Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-10-11 12:52

Kind afscheid laten nemen van een dier dat overleden is?

Geplaatst door de TopicStarter : 07-10-11 12:52

Als eerste, ik denk dat dit de juiste plek is voor dit topic, zo niet, mijn excuses.

Dan nu het verhaal.
Wij hebben twee honden, een reu van 14 en een teef van 11 jaar. Het teefje is ziek, en we staan nu voor de beslissing afscheid van haar te nemen. Dit zal natuurlijk pijn doen, ze is al bijna haar hele leven bij ons, en onze kinderen zijn met haar groot geworden.

Mijn dochter van 8 zei vanmiddag al dat ze niet wil dat Lady doodgaat. Mijn zoon van 10 zal hetzelfde zeggen. Ze weten dat Lady ziek is en dat we er weinig meer aan kunnen doen. Ik ben nu erg bezig met hoe we de kinderen afscheid moeten laten nemen van de hond. Laten we ze vantevoren extra met het dier knuffelen, en dan gaan wij weg met de honden terwijl zij bij een oppas blijven? Of laten we ze bij het sterven zijn? Of juist alleen als het dier niet meer leeft erbij? Ik vind dit heel moeilijk, ik wil mijn kinderen geen trauma's meegeven, of nare gedachten eraan over laten houden. Afscheid is al heel moeilijk, we hebben al veel te veel verloren de afgelopen 3 jaar. Mijn zoon is daardoor erg emotioneel gevoelig geworden zeg maar, alleen het idee al geeft hem verdriet.

De 14 jarige reu wil ik erbij laten zijn/afscheid laten nemen van zijn vriendinnetje, omdat ik van mening ben dat dat voor hem het beste is.

**Geplaatst**: 07-10-11 12:54

Re: Kind afscheid laten nemen van een dier dat overleden is?

Geplaatst: 07-10-11 12:54

Wij namen altijd van te voren afscheid.

Gewoon extra knuffelen, fotootje maken nog en dan gingen m'n ouders weg.. Overigens waren we toen wel heel jong, tegenwoordig zijn de dieren die overlijden altijd doodgereden/in hun slaap, dan namen we ook gewoon afscheid van de dode dieren.

**Geplaatst**: 07-10-11 12:55

Geplaatst: 07-10-11 12:55

Ik heb mijn hondje in laten slapen zonder de kids, maar heb haar daarna mee naar huis genomen.
De kids (en andere hond) hebben thuis afscheid kunnen nemen en daarna hebben wij haar met z'n alle begraven.
Mijn zoon heeft (samen met mijn man) het gat gegraven, 1 dochter heeft haar (samen met mij) er in gelegd en mijn andere dochter heeft een tekening erbij gedaan. De kinderen hebben samen wat mooie stenen gezocht en deze op het graf gelegd.

**Geplaatst**: 07-10-11 12:55

Geplaatst: 07-10-11 12:55

als een van mijn dieren inslapen zijn mijn kinderen (nu 8 en 10 jaar) erbij.
doodgaan hoort nu eenmaal bij het leven. t hoeft geen trauma te worden als je ze er bij betrekt en uitlegt hoe het gaat. dat de hond nu geen pijn meer heeft..
veeel sterkte!! t blijft moeilijk

**Geplaatst**: 07-10-11 12:56

Geplaatst: 07-10-11 12:56

Jeetje, wat moeilijk :(:)

Kan je ze niet vragen wat ze zelf willen? Als je goed uitlegt wat er gaat gebeuren?

**Geplaatst**: 07-10-11 12:56

Geplaatst: 07-10-11 12:56

Ik denk van te voren afscheid nemen en dan de oppas thuis laten oppassen en jullie met de hond naar de DA.
Je kan ook de DA thuis laten komen om in te slapen (kan je andere hond er beter bij zijn) en dan de kids naar de oppas.

**Geplaatst**: 07-10-11 12:59

Geplaatst: 07-10-11 12:59

Evelli schreef:
Ik denk van te voren afscheid nemen en dan de oppas thuis laten oppassen en jullie met de hond naar de DA.
Je kan ook de DA thuis laten komen om in te slapen (kan je andere hond er beter bij zijn) en dan de kids naar de oppas.

Ik zou het inderdaad ook thuis laten doen.
Kinderen en andere hond er ook bij.

heel veel sterkte gewenst!

**Geplaatst**: 07-10-11 13:00

Geplaatst: 07-10-11 13:00

Wij konden als kind altijd van tevoren afscheid nemen, en dan gingen m'n ouders idd naar de dierenarts en vervolgens naar het crematorium, voor ons was er dan oppas. Ik moet wel zeggen dat ik nog heel jong was en me niet kan herinneren dat ik er veel verdriet van had.

