Na een tijd traumaverwerking te hebben gehad ben ik inmiddels over het grootste gedeelte heen. Het zal nooit makkelijk worden maar ik kan er nu goed mee leven, durf weer gewoon naar buiten en functioneer weer redelijk in de maatschappij

Maar een van de problemen was dus mijn gewicht waardoor ik me zorgen begon te maken over mijn gezondheid. Ik woog tussen de 145 en 155 kilo, het zwaarste gewicht weet ik niet precies omdat ik pas na een maand op de weegschaal durfde te staan en hij toen 145.5 aanwees. en ik ben in februari 2009 begonnen met zelfstandig afvallen. Ik heb toen een hometrainer gekocht en ben dmv sporten en gezond en gematigd eten binnen 10.5 maand ruim 75 kilo afgevallen. Dat ging eigenlijk vrij makkelijk door het verstand op nul te zetten, systematisch te blijven sporten en jezelf ontzettend streng te behandelen qua eten. Toen ik rond de 35 kilo kwijt was heb ik een dieetiste ingeschakeld omdat het allemaal wel erg hard ging en ik wel vond dat ik daarom begeleiding nodig had.
Dat is dus een jaar lang heel goed gegaan, maar nu zit ik op een punt dat ik echt zo vast zit als een huis. Ik jojo al een jaar tussen de 78 en 84 kilo en ik krijg er gewoon niet meer vanaf. Ik sport nog steeds erg veel (wel een stukje minder als in het begin) maar ik ben de hele dag door zo slap als een vaatdoek. Mijn bloed is gecontroleerd en is op dit moment gewoon helemaal goed. Ik eet ook wat meer, maar het slappe gevoel blijft. Mijn omgeving noemt me af en toe een wandelend lijk omdat ik wanneer ik me slap voel ook echt wit wegtrek
Dan eet ik een liga en gaat het wel weer even, maar het slappe gevoel verdwijnt nooit helemaal. Daardoor krijg ik dus nu ook geregeld eetbuien omdat ik doodmoe word van dat rotgevoel dat niet weg gaat (en ja, van zo'n eetbui krijg je ook een rotgevoel
) Gelukkig blijf ik wel sporten en komt er daarom niet zo heel veel gewicht meer aan, maar ook mijn spieren (vooral knieen) beginnen toch wel te protesteren door het vele bewegen van de afgelopen 2 jaar. Ik heb nu dan ook regelmatig last van geirriteerde kniebanden en overbelaste knieen. Met de dieetiste ben ik op dit moment even gestopt. Dat is misschien niet zo heel handig, maar ik werd continu erg verdrietig om ermee geconfronteerd te worden dat het nu niet lekker loopt. Ook het schema dat ze opstelde heeft niet geholpen. In het begin schoot er makkelijk 10 kilo per maand af, maar nu blijf ik steeds tegen een muur oplopen. Ik weet het gewoon echt even niet meer..
Ik wil graag rond de 75 kilo uitkomen maar het lukt me niet op deze manier.
Begrijp me niet verkeerd: het afvallen lukt wel, maar het eraf houden lukt niet omdat ik dan zo slap word dat ik het er weer bij eet.
Ik snap niet wat ik fout doe en waarom ik me steeds zo slap voel. Ik eet gewoon netjes volgens de schijf van vijf en sla geen maaltijden over, maar toch gaat het niet goed. Ik begin af en toe al lichtelijk obsessief gedrag met de weegschaal te vertonen, gewoon puur uit frustratie en dat wil ik natuurlijk ook niet.
Zijn er mensen die dit gevoel herkennen en wat hebben jullie hier tegen gedaan?
Misschien kijk ik toch iets heel makkelijks over het hoofd en ligt de oplossing in een hoek waar ik gewoon nog niet aan heb gedacht. Ook in de afvaltopics op bokt heb ik de oplossing nog niet gevonden en eigenlijk word ik daar alleen maar meer gefrustreerd omdat het gewoon bij mij niet meer lukt.
Sorry voor het lange verhaal, maar ik moest het even kwijt.
Na een jaar te hebben gezocht naar oplossingen ben ik wel benieuwd naar ideeen van anderen.
Ik wilde dit trouwens eerst via een SA doen, maar eigenlijk vind ik dat ik moet ophouden met mezelf te schamen,
dus op hoop van zegen dan maar onder mijn eigen account


. Misschien moet jouw lichaam even ''rusten'' en kan je daarna wel weer verder afvallen
je bent een heel mens afgevallen