(gaat niet mee vallen als je al 7 maanden ziekenhuis in en uit loopt
)November? 2010 stond ik opeens te springen van de pijn in mijn flanken.
Naar de huisarts geweest, nierbekkenontsteking.
Antibiotica gekregen, 13 kg afgevallen. Dit hielp na niet en uiteindelijk doorverwezen naar de Uroloog.
Bij de uroloog:
Kuur voor 3 maanden gekregen.
Met een camera in mn blaas gekeken.
MRI scan.
Hier was niks bijzonders op te zien.
Wel bleef ik continue microscopisch bloed in mijn urine houden.
De uroloog heeft me doorgestuurd naar de internist.
Colonscopie en gastroscopie gehad omdat de pijn die ik in mijn flanken aangeef, ook van je darmen kunnen komen.
Uitslag: Verdikte darmwand, hoe dit komt weet hij niet.
Breuk middenrif.
Per toeval is er ook een hoge bloeddruk gevonden.
De internist stuurt me door naar een Nefroloog.
Buiten microscopisch bloed in mijn urine heb ik ook eiwitten in mijn urine.
Ik moest gaan bloedprikken en urine inleveren en een maand later terugkomen.
Ook word ik voor de zekerheid doorgestuurd naar de gynacoloog om te kijken of dit niet vaginaal is.
Binnenwaarts onderzoek gehad, was goed.
Bloed af laten nemen en een swab van mijn baarmoedermond, was ook goed.
Ik had even een maandje geen afspraken in het ziekenhuis, heerlijk zeg!
Word ik opeens 's morgens wakker met een druk op mijn borst en voelde mijn hart in mn keel kloppen.
Eerst dacht ik nog misschien he ik een nachtmerrie gehad, maar 2 uur later was het nog niet weg.
Hup huisarts gebeld, langsgeweest, hartslag van 160.
Direct doorgestuurd naar de eerste hart hulp.
Inderdaad een erg hoge hartslag die daalde en weer omhoog ging.
Als ik alleen maar mijn arm beweegde bij wijze van spreken schoot die van 110 naar 160.
Na een aantal uur naar huis gestuurd met de mededeling: je bent jong, je hart kan dit wel even aan, maar je moet wel naar de cardioloog.
Ondertussen weer bij de Nefroloog geweest, een andere de mijne was er plotseling mee gestopt.
Uitslag: Bloed en eiwitten in urine, maar nierfunctie 100%, agh kom maar 1x per half jaar op controle en neem maar een paracetamolletje.
Als over een half jaar je nierfuncties achteruit zijn gegaan, doen we een nierbiopsie.
Ondertussen ook een hartecho gehad bij de cardioloog, en een 24 uurs holterkastje.
Volgende week?? een fietstest en eindelijk een afspraak met de cardioloog.
Wat een verhaal he? Lukt het nog om alles te "snappen"? haha
Maar nu alles even op een rijtje:
- 13 kg afgevallen ( is nu wel gestopt)
- hoge bloeddruk
- hoge hartslag
- bloed en eiwitten in urine
- 24 uur per dag pijn in mijn flanken en afgescheept worden met een paracetamol!!
- altijd maar moe
Ik zit dus nu een beetje met een dubio, ik heb de aankomende weken nog een aantal afspraken staan bij verschillende specialisten
om te praten hoe het gaat, uitslagen doornemen, en nog een urinetest (maligne cellen= kwaadaardige cellen).
Hier ga ikl uiteraard braaf naartoe.
Alleen hoef ik pas februari 2012 bij de nefroloog terug te komen. En dat is dus mijn grootste probleem op dit moment.
Ik heb hele dagen pijn in mijn flanken, wat van zeurderig tot echt pijnlijk verschild.
De nefroloog zegt neem maar een paracetamolletje, wat uiteraard niet helpt omdat ik dit allang had geprobeerd in de 7 maanden dat ik al pijn heb.
Buiten dat wijst eiwit en bloed in urine, op een beschadeging in je nieren.
Nouja om maar tot het punt te komen, zit ik eraan te denken om een second opinion aan te vragen in een academisch ziekenhuis.
Dit omdat ik bang ben dat mijn nierfunctie eventueel wel achteruit kan gaan en dat ik nu hele dagen met de pijn mag blijven zitten.
Ik ga er toch niet op zitten wachten totdat mijn nierfunctie achteruit gaat?
Ik kan niet te veel en te lang achter elkaar werken omdat dit goed pijn gaat doen, ik ben verzorgende met dementerenden waarbij je dus alles behalve rustig aan kan doen.
Zijn er hier mensen die mijn klachten herkennen?
Ervaring hebben met een second opinion?
En weet je nog een goede Nefroloog, maakt niet uit waar in NL!
Dan hoor ik het graag!!
Edit: begin dit jaar heb ik ook nog een actieve pfeiffer gehad.

), tijd dus om FLINK op je strepen te gaan staan lijkt me.