Het vervolg: Leven met Boulimia
Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly
- EngeltjeS
-
- Berichten: 16778
- Geregistreerd: 06-06-03
Het vervolg: Leven met Boulimia
Geplaatst door de TopicStarter : 13-02-11 22:26
Ja ik ga er overheen komen! (boulimia)
Hallo, lieve bokkers.
Het is nu ruim een half jaar geleden, dat ik de eerste stap heb gezet, om te kunnen genezen van de jaren lange strijd met Boulimia.
Het ging als een speer, al snel leek ik alles op een rij te hebben, met de bij behorende dip momenten. Ik voelde me langzaam sterker worden, en werd met de dag vrolijker.
Er is veel veranderd in mijn omgeving. Vrienden en vriendinnen die het weten, reageerden allemaal anders. Met de een kan ik goed opschieten, terwijl een paar anderen mijn leven zijn uit geslopen. (Tsjah, dat is hun keus geweest.) En sommige zijn niet veranderd, en kennen mij niet anders. Ze zullen er altijd voor me zijn, en dat is heel belangrijk voor me, om dat te weten en te kunnen realiseren.
Ik ben met werk veranderd, en heb het enorm naar m'n zin hier. Leuke collega's, gezellige klanten. Kort om: hier is niks om over te klagen.
Alleen niemand in mijn familie weet er van. Enkel m'n moeder, zus en stiefvader weten het (ze staan heel dichtbij me). Ze steunen me waar ze kunnen, maar ik voel me er nog niet helemaal lekker bij. Mijn moeder wilt me dolgraag helpen, en iedere keer als ik zeg dat ik me weer dik voel, knikt ze. Er kan best een paar kilo af, maar het hoeft niet. Ik moet hier mee leren leven, en ze accepteerd mij hoe ik ben. Maar ze stemd er ook in toe om een paar kilo van mij te zien verliezen. En dat doet pijn... Nu weet ik nog niet wat ik moet doen. Moet ik nou afvallen, of zo blijven als ik ben?
M'n zus staat heel dichtbij me, en ziet iedere verandering. Hier reageerd ze in mijn belevenis heel heftig op. Als ik een dip heb, is zij chagereinig. Voel ik me wat vrolijker, dan is zij down. Of te wel: hoe ik me voel, beinvloed mijn zus.
Ik heb een paar weken geleden gezegt thuis dat ik graag gezonder wil eten. Dus door de weeks geen snoep, chocola, of chips. Gewoon gezond eten. (ontbijt, lunch, avond eten, en genoeg drinken.) En dat gaat best goed. Ik mag 1 moment hebben dat ik het even nodig heb, en dan mag ik een "Hot Choc" nemen. (of een lekkere koek) En dat gaat best goed, zo als ik net al zei. Enkel, mijn zus doet met me mee, en in mijn ogen slaat ze door, of ze doet het niet zo als ik het doe. Ze drinkt op de momenten dat ze trek heeft, enorm veel water. Ze drinkt in mijn ogen geforceerd. Gewoon ongezond bezig. En dat doet me pijn. Als ik het haar vertel, zegt ze dat het best mee valt.
En dan ga ik bij mezelf twijfelen: moet ik ook veel water drinken? Want zij valt in mijn ogen wel af, en ik zie mezelf groeien en groeien... (nog maals: dit is hoe ik het beleef, mijn zus zegt dat ze dan dorst heeft, en dit heeft ze al haar hele leven.)
Als ik het zo terug lees, doet het toch echt wat met me. Mijn zus is een voorbeeld vrouw voor me. Enorm sterk, maar ook heel lief, en vooral: ze is lang en (in mijn ogen) slank. Als ik mezelf er naast zet, voel ik me onzeker, klein.... Maar zo kijk ik eigenlijk naar iedereen. En ik weet dat iedereen het "in ieder huisje een eigen kruisje" of te wel problemen heeft, maar hoe kan ik er mee om leren gaan? Hoe kan ik mezelf laten stoppen, met mezelf vergelijken naar anderen toe?
Mijn therapeut hou ik op afstand. Ik heb een paar sessies gehad, en ik blijf de drang houden dat ik het zelf kan oplossen. Op moeilijke momenten mail ik hem, en hij staat altijd voor me klaar. Maar niet alles deel ik met hem, omdat ik het iedere keer als een overwinning zie, als ik het zelf oplos.
