Bokt.nl

shilady schreef:

Tja ik weet eigenlijk niet echt wat voor advies ik zou moeten geven.. Ik vind het wel apart dat jullie in die 2 jaar geen sex hebben.. Ik denk dat het voor jou meschien zelf zou schelen als je single word zodat jeje niet meer zoveel zorgen hoef te maken over of hij nu wel of niet vreemd gaat.. Ik wil je niet bang maken maar als je idd al heel lang geen sex meer hebt met hem enzo is de kans wel groot dat hij het idd bij een ander kan gaan zoeken... Meid probeer eerst voor jezelf te gaan want zo kan je niet meer verder elke dag spanningen is niks

carr_friesje schreef:

jeetje, wat een rotsituatie zeg
ik kan me voorstellen dat je er helemaal gek van wordt.
ik heb het ook een hele tijd gehad dat mensen me zo ontzettend pestte dat lelijk was, en dik.
het werd zelfs zo erg dat ik het ging geloven.
en nu nog steeds, ik zie wel steeds betere kanten van mezelf maar echt optimaal is het nog niet.

misschien helpt het voor jou om op te schrijven wat je goed kan, en wat je leuk en mooi aan jezelf vind. hang dit aan je spiegel en kijk er elke dag even naar
en probeer dan 1x in de week iets nieuws op te schrijven wat je leuk vind aan jezelf
en het belangrijkste, hoe moeilijk ook: vergelijk jezelf niet met die graatmagere modelletjes.

en wat betreft je vriend,
je hebt nu 2 jaar een relatie met hem, als hij je niet leuk, mooi, knap, of aantrekkelijk zou vinden zou hij allang met een ander zijn gaan lopen.
maar jullie zijn nog steeds samen, dus hij vind jou mooi en goed zoals je bent
probeer je vriend niet te controleren, maar wees eerlijk tegen hem en vertel waar je bang voor bent, dan kan hij daar rekening mee houden door jou uitzichzelf te vertellen met wie hij afspreekt en dat die afspraken geen verdere bedoelingen hebben

ik blijf je topic volgen, en ik hoop dat ik je een beetje geholpen heb

carr_friesje schreef:

die halfnaakte vrouwen denk ik altijd bij : zeer goed gephotoshopt, en dat is ook zo.
er is geen enkele reclame of poster waar niet met een bewerkprogramma aan is gezeten.

en ik doe het voor mezelf door door de stad te lopen en dan op zoek te gaan naar iemand die perfect is, dus geen littekentjes, perfect figuur, perfect gezicht, perfect haar.

en dan na een uurtje of 2 kom ik met een big smile de stad uit met de gedachte: hmm, weer niemand gezien die écht perfect is.
dan realiseer ik me dat ik me niet zo moet aanstellen en dat ik zelf misschien ook wel wat minpuntjes heb, maar dat heeft iedereen (wat maar weer blijkt uit de zoektocht naar mr/mss Perfect )

radicalM schreef:

Het kan zijn dat je van het AMC medicatie krijgt..ergens moet die keten doorbroken worden. Er moet rust tussen je oren worden gecreëerd...
Je moet het zo zien..door teveel negatieve prikkels is er teveel onrust in je koppie ontstaan... Als je die rust wat terughebt kun je jezelf weer wat oppakken.
Voor je vriend is het ook moeilijk. Als jij wat beter in je vel zou zitten, dan zou je je absoluut niet druk hoeven maken over je relatie...Hij heeft voor jou gekozen (tenminste, daar ga ik nu even van uit) en vind jou duidelijk de moeite waard. Omdat hij zich realiseert hoe onzeker jij bent over zaken, probeert hij (denk ik) je te beschermen en "verzwijgt" wat dingetjes. Iedereen heeft vage kennissen, oude schoolvrienden, collega's op zijn hyves/facebook staan waar hij/zij verder helemaal niks mee doet...
Het gaat om de chemie tussen twee mensen en die is er duidelijk wel..dat zeg je zelf!
Je hebt de goede stap gezet door je klachten serieus te nemen en er iets aan te willen gaan doen. Dat doe je helemaal VOOR JEZELF..voor je eigen geluk.
Heel veel sterkte meid...en succes in je strijd!

