
Ik ben Hilde, deze zomer word ik 17 jaar jong en heel lang ben ik een meisje geweest met een beetje een raar eetpatroon, wat probleempjes hier en wat probleempjes daar. Bijna iedere puber heeft daar wel eens last van (gehad) en ik heb me dus nooit anders dan anderen gevoeld in dit soort dingen. Toch ben ik wat anders: ik heb een eetstoornis. Binge Eating Disorder is een nog vrij onbekende eetstoornis, waar mensen boulimia en anorexia vaak in ieder geval van naam kennen, kent bijna niemand BED. Onder mensen die het kennen wordt het vaak 'de minder heftige vorm van boulimia' genoemd. Dit is echter niet zo imo, het is niet minder erg, of minder belangrijk, het is alleen anders. Bij boulimia worden er na de eetbuien vaak calorieën gecompenseerd door overmatig te sporten, laxerende middelen te gebruiken en andere dingen. Bij BED worden de gegeten calorieën niet gecompenseerd. Het gevolg is duidelijk: je komt aan, komt aan, komt aan, komt aan..
Nu het eigenlijk duidelijk is dat ik aan deze eetstoornis lijd, word ik bang. Ik moet gaan erkennen dat ik dit probleem heb, wat ik mede via dit topic doe. Ook moet ik cirkels gaan doorbreken, zo kan ik niet doorgaan, ik voel mij er ongelukkig bij en ik word ongezond dik. Ik heb last van eetbuien waarbij ik in een hele korte tijd een grote hoeveelheid ongezond (calorierijk) voedsel eet. Tijdens zo'n eetbui heb ik geen gevoel van controle meer, ik kan niet stoppen met eten, al voel ik dat ik vol zit. Ik eet dus ook tot ik bijna moet overgeven van de misselijkheid, ik eet te snel terwijl ik wéét dat ik geen honger heb. Jarenlang heb ik deze eetbuien al, maar de laatste tijd werd het erger en vaker. Ik eet in het geheim, ik schaam me voor de hoeveelheid die ik eet en op wat voor manier ik dat eet (snel en veel). Eigenlijk eet ik onder dwang, als ik eenmaal dat gevoel krijg kan ik niet meer stoppen, desnoods fiets ik naar de winkel om meer te halen of (heel erg
) eet ik droog, oud of bevroren spul. Na de tijd word ik boos op mezelf 'wat heb ik nu weer gedaan?', ik voel me schuldig en ik krijg depressieve gedachten. Depressies kunnen gepaard gaan met BED en bij mij is dit het geval. Ook weet ik dat ik echt moet afvallen, ik ben nu gewoon te dik. Als ik foto's op bokt kijk van rijden ITP kijk ik eigenlijk niet naar de paarden.. Ik kijk naar de dunne middeltjes van alle meisjes en naar de vaak mooie gezichtjes en leuke manieren van schrijven.. En ik wil ook graag worden, op een dag, dun, mooi en zelfverzekerd. Nu zit ik alweer te huilen, de drang om af te vallen is zo groot, ik wil zo graag, maar vaak eindigt dat dieet met een nog grotere eetbui. 
Wat ik met dit topic wil bereiken weet ik eigenlijk niet precies. Ik denk dat ik wil praten met mensen, hier mijn verhaal kwijt kunnen en eventueel in contact komen met andere BED'ers of mensen met boulimia. Ook wil ik mensen informeren over wat BED is, ik vind dat deze stoornis wat meer aandacht moet krijgen.. Mensen onderschatten het vaak omdat je niet compenseerd. Ik heb tijden gehad dat ik inderdaad niks at om af te vallen, of weinig, dat ik mijn vinger in mijn keel heb gestopt.. Maar dat heb ik te weinig gedaan om het boulimia te mogen noemen, ik verzak meestal in een depressieve bui in plaats van het proberen te compenseren..
Heel erg bedankt voor het lezen, ik beantwoord vragen of zo graag.. En als je BED of boulimia hebt, vind ik het leuk als je me pb't, zodat ik iemand heb waarmee ik er anders over kan praten.. Hoe graag mensen ook willen en hun best doen, mensen die zoiets zelf hebben meegemaakt begrijpen het toch nog het beste..
Sterkte!!!
Heb je ook al mensen in je omgeving (ouders, vrienden, familie) ingelicht en hoe denk je over professionele hulp?