Waar ik momenteel enorm mee zit, is dat mensen me in de gaten houden met wat ik eet, en wat niet. Er zijn mensen die echt boven mijn bord hangen (voor mijn gevoel) om te zien wat ik neem. En dat is een hele zware last. Ik denk constant: Wat zou die gene wel niet van me denken? Vind die persoon nu dat ik te veel eet? Of juist te weinig? Weet die gene wel hoe ve of hoe gezond dit is? Weet diegene hoe ik me hier over voel? Waarom denk ik zo?
En zo slaan mijn gedachten door. Het lijkt wel een doolhof, waar ik dan in kan verdwalen.
Nogmaals: Mijn zelfbeeld is totaal verstoord. Mijn gedachten slaan door, en dat is moeilijk te stoppen. Vandaar dit topic. Ik had gehoopt (aug. 2010) binnen een paar maand helemaal hier vanaf te zijn, maar het tegendeel is bewezen. Ik hou niet van "wachttijden" en ben van mezelf snel ongeduldig als ik ergens onzeker over ben. En daarom lijkt dit in mijn ogen vertraagd te gaan. En daar heb ik het ook nog moeilijk mee. Ik neem goeie stappen, en ik ben ook goed bezig, maar het duurt me momenteel allemaal even te lang...
Lieve bokkers, nog maals: Sorry voor het lange topic. Maar de vorige keer heb ik een enorme steun van jullie gehad, en hebben jullie me enorm goed geholpen.
Ergens wil ik aan jullie laten weten hoe het met me gaat, maar aan de andere kant, ben ik op zoek naar het berichtje, wat me ineens een ander mens maakt. Onmogelijk, want alleen ik kan mijn leven een andere draai geven. Ik ben opzoek naar andere gedachten, en jullie reacties, wat mij weer een andere kijk op het leven kan geven. (en ik heb weer een uitlaat klep, namelijk dit topic. Het doet me echt goed, om het weer van me af te kunnen schrijven, wat ik zelf niet kan verwoorden of uitspreken.)
Liefs, EngeltjeS
- Daphx93
-
- Berichten: 2666
- Geregistreerd: 08-01-10
Re: Het vervolg: Leven met Boulimia
Geplaatst: 13-02-11 22:48
Dat weet ik heel zeker!
Ben trots op je en dat weet je
- eempiej
- Berichten: 3987
- Geregistreerd: 16-07-05
Re: Het vervolg: Leven met Boulimia
Geplaatst: 13-02-11 22:51
Heb je het al eens besproken met je zus, dat je haar als voorbeeld vrouw ziet etc, en wat je moeilijk vind. Misschien kan zij je hier dan ook bij helpen.
Ik wil je heel veel succes wensen! Hopelijk krijg je snel weer wat rust in je hoofd!
- Elanor
-
- Berichten: 6857
- Geregistreerd: 25-08-04
Geplaatst: 13-02-11 22:51
Je moeder stemt er niet in toe om een paar kilo van haar dochter te verliezen. Als je naar de kapper gaat voor een goede knipbeurt maak je je er ook geen zorgen over dat je ineens een stuk 'van jezelf' af laat knippen toch? Nou, da's precies hetzelfde! Jij bent jij - en wie je bent staat helemaal los van een paar cm haar of een kilootje vetweefsel!
Stoppen om jezelf met anderen te vergelijken is heel moeilijk. Je hoeft daar ook echt niet helemaal mee te stoppen, want het is heel normaal om jezelf te vergelijken met anderen. Iedereen doet dat (mensen zijn sociale dieren) - daar ontleen je namelijk ook een stukje van je eigen identiteit aan!
Wat je niet moet doen is denken wat andere mensen misschien wel of niet over jou denken. Want:
1) in de meeste gevallen denken mensen helemaal niets over jou;
2) als ze wel iets over je denken, dan denken ze iets heel anders dan jij denkt dat ze denken;
3) en als ze in 0,01 % van de gevallen wel denken wat jij denkt dat ze denken en dat is iets stoms, dan zijn het mensen die geen flauw benul hebben van het feit dat jij het verdraaid moeilijk hebt en die dus helemaal geen goed oordeel kunnen hebben over jou.
