzettend lastig. Want nu moet je jezelf ook nog eens gaan verdedigen tegenover andere. Omdat die niet begrijpen dat zo.n (aardig) meisje alles aan elkaar verzint.

Laatst bijgewerkt door Aprils_joke op 31-03-14 10:33, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 31-03-14 10:30

Re: Borderline

Geplaatst: 31-03-14 10:30

LZP -> MW

**Geplaatst door de TopicStarter** : 31-03-14 11:50

Re: Borderline

Geplaatst door de TopicStarter : 31-03-14 11:50

Ik snap jullie wel, en de dagen dat het slecht gaat, bekijk ik alles heel zwart wit, alles en iedereen is tegen mij, en ik nee ik ben de onschuld zelve en doe niks, ik verdraai de werkelijkheid, naar mij werkelijkheid. En ow achteraf in rustig vaar water zie ik dat in, en besef ik, dat ze niet tegen mij zijn. Maar mij juist proberen te helpen, gelukkig heb ik nu ik situaties heb weten te door breken veel meer goede dagen, en die dagen dank ik mijn vrienden en familie voor het geduld die ze met mij hebben, ik heb een maatje waar ik in mij goede dagen veel mee doe, en er ook veel voor hem ben, waaarom in mij slechte dagen is hij het die mij in me armen trekt, en zegt ook dit gaat voor bij alles komt goed, en dat heb ik dan zo hart nodig dat ik hem daar op me blote knieën voor dank.

De rest ga ik later even op in tel is niet handig typen.

**Geplaatst**: 31-03-14 13:22

Geplaatst: 31-03-14 13:22

Even iets ruimer dan "alleen maar" borderline: de hele term "persoonlijkheidsstoornis" staat bij psychologen onder kritiek. (En naar mijn mening terecht.)

Het wil zeggen, dat je, ook voor je puberteit al, "minder ideaal gedrag" vertoonde.
Een zinniger aanduiding "van as 2 van de DSM" is, hoe je als mens 'over het algemeen' functioneert. Met name, hoe je functioneert vanaf je puberteit en daarvoor." Zogezegd: de lange lijn in jouw biografie.

Het is goed, om naar 'die lange lijn' te kijken en er therapie voor te krijgen.

Maar jouw omgeving speelt daarin ook een rol - je kunt een "persoonlijkheid" niet precies afgrenzen tov. zijn of haar omgeving. Voeg daar aan toe, dat je als kind (het is niet prettig maar wel waar) tamelijk machteloos bent.
Stel, je ouders hadden altijd ruzie en als dingen tegenzaten, kieperden ze alle frustraties over jouw hoofd. (Helaas, die gezinnen heb je.)
Tja, dat KAN het gewoon hartstikke zin hebben, "om de kleur van het behang aan te nemen" - je moet wel. Is dat nou een persoonlijkheidsstoornis - of zinnig gedrag???
(Okee, in andere situaties kan het zin hebben, als je weet, hoe je NIET die kleur van het behang aanneemt, iets wat boffers van kinderen gewoon leren in hun opvoeding...Maar dat is gewoon vaardigheden trainen! Niets mysterieus aan...)

Maar of die 'lange lijn' in je biografie nu echt iets zegt over je persoonlijkheid?
Of vooral iets zegt over je omgeving...?
En wat die persoonlijkheid precies is?
...en hoe je daarin een stoornis zou moeten bepalen - dat is toch echt heel erg glibberig terrein.
In de openingspost velen woorden als mishandling, gepest worden en sexueel misbruik. (Dus dat gaat nadrukkelijk over "dat er nare dingen aan jou gedaan/ misdaan worden" - het zegt nadrukkelijk dingenover je omgeving.)

En het heeft zin, om te kijken naar je overlevingsmechanismen. Dat zijn die mechanismen, die je hebt ontwikkeld - hebt MOETEN ontwikkelen - toen je je rot voelde en je niet genoeg steun kreeg. (Bijv. tegen jezelf zeggen:"Ik voel geen pijn", of "Het is niet erg, als ik word overgeslagen" etc.)
Het punt is, dat dat soort 'zinnetjes', die mechanismen onbewust zijn geworden.
Het zijn geen keuzes meer, je doet het letterlijk nog voor je er over hebt nagedacht.
In termen van de openingspost: je houdt de sluisdeuren dicht, "je voelt niets", er zijn geen emoties.
Totdat je emoties hun recht hernemen - en dan zijn helaas de rapen gaar.

(Let wel:"onder" een overlevingsmechanisme zit vaak veel angst - daar moet dus grondig over worden gepraat of andere therapie voor worden gedaan, aan geblaat van "Nee hoor, fouten maken MAG!" heb je niets. Tuurlijk mag je fouten maken. Ten eerste ben je mens. Verder is therapie "leren" en dat gaat per definitie met vallen en opstaan.
En voor wie als overlevingsmechanisme "ik mag geen fouten maken" heeft, heeft het zwaar als er toch een foutje wordt geconstateerd.)

