Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-05-11 15:11

kan jij je eigen leven leven op je eigen manier?

Geplaatst door de TopicStarter : 05-05-11 15:11

sommigen van jullie kennen misschien al een ander topic van me: [MW] wie herkend mijn klachten?
dit gaat over mijn slaapproblemen en vermoeidheid,ik ben nog in afwachting van een oproep van de slaappsycholoog.

ik ben altijd al iemand geweest die erg op zichzelf is,niet van veel drukte houd,ben altijd al iemand geweest die zichzef prima vermaakt,ben een introvert iemand en ben niet iemand van lachen gieren brullen maar meer een stille genieter.
ik ben vrij nuchter maar kan me dingen ook heel snel aantrekken.
de laatste tijd hoor ik steeds vaker (Nu ik niet werk door mijn giga vermoeidheid) dat ik is vaker leuke dingen moet doen,vaker het huis uit,is mee te stappen,op vakantie etc.
dit zijn echter allemaal dingen waar ik nooit veel om gegeven heb, ik krijg dit commentaar steeds vaker te horen en trek me dit best aan.
doe ik dan echt iets niet goed?
voor zover ik me kan herrinneren ben ik altijd al een huismus geweest,geniet van mn huisdieren en dat soort kleine dingen.
veel mensen begrijpen dat niet en vinden dat ik maar saai ben, ik ga er niet eens op in,heb er niet de energie voor en heb zoiets van
"het is mijn leven,ik moet zelf weten hoe ik dat leef".
veel mensen leggen een bepaalde druk op me door te verwachten van me dat ik verplicht naar verjaardagen e.d kom,terwijl ik op het moment liever aan mezelf denk en liever thuis blijf en mn rust neem.
aan de ene kant heb ik dan mn rust,aan de andere kant juist de druk van de mensen (familie vooral) om me heen die maar blijven zeuren en er geen begrip voor hebben,ik trek me dat erg aan.
laatst kreeg ik de opmerking naar mn hoofd of ik niet depressief ben omdat ik nooit "leuke" dingen doe,(dingen die in de ogen van een ander dus leuk zijn,maar waar ik gewoon niks aan vind) waarop ik als antwoord gaf (aan mensen die niks met paarden hebben) dat ze maar is lekker moesten gaan paardrijden want dat is leuk,en als je daar geen zin in hebt ben je depressief.

ik snap niet dat anderen mensen niet hun eigen leven laten leven op hun eigen manier,dat je altijd maar moet leven volgens de norm,een soort zogenaamde american dream.
ik heb het op het moment niet makkelijk door mn enorme vermoeidheid en slaapproblemen, hier kan ik wel is een beetje door in de put raken en afgevlakt worden in mijn emoties,maar dit komt eerder door de vermoeidheid,ik geniet evengoed nog van de dingen die ik leuk vind.
ben ik nou zo raar omdat ik anders ben dan kroeggangers en zuiplappen?
een avondje stappen af en toe kan ik best waarderen,moet er alleen een week van bijkomen dus dat doe ik niet,hetzelfde met drank.
waarom laten mensen elkaar nou niet in hun waarde?
zijn er meer mensen die tegen zulk onbegrip aanlopen?
niet iedereen in mijn omgeving weet van mijn slaapproblemen maar dat vind ik ook niet nodig,ik ben nogal op mezelf en ben erg op mn privacy gesteld,ik vind gewoon dat mensen is op moeten houden met druk leggen op een ander,en te bepalen hoe een ander volgens hun zou moeten leven.
helaas kan ik dit wel goed van me afschrijven,maar om dit tegen mensen te zeggen kan ik niet.
ik ben snel bang om iemand te kwetsen of verdriet te doen.
het liefst zou ik afstand nemen van de mensen die geen begrip voor mijn situatie hebben,maar dit onbegrip zit voornamelijk in de famillie,
en daar gaan we weer.... ik wil niemand kwetsen,maar op deze manier laat ik mezelf dus wel steeds kwetsen.
wat moet ik hier nou mee?
ik denk altijd,ach zulke mensen weten niet beter,en willen je misschien niet begrijpen,maar kom op,als het om familie gaat zou dat toch niet zo mogen zijn.
mijn probleem is dus dat ik teveel rekening houd met anderen ipv met mezelf,en als ik dan is rekening met mezelf hou dan voel ik me weer schuldig. -O-

zijn er meer mensen hier die dit herkennen?en wie heeft de oplossing voor me?