Misschien kun je hiermee in elk geval die twee vervelende kringetjes in je gedachtes doorbreken. Heel veel sterkte meis, ik hoop dat je je zo snel mogelijk weer een heel stuk beter voelt.
- EngeltjeS
-
- Berichten: 16778
- Geregistreerd: 06-06-03
Re: Het vervolg: Leven met Boulimia
Geplaatst door de TopicStarter : 13-02-11 23:01
Je bent zeer speciaal voor me.Eempiej, mijn zus weet hier inderdaad al vanaf, alleen het is heel lastig voor ons beide om hier mee om te gaan. Zoals ik zei: ik zie het verkeerd, en ik spiegel mezelf met haar, wat niet goed is. Ze is mijn grote zus, een voorbeeld in mijn leven, en alles wat zij doet, is voor mij belangrijk. Ik wil dat er niks met haar gebeurd, en hou haar ook in de gaten. Te erg eigenlijk, ongezonde situatie.
Elanor, wat heb je het goed verwoord! Bedankt. Dit is een reactie dat ik weer "Back on Earth" voel. Je slaat de spijker op zijn kop. Zo is het. Alleen, blijven de vragen, de gedachten etc. ik kan het niet uitzetten. Ik heb geleerd te voelen hoe het is om honger te hebben. (in plaats van alles lekker te kunnen eten waneer ik wil) Sommige mensen denken mij te kennen, terwijl ze niet weten wat er in werkelijkheid bij me gebeurd. Deze mensen oordelen in mijn ogen te snel, en daar ben ik heel fel op. Dan kan ik bij mezelf denken: ach, die gene weet niks van me. Boeiend. Maar mijn gedachten, maken me gek.
Ik moet leren, hoe ik zelf denk, en hoe ik gelukkig wil worden. Ik maak in mijn leven het verschil, en geen ander. Ik moet mezelf leren aanvoelen.
Bedankt alvast
- _Kellyy
-
- Berichten: 2437
- Geregistreerd: 26-08-05
- Woonplaats: Zuid-Holland/Ridderkerk
Re: Het vervolg: Leven met Boulimia
Geplaatst: 13-02-11 23:08
Verder sluit ik aan over het vergelijken bij Elanor.
Het gaat al super goed meis. Zet nog even door, je bent al een heel eind!
- Elanor
-
- Berichten: 6857
- Geregistreerd: 25-08-04
Geplaatst: 13-02-11 23:32
Maar let op, heel belangrijk om te beseffen is: het zijn maar gedachtes. Voor mij was dat een ontnuchterend idee waar ik eigenlijk nooit zo bij stil had gestaan. Want wat zijn gedachtes nou eigenlijk? Gedachtes zijn geen waarheden. Gedachtes over anderen zijn niet hoe die anderen echt zijn. Gedachtes over wat anderen denken is niet wat anderen denken (of optie drie uit mijn vorige post
). Bovendien zijn jouw gedachtes van jou - en niet andersom. Dat heeft mij toen toch echt wel geholpen om eens 'bewuster te gaan denken' of hoe ik het ook moet noemen. Om gelukkig te worden met jezelf, moet je durven om sommige gedachtes gewoon lós te laten. Zoals gedachtes over dingen waar je toch niets aan kunt veranderen, bijvoorbeeld over wat andere mensen over jou denken. Je kunt de gedachtes best even hebben, dan kijk je er eens naar (bespiegelen): wat voor een soort gedachte is het? Is hij waar? Is er een achterliggende reden waarom je dit denkt? En dan besluit of je er energie in steekt. Of als je met je hoofd in zo'n draaikolk, dan denk je: hee, wacht eens even... dit zijn allemaal alleen maar gedachtes!
Dat is echt heel lastig (en gaat zeker niet van het een op het andere moment), maar dat kan jij. Het is immers jouw hoofd en het zijn immers jouw gedachten!
Een probeerseltje voor deze gedachte.Citaat:Sommige mensen denken mij te kennen, terwijl ze niet weten wat er in werkelijkheid bij me gebeurd. Deze mensen oordelen in mijn ogen te snel, en daar ben ik heel fel op. Dan kan ik bij mezelf denken: ach, die gene weet niks van me. Boeiend. Maar mijn gedachten, maken me gek.
