Ik heb sinds ruim 6 jaar een relatie maar het gaat niet goed. Mijn man is namelijk een alcoholist. Elke dag drinkt hij meer dan 8 flesjes bier maar vaak meer. Er zijn tegenwoordig geen dagen meer dat hij niet drinkt. In het begin van onze relatie was het een stevige drinker maar niet verslaafd, sinds we verhuisd zijn en hij een andere baan kreeg ging het mis. Ik wil wel duidelijk erbij vermelden dat hij mij niet mishandeld, dan was de keuze ook niet zo moeilijk om gewoon weg te gaan.
Het is een complexe vent van bijna 36, ik ben 28 en wil dolgraag kinderen maar niet zo..... Ik loop sinds een aantal maanden steeds meer tegen een muur op. Ik wil dit niet meer, ik ben het gezuip zo vreselijk zat. Maar ik dring totaal niet tot hem door wat dit betreft. Het enigste probleem in zijn ogen is als ik erover begin. Een tijdje terug ben ik 2 dagen weg geweest, ik had een briefje achter gelaten dat hij maar eens goed moest nadenken over wat hij wou en dat ik vond dat hij echt hulp nodig had. In eerste instantie leek ik te zijn door gedrongen, ja hij dronk wel erg veel en zou er wat op gaan letten (ik vroeg hem volledig te stoppen) Een week of 2/3 later kwam hij erop terug en zei dat hij nog eens had nagedacht en dat hij vond dat ik me aanstelde..... Zoveel dronk hij immers niet. Tegenwoordig verzwijg ik het ook maar en ga dus stilzwijgend accoord....
Ik ben inmiddels op, ik trek dit zo niet meer. Ik doe alles alleen, het huishouden, financiën, de dieren, de boodschappen alles. Meneer heeft een fulltime baan en ik ben maar afgekeurd dus dan kan ik best..... Paar weken geleden moest onze (mijn
) pup naar de DA, hij had vrij maar weer eens geen zin om mee te gaan. Daar zijn nog 1000-en voorbeelden van dat hij liever thuis blijft. Vaak ligt hij tot laat in z'n bed omdat hij heel laat naar bed gaat. En ik trek me er steeds minder van aan, het heeft toch geen zin.De laatste tijd ga ik steeds vaker iets leuks voor mezelf doen. En tijdens die uitjes heb ik een hele lieve man leren kennen.
Hij heeft me in eerste instantie advies gegeven en veel met me gechat om mij er doorheen te helpen. Maar inmiddels ben ik zwaar verliefd geworden op hem. Ik weet niet of hij dat weet, ik heb het hem (nog?) niet verteld maar we zoeken elkaar wel steeds vaker op. Ik heb de laatste 8 weken meer leuke dingen met hem gedaan dan in 2 jaar met mijn man..... Niet netjes dat klopt maar er is ook nooit iets gebeurd tussen ons dus ik kan me er ook niet heel schuldig over voelen......
Ik kom op het punt aan dat ik moet gaan kiezen. Stop ik met mijn relatie of vecht ik verder. En als ik verder wil vechten hoe dan? Hoe help je iemand die "geen probleem" heeft. Dit is zo'n waardeloze situatie, ik loop op het einde van mijn zenuwen en weet echt niet meer wat nou de beste optie is. Als ik mijn gevoel volg dan stop ik deze relatie en ga ik achter mijn liefde aan. Maar kan ik dat en durf ik dat, ik ben zo bang dat ik de verkeerde keus maak.....
)
maar hulp heeft je man sowieso nodig , anders ga je er helaas niet komen , al wil je nog zo graag , mede omdat hij zelf het probleem niet zo inziet (ontkenning , angst om er iets aan te moeten doen) 