Laatst bijgewerkt door oelewapper op 05-05-11 15:15, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 05-05-11 15:14

Re: kan jij je eigen leven leven op je eigen manier?

Geplaatst: 05-05-11 15:14

Veel thuis zitten is niet echt gezond, je zit dan al snel in een isolement. Kan me helemaal voorstellen dat je veel moe bent als je zoveel thuis zit eigenlijk. Je hebt vast ook een soort mist in je hoofd of niet?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-05-11 15:16

Geplaatst door de TopicStarter : 05-05-11 15:16

het is niet zo dat ik alleen maar thuis zit hoor,ik ga er vaak lekker met de hond op uit of lekker een dagje uit varen of andere dingen doen.
de vermoeidheid word echt veroorzaakt door een verstoord slaappatroon.

**Geplaatst**: 05-05-11 15:17

Geplaatst: 05-05-11 15:17

Het kan idd zijn dat je spontaan ergens van geniet waar je normaal nooit van geniet.
Ik ben ook een vrij introvert persoon en hou absoluut niet van drukte etc, maar soms heb ik dagen dat een uitje in de stad echt helemaal mijn ding is. Ik weet dat niet van te voren, ik word gewoon bij de haren naar de stad gesleurd en dan is het best wel leuk

Dat soort dingen kunnen gewoon even de sleur en de moeilijkheden doorbreken. Even geen tijd om te kniezen, even iets helemaal anders!

Bedenk je dat de meeste mensen het goed met je voor zullen hebben, maar dat ze vaak alleen advies kunnen geven waar zijzelf wat aan zouden hebben. Zo zitten mensen nou eenmaal in elkaar

Ik herken je verhaal verder heel erg

En wat ik hierboven heb geschreven moet ook echt net op de juiste dag gebeuren, anders zuipt het alleen maar energie.

Sterkte ermee. (maar sta open voor mensen en andere dingen!)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-05-11 15:20

Re: kan jij je eigen leven leven op je eigen manier?

Geplaatst door de TopicStarter : 05-05-11 15:20

dank je wel,wat je zegt is inderdaad wel zo en klopt ook wel aardig.
soms moet je even de cirkel doorbreken ,maar soms kan dat me dus een halve week kosten om daar van bij te komen als ik er aan toe geef,en dat maakt het niet makkelijker.

**Geplaatst**: 05-05-11 15:21

Geplaatst: 05-05-11 15:21

TS, ik herken mezelf wel in jou

Voor mij hoeft 't ook allemaal niet zo druk, nu en dan uitgaan vind ik zeker wel ook maar dat nu en dan uit zich dan in 1-2 keer per jaar zeg maar

Thuis wil ik ook gewoon lekker rust, geen herrie aan m'n hoofd of gedoe. Vermaak me ook prima in m'n eentje, beetje bokken, wasje draaien, koken, voor m'n huisdieren zorgen.
Ik heb alleen 't tegenovergestelde van wat jij hebt verder

Ik maak me meer zorgen of ik niet soms iets "mis". Dat ik hier in m'n eentje op m'n kamer zit terwijl de rest van de wereld allemaal leuke dingen doet zeg maar. Terwijl ik er dan op dat moment eigenlijk ook niet aan zou moeten denken om de deur uit te moeten zeg maar

Maar goed jouw ding... Tja het algemene beeld is dat je dingen moet doen, dat je avonturen moet beleven, dat je leven vol moet zitten met hoogtepunten! Maar je familie weet verder niet van je slaapproblemen? Ik moet eerlijk zeggen dat ik me er wel iets bij voor kan stellen dat ze 't leuk zouden vinden als je op hun verjaardag komt. Al laat je maar even je gezicht zien.
Je moet in ieder geval stoppen met je schuldig voelen als je rekening houdt met jezelf. Dat mag best wel eens hoor. Relaties (ook met familie dus) zijn geven en nemen.