Gedachte: die mensen oordelen onterecht over mij terwijl ze niets van me weten.
1: Waarom heb je die gedachte?: Misschien zeg je eerst gewoon omdat het je boos maakt. Maar onder de 'boosheid' wordt je waarschijnlijk eigenlijk ontzettend geraakt door wat mensen over je zeggen en dat doet heel veel pijn.
2: Is de reden voor de gedachte terecht?: Hier moet je heel goed over nadenken. In dit geval is het antwoord volmondig JA. Natuurlijk mag het pijn doen als mensen je onjuist beoordelen.
3: Kun je wat aan de reden voor de gedachte doen?: Je kunt niet aan iedere wildvreemde die een oordeel over jouw heeft gaan uitleggen wat zich precies in jouw hoofd afspeelt en wat er met je aan de hand is. Je kunt evenmin veranderen dat mensen nu eenmaal niet kunnen oordelen over wat ze niet weten.
DUS: de gedachte is terecht, maar het heeft geen het zin om heel veel energie in deze gedachte te steken. Probeer dan tegen jezelf te zeggen: ik denk dit, ik erken het gevoel want dat is heel terecht, maar nu laat ik het los.
- Elanor
-
- Berichten: 6857
- Geregistreerd: 25-08-04
Re: Het vervolg: Leven met Boulimia
Geplaatst: 14-02-11 00:19
- Renske_
-
- Berichten: 20558
- Geregistreerd: 12-10-02
- Woonplaats: het zonnige zuiden van NL
Re: Het vervolg: Leven met Boulimia
Geplaatst: 14-02-11 01:20
Zo ook je gedachtes over mensen die in de gate houden wat je wel/niet eet en dat je je druk maakt over wat ze van je denken, probeer al die mensen gewoon t negeren en laat ze niet 'in je hoofd komen' dus ja eigenlijk gewoon proberen die gedachtes uit te zetten en je niet druk maken om wat anderen van jou vinden, wat hebben die nou helemaal met jou te maken? Niks toch!
Ik heb zelf een zus met oa anorexia en nog een boel andere problemen
Zij zet mij qua figuur ook op een soort voetstuk en kraakt zichzelf af.
Vroeger was ik idd een kop groter dan haar en 15 kilo lichter dan haar, en was ik idd lang&slank en zij een beetje een propje, maar nu schelen we nog 7 cm en qua gewicht zijn we gelijk denk ik
En ja ik ben lang, slank, lang blond haar en val mede door mijn lengte en lange blonde haren wel op ja als ik bv een kroeg in loop. Nou heb ik daar geen moeite mee(vrienden van een stapvriendinnetje van me vragen aan haar wanner barbie weer een avondje mee komt stappen mn naam weten ze dan niet eens meer haha, of er wordt gezegd dat ik mn barbie kwaliteiten meer moet misbruiken om dus als eerste te worden geholpen aan de bar etc...kan ik alleen maar om lachen trouwens
) maar mijn zus heeft een tijd geleden toegegeven dat ze het vroeger heel moeilijk vond om samen met mij een kroeg in te lopen of samen naar een feestje van vrienden te gaan ofzo, in haar ogen keek dan iedereen naar mij en zagen ze haar niet staan.Onzin natuurlijk!
Maar naja we schelen maar 1,5 jaar en als je dan beide pubers bent en de een heeft wat meer zelfvertrouwen dan de ander, en dan krijgt degene met het minste zelfvertrouwen ook nog eens psychische problemen, tsja dan wordt de werkelijkheid door die persoon wel heel anders gezien dan hij echt is.
Zo ben ik een tijd geleden toch wel zo'n 10 kilo aangekomen ivm ziekte, dat was in haar ogen amper zichtbaar, maar toen het er weer af ging viel het haar wel op en vond ze zichzelf ineens weer veel dikker dan mij.
Je kan idd met je zus proberen te bespreken hoe je je voelt en waar ze mee bezig is, maar ik ken de rol van zus maar al te goed en ik word er soms wel moe van als ik me moet gaan verdedigen waarom ik geen stuk taart wil ofzo of waarom ik eens een glas water drink ipv cola, als je zus echt doorslaat is het een ander verhaal trouwens!
