Dit klinkt misschien stom maar vind het toch echt vervelend.
Hoop dat het duidelijk genoeg is zo en dat jullie kunnen helpen
Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly

Ik kan alleen lachen. &vind het vervelend als mensen mij heel ge-emotioneerd hun verhaal vertellen en dat ik ze dan wat 'gevoelloos' zit aan te staren.
.
ellepel schreef:met autisme kun je gedrag wel aanleren.



Pinkey schreef:Ik doe zelf ook de opleiding MWD en ik weet hoe belangrijk het is om 'uit te stralen' dat je iemand begrijpt, met iemand meevoelt en in zijn/haar gedachtegang komt.
RedPassion schreef:Hoe meer je als hulpverlener met jezelf bezig bent en met wat je volgens het boekje zou moeten doen, hoe minder je met je client bezig bent en vanuit je eigen gevoel handelt.

.
Pinkey schreef:Ik doe zelf ook de opleiding MWD en ik weet hoe belangrijk het is om 'uit te stralen' dat je iemand begrijpt, met iemand meevoelt en in zijn/haar gedachtegang komt. Maar, je hoeft het zeker niet met iemand eens te zijn! Huilen is te overdreven
heb je geen klasgenootje waarmee je gesprekken kan oefenen, of anders vrienden, familie kennissen? Hoe meer je oefent en zij je zeggen hoe je kijkt en hoe zij zouden willen dat je kijkt hoe sneller het beter gaat
Oefening baart kunst
Je zegt dat je het vervelend vind dat jij ze gevoelloos aanstaart, dat is goed! Dat is een begin want je bent het je al bewust op het moment dat je het doet!
[edit] ik weet niet of theater zo'n handig idee is, dan kan je te nep en gekunseld worden. Heb je geen keuzevak of bijles in drama of iets in die richting?

dejavu schreef:RP - Ik begrijp je, maar als iets vervelend is voor mij is het bijvoorbeeld als je iemand totaal niet kunt lezen. Voor mij doen de woorden dan vrij weinig en vind ik juist wat diegene uitstraalt erg belangrijk.
Ik heb trouwens ook niks met woorden hoor, en ook minder met uitstraling/mimiek (tenzij het echt is). Ik 'voel' daar doorheen en kan dan ook niks met mensen die incongruent zijn (en dat zijn er vreselijk veel). En ik denk/vermoed dat mensen die dat niet bewust voelen het alsnog wel onbewust voelen, vandaar de eigenlijk slechte resultaten in de reguliere hulpverlening. Te veel aangeleerd en uit het boekje, te weinig vanuit een echt gevoel.
). Ook met je stem kun je heel veel. Zorg dat je geen monotone stem hebt en hum hier en daar aanmoedigend. (Ik merk trouwens dat ik het erg lastig vind om onder woorden te brengen wat ik bedoel en dat ik meelevend zit te kijken achter mn laptop
)
Ga zeker wat doen met jullie tips.
Ik denk dat dit uiteindelijk congruenter is dan heel veel voelen en eruitzien alsof het je niks doet.
kavama schreef:Mijn zoon van 11 heeft ook asperger en ik betwijfel of je het aan kunt leren.
Hij kan namenlijk met een heel ernstig en zeer bedroefd gezicht vertellen dat ie heel blij is, terwijl ik denk dat hij net een geest heeft gezien.
Het lukt hem gewoon niet, en als ik mijn teen stoot en ben flink aan het janken omdat het zeer doet, staat hij me uit te lachen omdat hij mijn gezicht op dat moment zo grappig vindt.
Zou er niet iets anders zijn waar je mensen kan helpen, waarbij de mimiek niet zo belangrijk is.
Klopt wel dat autisten vaak egocentrisch zijn en geen rekening met anderen houden. Maar als iemand bij me zit die mijn hulp vraagt om een serieus probleem op te lossen, ga ik daar echt niet om zitten lachen. Heb zelf ook het nodige meegemaakt, denk dat ik mede daarom me goed kan inleven in vervelende situaties. Maar ik snap denk ik je gedachte, kavama