carr_friesje schreef:

nee ze kijken er neit echt doorheen.
maarja, daar zijn het mannen voor
zijn mannen zat die de playboy lezen omdat ze het gewoon leuk en opwindend vinden, maar daarom houden ze niet minder van je

carr_friesje schreef:

dankje voor je lieve reactie terug

wat rot dat je vriend het als zeuren ziet.
maar voor de meeste mensen die die angsten niet hebben is het gewoon niet te begrijpen hoe de ander zich voelt.

toen ik zo gepest werd, werd ik al onzeker en verdrietig als ze me aanstaarden als ik voorbij liep.
en dat vonden mijn ouders, en mentor ook aanstellerij.
en daar kan je gewoon zó boos en gefrustreerd over raken dat de rest je gewoon níet begrijpen wíl lijkt het soms.

goed van je dat je met je ouders erbij met hem gaat praten
en zo te horen is het nogal een koppig typje dat niet snel van zijn mening afstapt.
dat maakt het alleen maar lastiger

maar als je wat kwijt wilt. of gewoon even gezellig wilt kletsen, mijn pb box staat altijd open

Tulandro schreef:

Ik denk dat jij eens een tijdje op jezelf moet zijn. Als je zoooooo extreem jaloers bent kan dit gewoon nooit goed gaan. Natuurlijk vertelt jouw vriend je niet alles, want als jij zo extreem jaloers bent wordt je om de normaalste dingen al boos of verdrietig. Dan is het een miljoen keer makkelijker om gewoon niets tegen jou te zeggen!

Leer eerst eens op jezelf te zijn, zelfverzekerder te worden. Dit is gewoon echt geen gezonde relatie..

Patriciavt schreef:

Hey meis,

Heb je verhaal doorgelezen. Mijn situatie is in de verste verte niet te vergelijken met jouw situatie, ik heb namlelijk wel een fijne jeugd gehad en afgezien van wat lichamelijke problemen door uiting van stress zijn 'ernstige' dingen mij bespaard gebleven. En toch hebben we ook heel veel gemeen, eigenlijk alles, alleen in een andere vorm.. Ik zal proberen het uit te leggen, aan de hand van mijn eigen situatie.

Ik ben in mijn hele leven 2x bij een hulpverlener geweest, 1e keer was ik een jaar of 14 en toen moest ik. Was een psycholoog, ik kon er niets mee. En pas terug besloot ik naar een maatschappelijk werker te gaan. Waarom? Omdat ik niet lekker in mijn vel zit en bloedonderzoek niets uitwijst. Ik heb veel aan die gesprekken gehad.

Als kind ontwikkel je levenstaken. Bij mij is dat bijvoorbeeld zorgen. Ik zorg graag, voor alles en nogwat. Woon sinds kort niet meer thuis maar met mijn vriend samen en heb een verschrikkelijk rotjaar achter de rug met oa operaties en botbreuken, mijn paard die overleden is op een bizarre manier en nu mijn merrie die ik door ons huis te koop heb moeten zetten omdat het financieel niet meer gaat. Zoveel kwijtgeraakt in korte tijd, maar ook zoveel fijne dingen... Dat heb jij nu ook, je hebt veel bagage mee uit je verleden, dingen kwijtgeraakt zoals je paard en op dit moment een relatief fijn leven. Eigen plekje, lieve vriend, een fijn leven na al die ellende die je hebt gehad. Dan is het niet vreemd dat je bang bent om dat weer kwijt te raken... Je zorgtaken en hoe je als kind gevormd bent draag je voor altijd met je mee. Je kan jezelf daarin niet veranderen, maar wel secundaire taken aanleren. Een manier vinden om met je angsten om te gaan terwijl het wel dragelijk blijft voor jezelf.
Van belang is dat je doelen maakt voor de toekomst, en dat hoeven niet eens heel grote doelen te zijn. Neem bijvoorbeeld dat je 's ochtends als je je hebt aangekleed en opgetut (ik noem maar wat) voor de spiegel gaat staan en één ding benoemd aan jezelf die je wel kunt waarderen. En al is het maar één klein ding, het is een begin, verwacht niet dat je je bagage weg kunt toveren..