Ik ben ook écht heel blij dat zus en ik alweer jaren niet meer samen thuis wonen maar ieder ons eigen plekje hebben, hierdoor gaan we een stuk beter met elkaar om dan toen we nog allemaal in 1 huis zaten.
Mijn humeur werd soms ook weleens beinvloed door hoe het met haar ging, en niet te vergeten het is voor de ouders ook erg zwaar!
Maar als je hier in het topic heel helder kan opschrijven wát er fout gaat bij je, en dat je maar al te goed weet dat je zelfbeeld verstoord is, dat je gedachtes soms de verkeerde kant op doorslaan en dat je al flink bent veranderd dan denk ik dat je al een heel eind op de goede weg bent!!
- Liedje
-
- Berichten: 9898
- Geregistreerd: 27-07-05
- Woonplaats: Nijmegen
Re: Het vervolg: Leven met Boulimia
Geplaatst: 14-02-11 10:03
Probeer anders eens met je zus erover te praten? Als het moeilijk is om dat gesprek te starten, kun je haar misschien de OP laten lezen?
Misschien heb ik het wel eens eerder gezegd, maar ik geloof niet in een zelfverzekerd mens. Iedereen heeft wel dingen waar die onzeker over is. De één heeft er alleen meer dan de ander. Probeer te kijken naar de dingen die je wél hebt. Onthoud de momenten dat je wél een eetbui hebt kunnen tegen houden, want al die momenten zijn overwinningen. Overwinnigen in jouw strijd. Iedere keer een stapje dichterbij. Zet 'm op, meid!
- EngeltjeS
-
- Berichten: 16778
- Geregistreerd: 06-06-03
Geplaatst door de TopicStarter : 14-02-11 12:27
Elanor, goed verwoord, en nogmaals bedankt! Je schrijft het zo helder, en zo "makkelijk" wat goed te lezen is. Maar iets houd me tegen. Wat je schrijft, is prachtig, en het doet ook wat met me. Hoe vaker ik het lees, hoe verder ik er mee kom. (raar verwoord, maar als ik het keer op keer lees, en laat bezinken, dan pas realiseer ik het me.)
Renske, ten eerst: Heftig verhaal, en ooh zo herkenbaar!
Nogmaals: mijn zus weet er van, dat ze mijn voorbeeld is. Alleen zij vind het ook lastig om te zien, dat ik zo aan het knoeien ben met mijn probleem. (Of, dit zie ik, ze zegt het niet, dit is wat ik zie. Mijn gedachten) Het is gewoon erg lastig, en we wonen samen in een huis. Wat wel erg goed gaat. Ik heb jaren geen contact met haar gehad door omstandigheden, en ook in die tijd zat ik erg in de put. Dus ze helpt me wel enorm goed! Alleen mijn gedachten, gaan soms enorm op de loop merk ik...Liedje, je hebt gelijk, echt waar. Maar ergens voel ik een muur waardoor het niet doordringt. Iets houd me tegen, maar wat... Mijn gedachten denk ik. Begin spontaan weer te twijfelen aan mezelf, wat me tegenhoud.
Bedankt bokkers
- Royal92
-
- Berichten: 811
- Geregistreerd: 02-07-07
Re: Het vervolg: Leven met Boulimia
Geplaatst: 14-02-11 21:37
Ik weet wel dat je erg speciaal voor me bent meisje ! en ik zal je ook altijd willen heplen, met je praten en ik zal je steunen !
Je kan het meisje en ik ben er voor je
- Zirkonia
-
- Berichten: 3633
- Geregistreerd: 03-07-06
Re: Het vervolg: Leven met Boulimia
Geplaatst: 14-02-11 22:29
Je bent een topper! En in mijn ogen zul je dat ook altijd blijven
Ik geloof in je dat je het kunt. - anneM_Ajax
-
- Berichten: 2594
- Geregistreerd: 17-09-04
- Woonplaats: Breukelen UT
Geplaatst: 14-02-11 22:41
En dan kijk ik in je profiel, en ben je een heel mooi meisje!