**Geplaatst**: 07-10-11 13:00

Geplaatst: 07-10-11 13:00

Rebeccaa schreef:
Wij namen altijd van te voren afscheid. Gewoon extra knuffelen, fotootje maken nog en dan gingen m'n ouders weg..

Hier ook

Bij het eerste hondje was ik echt nog te klein. Bij het tweede hondje wilde ik persé mee, maar mijn ouders hebben me overtuigd niet mee te gaan omdat er bij het eerste hondje nogal wat nare stuiptrekkingen enzo te zien waren. Toen ik dat hoorde vond ik het toch te eng.
Ik zou je kinderen, als ze meegaan, dus wel voorbereiden dat zoiets (stuiptrekkingen, oogdraaien) kan gebeuren.

**Geplaatst**: 07-10-11 13:01

Geplaatst: 07-10-11 13:01

Wij zijn ook met de oppas thuisgebleven. We hebben dan wel meegemaakt dat de hond begraven is in de tuin. Nu nog steeds als ik in de tuin zit denk ik nog wel is oh daar ligt max. Dezelfde avond al kwam er een geweldige pup als verassing dus was het grote verdriet alweer veruild.

**Geplaatst**: 07-10-11 13:02

Geplaatst: 07-10-11 13:02

Wat goed van je dat je daar zo over nadenkt.
Ik denk dat de kinderen er beter bij kunnen zijn. Nu ga je weg met hond en kom je terug zonder. Grote kans dat ze het niet willen geloven/kunnen geloven omdat ze er niet bij waren. En net wat Juval zegt, het hoort bij het leven.

DA thuis laten komen en laten inslapen, zou ik ook doen. Veel en veel fijner en je kunt daarna nog in alle rust afscheid nemen. En daarna gezamenlijk begraven, mooie tekening erbij etc.

Heel veel sterkte, een dier moeten laten inslapen is altijd zo triest.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-10-11 13:02

Geplaatst door de TopicStarter : 07-10-11 13:02

Dankjulliewel voor je reactie.

Juval, ik ben het met je eens dat het geen trauma HOEFT te zijn, maar helaas hebben wij een beetje een voorgeschiedenis. Twee en een half jaar geleden hebben we in 3 weken tijd afscheid moeten nemen van mijn vader, mijn oma en mijn paard. Hun opa en overgrootmoeder dus, en ook het paard van hun moeder. Opa is na een ziekbed van slechts drie weken overleden, en nog voordat we hem hebben kunnen cremeren stierf mijn oma. Dat heeft heel erg veel indruk op hen gemaakt, wat af en toe nog steeds naar boven komt.
Vorig jaar is het hondje van mijn schoonouders overleden, mijn zoon is daar heel lang van slag af geweest. Dat was niet eens ons dier, daarom vrees ik dat hij het hier heel moeilijk mee gaat hebben. ik wil dus een goede keuze voor hem maken, hoewel hij nu misschien ook wel zelf aan kan geven wat hij wil.

**Geplaatst**: 07-10-11 13:04

Re: Kind afscheid laten nemen van een dier dat overleden is?

Geplaatst: 07-10-11 13:04

Ik zou nu ook mee willen hoor, als een van de poezen of de hond ingeslapen zou moeten worden. Maar gelukkig hebben we de laatste paar jaren niet voor die keuze gestaan..

Als je weet dat je kind er niet goed tegen kan, laat het dan thuis afscheid nemen.. dat zou ik doen dan.

**Geplaatst**: 07-10-11 13:04

Geplaatst: 07-10-11 13:04

Ken je kinderen niet.. dus weet niet wat voor jullie het beste is.
Ik heb het altijd heel erg gevonden dat "mijn" 1e hond die is ingelsapen toen ik 5 of zo was,
nooit dag heb kunnen zeggen.

In iedergeval kinderen er als het kan ruim van te voren op voorbereiden dat het dier dood gaat en het ook zo uitleggen.
Er is volgens mij ook een simpel boekje over doodgaan van huisdieren en kinderen,
ga zo even googelen of ik het kan vinden.

Je kan de dierenarts ook thuis laten komen.
En ligt een beetje aan je dierenarts, maar er zijn er zat die het heel duidelijk ook aan nog kleinere kinderen uitleggen.
Erbij houden is denk ik niet heel erg raar, doodgaan hoort bij het leven.
Helaas zullen ze in de rest van hun leven wel vaker afscheid moeten nemen.

