Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-07-11 22:14

Kids zeggen niks meer..

Geplaatst door de TopicStarter : 02-07-11 22:14

Hey hallo,

Hier een topic van mij, ik heb een vriend van 47 jaar en hij heeft 3 kids. De oudste van 12 zien wij weinig meer. Het topic open ik omdat ik mij zorgen maak om de twee jongsten.

Hun ouders zijn 5 jaar geleden gescheiden, de jongste is 7 en de middelste 10. Ze hebben alle drie een rugzakje waar ik prima mee om kan gaan alleen ze vertonen de laatste tijd gedrag waar ik mij geen raad mee weet.

In het verleden is papa erg dwangmatig geweest omdat mama niks wou doen, hierdoor hebben de twee jongsten een bepaalde angst ontwikkeld voor hun vader. Sinds dat wij samen een relatie hebben merkte ik niks van die angst. Het waren gewone blije kids die makkelijk contacten maakte met leeftijdsgenoten, hun vader uitlokte op een positieve manier (lekker klieren zegmaar) naar mijn weten is er niks gebeurd maar sinds enkele weekenden durven ze niks meer te vragen en te zeggen.

Ze slopen op eigen houtje de stofzuiger om er wat anders van te maken en verhuizen 's nachts het halve huis naar een andere kamer omdat ze er mijn inziens last van hebben. Iedere ochtend schrik ik me rot. De middelste kan heel open praten maar vanavond en gisteravond durfde die niet eens te vragen of die mocht slapen Ben al met ze in gesprek gegaan en dan is het ff oke en vervolgens klappen ze dicht en zitten ze als sombies voor zich uit te kijken terwijl we op een camping met heel veel activiteiten zitten. Ze gaan overal mee naar toe, mogen elk weekend in het zwembad zwemmen, hebben hier alles. Papa vertoond geen boos of "eng" gedrag zeggen ze zelf en ze vinden mij ook niet eng. Ik snap er geen snars van. Gelukkig heeft mijn vriend ouderbegeleiding. Daar ga ik dit ook aan zeggen. Want naast dit heb ik nog steeds een zware therapie te volgen en heb absoluut geen zin dat die kids dadelijk het huis overnemen zonder iets te zeggen. Bovendien roept het frustraties op!

Liefs,
Mieke

**Geplaatst**: 02-07-11 22:17

Geplaatst: 02-07-11 22:17

Wat is je probleem nou met de kinderen ? dat ze dingen stuk maken ? dat ze bang zijn voor hun vader ? vind je verhaal nogal onsamenhangend

**Geplaatst**: 02-07-11 22:20

Geplaatst: 02-07-11 22:20

Ik mis een beetje de vader in dit verhaal, volgens mij is het zijn taak om met zijn kids te praten en eventuele angsten weg te nemen en te verwerken.
Ik weet niet hoelang jullie al samen zijn en hoe goed de band is tussen jou en de kinderen,
maar dit soort zaken zou ik toch echt aan de vader overlaten en mij als stiefmoeder op de achtergrond houden.

Maargoed, ik ben zelf kind van gescheiden ouders en dus ook stiefouders, dus wie weet kan ik niet objectief kijken.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-07-11 22:34

Re: Kids zeggen niks meer..

Geplaatst door de TopicStarter : 02-07-11 22:34

wat mijn probleem is met de kids is dat ik geen hoogte van ze krijg en daar geiriteerd van raak en dat ze zo aan mijn spullen komen zonder toestemming achter mijn rug om.
Het zijn fijne kinderen en ik wil graag leuke dingen met hun ondernemen. Maar ze vinden alles goed en doen ook alles wat je ze vraagd. Ze draaien zo in de molen mee dat hun eigen ikjes niks meer zijn.
Het lukt hun vader niet om in contact te komen, meerdere malen geprobeerd maar dan negeren ze hem of is alles ineens koek en ei. Terwijl ik voel en weet dat de angst die ze nu hebben niet van nu is maar van vroeger. Ze zien hun vader ook niet meer als die man van vroeger. Dat weet hun vader ook, en die probeerd alles, onderneemd van alles en niks werkt. Met praten komt er al gauw een einde aan omdat de jongens zo ineens gaan spelen en hun vader daar prikkelbaar van word.
Mijn excuses voor mijn vaagheid, ik ga nu ook slapen mijn medicatie slaat aan.

