Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-12-10 18:36

Ik kom er niet meer uit (PND)

Geplaatst door de TopicStarter : 13-12-10 18:36

Ik wil uit deze oneindige herhaling
Krijg geen grote klappen van het leven
Maar wordt telkens door kleine dingen onderuit gehaald.
Het leven heeft zoveel aan je te geven
Waarom moet mijn psyche dan gestaald?

Ik wil dansen en genieten
Van de gouden zonneschijn, de sneeuw en het vlammend herfstblad.
Maar steeds als ik denk: mijn zorgen zijn nu even van de baan
Krijg ik opnieuw een duw, zoals ik al zovele heb gehad.
En ik kan niet meer, niet steeds meer omhoog kruipen en gaan staan.

Ik wil vrij zijn, ik wil licht zijn
In mijn eigen wereld dartelen en zweven.
Maar door omstandigheden of achteloze mensen
Duren positieve gevoelens maar heel even.
Hoe lang kan ik het nog opbrengen om te blijven wensen?

**Geplaatst**: 13-12-10 18:47

Re: Ik kom er niet meer uit (PND)

Geplaatst: 13-12-10 18:47

Riv, hou je haaks meid! Het is loodzwaar maar het komt vast en zeker weer goed. Hele dikke knuffel van mij....

**Geplaatst**: 13-12-10 18:58

Re: Ik kom er niet meer uit (PND)

Geplaatst: 13-12-10 18:58

Hou vol meid. Je gaat er door komen hoor!

**Geplaatst**: 13-12-10 19:04

Geplaatst: 13-12-10 19:04

Heftige gevoelens, deels herkenbaar ook wel. Ik weet daarom niet goed wat ik kan schrijven maar wil je toch graag veel sterkte en kracht wensen. Ik hoop dat je eruit komt. :(:)

**Geplaatst**: 13-12-10 19:36

Re: Ik kom er niet meer uit (PND)

Geplaatst: 13-12-10 19:36

Jeetje, deze tekst in combinatie met je onderschrift, vind ik behoorlijk heftig!

Weet niet zo goed wat ik moet zeggen, ik wil je alleen veel sterkte wensen. Vecht voor je gezin, zij kunnen jou niet missen. :(:)

**Geplaatst**: 13-12-10 19:56

Re: Ik kom er niet meer uit (PND)

Geplaatst: 13-12-10 19:56

Jeetje... Heftig om te lezen.
Heel veel sterkte en een dikke knuffel! :(:)

**Geplaatst**: 13-12-10 20:18

Re: Ik kom er niet meer uit (PND)

Geplaatst: 13-12-10 20:18

Heel heftig om te lezen..
Hopelijk kom je er snel bovenop, een hele dikke knuffel vanuit hier :(:)

**Geplaatst**: 13-12-10 20:20

Re: Ik kom er niet meer uit (PND)

Geplaatst: 13-12-10 20:20

Jeetje Urielle...ik schrik hier van...
Hoe je haaks meid... je komt er echt wel! Ook al lijkt die donkere tunnel zo vreselijk lang... :(:)

Komt echt wel goed!

**Geplaatst**: 13-12-10 20:22

Geplaatst: 13-12-10 20:22

Ik weet niet wat er speelt, maar ik wil je toch een hart onder de riem steken. Dit gedichtje heb ik ooit geschreven voor iemand, ik wilde hem ook aan jou geven.

Ga op zoek naar dat stukje leven in je
en houd het stevig vast
en keer het dan een paar keer om
opdat het in jouw leven past
En dan langzaam in de schemering
ga je op gevoel
voorzichtig, zonder struikelen
op zoek naar je doel.

Het lichtknopje

**Geplaatst**: 13-12-10 20:25

Re: Ik kom er niet meer uit (PND)

Geplaatst: 13-12-10 20:25

Ik weet weinig te zeggen omdat ik natuurlijk niet precies weet wat er speelt. Maar ik wil je heel veel sterkte wensen. Let goed op jezelf, zorg goed voor jezelf en probeer te genieten van de kleine momentjes. Kijk naar wat je wel hebt en niet naar wat je mist. Probeer van de positieve dingen te genieten en de slechte dingen zo snel mogelijk te vergeten, hoe moeilijk dat ook is... Zet hem op meid, dat lichtje is er wel ook al is hij misschien niet zo fel!

**Geplaatst**: 13-12-10 20:25

Geplaatst: 13-12-10 20:25

In je titel staat PND. Staat dit voor postnatale depressie?
Wat voor hulp heb je?

Veel sterkte.

