Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-11-11 10:23

Omgaan met overbezorgde ouders voor 30 plussers

Geplaatst door de TopicStarter : 19-11-11 10:23

Ik zet heel bewust even neer voor 30 plussers omdat op heel internet genoeg te vinden is over overbezorgde ouders maar dat gaat dan altijd over ouders die kleine kinderen hebben.

Zijn er hier meer mensen die achter in de 30 of ouder zijn en overbezorgde ouders hebben ? Ik zou graag willen weten hoe jullie daar mee omgaan.

Paar feiten op een rij:

- al sinds kind af aan gepamperd met jasjes dicht, mutsjes op etc.
- ik heb een tijdlang een erg moeilijk leven gehad door een aantal factoren, waaronder door hoe ouders deden/met mij omgingen. Ik heb daardoor problemen gekregen en daar hebben zij het op hun beurt weer erg moeilijk mee gehad en sindsdien zijn ze dus bang dat dat ooit weer terugkomt (dat het niet goed gaat met me)
- ben nu 37, sta goed en positief in het leven en pak "problemen" op een constructieve manier aan. Ze blijven me echter zien als dat kleine meisje wat teer is
- Als er iets bij ons is (bv. kat ziek) dan maken ze daar altijd een drama van, het is gelijk "vreselijk" of "afschuwelijk" terwijl ik het zelf ervaar als hoogstens vervelend of rot. Hierdoor vertel ik ze bijna niets meer want ze deprimeren me met hun overdreven gedoe. (voorbeeldje vroeger; als het uitging met een vriendje ging m'n moeder janken terwijl ik er geen traan om liet) Ik trek me dus terug.
- Als hun kat erg ziek is bellen ze me vreselijk vaak, heb een keer de teller tot 7 laten gaan
- Als ik niet opneem, bellen ze daarna mobiel, sturen een sms, sturen een mailtje, spreken de voicemail in en als ik niet snel genoeg reageer doen ze het allemaal nog een keer en bellen ze 's avonds laat of ik niet dood ben bij wijze van
- Ze denken dus altijd direct dat er iets ergs aan de hand is
- Ze zijn erg goed in emotionele chantage; als ik ze ergens op aanspreek hangen ze huilend op of pa belt terug en zegt 'wat je je moeder nu weer aangedaan hebt'
- als we met auto naar frankrijk op vakantie gaan en zeggen dat we bv om 7 uur aankomen en ze hebben om 5 over 7 nog niets gehoord bellen ze het vakantie-adres op of we wel gearriveerd zijn (ze kunnen zich dus niet bedenken dat we in file hebben gestaan, of lang gepauzeerd hebben, of pech hebben gehad of wat dan ook)

Nu ben ik het dus helemaal zat, de emmer is overgelopen.
Ze benauwen me, verstikken me en zien niet dat mijn partner en ik het al zo vreselijk lang samen zo goed rooien in het leven.

Donderdag had ze 's ochtends gebeld, ik was er niet. Diverse sms'jes volgden waar ik niet op gereageerd had, ik was druk bezig en 's avonds had ik gewoon geen zin (ik raak zo geirriteerd dus reageer helemaal niet meer)
Het was ook echt niet (!) belangrijk wat ze wilde weten dus ik dacht 'dat komt morgen wel, op MIJN tijd'
En toen belde ze dus om 10 uur 's avonds toen ik al in bed lag, wat er allemaal wel niet aan de hand was want ik reageerde maar niet

Ik heb ze gisterenochtend teruggebeld en gezegd dat ik het nu zat was en dat 1 x bellen ofzo ook genoeg is.
Ja, ik weet het; het is een kleine moeite om een sms'je terug te sturen maar dit is de druppel. Ze eisen op deze manier gewoon mijn aandacht op. En reageer ik niet, dan denken ze dat er iets ergs is....

Ik ben het nu zat en ga grenzen stellen maar ja, ze hing huilend op gisteren, want ze deed het alleen maar voor mij en ze toonde alleen maar interesse. Ik trap hier niet in en laat me niet meer chanteren. (ze doet het ook als zij zelf iets hebben)

Zijn er meer mensen die dit hebben en hoe hebben jullie je grenzen gesteld ? Hoe is dat gegaan ?

Overigens; ja het is fijn dat ik mijn ouders nog heb en ze bedoelen het allemaal goed maar liefde kan soms te ver gaan.......

