Geplaatst Ik heb gisteren een lumbaalpunctie gehad, omdat in mijn bloed de ziekte van Lyme positief bleek te zijn. Nu wou de neuroloog ook weten of het al in m'n hersenvocht zou zitten omdat hij dan een andere behandelmethode heeft.
Ik zou een roesje krijgen omdat ik er enorm tegen op zag. Maar het infuus prikken lukte tot 2 keer toe niet en in overleg met de neuroloog zelf hadden ze besloten mij Dornicum in m'n spier te spuiten, en daarnaast plaatselijke verdoving op de plaats van de punctie..
Nu voelde ik me gisteren verder erg goed en omdat ik geen roesje had gehad mocht ik gisteren rond half 5 weer naar huis. Als ik wel een roesje had gehad had ik sowieso een nacht moeten blijven. Maar sliep toch liever in m'n eigen bed..
Alleen de pijn werd steeds erger en kon geen houding meer vinden om te liggen zonder pijn. Maar ik moest zoveel mogelijk liggen ivm hoofdpijn die ik anders kreeg.
Dus het ziekenhuis gebeld, en van hun moest ik de huisartsenpost bellen. Heb Oxazepam gekregen, toen 2 uur in slaap gevallen, en vervolgens was de pijn helemaal niet meer te houden.
Alsof er een auto 3 keer over me heen gereden was. Huisartsenpost weer gebeld, maar voordat zij terug gebeld hadden waren wij al bij de eerste hulp. Ze hebben me daar een soortgelijk iets van morfine gegeven, werd behoorlijk stoned maar de pijn bleef nog steeds. Kreeg Tramadol mee en kon naar huis. Vanochtend was het weer drama en het ziekenhuis weer gebeld. Dus daar hebben ze me nu weer opgenomen.
Heb veel pijn, vooral in m'n onderrug, ben ontzettend misselijk en duizelig.
Krijg nu spierverslappers, pijnstillers en wat tegen de misselijkheid..
De neuroloog heeft er niet echt een verklaring voor, misschien verkrampte spieren op het moment van de punctie, maar eigenlijk moet dat niet kunnen door de dornicum.
Hij heeft dit ook nog niet eerder meegemaakt in de 23 jaar dat ie dit werk doet..
Mijn vraag is of iemand dit ook meegemaakt heeft?
Ik ben blij met de pijnstillers, maar voel me ontzettend belabberd
Klinkt als een wereld van verschil.