Citaat:
Lichamelijke en psychische klachten: vermoeidheid, lusteloosheid, duizeligheid, minder zin in seks, piekeren, stress, moeite met loslaten, moeite met grenzen aangeven en bewaken, controle vast willen houden, hoog verantwoordelijkheidsgevoel en sommige hebben last van hartkloppingen en depressieve gevoelens...
Bovenstaand bericht herken ik me heel erg in. Bij mij is 3 weken geleden door de dokter gezegd dat ik waarschijnlijk een burn-out heb. Ik voelde me al ruim 2 maanden echt steeds heel moe, last van darmkrampen, het werk ging niet meer, ik zat echt steeds naar de tijd te kijken of de dag al bijna om was. Als ik dan thuis kwam was ik kapot en kon ik de hele avond niets meer doen. Contact met mensen vermeed ik, op de duur zat ik alleen maar thuis in mn kamertje op m'n laptop....
Ik ben daarom op advies van de dokter naar de maatschappelijk werkster van de praktijk doorverwezen en heb daar mijn verhaal gedaan. Zij denk ook dat het een burnout/depressie is. Ze kijkt het nog even aan. Maar misschien wordt ik doorverwezen naar een gespecialiseerde praktijk...
Het rare is dat ik niet weet waar het door komt. Er zijn wel allemaal kleine dingetjes maar er is niet echt iets wat je aan zou kunnen wijzen en zeggen: daar komt het door. Ik irriteer me momenteel aan alles en als ik een soort oorzaak zou moeten opschrijven wordt dat een hele lijst met allemaal kleine dingetjes denk ik!
Ik zit nu al bijna 3 weken thuis (ik werk normaal 38 uur), aan de ene kant is dat lekker want dan kan ik wat meer ontspannen en iets langer uitslapen. Niet dat het echt helpt want moe ben ik nog steeds. Ook heb ik er heel erg moeite mee dat ik mijn werk nu niet aankan, ik voel me gewoon k*t dat ik mijn collega's nu opscheep met mijn werk. En ik vind ook eigenlijk dat ik er gewoon moet zijn, al weet ik ook dat ik op het werk steeds zit te huilen en heel prikkelbaar ben, en het dus gewoon niet gaat. Vrijdag heb ik een afspraak met de bedrijfsarts gehad, hij heeft geadviseerd om nog 2 weken thuis te blijven, over 2 weken heb ik weer een afspraak en dan kijken we verder. Er is gewoon nog geen oplossing voor mijn gevoel... ik wil weer normaal vrolijk zijn en niet steeds zo somber en lusteloos (voelt voor mij als enorm lui) gewoon geen energie om iets te doen....zucht...
Mijn vriend heeft het er ook moeilijk mee, hij kent me als altijd vrolijk en boordevol energie. Hij moppert nu wel eens dat hij z'n vrolijke meisje mist. Ik kan er niet echt tegen want ik wil wel maar het gaat gewoon niet. En ik kan ook best lachen, maar als ik even daarna weer zit te huilen weet ik het allemaal niet meer... ik hoop hier wat steun te vinden en tips misschien. Ik ga wel even een beetje door het topic heenlezen.
Btw. ik ben 20 jaar en ik heb in december samen met mijn vriend een nieuwbouwappartement gekocht, ik zie er echt naar uit om op mezelf te gaan wonen. Thuis is op het moment ook niet alles. Ik werk nu bijna een jaar als administratief medewerkster en zou echt zoveel meer van mijn leven willen maken dan dat het er nu uit ziet!