**Geplaatst**: 13-12-10 20:50

Geplaatst: 13-12-10 20:50

Ja Roosch daar staat het voor. Riv meid ik weet precies hoe je jezelf voelt, ik zit precies hetzelfde weer. Waar ik bang voor was, is weer gebeurd ondanks de medicijnen.

Ondanks de diepe dalen waar ik doorheen ga, de vraag waarom ik hier nog ben, wat ik nog verder moet in dit leven. Ik doe degene om me heen alleen maar verdriet met de pijn die ik heb, dan zijn ze beter af zonder me. Maar dan zie ik Rosalie, die dan naar me lacht, naar me schatert en hele verhalen aan me verteld, dan weet ik dat ik grotendeels daarom leef. Dus kijk naar je mooie kids meid zie daarin al het goeds..

**Geplaatst**: 13-12-10 21:02

Re: Ik kom er niet meer uit (PND)

Geplaatst: 13-12-10 21:02

Ik krijg kippenvel van het lezen van je gedichtje en onderschrift,zo te lezen heb je het erg zwaar.
Ik hoop dat je hulp krijgt om hier mee om te gaan.
Ik weet eigenlijk niet goed wat ik verder moet zeggen, maar ik wil je wel heel veel sterkte wensen en hopelijk gaat ook voor jouw de zon snel weer schijnen!!
Hou vol!!!!

**Geplaatst**: 13-12-10 22:29

Re: Ik kom er niet meer uit (PND)

Geplaatst: 13-12-10 22:29

Lieve meid,

wat schrik ik hiervan. Ik had al eens gelezen dat je last had van PND, maar dat het zo heftig was wist ik niet. Veel raad kan ik je niet geven, zoals je weet zit ik zelf niet echt lekker in mijn vel. Ik probeer dag voor dag te leven, en elke dag minstens 1 lichtpuntje te zien. Ook de tip die op bokt werd gegeven in een ander topic, om je dagen een cijfer te geven gaande van 1 tot 10 (om de vooruitgang te zien) vond ik een goeie. En dan hoef je echt niet elke dag minstens een sprongetje vooruit te gaan, een dagje eens wat minder kan. Wat je nu schrijft doet me vermoeden dat je toch best wat hulp kan gebruiken, heb je die of weet je die te bereiken?

Een dikke knuffel !

**Geplaatst**: 13-12-10 22:33

Re: Ik kom er niet meer uit (PND)

Geplaatst: 13-12-10 22:33

Hou vol! Je komt er weer uit, ik weet het zeker

**Geplaatst**: 13-12-10 22:39

Geplaatst: 13-12-10 22:39

Urielle, ik denk dat je met onterechte schuldgevoelens loopt, gooi die eens over boord en denk eens gewoon aan je zelf!!!Wees eens aardig en lief voor je zelf!

**Geplaatst**: 13-12-10 22:44

Re: Ik kom er niet meer uit (PND)

Geplaatst: 13-12-10 22:44

Woow heel heftig, maar ook herkenbaar! ( ook al ben ik nog zo jong)

Sterkte en zet je beste beentje voor! er is altijd een klein stukje licht.. soms lijkt het pikkedonker en moet je tasten om vooruit te komen.. maar echt op een gegeven moment zie je een klein puntje licht.. je loopt daar naar toe en het wordt steeds groter..
achteraf kijk je er op terug en dan bedenk je dat je alleen maar beter bent geworden en meer wijheid hebt ervaren..

dit klinkt misschien helemaal niet waar.. maar echt! zet m op! en probeer het positieve in hele kleine dingen te zien! zoek hetgeen op waar je vroeger blij van werd.. het werkt..

**Geplaatst**: 13-12-10 23:10

Geplaatst: 13-12-10 23:10

Wow dit klinkt wel heftig, ik kan je niet helpen, ik wou dat ik je iets van mijn optimisme kon geven.
Ik vond het tropen jaren toen mijn kinderen klein waren.
Die wens in je gedicht over vrij zijn en zweven en dartelen, die wens had ik ook.
Geen verantwoordelijkheden van kleine mensjes die je geen minuut kunnen missen en "altijd" huilen.
PND heb ik niet gehad.
Uiteindelijk vond ik mezelf weer terug maar toch anders, meer geaard en met mijn haren bij het moederschap gesleurd.
In mijzelf zit uiteindelijk een blij zondagskind die zich door alles heen slaat.
Wat ik heb gemerkt in een andere periode van mijn leven is dat je op de kracht van mensen die aan je denken kunt drijven.
Je hoeft het niet alleen te doen.
Ik hoop dat je dat kunt voelen.
Ik neem aan dat je wel onder doktersbehandeling staat?
Niet opgeven hoor :(:)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-12-10 05:37

Re: Ik kom er niet meer uit (PND)

Geplaatst door de TopicStarter : 14-12-10 05:37

Bedankt iedereen voor de steun. Ik lig weer wakker, te piekeren, eigenlijk gewoon te malen, steeds dezelfde gedachtes die over and over again voorbij komen. Dus ik ga nu maar even op Bokt want slapen wil toch weer niet.