Phormicola, dat herken ik ook wel. Ergens eigenlijk totaal geen zin in hebben maar als je dan eenmaal gaat, is 't toch wel heel erg leuk

**Geplaatst**: 05-05-11 15:22

Geplaatst: 05-05-11 15:22

Dat snap ik, dat heb ik ook. Ik kan de keren niet tellen dat we 'even wat leuks' gingen doen en dat ik de rest van week als een dweil in de rondte liep.

Maar dan moet je keuzes gaan maken: met mensen samen zijn en even uitwaaien en daar een prijs voor betalen. Of thuis zitten en alles hetzelfde laten.

De ene keer maak je de ene keuze, de andere keer de tweede keuze

Ik denk altijd dat je maar 1 keer leeft en dat je ondanks alle moeilijkheden, ook lichamelijke, toch soms even moet doorbijten. Want het KAN heel leuk zijn. Als het niet probeerd, weet je het niet

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-05-11 17:27

Geplaatst door de TopicStarter : 05-05-11 17:27

_Tara_ schreef:
Ik heb alleen 't tegenovergestelde van wat jij hebt verder Ik maak me meer zorgen of ik niet soms iets "mis". Dat ik hier in m'n eentje op m'n kamer zit terwijl de rest van de wereld allemaal leuke dingen doet zeg maar. Terwijl ik er dan op dat moment eigenlijk ook niet aan zou moeten denken om de deur uit te moeten zeg maar

dat heb ik ook,maar dat komt dan juist door het commentaar van anderen,terwijl ik zelf weet dat ik er echt helemaal geen behoefte aan heb.

Citaat:
Maar goed jouw ding... Tja het algemene beeld is dat je dingen moet doen, dat je avonturen moet beleven, dat je leven vol moet zitten met hoogtepunten! Maar je familie weet verder niet van je slaapproblemen? Ik moet eerlijk zeggen dat ik me er wel iets bij voor kan stellen dat ze 't leuk zouden vinden als je op hun verjaardag komt. Al laat je maar even je gezicht zien.
Je moet in ieder geval stoppen met je schuldig voelen als je rekening houdt met jezelf. Dat mag best wel eens hoor. Relaties (ook met familie dus) zijn geven en nemen.

familie weet van mijn slaapproblemen maar denken soms dat ik het als excuus gebruik of dat ik me aanstel,kan ik ook wel weer begrijpen,want iemand die zulke klachten niet kent kan het moeilijk plaatsen natuurlijk,maar ik ben het gewoon zat dat ik altijd degene moet zijn die begrip moet hebben voor het onbegrip van een ander,dat klopt toch niet! :')

ik ben trouwens wel blij dat meer mensen zich hierin herkennen,ik ga door het commentaar van mensen soms wel eens twijfelen of het wel normaal is dat ik zo ben.
terwijl ik van mezelf weet dat ik altijd al zo geweest ben,zelfs als kind al.

**Geplaatst**: 05-05-11 19:48

Geplaatst: 05-05-11 19:48

Ook ik herken me goed in jouw verhaal. Nu heb ik gelukkig familie die zich niet zo met me bemoeien, ze vinden het leuk als ik meekom met verjaardagen, visite enz. maar verwachten het niet, aangezien ik er toch vrijwel nooit ben. Ook mensen waar ik wat vaker mee omga (soort van vrienden maar ook weer niet echt) die hebben er wel begrip voor, of het interesseert ze niet, een van die twee, ik hoor ze er niet over dus ben allang blij.
Het motiveert mij vaak wel als ik mezelf vertel dat het MIJN leven is, en dus MIJN tijd waarin IK bepaal wat IK ermee ga doen. Rekening houden met andere moet ook gebeuren natuurlijk, maar ik probeer wel m'n eigen keuze's te maken. Met een ander leef je een moment per dag/week, en met jezelf moet je het 24/7 doen, dus dan kan je het jezelf maar zo aangenaam mogelijk maken, toch?

Leven en laten leven he

**Geplaatst**: 07-05-11 20:55

Geplaatst: 07-05-11 20:55

Ben je gelukkig/ tevreden?