Je hebt deze twijfels niet nodig, hoe moeilijk het ook is.
Heb je al geprobeerd elke dag iets positiefs over jezelf te zeggen? Je zit nu in een negatieve spiraal, maar er zijn zoveel positieve dingen. Veel meer dan jij nu denkt. Misschien wil je die niet zien? Misschien ben je bang dat je dan te positief denkt over jezelf? Maar probeer het eens, je bent het waard!
- EngeltjeS
-
- Berichten: 16778
- Geregistreerd: 06-06-03
Re: Het vervolg: Leven met Boulimia
Geplaatst door de TopicStarter : 14-02-11 22:46
Sta iedere dag met een glimlach op, ben blij met hoe mijn leven nu is. Enkel ben ik heel bang wat mensen van mij denken. Ik ben haast nooit chagereinig, soms een mindere dag dan de ander, maar dat heeft iedereen.Iets positiefs over mezelf zeggen? Ja dat kan ik
alleen, als ik in de spiegel kijk, dan kan ik op moeilijke dagen niet naar mijn mooie dingen kijken. Dan blijf ik hangen, en ja, dat is het moeilijke punt 2 De twijfels komen echt puur van: Wat vinden andere mensen van me?
En dat besef ik de laatste tijd enorm.
Wat ik Elle net pb'de is: Ik ben zo ver met het "herstellen" van boulimia, dat ik nu mijn gevoelens beter begin te begrijpen, te herkennen, en te kunnen verwoorden. En daar wil ik iets mee doen. Maar de mensen in mijn omgeving, snappen mij nog niet, waardoor ik weer enorm ga twijfelen, of ik de juiste gevoelens wel heb of juist verwoord...
Bedankt voor je lieve berichtje anneM_Ajax
- anneM_Ajax
-
- Berichten: 2594
- Geregistreerd: 17-09-04
- Woonplaats: Breukelen UT
Re: Het vervolg: Leven met Boulimia
Geplaatst: 14-02-11 23:15
Je berichtje kwam wat negatief over, het spijt me dat ik dat verkeerd opvatte. Fijn dat je zo positief bent ingesteld
Zoals al eerder gezegd, de meeste mensen denken niks, zijn gewoon blanco.
- EngeltjeS
-
- Berichten: 16778
- Geregistreerd: 06-06-03
Re: Het vervolg: Leven met Boulimia
Geplaatst door de TopicStarter : 15-02-11 09:56
Een positief punt van vandaag: ik ruik lekker.
Ik zal geen complimenten over mijn lijf kunnen geven, gehalve dat ik best mooi haar heb, en een leuke uitstraling.
Gedachten zijn echt raar, dacht ik vanmorgen nog, en nu ook. Telkens denk ik: goh, wat zou die denken? Hoe zou die en die 'kunnen' reageren. Wat gebeurd er al ik dit doe, en die en die zo en zo reageerd?
Enorm vermoeiend, slopend en het voelt als een sleur.
Hoe doen jullie het? Want gister, zat ik in de auto, en dacht: en nu ga ik muziek luisteren! En ja, dat lukte, 2 of 3 minuten. Daarna gingen mijn gedachten weer aan de wandel.
Ben benieuwd naar hoe ik dit kan afleren, of kan veranderen.
- Neej
-
- Berichten: 17620
- Geregistreerd: 25-08-03
- Woonplaats: In het huisje bij het boompje en de beestjes
Re: Het vervolg: Leven met Boulimia
Geplaatst: 15-02-11 11:03
- anneM_Ajax
-
- Berichten: 2594
- Geregistreerd: 17-09-04
- Woonplaats: Breukelen UT
Re: Het vervolg: Leven met Boulimia
Geplaatst: 15-02-11 20:08
Mijn hersenen blijven kraken, s'nachts kan ik niet slapen omdat ik alleen maar lig te denken.
Hihi geen hulp van mij sorry! Fijn dat het berichtje heeft geholpen.
- EngeltjeS
-
- Berichten: 16778
- Geregistreerd: 06-06-03
Re: Het vervolg: Leven met Boulimia
Geplaatst door de TopicStarter : 15-02-11 21:20
En ik kan haar wel helpen, met het stoppen met het denken er over, over het piekeren.