**Geplaatst**: 02-07-11 22:44

Geplaatst: 02-07-11 22:44

Ik krijg een hele nare smaak bij je berichten, kinderen reageren niet voor niets zo, daar is een oorzaak voor en wanneer ze zich bij jullie niet durven te uiten, zou ik me toch is achter mijn oren gaan krabben, helemaal omdat je zelf al aangeeft "geirriteerd te raken van ze"

Kinderen zijn spiegels, kijk dus ook is naar jezelf en naar je eigen gedrag in plaats van het probleem alleen bij de kinderen te zoeken...
Ik hoop dat je wat met dit advies doet.

Edit, heb je dit ook besproken met de moeder van de kinderen ?

**Geplaatst**: 02-07-11 22:47

Re: Kids zeggen niks meer..

Geplaatst: 02-07-11 22:47

zou de moeder misschien iets over vader/jou gezegd kunnen hebben?

Als jij geirriteerd bent/raakt weten ze dat feiloos. Misschien durven ze daardoor wel niks meer?
Teveel vragen terwijl een kind niet durft kan ook averechts werken he.

**Geplaatst**: 02-07-11 22:48

Geplaatst: 02-07-11 22:48

Ik vraag me af welke rol de moeder speelt in deze, op welke manier dan ook. Zou er iets gebeurd kunnen zijn daar of zij iets gezegd kunnen hebben? (aangezien je aangeeft dat het pas de laatste weken zo is?)

Ik zou sowieso aangeven dat ze te allen tijden bij jou terecht kunnen als ze ergens mee zitten.

**Geplaatst**: 02-07-11 22:52

Geplaatst: 02-07-11 22:52

Dus eigenlijk als ze bij jullie op bezoek zijn, durven ze hun eigen vader niet te vertrouwen en jou ook niet?
Dan is het niet zo gek, dat ze in hun schulp kruipen, ze voelen zich waarschijnlijk totaal niet op hun gemak.

**Geplaatst**: 02-07-11 22:55

Re: Kids zeggen niks meer..

Geplaatst: 02-07-11 22:55

Het lijkt me niet gemakkelijk.
De kinderen hebben blijkbaar geen vertrouwen in hun ouders.

**Geplaatst**: 02-07-11 22:56

Geplaatst: 02-07-11 22:56

ik zou zoiets niet op bokt zetten
want wat kunnen wij hieraan verhelpen van achter de peecee
ik wens je wel succes

**Geplaatst**: 02-07-11 22:59

Geplaatst: 02-07-11 22:59

mylene32 schreef:
ik zou zoiets niet op bokt zetten
want wat kunnen wij hieraan verhelpen van achter de peecee
ik wens je wel succes

Als je zo redeneert zou Bokt behoorlijk leeg zijn, want rijtechnische, relatiegericht en vele andere zaken kunnen ook niet van achter de pc opgelost worden.

**Geplaatst**: 02-07-11 23:45

Geplaatst: 02-07-11 23:45

Mieke_Cunna schreef:
Hey hallo,

Hier een topic van mij, ik heb een vriend van 47 jaar en hij heeft 3 kids. De oudste van 12 zien wij weinig meer. Het topic open ik omdat ik mij zorgen maak om de twee jongsten.

Hun ouders zijn 5 jaar geleden gescheiden, de jongste is 7 en de middelste 10. Ze hebben alle drie een rugzakje waar ik prima mee om kan gaan alleen ze vertonen de laatste tijd gedrag waar ik mij geen raad mee weet.

In het verleden is papa erg dwangmatig geweest omdat mama niks wou doen, hierdoor hebben de twee jongsten een bepaalde angst ontwikkeld voor hun vader.In Sinds dat wij samen een relatie hebben merkte ik niks van die angst. Het waren gewone blije kids die makkelijk contacten maakte met leeftijdsgenoten, hun vader uitlokte op een positieve manier (lekker klieren zegmaar) naar mijn weten is er niks gebeurd maar sinds enkele weekenden durven ze niks meer te vragen en te zeggen.

Ze slopen op eigen houtje de stofzuiger om er wat anders van te maken en verhuizen 's nachts het halve huis naar een andere kamer omdat ze er mijn inziens last van hebben. Iedere ochtend schrik ik me rot. De middelste kan heel open praten maar vanavond en gisteravond durfde die niet eens te vragen of die mocht slapen Ben al met ze in gesprek gegaan en dan is het ff oke en vervolgens klappen ze dicht en zitten ze als sombies voor zich uit te kijken terwijl we op een camping met heel veel activiteiten zitten. Ze gaan overal mee naar toe, mogen elk weekend in het zwembad zwemmen, hebben hier alles. Papa vertoond geen boos of "eng" gedrag zeggen ze zelf en ze vinden mij ook niet eng. Ik snap er geen snars van. Gelukkig heeft mijn vriend ouderbegeleiding. Daar ga ik dit ook aan zeggen. Want naast dit heb ik nog steeds een zware therapie te volgen en heb absoluut geen zin dat die kids dadelijk het huis overnemen zonder iets te zeggen. Bovendien roept het frustraties op!

