even je berichtje ontleed
0152141488 schreef:Hoi,
ook al ben ik 14, ik voel me echt niet fijn.
Ik draag een masker (te vaak), op school ben ik heel anders dan bij mijn vriendinnen.
Ik gedraag me op school, heel stil. Heb voor alles ontzag enz..
....... Bij mijn vriendinnen, ben ik heel blij. Voel ik geen zorgen heb te veel lol eigenlijk.
Maar ik zie 1 van mijn bff 1x in de 2 weken.
Herken dit wel. twee werelden van verschil, maar dezelfde persoon. Vraag is alleen of het echt een masker is? Zoals je jezelf bij je vriendinnen beschrijft vind ik mijzelf zeer irritant druk
omdat ik voor de rest ook heel stil ben. Maar als die sociale gezellige persoon weer eens naar buiten komt denk ik vaak van dit is de persoon die ik had moeten zijn. Die andere die "raar" is komt door dat foutje in mn hersenen. Maar beiden ben ik. Ik zie het dan ook niet als een masker. Nadeel is dat school daardoor wat moeilijker wordt zoals je al noemt:
Citaat:
Ik zie veel dingen anders, ik word vaak uit gescholden.
Toen ik opgegeven moment het besef kreeg dat ik het niet persé fout had, maar dat de gedachtengang soms alleen wat anders gaat. Ben ik mensen duidelijker gaan uitleggen waarom ik dacht waarom iets zo was. Door ze stapje voor stapje mee te nemen in mijn gedachtengang snapten ze me beter, wat tot gevolg had dat ze meer respect voor me hadden. Ze kregen door dat ik best handig was met bijvoorbeeld het maken van werkstukken omdat ik origineel was.
Citaat:
En zeg bijna nooit de waarheid.
Bijvoorbeeld: ik werd 3 jaar gepest van groep 6 tot groep 8.
En heb het pas verteld tegen mijn ouders toen ik in de 1e zat.
Is dit nooit de waarheid zeggen, of is dit meer verzwijgen. Ook ik hield liever alles stil dan dat ik er andere mensen mee opzadelde. Maar ik vind dat dus wat anders dan nooit de waarheid zeggen. (dus beetje mild over jezelf
)
Citaat:
Mijn ouders zeiden: het hoort bij je leeftijd, is dat zo ?
Ik besef veel dingen, en word heel depressief er van.
Dan ga ik afleiding zoeken, ga ik tekenen.
Hoort dit bij volwassen zijn ?
Ik weet ook niet welke kant ik op moet gaan, als of ik op een kruispunt sta en duizenden wegen.
Kan iemand mij advies geven.
Doordat je alles naar je toe trekt/beseft, zul je ook sneller dingen zien die je mogelijk "fout" hebt gedaan. Logisch dat je daar niet vrolijk van wordt. Maar blijkbaar hebben andere meiden daar ook last van (ook al laten ze dat niet altijd zo merken ).
Afleiding zoeken is een heel goed idee
De laatste zin klinkt alsof je niet weet hoe je nu verder moet met je leven.
Probeer weer even een plan te bedenken wat je komende jaren gaat doen (naar de 3e klas, 4e klas. In de 4e klas ga ik kijken wat ik als vervolgopleiding wil gaan doen etc. of iets dergelijks)
Probeer een structuur te creeeren waarin je nog redelijk soepel bent, maar wel houvast hebt. zoek een doel. probeer zonodig meer in je leven te structureren (geeft wat rust).
Een SoVa training is ook wel een goed idee, heb die toen ook gevolgt op mn middelbare school. Kwam toch wat losser in een groep (en was eigenlijk ook best leuk
)
Ik hoop dat je er weer een beetje door komt, volgens mij ben je al een heel eind op weg. Dit topic laat al zien dat je afweet van je probleem, en kennis is het halve werk
succes