Stiekem denk ik dat er meer achter zit.. Tijd voor jezelf hebben en daarvan kunnen genieten is goed, maar áltijd maar op jezelf en contact met anderen ontwijken is anders.. Heb je veel vrienden/ vriendinnen?

Af en toe moet je zeker eens op je strepen staan en grenzen aangeven, ook aan familie met bezoekjes voor verjaardagen etc. Maar als je keer op keer 'voor jezelf kiest' zullen anderen daar idd conclusies uit trekken. Soms horen er ook dingen bij die je niet voor jezelf maar eigenlijk voor een ander doet, zoals verjaardagen. Eerlijk gezegd kun je anderen ook niet echt kwalijk nemen dat ze een beeld vormen als je elke keer af zegt. Draai het eens om, wat als iemand keer op keer jouw verjaardag en die van anderen afzegt. Stiekem blijft een gebroken been 'tastbaar' en is oververmoeidheid voor mensen die het niet kennen heel moeilijk voor te stellen als je het zelf nooit mee hebt gemaakt..

Het blijft een kwestie van balans vinden. SUcces in ieder geval en hopelijk komt die oproep snel en vinden ze een oorzaak

**Geplaatst**: 07-05-11 21:18

Re: kan jij je eigen leven leven op je eigen manier?

Geplaatst: 07-05-11 21:18

Hoi TS.
Ik herken me ook wel heel erg in jou.. ben ook erg introvert, hou niet van drukte, stappen en dat soort dingen. wat phormicola herken ik ook erg. Al ik eenmaal ergens ben is het achteraf hartstikke leuk geweest.
Voel me dan eerst ook vaak te moe en heb dan totaal geen zin, maar uiteindelijk pept zo'n dagje uit je ook wel weer op.

**Geplaatst**: 07-05-11 21:32

Geplaatst: 07-05-11 21:32

ik herken het ook.

de vermoeidheid,het onbegrip en de rest.
je moet er inderdaad wel voor zorgen dat je niet ''op een eiland'' gaat zitten.
maar als ik naar mezelf kijk zie ik een verjaardag niet als een plezierig uitje maar een verplichting die je ook nog eens leuk behoort te vinden.
ik hou daarin mijn poot stijf en ga zelden naar een verjaardag.
ik heb er ruim 10 jaar over gedaan voordat mensen er niet meer over zeurde.
ik ga liever een keer tussendoor gewoon omdat ik dan wil,niet omdat het moet.
blijf wel onder de mensen komen af en toe,zoek dingen die jij wel leuk vind [of in ieder geval niet als een belasting ziet]

en vergeet idd niet dat het voor een buitenstaander heel moeilijk in te schatten is.
iedereen is wel eens moe maar het is niet te vatten hoe anders dat is.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-05-11 21:44

Geplaatst door de TopicStarter : 07-05-11 21:44

ik ben zeker wel gelukkig en tevreden,heb alles wat mijn hartje (op dit moment) begeerd, doe nog genoeg leuke dingen en heb geen hele vriendengroep maar wel een paar vrienden/vriendinnen waar ik goed op kan bouwen.
door mijn klachten is die groep wel kleiner geworden,en dan merk je waar het om gaat,geven ze echt om je,of gaat het alleen maar om samen stappen,feest vieren etc.
een balans vinden is idd erg moeilijk,ik wil andere mensen niet teleurstellen,denk dat dat mijn grootste probleem is,om zonder schuldgevoel toe te kunnen geven aan wat ik zelf wil,ipv aan wat een ander wil.
als ik wel ga terwijl mn lijf nee zegt heb ik daar 3 dagen de gevolgen van,ook al was het gezellig en maak ik er een ander blij mee,maar voor mij is het dan toch een soort verplichting,doe ik het meer voor die ander.
ga idd liever is spontaan ergens heen als ik me dan wel goed voel,dan dat ik verplicht in de drukte moet gaan zitten op een rotdag.

