Geplaatst Ik was al een tijdje ziekjes, buikpijn, misselijk, moodswings.. Ik kén mezelf, en wist dus ook al snel hoe laat het was. Maar toch nog stuisvogelpolitiek, eerst fijn op vakantie
De eerste nacht daar heb ik m'n vriend verteld, dat als we weer thuis waren, we een testje moesten gaan halen. Die schrok natuurlijk, maar wel wel érg lief.5 dagen later weer thuis, maar helaas op een zondag. Dus nog dagje gewacht, en maandag meteen de test gaan halen. Plasje gedaan, en o jee.. Zwanger. Compleet ongewenst, ik hoef écht geen kinderen. Vriend trok wat bleekjes af, en ik ben meteen naar de huisdokter gerend. Die gaf me een boel papieren mee, inclusief telefoonnummer voor de abortuskliniek. Eerst nog langs m'n moeder geweest, want ja, da's mijn beste vriendin
Die zag meteen al aan mijn gezicht wat mijn beslissing was -en daar was ze terecht ook heel tevreden mee- en ik heb meteen naar de kliniek gebeld. 2 dagen later moest ik daar op gesprek komen, want ja da's verplicht. Ontzettend aardige mensen daar. Die zijn ook van mening dat als het niet gewenst is, het beter niet kan komen. Echo genomen, en meteen afspraak gemaakt voor de abortus. Want ja, je krijgt verplicht 6 dagen de tijd om je te bedenken.
Die middag ook stiefpa op de hoogte gebracht, die ging me wel even in een mosterdbad steken
Ondertussen had m'n vriend ook zijn ouders op de hoogte gebracht, en die sprongen ook meteen een gat in de lucht bij onze beslissing. Daarna mijn pa nog gebeld, die vond het ook beter zo.En gisteren was het dan zo ver. Jezus, wat heb ik een pijn gehad. Ik had om 14.45 mijn afspraak, een dik uur verder was het pas aan mij, waardoor de pijnstillers -ik moest er 3 op voorhand nemen- grotendeels al waren uitgewerkt
Mams had me gewaarschuwd, maar o mijn God.. Ik dacht echt even dat ik dood ging. Wat een pijn.. Op 3 minuten was het klusje gelukkig geklaard, meteen ook een spiraaltje laten plaatsen. Nee, dit overkomt mij niet meer! -klopt af- Achteraf nog een spuit in m'n achterste, die was ook afschuwelijk.Ik denk trouwens niet dat ik ooit nog van gedachten verander. Ik heb het gewoon niet voor kinderen.. Vriendinnen van me hebben er, en die zijn best leuk.. Als ik ze na een uurtje maar weer fijn kan terug geven. Wie weet geef ik nog wel een no-baby-borrel
En wat ben ik blij dat ik er vanaf ben! Dag misselijkheid, dag buikpijn, en welkom kaas! Dat kon ik namelijk niet meer eten, en ik ben echt gek op kaas! En eindelijk, eindelijk, ruik ik niks meer
Mijn neus, ik weet niet wat er mee scheelt, maar die werkt niet bepaald zoals het hoort. Scheelt iets met het tussenschot (super irri als ik moet overgeven, komt dus ook uit m'n neus, aaargh), en ik ruik gewoon nooit wat. Mag je bij wijze van spreken nog een wind in m'n gezicht laten, doet me helemaal niks. Maar toen ik dus zwanger was, jeetje, als je de ijskast open trok kon ik je meteen vertellen wat er in zat. Of ik kom bij m'n vriend de keuken in, en moet meteen de handen voor de neus slagen van de kaasgeur van de macaroni. Wal-ge-lijk! En maïs, dat lustte ik zowizo niet, maar nu kon ik hem dus ook ruiken.. GOOR! En natuurlijk verdient mijn vriend ook een bloempie, want die was de hele tijd ontzettend lief voor me. Heeft me geen één keer verweten dat ik g*dverdomme m'n pil had moeten nemen zoals het hoorde, en zeurde niet bijzonder veel als ik wéér eens misselijk was, of om 20.00u al in sliep viel van vermoeidheid. Hij moest gisteren gaan werken, maar ik wou toch alleen geen. Is geen drama over nodig, want ik heb geen seconde getwijfeld. En na zijn werk stond ie met bloemetjes voor m'n deur!
Ik ben 22 jaar, en woon sinds een 3tal maanden weer thuis. Da's ook een belangrijke reden voor mij om NIET voor kinderen te kiezen. Als je kinderen neemt, dan woon je alleen, en ben je niet meer van je ouders afhankelijk. Je voedt je kind zélf op, en schuift het niet op oma/opa af. Tenminste, dat is mijn mening. En wie daar anders over denkt, daar heb ik geen problemen mee. Maar ik denk er dus zo over, en de keuze was dus ontzettend snel gemaakt. En ik heb er absoluut geen spijt van. Ik heb al genoeg aan mijn kleine Baileys!
Dat er veel mensen zijn met onvervulde kinderwens is heel naar, maar ik heb er een beetje moeite mee dat anderen die geen kinderen willen altijd maar hun mond moeten houden voor die groep.