Liefs,
Mieke

Wat bedoel je met de dikgedrukte zin? Wat doet hij voor "dwangmatigs" dan?

**Geplaatst**: 02-07-11 23:49

Re: Kids zeggen niks meer..

Geplaatst: 02-07-11 23:49

Wat bedoel je met: ze hebben alle 3 een rugzakje.
Welke problemen hebben ze?

**Geplaatst**: 02-07-11 23:50

Geplaatst: 02-07-11 23:50

Die kindjes hebben eigenlijk gewoon vette pech, een dwangmatige vader, een moeder die niets wilde doen en een stiefmama met borderline. Heel sneu dus voor iedereen.
Hopelijk wordt er hulp gezocht via officiële instanties en niet alleen via Bokt.

**Geplaatst**: 02-07-11 23:55

Geplaatst: 02-07-11 23:55

Vaak is het als je aan kinderen vraagt of ze iemand/iets eng vinden, ze gaan denken dat ze dat juist moeten zijn.

Daarnaast zijn kinderen en kei in een antwoord te geven wat de volwassene graag wil horen, vooral als er toch "iets" speelt.

**Geplaatst**: 02-07-11 23:58

Re: Kids zeggen niks meer..

Geplaatst: 02-07-11 23:58

Maar Brainless, het is toch niet zo gek gezien de situatie?

**Geplaatst**: 03-07-11 00:03

Re: Kids zeggen niks meer..

Geplaatst: 03-07-11 00:03

@Setteke
Ik snap ook niet wat TS bedoeld met : vader was dwangmatig omdat moeders niks wilde doen.
Maar jij weet blijkbaar meer van de situatie af dan wat TS in haar OP meldt.

Maar het klopt wel dat kinderen of heel druk of juist heel stil kunnen worden als er wat is.
Ze voelen vaak een bepaalde situatie beter aan dan volwassenen.

**Geplaatst**: 03-07-11 00:08

Re: Kids zeggen niks meer..

Geplaatst: 03-07-11 00:08

Nee, ik weet niets meer, ik heb alleen 2 keer met de muis geklikt. Plus in haar 2e post geeft de TS aan, dat ze gaat slapen, omdat haar medicatie aanslaat.

**Geplaatst**: 03-07-11 00:08

Geplaatst: 03-07-11 00:08

Mieke_Cunna schreef:
Ze slopen op eigen houtje de stofzuiger om er wat anders van te maken en verhuizen 's nachts het halve huis naar een andere kamer omdat ze er mijn inziens last van hebben. Iedere ochtend schrik ik me rot. De middelste kan heel open praten maar vanavond en gisteravond durfde die niet eens te vragen of die mocht slapen Ben al met ze in gesprek gegaan en dan is het ff oke en vervolgens klappen ze dicht en zitten ze als sombies voor zich uit te kijken terwijl we op een camping met heel veel activiteiten zitten. Ze gaan overal mee naar toe, mogen elk weekend in het zwembad zwemmen, hebben hier alles. Papa vertoond geen boos of "eng" gedrag zeggen ze zelf en ze vinden mij ook niet eng. Ik snap er geen snars van. Gelukkig heeft mijn vriend ouderbegeleiding. Daar ga ik dit ook aan zeggen. Want naast dit heb ik nog steeds een zware therapie te volgen en heb absoluut geen zin dat die kids dadelijk het huis overnemen zonder iets te zeggen. Bovendien roept het frustraties op!

Liefs,
Mieke

De kinderen zitten duidelijk ergens mee.
En ze zijn PAS 7 en 10 en dan is praten over wat je dwars zit soms heel moeilijk, vaak weten ze het niet goed onder woorden te brengen maar voelen ze een bepaalde dwang/angst om dingen te doen.

Ze nemen echt niet zomaar het huis over... daar zit echt wel wat achter.
Goed dat je het met de ouderbegeleiding over gaat hebben, maar ik denk dat het verstandig is een psycholoog voor de kids in te schakelen, maar dat beslissen in eerste instantie de ouders.

**Geplaatst**: 03-07-11 00:10

Geplaatst: 03-07-11 00:10

T is heel simpel.......jouw aardig vinden,is moeder af vallen....niet in gesprek gaan is veilig...
Dit heeft tijd nodig,,,,suc6.......heb je ook kinderen van je zelf????