als een ander zich er voor interesseerd hoe ik me voel,of we hebben een discussie als "maar iedereen is wel eens moe" dan zeg ik dat ze dan is een maand lang 6 uurtjes per nacht moeten gaan slapen,en in die 6 uurtjes eens 6x per uur hun wekker moeten zetten,(dit is zo ongeveer mijn slaappatroon) en er dan bij moeten bedenken dat ik hier al zeker een jaar en waarschijnlijk al veel langer last van heb.
helaas is er niemand die het tot nu toe uitgeprobeerd heeft.

zegt toch al genoeg!

het is lastig,om er mee om te gaan,om het te accepteren en om het steeds uit te moeten leggen/te moeten verdedigen tov anderen.
toch blijf ik wel mn leuke dingen doen,maar die wil ik alleen doen op de momenten dat ik een klein beetje energie kan missen,en die momenten zijn er momenteel niet vaak,plus dat je ook nog bepaalde verplichtingen heb in je leven (denk aan dieren verzorgen (hoewel dat ook voldoening geeft) huishouden doen etc) die ook energie vragen,terwijl de accu eigenlijk constant leeg is en niet bijlaadt.

**Geplaatst**: 07-05-11 21:48

Geplaatst: 07-05-11 21:48

Wie zegt dat 'de norm' zijn eigen leven niet durft te leiden? Want zo komt je topic wel op mij over. Ik kan me overigens ook niet zo goed voorstellen dat mensen het liefste thuis zitten! Dat hebben m'n ouders ook heel erg. Nee, doe mij maar feestjes, vrienden, gewoon, weg. En vooral met heel veel gelach en slap prutsmuts. Heerlijk!

**Geplaatst**: 07-05-11 21:51

Geplaatst: 07-05-11 21:51

dat is zeker heel moeilijk.
de enigste tip die ik voor je heb [maar daar moet je naartoe groeien] is het beetje energie die je hebt niet oplaten vreten door je eigen steeds te moeten bewijzen naar anderen.
kost je te veel energie en geloof me,het is onbegonnen werk.

leef je leven,doe de dingen die echt moeten en verdeel de rest van je energie aan dingen die je graag doet.
je zult op den duur zien dat het leven een stuk prettiger word.

sterkte.

**Geplaatst**: 07-05-11 22:00

Re: kan jij je eigen leven leven op je eigen manier?

Geplaatst: 07-05-11 22:00

Herken d'r veel in!
Ik heb ook oa een slaapprobleem, heb het afgelopen winter 2 maand zonder, ja zonder slaap gedaan! (Nadat ik gestopt was met medicatie). Heb nu mijn oude medicatie weer terug, en kan weer slapen!

Heb jij er ook medicatie voor? en heb je verder ook hulp daarbij? bv van een psycholoog om je andere "problemen"aan te pakken? dat je bv geen andere mensen wilt kwetsen dus alles maar in je velletje houdt?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-05-11 22:31

Geplaatst door de TopicStarter : 07-05-11 22:31

heb 2 weken slaapmedicatie gehad in de hoop dat ik dan een beetje bij kon trekken,zodra ik dat ingenomen had moest ik binnen 5 min in mn bed liggen omdat ik dan bijna omviel van die troep,maar na 2 uurtjes toch steeds weer wakker en klaarwakker,en licht slapen,en sochtends een enorme kater ervan en door de wekker heen maffen.
ze zeggen dat mijn probleem (zeker op de lange termijn) niet op te lossen is met slaapmedicatie,ik ben nu in afwachting van een oproep van de slaappsycholoog en ik hoop dat ze me daar verder kunnen helpen.

ik ga nu maar even een slaappoging ondernemen trouwens!