Laat ze tekening maken voor je hond die dan bij de hond kan blijven.
Maak desnoods voor je de hond in laat slapen samen met de kinderen van vingerverf, pootafdrukken op mooi papier en lijst die in, samen met halsband of zo. (Ik verzin maar wat)
Dan hebben ze hun eigen blijvende herinnering.

Tja, en huilen mag en verdriet hebben mag, over je geliefde huisdier toch?

Dingen waar je wel op moet letten.
Als je zegt gaat slapen en wordt nooit meer wakker heb je kans dat kind denkt dat je na slapen nooit meer wakker wordt.
Ook opletten met ze gaat mee naar de dierenarts en komt niet meer terug, of dat soort dingen.

niet wat ik zocht, maar misschien staat hier nog wat nuttigs? (onderaan)
http://www.hondenpage.com/honden-encycl ... ijden-.php

**Geplaatst**: 07-10-11 13:08

Re: Kind afscheid laten nemen van een dier dat overleden is?

Geplaatst: 07-10-11 13:08

Toen onze vorige hond in geslapen moest worden 10 jaar terug ( toen was ik 9 en mijn broer 11 ), hebben mijn ouders aan ons gevraagt of we erbij wouden zijn of niet.
Ikzelf wou liever paardrijden dus heb thuis afscheid genomen, maar mijn broer was wel mee gegaan.

**Geplaatst**: 07-10-11 13:09

Geplaatst: 07-10-11 13:09

Ik dnek dat het voor kinderen belangrijk is om afscheid te kunnen nemen, en soms om nog iets tastbaars te hebben. Misschien een plukje haar of anders een foto.
Ik zou er zeker voor kiezen om hondlief thuis in te laten slapen, en daarna nog in huis/ schuur/ kelder oid te houden. Dan kunnen de kinderen nog echt afscheid nemen. Als zij beslissen dat het tijd is om te begraven, dan is dat zo.
Met acht en tien jaar kan je gelukkig veel uitleggen, maar ook dan is het inderdaad van belang je woorden zorgvuldig te kiezen en je eigen verdriet niet af te schermen.

IK wens jullie heel veel sterkte.

**Geplaatst**: 07-10-11 13:10

Geplaatst: 07-10-11 13:10

Ik heb mijn zoon (toen 7)de hond in de auto laten doen,en toen hem een extra knuffel laten geven.Zelf
bij het inslapen laten zijn ging mij te ver namelijk wil het er nog weleens raar uitzien (stuiptrekkingen)en endat beeld wilde ik niet meegeven.
Wel heb ik het er een week lang duidelijk met hem over gehad ,dat we hem moesten laten gaan en ook veel gehuild in zijn bijzijn hij snapte het prima dat dieren niet mogen lijden .
Later toen we de urn op konden halen was hij wel mee hij droeg hem,en voelde hij hem helemaal trots en was blij boy thuis te hebben.
Mijn vriendin heeft op hem gepast en dat was wel heel emotioneel vertelde zij,want toen wij wegreden bartste bij hem de bom.Toch geen spijt over hoe we het hebben aangepakt,ik weet dat hij de aanblik ervan als traumatisch zou hebben ervaren en dat wilde ik perse niet.

Succes en heel veel sterkte gewenst!

Laatst bijgewerkt door brendalevita op 07-10-11 13:13, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 07-10-11 13:10

Geplaatst: 07-10-11 13:10

ieder mens verwerkt zoiets naars op zijn eigen manier
Dit geld ook voor kinderen.
het ene kind wilt heel graag bij het afscheid zijn,terwijl het andere kind dit misschien absoluut niet wilt.
Ik zou dus gewoon open met de kinderen overleggen en hun zelf laten beslissen wat ze willen.

**Geplaatst**: 07-10-11 13:11

Geplaatst: 07-10-11 13:11

Mijn kinderen, destijds 8 en 10, zijn meegeweest naar de dierenarts.
Onze hond was ernstig ziek en ze wisten dat dit uiteindelijk zou gebeuren.
Dood is geen eng iets en hoort bij het leven. Ik heb het aangegrepen als een heel belangrijke levensles.
Hoe om te gaan met dood, wat is sterven, hoe om te gaan met verdriet etc. De dierenarts was ook echt top daarin, alles netjes stapje voor stapje uitgelegd.
Ja, we hebben vreselijk zitten janken met z'n allen, maar konden er daarna ook heel goed samen over praten.

Je kent je eigen kids het beste. Vraag hen anders wat ze zelf zouden willen?
Veel sterkte...