Ik heb zelf geen ervaring met angststoornissen, alleen in mijn werk (jeugdhulpverlener) Ik kan je daar geen tips voor geven. Je zou gebaat zijn bij juiste professionele hulp, maar ook hierin kan ik me voorstellen dat je angstig bent na het tegenkomen van hulpverleners die helemaal niet zo professioneel bleken te zijn..
Ga voor jezelf na welke momenten je minder of zelfs niet angstig bent en ga bij jezelf na wáárom dat dan is, is het omdat je bij iemand bent waar je van houd en die je die liefde biedt die je altijd hebt gemist? Of dt ene fijne plekje in huis waar je zo van houdt omdat je altijd al op zoek was naar een plekje waar je je fijn en veilig kunt voelen? Kan je je gevoelens en emoties kwijt in een hobby?? De paarden, maar ook bijvoorbeeld fotograferen of freubelen kun je behoorlijk je ei in kwijt. Het is voor jezelf zoeken wat je als prettig ervaart en wat niet werkt.

Weet wel, dat veranderingen in je leven, positief of negatief, óntzettend veel tijd in beslag nemen voor je ze echt kunt accepteren. Het is moeilijk en beangstigend om in het diepte te duiken, in hetgene wat je niet kent maar waar je wel heel gek op bent geworden. Ik ben als de dood kwijt te raken wat ik nu heb, terwijl ik rationeel weet dat ik dat niet hoef te zijn. Het zit tussen mijn oren en het moet slijten, en daar moet ik zelf aan werken.

De maatschappelijk werker had dit in haar spreekkamer hangen, ik vond het machtig mooi om te lezen en ze heeft het voor me gekopieerd:

Ik geloof;
Dat het beter is om optimistisch dan om pessimistisch te zijn,
Dat het beter is om in jezelf te geloven, dan aan je mogelijkheden te twijfelen,
Dat het beter is om positieve, dan om negatieve gesprekken te voeren,
Dat het beter is bij anderen uit te gaan van hun goede bedoelingen, dan om wantrouwend te zijn,
Dat het beter is je aan te passen aan onvermijdelijke veranderingen, dan ertegen te vechten,
Dat het beter is toegankelijk te zijn, dan gesloten,
Dat het beter is te spreken, dan je af te sluiten,
Dat het beter is om van jezelf te houden, dan jezelf af te wijzen.

Ik wens je heel veel sterkte met dit moeilijke, maar wel noodzakelijke proces in je leven. Ik hoop dat je de hulp kan vinden die je nodig hebt en dat je een manier kan vinden om fijn te kunnen leven, zonder zoveel angst en negativiteit. Mijn inbox staat altijd open als je even je ei kwijt wil/moet.

Victory2000 schreef:

Nee je bent niet gek....je maakt jezelf gek!
De enige die dat kan stoppen,ben jij zelf.Geen psych,geen medicijnen,geen vriend die wel of niet mee gaat,geen ouders......alleen jij!
Jij hebt een keus.En niet zeggen dat je dat niet hebt.Dat heb je wel......Doe eens gek en laat alles een dag langs je heen gaan.Doe gewoon eens echt gek!!
Mischien merk je dan wel dat er niks ergs gebeurt

Klinkt heel vervelend mischien maar heb echt de beste bedoelingen.
Weet een beetje waar je het over hebt
En je hebt een gedeelte zelf in de hand......en voor de rest kan je medicijnen of therapy krijgen.Maar dat is toch een aanvulling op wat je zelf kàn doen.
Je bent sterker dan je denkt.....kijk maar eens hoe bang je jezelf kan maken