**Geplaatst**: 07-05-11 22:50

Geplaatst: 07-05-11 22:50

_Tara_ schreef:
TS, ik herken mezelf wel in jou Voor mij hoeft 't ook allemaal niet zo druk, nu en dan uitgaan vind ik zeker wel ook maar dat nu en dan uit zich dan in 1-2 keer per jaar zeg maar Thuis wil ik ook gewoon lekker rust, geen herrie aan m'n hoofd of gedoe. Vermaak me ook prima in m'n eentje, beetje bokken, wasje draaien, koken, voor m'n huisdieren zorgen.
Ik heb alleen 't tegenovergestelde van wat jij hebt verder Ik maak me meer zorgen of ik niet soms iets "mis". Dat ik hier in m'n eentje op m'n kamer zit terwijl de rest van de wereld allemaal leuke dingen doet zeg maar. Terwijl ik er dan op dat moment eigenlijk ook niet aan zou moeten denken om de deur uit te moeten zeg maar
Maar goed jouw ding... Tja het algemene beeld is dat je dingen moet doen, dat je avonturen moet beleven, dat je leven vol moet zitten met hoogtepunten! Maar je familie weet verder niet van je slaapproblemen? Ik moet eerlijk zeggen dat ik me er wel iets bij voor kan stellen dat ze 't leuk zouden vinden als je op hun verjaardag komt. Al laat je maar even je gezicht zien.
Je moet in ieder geval stoppen met je schuldig voelen als je rekening houdt met jezelf. Dat mag best wel eens hoor. Relaties (ook met familie dus) zijn geven en nemen.

Phormicola, dat herken ik ook wel. Ergens eigenlijk totaal geen zin in hebben maar als je dan eenmaal gaat, is 't toch wel heel erg leuk

Ik herken mij ook erg in dit verhaal.
Ik ben een aantal maanden geleden verhuist uit de buurt van Rotterdam, naar een zeer klein dorpje in Drenthe.
Eén van de beste dingen die ik heb kunnen doen. Want door de drukte en onrust die ik daar had, raakte ik in de knoop met mijzelf.
Nu ik hier woon ervaar ik een boel meer rust.
En als ik wel eens terug ben in Rotterdam, vragen veel kennissen/vrienden "mis je het niet om hier te zijn''.
En ik kan volmondig nee zeggen. Maar wanneer ik verhalen lees via hyves en twitter van "vriendinnen" die dan leuke dingen hebben gedaan dan twijfel ik weleens of ik het wel goed aanpak.
Soms voelt het dan eenzaam (ik ben helemaal alleen hierheen verhuist, zonder dat ik iemand kon uit deze omgeving).
Maar vaker voelt het juist super en ervaar ik dat ik steeds meer mijzelf kan zijn.
Zonder mij verplicht te voelen om ergens heen te gaan waar ik totaal geen zin in heb en vaak met tranen weer thuis kwam omdat het niet bij mij paste.

**Geplaatst**: 07-05-11 23:45

Re: kan jij je eigen leven leven op je eigen manier?

Geplaatst: 07-05-11 23:45

Ik herken ook dingen in je verhaal. Bij mij komt dat vanuit mijn autisme denk ik. Ik kan vaak slecht tegen grote groepen mensen en verjaardagen en feestjes zijn zelfs kleinschalig echte energievreters die ik meestal meer als verplichtingen zie dan als een leuk uitje

Echter soms kan ik wel gewoon de stad in, heerlijk in mijn eentje dan wel

Maar soms vreet zo'n zelfde actie zoveel energie dat ik nog dagenlang moe ervan ben

Dus ja eea is wel herkenbaar.

Ik denk trouwens dat jij veel herkenning zal kunnen vinden bij sommige mensen met autisme, maar ook zeker bij mensen met HSP een Hoog Sensitieve Persoonlijkheid

**Geplaatst**: 08-05-11 01:01

Geplaatst: 08-05-11 01:01

Doe vooral waar jij zelf van geniet en voel je niet schuldig. Tuurlijk moet je verjaardagen e.d. niet vergeten, maar je hoeft toch niet te gaan stappen als jij dat niet fijn vindt. Mensen lijden vaak nog het meest omdat ze zichzelf dingen opleggen die ze (denken) te moeten van de maatschappij. Niet iedereen is hetzelfde.

Ik heb leuke lieve vrienden met wie ik graag dingen doe, maar soms ga ik ook niet mee, terwijl mijn vriend bv wel naar hen gaat. Dan heb ik ff geen zin in gezelschap en genoeg aan mijzelf, en dat is bij ons gelukkig allemaal prima

**Geplaatst**: 09-05-11 09:19

Geplaatst: 09-05-11 09:19

Ik herken het ook, ben ook HSP trouwens en ik hou bijvoorbeeld ook niet van (drukke) verjaardagen. Heb jarenlang mezelf verplicht gevoeld om toch te gaan, maar op gegeven moment dacht ik: waarom zou ik iets tegen mijn zin in doen?
Ben begonnen met mijn eigen verjaardag te vieren op een manier die ik het leukste vind, en dat is met man wat leuks doen. (naar Parijs, weekend naar de kust, en nu we de paarden bij huis hebben gaan we gewoon een dagje weg en 's avonds lekker uit eten).

