De titel zegt het al maar ik leg het toch nog even uit omdat het nogal raar klinkt..
Als ik bepaalde romantische films kijk, of muziek beluister van iemand die ik erg goed vind,
dan begin ik me ongelukkig te voelen.. Nu heb ik dat gevoel ook weer.. (Heb net twilight gekeken
)Het is niet zo dat ik jaloers ben ofzo, maar het is alsof ik wou dat ik ook zoiets mee kon maken.
Alsof mijn leven in tegenstelling tot hen leven maar heel saai en gewoon is. (ok, het zijn maar films..)
Het lastige is dat ik dat gevoel soms dagen later nog heb! Ik kan me er echt niet overheen zetten..
Geen (romantische) films meer bekijken is geen optie voor mij, want ik kijk graag films..
Weet er iemand wat ik hier aan kan doen, of waarom ik dat gevoel precies krijg? Of mensen die dat gevoel ook hebben?
Groetjes;






. Ik verzin iedere dag wel een hele andere wereld om me heen en niets is mij te gek om te doen. Als ik vannacht aan mijn vriend zou voorstellen om in het licht van de maan over de akkers te gaan lopen dan zegt hij meteen ja. Ik doe wat ik wil, wanneer ik het wil, heerlijk is dat. Het zijn ook allemaal geen dure dingen die ik doe, maar ik kan er intens van genieten.
Mijn man heeft er ook een handje van om films als graadmeter vor z'n leven te gebruiken. Ik zeg dan dat ie dan maar Hollywood ster had moeten worden