**Geplaatst**: 19-11-11 10:29

Re: Omgaan met overbezorgde ouders voor 30 plussers

Geplaatst: 19-11-11 10:29

Jeetje wat erg.
Ze willen op deze manier toch controle houden over je heb ik het idee.
Vooral de emotionele chantage vind ik heel erg.
Zoals je nu bent begonnen, met duidelijk zijn dat je dit niet meer wil, moet je doorgaan.
Wat zeiden ze daarop?
Meid spreek maar van je af, dat hoeft niet bot, maar wel een goed gesprek waarin je dit aankaart.
Als dat niet helpt zou ik het op een lager pitje zetten.
Tuurlijk hou je van je ouders maar die navelstreng mag nu wel los, jij hebt je eigen leven en onderschat niet hoe belangrijk dat is.
Heel veel succes.

**Geplaatst**: 19-11-11 10:32

Geplaatst: 19-11-11 10:32

Oef, goddank is mijn moeder niet zo. Ik zou werkelijk knettergek worden. Het is erg vervelend voor jouw ouders (vnl je moeder?) dat ze zo bezorgd is, maar als jij al zo lang laat zien dat het goed met je gaat mag ze ook wel eens leren loslaten.

**Geplaatst**: 19-11-11 10:33

Geplaatst: 19-11-11 10:33

ik zou knettergek worden van zulke mensen

flink afstand nemen is volgens mij de enige oplossing
waarschijnlijk krijgt je partner dan de schuld dat je dat doet dus hopelijk kan hij daar tegen

mijn tante trok vroeger gewoon de stekker van de telefoon uit de wand en op den duur wisten haar ouders dat dan wel
helaas heb je nu natuurlijk mobiel en internet

misschien duidelijke afspraken maken met hun
bijvoorbeeld: voor 10.00 en na 21.00 bel je niet meer als er geen doden of zwaar gewonden zijn

**Geplaatst**: 19-11-11 10:33

Geplaatst: 19-11-11 10:33

Heb je ze ooit al eens in een rustig gesprek geprobeerd om iets duidelijk te maken?

Anders zou ik inderdaad zeggen, sterker je grenzen stellen, en vooral minder informeren.
Ga je op reis, zeg dan niet niet de tijd dat je aankomt.
Telkens herhalen: 1x keer bellen en dan bel ik wel terug als ik tijd heb. En dat zo 50x keer herhalen dat het doordingt. Elke soort drama van hun kant vriendelijk maar kordaat afkappen/negeren.

Sterkte hoor, lastige kost dit.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-11-11 10:33

Geplaatst door de TopicStarter : 19-11-11 10:33

Jesito, gisteren toen ik mij moeder dus belde om te zeggen dat ik 1 sms wel genoeg vind op 1 dag hing ze dus huilend op en dat vind ik dus ook emotionele chantage eigenlijk.

Met dingen die in hun leven niet goed lopen zijn zij altijd de zielige partij, ze zitten vreselijk in een slachtofferrol, ze voelen alles alsof hun dat wordt 'aangedaan' Dus ja, dit doe ik ze ook 'aan' in hun ogen want ja, ze bedoelen het alleen maar goed......

**Geplaatst**: 19-11-11 10:38

Re: Omgaan met overbezorgde ouders voor 30 plussers

Geplaatst: 19-11-11 10:38

Misschien handiger om het er eens face to face over te praten dan? Kunnen ze in elk geval niet ophangen. Of je schrijft een brief en vraagt heel expliciet of ze hem goed willen lezen en pas na 3 dagen contact op te nemen. Dan kan jij heel uitgebreid het probleem beschrijven en hebben zij tijd om het te laten bezinken.

En vooral proberen bij jezelf te blijven.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-11-11 10:40

Geplaatst door de TopicStarter : 19-11-11 10:40

Lente, ik heb nu een concept brief klaarstaan maar wil hem nog perfectioneren

Overigens hebben we ze er al vaker op gewezen dat dat niet echt nodig is wat ze doen maar zij vinden van wel en lijken te weigeren naar hun eigen gedrag te kijken want ja 'ze bedoelen het toch goed' ........

**Geplaatst**: 19-11-11 10:45

Re: Omgaan met overbezorgde ouders voor 30 plussers

Geplaatst: 19-11-11 10:45

Heb je het ook wel eens geformuleerd in de zin van;

'Ik voel me er erg ongemakkelijk bij de hoeveelheid contact die er van jullie uitgaat.'?

Klinkt soft, maar is niet beschuldigend en uitgaand van jezelf. Komt vaak het beste over.