En omdat je bepaalde overlevingsmechanismen hebt moeeten creeren, heeft het ook zin, als in de therapie gekeken wordt naar het thema macht.
Wat ging er bijv. in jouw gezin vooraf aan het creeren van zo'n zinnetje...? Hoe werd er druk op jou uitgeoefend...? Werd er gemanipuleerd? Moest je vechten om aandacht of goedkeuring? Etc.etc.etc.

En dat is het kwalijke van die hele term "persoonlijkheidsstoornis(sen). Het mystificeert.
Het geeft jou het gevoel, dat er met jou als persoon van alles mis is.
En vaak ook, alsof er erg weinig aan te doen zou zijn ('ik BEN het kennelijk zelf, die gestoord is... - zucht")
Om die reden zou de term van mij verboden mogen worden: een psycholoog IS het verboden, om aan het begin van een therapie hetzij sucses, hetzij mislukking te garanderen.

Verder is er een regel, die strikt juridisch luidt, "dat je meerderjarig moet zijn, voor de diagnose persoonlijkheidsstoornis gesteld mag worden".
Prima.
Wat mij betreft gaat dat niet over je 18e verjaardag, maar over de "afgrenzing tussen jou en je omgeving, jou en je opvoeding." Heb je op kamers gewoond, hoe is het voor jou in een andere sociale omgeving, etc. etc.
Dus ik kan me levendig voorstellen, dat als iemand van laten we zeggen 17 "een vermoeden van borderline" krijgt medegedeeld, dat dat alleen maar een vermoeden is.
(Gedrag kan er om allerlei redenen uitzien als dat van een borderliner. Bijvoorbeeld omdat een van jouw ouders die stoornis heeft. Of omdat dat om wat voor reden dan ook de enige manier is, om aandacht te krijgen. Etc.)
Vervolgens krijg je therapie, leer je, wat je moeder - met - borderline jou niet heeft geleerd (niet kon leren) etc. - en dan is het gelukkig hartstikke goed mogelijk, "dat borderline inmiddels bijna over is" en zelfs helemaal geneest.
(Ipv. het bijna vooroordeel: "Tja - die borderlinders, he. Altijd ontkennen dat er ietsis, etc.etc.".)

**Geplaatst**: 31-03-14 13:39

Re: Borderline

Geplaatst: 31-03-14 13:39

Ik ken iemand waarvan ik zeker weet dat ze Borderline heeft,maar ze ontkent dit.
Ze heeft vele symptonen die hier beschreven staan,het is ontzettend moeilijk om met haar om te gaan.Ze heeft heel veel ruzie's met mensen,ook omdat die haar niet begrijpen.Ik begrijp haar heel goed en houd zoveel mogelijk rekening met haar.Jaren heb ik dit gedaan,maar het word me teveel, ze claimt heel erg ten koste van mij.Ik heb nu ook gezegd dat ik aan mezelf ga denken en niet meer mezelf weg cijferen voor haar en anderen.
Wat kan ik nog meer doen om een beetje redelijk met haar om te gaan? zonder gelijk ruzie te krijgen.

**Geplaatst**: 31-03-14 13:47

Geplaatst: 31-03-14 13:47

laat ik je advies geven. Zoek er juist niet te veel over op. Hoe meer je je blind staart op de symptomen hoe meer je bij jezelf gaat aanmeten.
Als er één of andere hele zeldzame ziekte is met een waslijst aan symptomen en 1 daarvan is bijvoorbeeld 'komt alleen voor bij mannen met blauwe ogen'. Is dan iedere man met blauwe ogen ziek?

Borderline is een gruwelijke waslijst aan symptomen en wordt steeds vaker 'vastgesteld' bij mensen die veelal ontwikkeling en aanpassing problematiek hebben. Die dus met juiste begeleiding en therapie uit de symptomen lijst van borderline kunnen komen.

Helaas wordt er de laatste jaren te veel met de psychiatrische staf gezwaaid en zouden mensen veel en veel meer baat hebben bij psychotherapie en feel-good therapieën waarbij je jezelf weer leert waarderen en vinden. Uiteindelijk is het ook maar de gemoedstoestand die de uitslag van een test bepaald.

**Geplaatst**: 31-03-14 15:14

Re: Borderline

Geplaatst: 31-03-14 15:14

Ze kreeg hulp,maar ze is ermee gestopt omdat ze vind dat het niets helpt.
Ik vind het 'lastigste' dat claimen.Voorheen gaf ik haar altijd haar zin,maar nu dus niet meer.Ze word dan boos en snapt niet waarom ik niet meer alles aan haar geef.
Een voorbeeld? ze wil mijn zadelkast 'zolang' hebben en dan moet ik mijn spullen open en bloot op planken leggen. Voorheen zou ik dat gedaan hebben,maar ik wil het gewoon niet meer.Mijn spullen wil ik voor mezelf gebruiken,dat is toch niet raar?
Ik heb een pony waar ze een band mee heeft,vind ik heel fijn.Maar ze wil niet dat er iemand anders op de pony rijd.Ik zou dus nooit met iemand anders buiten kunnen rijden met die pony,omdat zij niet wil dat er iemand anders op rijd.Het doet haar verdriet als ze een ander op die pony ziet,want ze heeft zo'n goede band met die pony.
Dit kan toch allemaal niet?

