Geplaatst Mijn borsten....
Ze zijn: Te groot, Te zwaar, Pijnlijk, Zitten in de weg.
Met dank aan oma en mama die ervoor gezorgd hebben dat ik ook een volle bloes heb. Een volle bloes? Mieke!!! Zeg maar gerust dat je geen blouse aan kunt want je krijgt de knoopjes nooit dicht.
Dat is waar ook, want waar ik eigenlijk een M maat heb ben ik noodgedwongen maatje XXL te dragen omdat mijn "volle bloes" anders losknapt. Snapt u? Maar! Het is leuk hoor vrouwen met een beetje borst zegt een man dan. Ja prima, zeul jij dat gewicht maar een week mee. Kijken of je het dan nog zo vind.
Leuk shoppen? Stoere BH's? Ik heb er geen want of ze zijn heel duur, of mijn maat is er niet, of het moet besteld worden.. Laat maar!
Natuurlijk ben ik niet zo geboren, er ging van alles aan vooraf voordat ze maatje *piep* hadden. Ik groeide en groeide en hun liften vrolijk mee in dit process. Enkele jaren geleden hebben ze in ongein een naam gekregen Jut (mijn linker) en Jul (mijn rechter) En wat blijkt, Jul heeft meer van het process meegekregen!! Hij/zei (wat IS het eigenlijk?) is zomaar 2 cm verder gegroeid waar Jut de groei opgaf groeide Jul nog ff vrolijk door..
Nog even een stukje over man lijk schoon en Jut en Jul. Jaaaarreeen lang kijken mannen direct naar benee en oke. Ik heb grote ogen maar niet zulke grote hoor! Dus bij deze aan alle mannen die mij aanspreken. mijn ogen zitten boven mijn NEUS en tussen mijn OREN in mijn HOOFD. Die twee ronde dingen achter mijn BRIL. Dat ja, ja dat zijn mijn ogen. Die kunnen zien en de rest niet. Jammer dat je als vrouw zijnde dit hun aan het verstand moet brengen maar het is niet anders.
Kijk, dan heb je niet alleen 2 vrienden die meeliften (vrienden?? Later meer hierover) Maar ook nog 2 ongelijke vrienden. Dank u! Moeder natuur...
Ik vond het wel maf toen de plastisch chirurg hierachter kwam. Ik noem het vrienden omdat ze automatisch meeliften, maar spoedig komt hier een einde aan. Ongeveer 8 maand geleden ben ik de strijd aangegaan, mijn Jut en mijn Jul worden een Jutje en een Julletje. Maar meneer en mevrouw de chirurgh vinden dat het lichaam wat eraan vast zit eerst moet afvallen. Daar zijn wij druk mee bezig. Tussendoor probeerd het hoofd aan dat lichaam nog wat psychische problemen op te lossen en eind 2012 is het plaatje hopelijk compleet. A new ME
En voordat jullie als lezers van alles denken geef ik vast mee dat de lasten die hierboven beschreven staan vreselijk zijn. Ik het op een manier heb opgeschreven om er wat lucht aan te geven. Het leven is al zwaar genoeg. En ik hoop (wat tevens een vraag is) dat jullie met mij de strijd aangaan om op het streefgewicht te komen van 65kg. De operatie door te zetten, mij te steunen in dip momenten en mij ook bewust maken van wat IK wil!
Ik bedank mijn moeder en vader voor het lichaam wat zei mij gegeven hebben, maar na jarenlange strijd neem ik het heft in eigen handen en wil dit lichaam eigen maken met mijn geest.
Bedankt voor je tijd en interesse en misschien tot ziens!
Dikke kus.... Mieke
.