**Geplaatst**: 19-11-11 10:47

Geplaatst: 19-11-11 10:47

gatver, zijn er dus toch nog mensen die zo'n ouders hebben, overigens zijn mijn ouders heel erg in de weer en lief zenne, maar mijne moeien zich ook écht met alles, bvb in onze straat waar wij wonen rondrijden om te zien of we thuis, zelfs 's nachts, ik moet alleen blijven (niet dat ik interesse heb in een man ;p heb er genoeg van op't moment !) want dat is beter, ja duh, is wel mijn beslissing, maar het is zo met echt bijna àlles, een nieuw paard/pony kopen, ja, daag, moet ik "hun" beslissing vragen, zijn wel mijn weides waar zijn geen cent aan insteken, of ooit aan ingestoken hebben, kan zo nog wel even verdergaan, verder, vraag je een keertje om te babysitten (keertje of 2, heel soms is 4 maar meestal niet, in de maand is) kan het meestal niet, maar verder moeten wel overal hun vinger in de pap hebben, ik zie mijn ouders graag maar soms hé, het is echt vervelend zo'n controlefreaks :<

**Geplaatst**: 19-11-11 10:48

Geplaatst: 19-11-11 10:48

IngridM schreef:
Jesito, gisteren toen ik mij moeder dus belde om te zeggen dat ik 1 sms wel genoeg vind op 1 dag hing ze dus huilend op en dat vind ik dus ook emotionele chantage eigenlijk.

Met dingen die in hun leven niet goed lopen zijn zij altijd de zielige partij, ze zitten vreselijk in een slachtofferrol, ze voelen alles alsof hun dat wordt 'aangedaan' Dus ja, dit doe ik ze ook 'aan' in hun ogen want ja, ze bedoelen het alleen maar goed......

En jij als dochter vind dit vreselijk dat ze huilt natuurlijk en dat weet zij donders goed.
Probeer je dat niet meer zo erg aan te trekken, hoe moeilijk ook.
Ze gaat er niet dood aan en moet echt haar grenzen leren.
Ik weet waar ik over praat, ik heb een oma met een beetje dezelfde emotionele chantage.
In het begin ging ze ook huilen als ik weer boos op haar was.
Tot ik het zat was en toen heb ik afstand genomen en ben ik zeker 3 weken niet daar geweest.
Zij bemoeit zich vooral met alles, wanneer we de auto moeten wassen en welk bankstel we moeten kiezen enz.
Als ze weer begint sta ik op en ga ik.
Maar voor mij was dit ook moeilijk in het begin, maar kies voor jezelf.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-11-11 10:49

Geplaatst door de TopicStarter : 19-11-11 10:49

Lente schreef:
Heb je het ook wel eens geformuleerd in de zin van;

'Ik voel me er erg ongemakkelijk bij de hoeveelheid contact die er van jullie uitgaat.'?

Klinkt soft, maar is niet beschuldigend en uitgaand van jezelf. Komt vaak het beste over.

Ja zoiets probeer ik nu inderdaad te doen, want dan beschuldig is ze niet en over mijn gevoel valt niet te twisten

Maar het is jammer want hierdoor vertel ik steeds minder over wat er in mijn/ons leven speelt, ik bel niet vaak, etc etc.

**Geplaatst**: 19-11-11 10:52

Geplaatst: 19-11-11 10:52

Lijkt me echt vreselijk!
Maar ja, hoe ga je het je ouders duidelijk maken?
Dat dit niet normaal is, daar zullen ze het wel niet mee eens zijn en niet in zien.
Want jij bent dan de "schuldige". Zij bedoelen het alleen maar goed. Dat jij verstikt wordt daardoor dat zien ze toch niet in...nu niet en daarna ook denk ik niet....

Heel lastig.....

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-11-11 10:55

Re: Omgaan met overbezorgde ouders voor 30 plussers

Geplaatst door de TopicStarter : 19-11-11 10:55

Je zegt precies hoe het is Winddancer !

Jesito; ik ben al zover dat ik ze even in hun sop laat gaarkoken, ik ga me niet schuldig voelen omdat zij huilend ophangt, dat stadium ben ik al gepasseerd :-)

Ze zijn 60 plus, wordt tijd dat ze een keer naar hun gedrag gaan kijken, ik heb ook diverse therapieeen gevolgd om mijn gedrag te verbeteren......

**Geplaatst**: 19-11-11 10:58

Geplaatst: 19-11-11 10:58

IngridM schreef:
Je zegt precies hoe het is Winddancer !