**Geplaatst**: 07-10-11 13:12

Geplaatst: 07-10-11 13:12

Toen ik 6 was overleed onze eerste hond... Mijn vader was zo over zijn toeren dat hij moest worden ingeslapen dat wij bij de buren werden 'gedumpt' en dus helemaal geen afscheid hebben kunnen nemen ondanks ik toen zo jong was zit het me soms nog steeds dwars... Laat je kinders dus wel afscheid nemen en laat het aan hen over hoe! Ondanks ze jong zijn denk ik dat ze wel weten hoe ze het het liefste willen zoals LizzyLover hierboven ook zegt.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-10-11 13:15

Geplaatst door de TopicStarter : 07-10-11 13:15

Dank...

Een heel goede vriendin van ons is dierenarts, waarschijnlijk gaan we haar vragen de handeling uit te voeren. Ik vind het alleen een beetje een niet zo fijn idee het thuis te doen. Ik denk namelijk dat de kinderen en ook de andere hond de plaats namelijk gaan zien als een vervelende plaats, eentje die verdriet heeft gegeven. De levensles betreffende de dood hebben ze al gehad bij het overlijden van Opa, overgrootmoeder en paard, ze hebben opa ook in de kist zien liggen en afscheid genomen. Daarna stortte mijn zoon in...

**Geplaatst**: 07-10-11 13:16

Geplaatst: 07-10-11 13:16

Jeetje erg moeilijke beslissing.
Thuis laten inslapen is wel het mooiste.
Als dit geen optie is, zal je de kinderen later thuis als het ingeslapen is nog eens afscheid kunnen laten nemen.
Ik zou het met de kids zeker bespreken, ze zijn oud genoeg om het te begrijpen.
En ze kunnen ook duidelijk maken wat ze wel of niet willen.
Bij het inslapen blijven kan wel heftig voor ze zijn, toch zal je ze denk ik het beste zelf kunnen laten kiezen.
Vertel ze wat er gaat gebeuren en dat het best moeilijk kan zijn.
Sterkte en succes.

**Geplaatst**: 07-10-11 13:20

Geplaatst: 07-10-11 13:20

Ik weet ook nog wel dat ik er nooit bij was en ze niet meer gezien heb daarna ik wist gewoon dat ik ze niet meer zou zien , me eerste lievelings poes ging toen ik 11 werd op mn verjaardag. tegenwoordig begraven we ze , mn ouders hun katten maar het zou wel eens kunnen dat ik ze bij de da achterlaat als het zo ver komt. ik heb er nooit echt bij stil gestaan voor mij was dat toen normaal kinderen nemen het ook redelijk flexibel op al zullen ze het nooit vergeten. bij de tweede toen thuis vroeger wilde ik wel mee maar dat mocht toen niet ik weet nog dat i hem voor het laatst aaide met mn rechterhand , dat zijn dingen die ik onthoud. ik ging toen met mn tante mee naar een meer smane met mn zusje maar wilde eigenlijk gewoon naar huis...

**Geplaatst**: 07-10-11 13:22

Geplaatst: 07-10-11 13:22

Wij hebben een poos geleden onze oude poes laten inslapen.
Heb de kinderen niet meegenomen, maar poes wel weer meegenomen naar huis.
Wij leggen ze dan in een doosje (hebben al meerdere dieren gehad die dood zijn gegaan), kids maken een tekening of plukken bloemen o.i.d.
en doen dat in het doosje.
En dan gaan we hem begraven in de tuin ( okee met een grote hond wordt dat moeilijk, maar is bij ons tot nu toe niet gebeurt).
En dan op het grafje ook wat bloemetjes.
Tot nu toe is dat altijd goed gegaan en hebben ze geen trauma's.

**Geplaatst**: 07-10-11 13:25

Geplaatst: 07-10-11 13:25

De kat van m'n nicht is een paar weken terug ingeslapen.
Hun jongste is nog geen jaar, dus die heeft geen idee. De oudste is 4 en is helemaal gek van die kat!
Ze hebben uitgelegd dat ze heel erg ziek is en heel veel pijn heeft. Hij heeft haar heel hard geknuffeld voordat ze naar de dierenarts gingen. Ze hebben haar mee naar huis genomen, in een doos gelegd met een mooi kleed en wat brokjes..... Met z'n allen hebben ze haar in de achtertuin begraven en er een mooi plantje op geplaatst.
(vorige week liepen ze in de supermarkt, loopt het ventje naar een wild vreemde toe 'Mijn poes is dood'...... Hij weet wel heel goed dat ze er echt niet meer is, maar kan het nog heel moeilijk een plaatsje geven

)

Heel veel sterkte in het ieder geval!!!