Geplaatst: 31-05-11 14:07 Nou op naar de huisarts dan maar. Die heeft een bloedonderzoek ingesteld. Uitslag: Geen afwijkende waarden. Ik ben op van alles getest, suiker, bloedwaardes, infecties en bacterien, schildklier en noem maar op. De huisarts ging met me verder en ik moest zo nu en dan terug komen. Mijn ha vond dat ik ook wel heel veel deed, school, werken, uitgaan, paardrijden, zingen, modellenwerk. Tja dat is ook heel veel als je 18 bent en doe je ook allemaal tegelijk
Met andere woorden, dat vond ik een rare uitspraak van haar. Ik ben naar fysio geweest om te kijken hoe het met mijn conditie was, die is goed, want ik sportte veel. Ook ben ik bij een psycholoog geweest om te kijken of ik veel stress had of andere afwijkende geestelijk mankementen wat mijn lichaam kon vermoeien. Niks dus. (kleine opmerking, ik ben wel veel gepest vroeger waar ik nog wel eens veel verdriet van ondervind maar daar is toen niks mee gedaan).
Toen inmiddels een jaar verder en veel ongeloof en frustratie ben ik eigenlijk gestopt met het zoeken naar een reden, omdat ik door verschillende mensen werd tegengewerkt (papa en ha) en zelfs aan mezelf begon te twijfelen of het niet tussen mijn oren zat.
Ik heb er mee om leren gaan. School met veel pijn en moeite afgerond en werk ging mondjesmaat. Veel mensen geloofde mij niet omdat ik geen dokterspapieren had die konden aantonen dat ik iets mankeerde. Dat frustreerde enorm en heeft me heel veel pijn gedaan, dat kun je je niet voorstellen.
Na een tijdje kon ik weer af en toe stappen, dat moest dan wel op vrijdag zodat ik het hele weekend bij kon komen. Waar ik altijd de tap leeg kon zuipen kreeg ik nu al een kater na 4 biertjes.
Langzaam aan ging het steeds weer beter maar ben ik nog wel regelmatig ziek geweest, dan moet je denken aan lichte tot zware griep.
Inmiddels zijn we 6 jaar verder en nog steeds ben ik veel moe maar heb ik het geaccepteerd. De laatste paar weken ben ik heel veel ziek en vaak ziek geweest, dit waren dan meer koortsaanvallen met zware kippevelrillingen, hoofdpijn en misselijkheid. Nee ik ben niet zwanger.
Dat ziek zijn is ook de reden geweest dat ik naar de ha ben gestapt, inmiddels een nieuwe omdat ik ben verhuisd.
Ook die heeft een bloedonderzoek ingesteld (ik haat naalden maar begin er aan te wennen). Uitslag: Geen afwijkende bloedwaardes.
Ik vroeg de assistente wat ik nu moest, zij wist het niet, wellicht was het stress? Dus ik heb al 6 jaar last van stress? Zou dat kunnen? En wellicht iets met voeding dan? Nee dat kon volgens haar ook niet (ik wilde naar een dietist stappen).
Dus ik vraag jullie, wat next? Ik voel me gewoon niet zoals ik me zou moeten voelen, klaar. Mijn lichaam geeft aan dat er iets niet goed is. Dat weet ik nu zo ondertussen wel. Maar waar kan ik heen en wat kan ik doen??
Medische aanvulling: Ik ben lichamelijk altijd al een zorgekindje geweest. Slecht gehoor bij de geboorte (op mn slechtst 60% gehoorverlies), onverklaarbaar flauwvallen tot de pubertijd (gebeurde maandelijks), slecht landingsgestel zoals artrose in mijn rug, scheve knieen en een wiplash.
Mij heeft het al meerdere keren goed geholpen 
Ik zal toch ook eens een alternatieve methode op gaan zoeken.
Het nadeel is alleen dat mn bloeddruk meteen als de sodemieter daalt wat juist vermoeidheid opwekt dus wellicht daarom iet geschikt voor mij... 