**Geplaatst**: 31-03-14 16:29

Re: Borderline

Geplaatst: 31-03-14 16:29

is ze dan niet gruwelijk verwend? Als je gewend bent altijd ja te horen is ene keer 'nee' horen, alsof je wereld vergaat. Waarom heb je haar altijd haar zin gegeven??

**Geplaatst**: 31-03-14 16:44

Geplaatst: 31-03-14 16:44

Ik hoop dat ik je niet voor het hoofd stoot want dat is niet mijn bedoeling

Persoonlijk vind ik het niet de beste weg om een topic te maken met deze formuleren van 'koppen' waarin je je eigen belevingen omtrent dit onderwerp invult. Of je vertelt je ervaring of je komt met feiten met bronvermelding. Daarnaast vind ik het super goed van je dat je training volgt! Ik zou mezelf daar op richten en verder, zoals Woogy ook aangeeft, niet te veel bezig zijn met het uitdiepen. Probeer jezelf daarin een beetje te beschermen.

**Geplaatst**: 31-03-14 16:49

Re: Borderline

Geplaatst: 31-03-14 16:49

dat is de pest met internet. Alles is erop te vinden, vooral wat je niet nodig hebt.

Kennis van mij had dagelijks hoofdpijnen, constant. Nou dan ga je eens op internet kijken. Ze dacht dat ze dus een hersentumor had. Zij naar de huisarts in tranen en die was heel duidelijk. Je focust je te veel erop, leef gewoon weer zoals je deed voor de focus. Nou is dit een fysiek probleem.
Maar als jij niet lekker in je vel zit en je zit voor de psychiater zal hij je ook antidepressiva meegeven(even grof gezegd), terwijl als je geduld hebt werkt aan je eigen geluk dan heb je de hele pillen niet nodig.

Neem vooral de tijd voor jezelf en loop er niet mee te koop. Uit ervaring week ik dat dat heel erg vervelend is voor je omgeving. Bespreek dit soort dingen met naaste vrienden en familie

**Geplaatst door de TopicStarter** : 31-03-14 16:52

Geplaatst door de TopicStarter : 31-03-14 16:52

gohya schreef:
Ze kreeg hulp,maar ze is ermee gestopt omdat ze vind dat het niets helpt.
Ik vind het 'lastigste' dat claimen.Voorheen gaf ik haar altijd haar zin,maar nu dus niet meer.Ze word dan boos en snapt niet waarom ik niet meer alles aan haar geef.
Een voorbeeld? ze wil mijn zadelkast 'zolang' hebben en dan moet ik mijn spullen open en bloot op planken leggen. Voorheen zou ik dat gedaan hebben,maar ik wil het gewoon niet meer.Mijn spullen wil ik voor mezelf gebruiken,dat is toch niet raar?
Ik heb een pony waar ze een band mee heeft,vind ik heel fijn.Maar ze wil niet dat er iemand anders op de pony rijd.Ik zou dus nooit met iemand anders buiten kunnen rijden met die pony,omdat zij niet wil dat er iemand anders op rijd.Het doet haar verdriet als ze een ander op die pony ziet,want ze heeft zo'n goede band met die pony.
Dit kan toch allemaal niet?

dat vind ik te ver gaan, in me slechte priodes kan ik er ook heel slecht tegen nee te horen, maar ik kan wel zeggen he, iedereen hoort wel eens een nee, het claimen want ik ken, is meer bevesteging zoeken dat de realatie met vrienden of familie nog goed zitten,aandacht vragen, maar dingen die oorsprankelijk niet van mij zijn, zal ik niet op eisen.
uiteraart weet ik niet hoe dit bij anderen gaat,
de OP is ook meer op mij gericht, hoe ik er onder ben zeg maar. ook dit is bij iedereen weer anders,
bij mij wordt over een lichte vorm gesproken omdat ik niet snijd, en niet sudicaal ben, ik ben geen gevaar voor me zelf of anderen.

mensen met borderline ontkennen dit inderdaad vaak, maar de eerste stap in de trainingen is erkenenen en bekenen.

@Beb_bokt, nee er zijn inderdaad geen bron vermeldingen, toch zijn het de meeste in mij groep ook die al een diagnose hebben die het ook zo van zich zelf beschrijven.
vandaar ook dat ik het zo neer zette, waarom om dat het heel simpel gezegt best hard is dat er zo negatief over gesproken wordt,
mensen vergeten voor mij gevoel dat wij zelf er ook hinder onder vinden, wij hebben hier ook echt last van, en niet alleen de mensen om ons heen