Ik heb veel steun aan jullie gedachten en gedichten (heel mooi!) al moet ik er zelf uitkomen.
Ik vind het rot om te lezen dat er nog mensen zijn die momenteel niet de fijnste periode van hun leven hebben, hoewel ik er bij bepaalde mensen de achtergrond van ken. Ik hoop dat jullie er snel uitkomen.

Om wat vragen te beantwoorden:
- eigenlijk speelt er helemaal niks 'groots' van nu, ik denk dat veel mensen wel met dingen kampen. Ik heb een zorgelijke stressvolle zwangerschap gehad, een maand met platte rust in het ziekenhuis moeten liggen om daar na te bevallen van een prematuur kindje. In de ziekenhuistijd werd er veel gedaan waarop ik geen invloed had (oa opvang van mijn oudste kind, verbouwing van ons nieuwe huis zonder overleg zodat ik er nu niet meer blij mee ben) wat me met heel veel innerlijke boosheid en frustratie in het ziekenhuisbed liet liggen. Ook toen mijn kindje na de bevalling naar de prematurenafdeling moest was dat emotioneel niet simpel, van blijdschap dat ze het tot dan gered had, tot angst omdat er zovaak iets mis ging, tot verdriet en boosheid dat ik geen 'gewone' gelukkige kraamtijd had. Dat is denk ik allemaal nog niet verwerkt. Daarna zaten we met de financieel noodzakelijke verkoop van een aantal paarden, nog steeds de verbouwing van het huis (er gebeuren nog steeds dingen zonder overleg terwijl ik al lang weer terug ben, wat mij het gevoel geeft dat ik geen bestaansrecht heb in mijn eigen leven), mijn schoonmoeder die de regie over heeft genomen waar ik me volkomen machteloos tegen voel behalve dan de definitieve stap: kinderen meenemen en weggaan, ik moet nog steeds afstuderen maar heb er gewoon geen tijd en puf voor, ik ben te dik en voel me er niet blij mee maar door de ontevredenheid blijf ik ook afwisselend hongerlijden en snaaien, het paardengedeelte wat maar niet af raakt, en het gevoel dat ik niet serieus genomen wordt thuis want steeds als ik probeer iets ter sprake te brengen wordt het gegooid op mijn hormonen en vermoeidheid. En dan honderdduizend kleine dagelijkse dingetjes die gewoon gebeuren die nu enorm hard binnen komen, variërend van een verkeersovertreding tot een onschuldig grapje wat ik nu even niet kan hebben.
- ik ben naar de huisarts geweest. Ik wil geen AD ivm borstvoeding en de bijwerkingen voor mezelf, heb meidoorncapsules gekregen die net de scherpste kanten eraf halen. Een psycholoog zou ik graag willen maar is te duur. Verder zeur ik alleen af en toe op Bokt van me af, ik zie mijn vriendinnen niet zoveel en die tijd wil ik het graag gewoon even leuk hebben en de enige mensen die me het gevoel geven dat ze me serieus nemen hebben het zelf psychisch zwaar en wil ik niet verder belasten.

Mijn twee kindjes zijn hetgeen me momenteel blij maakt en 'stabiel' houdt en de reden dat ik nog niet gevlucht ben (in enge dingen of door mijn koffers te pakken voor een leven op de Bahama's

) .
Ik voel me ook goed als ik met Devdan les heb. De andere paarden rij ik momenteel niet en bij het zelf trainen voel ik mezelf hopeloos ontoereikend en oncapabel. Maar dat verschijnsel hoort ook bij de PND.
Ook vond ik het leuk toen ik met de hond naar de hondenclub ging, maar zij is loops (?) en mag nu een paar weken niet gaan. Thuis variëren mijn gevoelens naar de dieren van ze helemaal dood willen knuffelen tot irritatie tot extreme boosheid - zonder tussenweg.

**Geplaatst**: 14-12-10 05:47

Re: Ik kom er niet meer uit (PND)

Geplaatst: 14-12-10 05:47

Jeetje Urielle.. wat een ontzettende moeilijke situatie! Ik denk wel dat je via je HA bij een psyg terecht kunt hoor... Want alleen kom je hier niet uit en je omgeving moet erkennen dat je pnd hebt.. anders blijf je in dezelfde cirkel rondcirkelen..