Jesito; ik ben al zover dat ik ze even in hun sop laat gaarkoken, ik ga me niet schuldig voelen omdat zij huilend ophangt, dat stadium ben ik al gepasseerd
Ze zijn 60 plus, wordt tijd dat ze een keer naar hun gedrag gaan kijken, ik heb ook diverse therapieeen gevolgd om mijn gedrag te verbeteren......

Gelukkig maar, want des te makkelijker zijn de volgende stappen.
Mijn oma belde zelfs huilend op en dan maakte ze iets veel erger en dan dacht je echt dat er vanalles aan de hand was.
Later bleek er dus niks te zijn maar mevrouw wilde gewoon bezoek.
De eerste keer denk je nog van ach, de tweede keer kwam de ergernis en de derde keer volgde snel en toen werd ik boos.
Ik ben benieuwd wat ze van je brief vinden.

**Geplaatst**: 19-11-11 11:02

Geplaatst: 19-11-11 11:02

Oei, wat vervelend. Ik zou er ook knettergek van worden.

Ik heb een vraag voor je: ben je enig kind?

Hoe dan ook, ik zou voorstellen om een goed gesprek met ze aan te gaan en hierin voor eens en altijd duidelijk te maken dat zoals jullie nu met elkaar omgaan, voor jou niet werkt omdat het je verstikt. Hang dan ook sancties aan hun gedrag en maak dat duidelijk aan hen: als je me steeds belt/smst enz. om niets betekent dat voor elke dag dat je dat doet, dat je twee dagen niets van me hoort.

Je zou ook kunnen voorstellen om een bepaald moment in de dag af te spreken dat jij contact met hen opneemt, op een moment dat het jou uit komt afhankelijk van jouw dagindeling, bijv. ´s avonds tussen 19.00 en 21.00 uur en dan een paar minuten met hen de dag doorneemt en het daarbij laat. Uiteraard kunnen ze altijd contact met je opnemen als ze je snel moeten melden dat deze of gene op sterven ligt of wanneer er iets of iemand dringend hulp nodig heeft.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-11-11 11:05

Re: Omgaan met overbezorgde ouders voor 30 plussers

Geplaatst door de TopicStarter : 19-11-11 11:05

Nee ik heb een 3 jaar oudere broer en daar doen ze het niet bij, niet zo extreem als bij mij in ieder geval.

Bedankt voor de tips so far!

**Geplaatst**: 19-11-11 11:07

Geplaatst: 19-11-11 11:07

Maflinger_S schreef:
Oei, wat vervelend. Ik zou er ook knettergek van worden.

Ik heb een vraag voor je: ben je enig kind?

Hoe dan ook, ik zou voorstellen om een goed gesprek met ze aan te gaan en hierin voor eens en altijd duidelijk te maken dat zoals jullie nu met elkaar omgaan, voor jou niet werkt omdat het je verstikt. Hang dan ook sancties aan hun gedrag en maak dat duidelijk aan hen: als je me steeds belt/smst enz. om niets betekent dat voor elke dag dat je dat doet, dat je twee dagen niets van me hoort.

Je zou ook kunnen voorstellen om een bepaald moment in de dag af te spreken dat jij contact met hen opneemt, op een moment dat het jou uit komt afhankelijk van jouw dagindeling, bijv. ´s avonds tussen 19.00 en 21.00 uur en dan een paar minuten met hen de dag doorneemt en het daarbij laat. Uiteraard kunnen ze altijd contact met je opnemen als ze je snel moeten melden dat deze of gene op sterven ligt of wanneer er iets of iemand dringend hulp nodig heeft.

Dit gaat niet werken want als ts dan eens wat later is, is er weer gezeik.
Ts is 37 jaar en hoeft geen verantwoording af te leggen en hoeft ook niet de dag met ze door te nemen.
Het zou van de zotte zijn dat je steeds moet gaan nadenken wanneer wie belt.
Het moet gewoon stoppen, ze mogen best eens bellen maar dan normaal en zonder alles te willen weten.
Het moet gewoon afgekapt worden en eerst is dit heel hard en later krijgt het een betere vorm.