En toen tegen vrienden en familie gezegd dat ik niet van verjaardagen hou, en liever buiten de verjaardagen om wat afspreek.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik weinig commentaar gekregen heb, denk dat mensen dit meer waarderen als dat je elke keer een excuus verzint om ergens niet heen te gaan.
Zelfde geld trouwens voor personeelsfeesten of andere uitjes, als ik het niet leuk vind ga ik niet. Heb echt moeten omschakelen, maar er zijn al genoeg verplichtingen in het leven (werken bijvoorbeeld)

, waarom zou je dan in je vrije tijd ook nog dingen doen die je eigenlijk helemaal niet wilt?

**Geplaatst**: 09-05-11 09:24

Geplaatst: 09-05-11 09:24

jij snapt het.

**Geplaatst**: 09-05-11 09:26

Geplaatst: 09-05-11 09:26

ik opende dit topic omdat ik de titel zo paradoxaal vond

Als ik mijn leven niet op mijn manier zou leven, op wiens manier in hemelsnaam dan wel?!

Ik ben het aller, allerbelangrijkste in mijn leven. Zonder mij geen ik. Dus ik deel mijn leven in zoals ik dat prettig vind.

En jij, TS, bent het aller, allerbelangrijkste in jouw leven. Jij gaat met jezelf als het goed is heel oud worden. Dan kun je echt beter maatjes zijn met jezelf

**Geplaatst**: 09-05-11 09:27

Geplaatst: 09-05-11 09:27

TS, ik herken het wel, van die mensen die zeggen dat je eens wat vaker met je vrienden op stap moet en leuke dingen moet doen.
Ik ben ook liever op mezelf, altijd al geweest

Lekker met de honden naar buiten of gewoon thuis (ben ook nog eens een echte huismus)

Ik probeer er niks van aan te trekken en gewoon mijn leven leiden zoals mij dat het gelukkigst maakt

(m'n vrienden hebben er wel begrip voor al snappen ze niet dat ik liever alleen ben

)

**Geplaatst**: 09-05-11 09:41

Geplaatst: 09-05-11 09:41

Alwiene schreef:
Ik denk trouwens dat jij veel herkenning zal kunnen vinden bij sommige mensen met autisme, maar ook zeker bij mensen met HSP een Hoog Sensitieve Persoonlijkheid

Die indruk kreeg ik ook al.

Ik herken het ook heel erg, ben ook HSP. Misschien vind je wat herkenning in dit topic: [MW] Hypersensitief (HSP)

Het zoeken naar een balans tussen enerzijds jezelf zijn, doen wat bij je past en wat je fysiek en mentaal nodig hebt en anderzijds het 'tevreden' houden van de buitenwereld vind ik ook nog altijd vreselijk lastig. Feit is nou eenmaal dat veel mensen het niet (willen) begrijpen en je vaak ten onrechte labels als depressief, aanstelster, saai type etc. krijgt.
Ik probeer me daar steeds minder van aan te trekken en me te omringen met mensen die het wel begrijpen, of er op zijn minst respect voor kunnen opbrengen. Ik hoop dat ik weer andere kwaliteiten heb die compenseren dat ik niet van stapavondjes houd en soms wat stiller ben.

Maar dat neemt niet weg dat ik me soms erg verscheurd voel, en me soms ook best schaam om aan te geven dat iets niet gaat (als het gaat om iets waar 'normale' mensen schijnbaar totaal geen moeite mee hebben).

Ik geloof trouwens dat hoe meer je jezelf bent, hoe meer mensen jou ook zullen vinden die je juist waarderen om hoe je bent. Maar moeilijk is het zeker om een fijne balans te vinden en je eigen weg te volgen als dat niet in het 'standaard' plaatje past.