Ik geef je een dikke virtuele knuffel en hoop dat het snel beter met je gaat!

**Geplaatst**: 14-12-10 07:00

Geplaatst: 14-12-10 07:00

Pff, Urielle, heftig hoor.

Het PND-gedeelte heb ik geen ervaring mee. Wel met een schoonmoeder die de regie overneemt. Mèn wat kan dat slopend zijn, zo'n mens over de vloer die bij jou wel es ff alles zal bepalen.
Het heeft bij ons de nodige ruzies opgeleverd, maar uiteindelijk had mijn man door hoeveel problemen ik daar mee had. Die zàg het ook nog niet eens. Ging compleet langs hem heen.
Hoe reageert jou man als je het er met hem over hebt? Tenminste, ik neem aan dat je het tegen hem
hebt gezegt.

Ik snap best dat jou schoonmoeder niet het grootste "probleem" is, maar het zou misschien het 1e stapje naar verbetering kunnen zijn.

**Geplaatst**: 14-12-10 09:01

Geplaatst: 14-12-10 09:01

Urielle, roep eens hardop NEE! als mensen over jouw gaan beslissen in jouw leven. Zorg dat ze je als gesprekspartner zien.

Het maakt boos, gefrustreerd als je niet mee mag beslissen, als mensen je niet zien staan. Daarna krijg je gevoelens van onmacht, je wilt geen ruzie, je wilt niet dat ze je niet serieus nemen omdat je PND hebt als je je laat zien en tegensputtert, je wilt niet boos zijn en die opgekropte negatieve gevoelens maken je depressief en als je onredelijk reageert voel je je schuldig, je zit in een vicieuze cirkel.

Roep je man en schoonmoeder er bij, ga zitten en vertel waar je mee zit, zeg ze van te voren dat ze naar je moeten luisteren! Dat jij aan het woord bent en laat ze daarna resumeren wat jij hebt verteld zodat ze goed geluisterd hebben waar jij mee zit.

Schrijf het van te voren op en neem je voor om alles waar jij je niet happy mee voelt aankaart. Dus, jij beslist mee met de verbouwing, met alles, elk schroefje en je denkt mee, geeft suggesties en ideeen, jij beslist over je kinderen, als je schoonmoeder het heft in handen neemt, dat alles in overleg gaat en dat jij de baas bent, jij beslist en dat zij je, heel graag zelfs en heel gewaardeerd zelfs met veel liefde in je hart je helpt in de uitvoerende partner omdat jij dat even niet kan...maar dat jij er wel als schakel tussen zit, dat je er wil zijn, dat ze je moeten zien zitten en dat je er ook bij hoort dat ze je als gedeelde eerste plaats zien!

Eigenwaarde Urielle, niet wegcijferen, zo zak je nog verder weg en verlies je nog verder de greep op je leven en je allesje.

Het is zo makkelijk om het heft in andermans handen te geven en er zijn genoeg mensen die dat graag hebben, maar het gaat om jouw leven en geef die niet weg aan anderen.

Je bent sterker dat je denkt, schouders er onder, je weet dat je er uit komt, en nu moet je eerst zorgen dat jij tot de 3-eenheid hoort, zodat je in balans kunt komen. Jij bent de moeder, jij bent de partner, jij bent de echtgenote, de vriendin en jij woont ook in dat huis en jij bent de gene die ook medebeslist hoe alles wordt, van welk stofje wat waar ligt, het is nl jouw huis en jouw leven!

Kop op!

**Geplaatst**: 14-12-10 09:35

Geplaatst: 14-12-10 09:35

Jeetje wat heftig en wat mij vooral raakt is het stukje dat het voelt alsof je geen bestaansrecht hebt in je eigen leven.

Weggaan met je kids is een idee, maar waarschijnlijk gaan ze dan nog harder roepen dat je oververmoeid bent en zo.

Maar wat Russel zegt vind ik een super advies. Ook al lijkt het moeilijk om de confrontatie aan te gaan op dit moment. Maar dit is niet vol te houden!

Hou je taai meis!!

**Geplaatst**: 14-12-10 10:10

Re: Ik kom er niet meer uit (PND)

Geplaatst: 14-12-10 10:10

ik sluit me helemaal aan bij Russel. Zoiets bedoelde ik ook . Kan het alleen niet zo goed omschrijven.

**Geplaatst**: 14-12-10 10:13

Geplaatst: 14-12-10 10:13

Jeetje meid je maakt me wel wat aan het schrikken met dit gedicht. Russel geeft inerdaad een goed advies, goed verwoord ook

Hou je taai Urielle!