**Geplaatst**: 19-11-11 11:17

Re: Omgaan met overbezorgde ouders voor 30 plussers

Geplaatst: 19-11-11 11:17

Jammer genoeg heb ik ook een zelfde soort probleem met mij moeder.
Contact is op dit moment minimaal, heb ze al een tijd niet gesproken.
Ik ben nu 20 weken zwanger. Toen ik dit aan ze vertelde zei ze direct dat ik de kinderwagen van hun zou krijgen. Nou dat is natuurlijk heel erg fijn.
Maar ik wil samen met mijn vriend alles uit gaan zoeken, slaapkamer spullen enz. Daar hoef ik haar niet bij te hebben omdat ik weet dat ze overal commentaar op heeft. Alles is te duur. En dat gevoel dat ze me dan geeft, datze teleurgesteld is enz doet zoveel pijn bij mij. Daar bescherm ik me dus voor.
Ook was ik vorige week jarig. Dit heb ik niet gevierd omdat ik savonds vaak moe ben en er gewoon geen zin in heb. Kreeg ik ook een mailtje van haar dat ze verdrietig zijn dat het contact zo minimaal is.
Ik heb hier gewoon geen boodschap meer voor. Ik ben het zo zat om steeds maar weer de ''schuld'' te krijgen dat het contact zo loopt.
En dit is nog maar het topje van de ijsberg. Ik weet gewoon ook niet wat ik moet doen.

**Geplaatst**: 19-11-11 11:20

Geplaatst: 19-11-11 11:20

Ik herken je verhaal gedeeltelijk, ben zelf ook 37, enig kind en heb dit soort toestanden gekend toen ik nog thuis woonde. Als ik dan weer iets had gezegd of gedaan, moeders in tranen naar de slaapkamer en mijn vader boos over wat ik allemaal wel niet had gedaan of gezegd 8)7

Later toen ik op mezelf ging wonen en nog later toen ik getrouwd was en kids had ook nog wel eens voorgekomen. Mijn moeder belde heel vaak met hele verhalen en kon van een mug een olifant maken.

Uiteindelijk hebben we afgesproken dat er een vast tijdstip in de week is dat we elkaar belden, tenzij het echt levensbedreigend is oid. Eerste paar keren ging het fout, mams belde, heb direct gevraagd of het levensbedreigend was, zo nee, graag op vast tijdstip terugbellen. Pa over de rooie, maar ik heb poot stijf gehouden: afspraak is afspraak. En daarna ging het goed.

INmiddels is mijn vader alweer 4 jaar overleden, hele toestanden gehad erna, moeders wist niets van alles waar een stekker aan zat zoals kompu, printer, internetbankieren etc. Dat deed mijn vader. Heb toen afgesproken dat ze alles opschreef en ik 1x per week bij haar langsging om alles uit te leggen of op te lossen. En ook dat gaat nu goed. Zij is hier 1x per week om op de kinderen te passen dus dan spreek ik haar als ik thuiskom. Contact is ook minder geworden naast die 1x per week sinds mijn vader er niet meer is. Mijn vader was de gangmaker, gezellig etc. En mams heeft een nieuwe vriend die erg aardig is voor haar en voor de kids maar ik hoef 'm niet te vaak te zien. Irriteer mee als snel aan 'm

Maar dat geeft niet, als mams er maar gelukkig mee is

Sterkte ermee en mocht je pb willen sturen, no problem!

**Geplaatst**: 19-11-11 11:27

Geplaatst: 19-11-11 11:27

Is het niet mogelijk om gewoon met je ouders om de tafel te zitten en afspraken te maken waar iedereen zich in kan vinden? Dat je daarbij ook aangeeft dat je graag contact wilt, maar dat door de manier waarop je juist steeds minder zin in contact krijgt.

Zij wil je het liefst de hele dag door bellen, jij wilt liever geen dagelijks contact. Dus wat nou als je afspreekt dat jullie om de dag even een belletje doen? (Jij belt haar de ene keer, zij jou de ander?)

Zelf geen ervaring met overbezorgde ouders, dus hoop dat je er wat aan hebt.

**Geplaatst**: 19-11-11 15:50

Re: Omgaan met overbezorgde ouders voor 30 plussers

Geplaatst: 19-11-11 15:50

Jeetje wat een drama zeg! Kan me voorstellen dat je je behoorlijk gekleineerd voelt.. Niet gezond hoe je ouders hierin staan imo

Volgens mij zou ik hele duidelijke grenzen stellen aan het contact en de manier waarop. Een beetje zoals hetbommeke het heeft geregeld. Zullen je ouders vast niet leuk vinden, maar het geeft jou zoveel rust. Spreek 1x per week af om te bellen of langs te gaan en geef aan dat je daartussen met rust gelaten wil worden..