We hebben wel een goed gesprek gehad, en ik ben ook weer rustiger ofzo voor mijn gevoel.
Gedachten spoken wel in het hoofd, maar op het werk ben ik meer bezig met werken en geld verdienen, en thuis ben ik relaxt (poging tot) en dan gaat het vaak al weer de mist in. Vanavond viel het wel mee, gelukkig
Denk dat het gesprek vanmiddag wel heeft geholpen
weer stof tot nadenken (en stoppen er mee 
) - tijgerr91
-
- Berichten: 698
- Geregistreerd: 02-12-10
- Woonplaats: Hijum
Geplaatst: 20-02-11 19:54
dit stukje van jou kon ik ook nog niet! had ik dit niet gelezen had ik het ook nooit verwacht! Toen ik je voor het eerst zag op je werk dacht ik ohh gelukkig, zij lijkt tenminste op mij..
ik ben niet de enige die een maatje groter heeft haha! 
Het zorgde ervoor dat ik me ook op me gemak voelde vannacht! Voeld echt een connectie met jou.. Dacht echt van die meid lijkt best veel op mij.. 
En ik kan wel een paar dingen opnoemen aan jou die ik heel erg mooi vind! ik vind je haar heel mooi, je ogen waren super sprankelend en je danste zonder er bij na te denken van oh misschien kijkt er wel iemand naar me, dans ik wel goed? Je ging gewoon los en was jezelf!! If you ever need a friend or just a shoulder to cry on, please call me! Je bent een topper!!
- MarJon
- Berichten: 5567
- Geregistreerd: 16-07-09
Re: Het vervolg: Leven met Boulimia
Geplaatst: 20-02-11 20:08
A friend is someone who understands your past, believes in your future, and accepts you today, just the way you are.
- EngeltjeS
-
- Berichten: 16778
- Geregistreerd: 06-06-03
Geplaatst door de TopicStarter : 25-02-11 10:12
Ik zie wel een patroon terug komen. Iedere keer als ik iets heel spannend of moeilijk vind, word ik onzeker, en ga ik me (in mijn ogen) weer vreselijk misdragen.
Zoals gister een vervelende dag was, wat achteraf dan wel weer mee viel, maar toch, pak ik het heel persoonlijk op. Iemand hoeft maar een hele valse opmerking te maken, of ik ben weer van de kaart, en voel me weer waardeloos die avond.
Het is voor mij heel makkelijk om een masker voor te zetten, om te blijven lachen, en om zelfs te zeggen: het doet me niks. Maar van binnen blijft het gevoel malen en malen. Het haalt m'n humeur enorm omlaag, en ik word dan gewoon weer enorm chaotisch. Door een stomme opmerking, hallo waar ben ik mee bezig? M'n gedachten blijven denken: goh, maakte die persoon de opmerking omdat ik dit, en dit, en dit, zus en zo? Of toch omdat.... (en dat blijft dan spoken in m'n hoofd...) Tevens is het wel goed uitgepraat hoor, en dat maakt het nog lastiger. Waarom doet het zoveel met me?
Het is een rot avond geweest, maar vandaag is weer een kans om mezelf beter te kunnen herstellen. Hopelijk word dit een dag zonder gepieker, en probeer ik weer te genieten van wat ik wel belangrijk vind.
- MarJon
- Berichten: 5567
- Geregistreerd: 16-07-09
Re: Het vervolg: Leven met Boulimia
Geplaatst: 25-02-11 20:20
- EngeltjeS
-
- Berichten: 16778
- Geregistreerd: 06-06-03
Re: Het vervolg: Leven met Boulimia
Geplaatst door de TopicStarter : 25-02-11 21:27
Ja, dag was enorm gezellig, en heb regelmatig even mijn gedachten op "stop" gezet, en van het moment kunnen genieten. Even genieten van de rust, even touren op m'n brommertje, relaxen. Nadenken over de omgeving in plaats van mijn eigen gedachten. Ik denk dat ik dat echt vaker moet gaan doen.
Niet blijven malen, piekeren, twijfelen over dingen die over andere mensen gaan. Het moet me niks doen. Ik ben wie ik ben, en wie niet met mij door een deur kan, past niet bij m'n leven.
Bedankt Marjon!