Geplaatst Ik word als ik me heel erg ga inspannen zoals bijvoorbeeld ineens uit het niets keihard rennen voor de bus want ik-moet-en-zal-hem-redden, soms wel eens misselijk.
Meestal ben ik gewoon buitenadem, maar als het om een iets langere afstand gaat zoals laatste keer, dan gaat het mis.
Ik was eigenlijk buiten adem en moest stoppen omdat ik er dus van begon te kokhalsen.
Uiteindelijk stond ik dus midden op straat, kwam er wat slijm uit en ik zie heel blij zo de bus voorbij rijden..
Ik baalde toen echt enorm, maar snapte niet waar die reactie vandaan kwam.
Hoe is het begonnen?
Het begon vanaf mijn 10e, sinds ik paard ging rijden.
Na ongeveer 2 jaar lessen te hebben gevolgd, was ik voor aanvang van de les nog altijd zenuwachtig.
Eenmaal erop vond ik het geweldig, was minder zenuwachtig en ineens ging het fout.
In de beginnersles moest je om de beurten galopperen en het ging gewoon goed, tot ik ineens heel misselijk werd en begon te kokhalsen.
Ik heb de pony stilgezet op het midden waarna ik dus ook gewoon moest spugen terwijl ik er nog op zat.
Ben wel langs de pony heen gaan hangen, maar voelde me anders toch wel erg rot er over.
Dacht dat het toeval was, maar later gebeurde het steeds meer.
Door de jaren heen had ik er geen oplossing voor, de tijd van het jaar deed er ook niet toe maar ik had het regelmatig.
Uiteindelijk reed ik op de andere manege en ging ik mee op ponykamp, daarna ging het eigenlijk beter tot ik na ongeveer een maand in de les reed en het gewoon weer had.
Door de jaren heen is het gebleven, en ik heb een tijd terug ook nog een verzorgpony gehad en dit verhaal aan de eigenaar uitgelegd.
Zij heeft mij wel deels weten te helpen, ze zei dat het dus aan mijn ademhaling lag.
Ze gaf het advies om in stap de eerste 5 minuten op mijn ademhaling te blijven letten, dat ik niet op mijn borst adem maar dooradem tot mijn buik.
Toen is dit ook een tijdje iets beter gegaan, en niet iedere keer heb ik er op gelet maar nadat het weer terugkwam probeerde ik het weer, en nu lijkt dit ook niet meer te werken.
Ik heb ook al op bokt hierover gezocht en op internet, en behalve niet gerelateerde onderwerpen kan ik hier niets over vinden..
Ook heb ik wel eens bij wedstrijden (pas de deux, springwedstrijd en in het begin ook bij dressuurwedstrijden, later niet meer) black outs gehad.
Het begon vaak hetzelfde waarna ik zwart voor ogen zag en nog alles om me heen vaag kon horen, alleen ik zag gewoon niks meer en voelde me dan slap waarna ik altijd op de hals van het paard ging liggen..
Dit is nu niet meer het geval, had het echt alleen bij wedstrijden en ik weet dat ik echt geniet van paardrijden, vooral buitenritten!
Maar ik weet niet wat ik er tegen doe als ik ooit weer wedstrijden zou gaan starten, en laatst was ik op meeting met bokkers waarna het op het strand ook spontaan weer naar boven kwam (de misselijkheid en hield het gelukkig binnen, niet het zwart zien!)
Ik zei dat ik het vaker had maar echt heel even stil moest staan, en wist eigenlijk gewoon niet waardoor het kwam omdat ik echt genoot van de buitenrit, het super leuk vond en moest lachen en ja, ik heb totaal geen enkel sprankeltje me die dag zenuwachtig gevoeld en ook geen spanning (wat ik normaal heel goed aanvoel bij mezelf).
Wie kent dit probleem, en hoe los je dit op?
De huisarts weet het ook niet, heb dit uitgelegd en het advies dat ik dus eerder had gekregen gelijk en dat zou dan aan mijzelf moeten liggen.
Maar nu ook dit niet meer werkt vraag ik me af wat ik nu nog moet doen, ben ten einde raad..
Sorry voor mijn wat warrige verhaal..
Ik hoop dat iemand mij hiermee kan helpen!
Groetjes, Patricia.
Als de dood dat ze ineens neer zou vallen. 
)