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-11-11 17:14

Geplaatst door de TopicStarter : 19-11-11 17:14

Bedankt voor al jullie antwoorden tot zover.
Ging echt aan mezlef twijfelen, of ik dan toch zo'n vreselijke dochter was dat ik dat niet fijn vond. Al wist ik het al wel want de psycholoog zei verleden jaar nog tegen me dat dit niet normaal was en dat ik grenzen moest gaan stellen.

Jesito; heb jij bij je oma gewoond ? Had ze dit gedrag ook naar haar dochter toe ?

Ik ben inderdaad niet van plan om mijn dagen met hun door te nemen. Ik zit zelf te denken aan 1 x per week bellen behalve als er iets echt ernstigs aan de hand is. (al vinden zij zelf iets al snel ernstig

)

Daantje zelfde soort problemen zie ik.
Jouw kinderwagen doet mij denken aan toen ik met onze hond naar Utrecht moest omdat ze mogelijkerwijs een tumor in haar neus zou hebben. Dan vraagt ze niet 'zal ik meegaan' maar zegt ze 'ik ga mee, ik haal je op' Maar ze heeft dan bij wijze de crematie van de hond al geregeld terwijl er nog niets zeker is.
De 2e keer dat we erheen moesten deed ze het weer en heb ik echt moeten zeggen "ik wil niet dat je meegaat" want 'het hoeft niet' werkt niet want dan denkt ze nog dat ik het eigenlijk wel wil en het alleen maar zeg om haar een plezier te doen.
Dus inderdaad heeeel duidelijk zijn heb ik geleerd.

Hetbommeke; hoe herkenbaar 8-)

moeders huilen en vaders het op laten lossen (die daarin dus compleet meegaan met hun vrouw)
Knap hoor dat je je poot stijf hebt gehouden. Ik weet niet of ik zelf al zover ben, want eigenlijk diep in mijn hart vind ik het van de zotte dat je afspraken moet maken wanneer je ouders je mogen bellen maar ja, blijkbaar wel nodig....

De rest ook zeker bedankt !!
Ga vanavond mijn 'brief' met mijn partner perfectioneren (ben bang dat ik nu niet altijd even aardig ben

)

Weet je wat het ook is; het besef dat ik nu als volwassen vrouw met partner en eigen leven zo heel anders in het leven sta dan zij dat doen, dat ik ook zo was als zij (want je bent tenslotte een produkt van je ouders) maar dat ik mijn leven zo heb verbeterd door therapie en trainingen maar dat zij zijn achtergebleven daarin, ik voel me emotioneel zeg maar een stuk boven hun staan. En dat is zo'n raar besef.....

**Geplaatst**: 19-11-11 18:39

Re: Omgaan met overbezorgde ouders voor 30 plussers

Geplaatst: 19-11-11 18:39

Ik snap wat je bedoelt. Je hebt je eigen leven gebouwd met je eigen inzichten en in je eigen kracht staand en doordat zij zo doen en je niet los kunnen laten dwingen ze jouw steeds weer in je oude patronen, die je al lang ontgroeid bent. Dat is mateloos irritant.

Overigens, met dagelijks bellen en `de dag doornemen` bedoelde ik niet dat je je moet verantwoorden voor wat je hebt gedaan, maar een gezellig moment inlassen om belevenissen met elkaar te delen. Bovendien geeft dit hen misschien een stukje rust om te weten dat jij hen of zij jou die avond bellen en ze tot die tijd dus kunnen overdenken wat ze willen vertellen. Dan blijkt waarschijnlijk vanzelf dat elkaar elke dag minstens een keer bellen ook te veel is en kunnen jullie eventueel gaan afbouwen.

**Geplaatst**: 19-11-11 20:32

Re: Omgaan met overbezorgde ouders voor 30 plussers

Geplaatst: 19-11-11 20:32

Hier nog 1 met zo'n oma. Als kind/tiener woonde ik bij haar en naast haar, dat wisselde, en vanaf m'n 28e weer naast haar. In 2007 is ze overleden, de laatste vijf jaar was ze erg dement, heb ik haar zolang mogelijk thuis laten wonen, met intensieve zorg van thuiszorg en mijzelf, maar zelfs toen was dat trekje niet verdwenen. Zij was extreem overbezorgd, paniekerig ook. Daarnaast ook nog eens dominant, heel erg. Maar ja, ze bedoelde het goed.

Het ligt niet aan jou, het ligt aan hen! Grenzen stellen, aardig doch beslist, of zoals Cesar Millan zegt: calm and assertive, ha,ha (werkt ook goed bij paarden)