Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-10-10 18:09

Urn uitzoeken en andere ellende

Geplaatst door de TopicStarter : 13-10-10 18:09

Vier weken geleden is mijn zusje overleden na een ongeluk. Ze was 95 % verbrand na een ongeluk met brandgel, en s'avonds in het ziekenhuis overleden. Omdat ze naar Aken was gebracht duurde het even voordat mijn broer en ik daar waren. Eenmaal daar in het ziekenhuis vertelde de arts dat het 12 tot 48 uur kon duren voordat ze zou gaan. Mijn zusje had katten, ik ook, en ik wilde dus terug om ze te verzorgen. Daarna zou ik rustig bij haar kunnen blijven. Ben 10 minuten bij mn zusje geweest, toen mn vader en ik richting katten ging. Op het moment dat ik haar katten verzorgde is ze overleden.
Ik heb later nog haar lichaam (in mummiepak) in het ziekenhuis gezien, we hebben als gezin haar kist in orde gebracht, de crematie is geweest en haar huis is inmiddels leeg geruimd. En nog lijkt het niet binnen te komen. Het zijn telkens van die momenten, waarna dat wegzakt, en ik het gevoel heb haar volgende maand met haar verjaardag wel weer te zien. Urn uit zoeken op internet, en daarbij het gevoel hebben 'waarom houd ik me met úrnen bezig???' Te bizar. Ik ben ook enorm kwaad geweest op haar spullen; alsof haar klerenkast het kan helpen nu hier te staan }:0

Het is gewoon nog zo onwerkelijk. En nog steeds iedere week in herhaling; 'vandaag zoveel weken geleden ging ze naar Q-base, nu was ze boos omdat iemand tegen haar autospiegel had gereden, nu ging ze werken, nu begon de ellende...'

Meer mensen die aan de uitdaging genaamd rouwverwerking zijn begonnen?

**Geplaatst**: 13-10-10 18:13

Geplaatst: 13-10-10 18:13

Jeetje! Ik heb er zelf niet mee te maken maar het lijkt me echt een van de ergste dingen die je kan overkomen. echt verschrikkelijk

Ik wou je iig heel veel sterkte wensen!

**Geplaatst**: 13-10-10 18:17

Re: Urn uitzoeken en andere ellende

Geplaatst: 13-10-10 18:17

oh jeetje wat een verhaal , heel erg veel sterkte !!!

**Geplaatst**: 13-10-10 18:17

Geplaatst: 13-10-10 18:17

Ja, mijn moeder is in mei toch nog vrij plotseling overleden, dat was ook heel onwerkelijk allemaal.
Het went een beetje, maar soms ook helemaal niet. Het is gewoon erg moeilijk om mee om te gaan...
Heel veel sterkte!

**Geplaatst**: 13-10-10 18:18

Geplaatst: 13-10-10 18:18

Wat vreselijk zeg :(:)

Heel veel sterkte en kracht met dit grote verlies

**Geplaatst**: 13-10-10 18:32

Geplaatst: 13-10-10 18:32

Ja, ik heb ervaring met rouwverwerking. Heel verhaal, wat erop neerkomt dat mijn vader op een dinsdag overleed, na een ziekbed van slechts 3 weken, vier dagen daarna overleed mijn oma (moeder van moeder). Dat was dus zaterdag. Terwijl wij bezig waren met het regelen van de uitvaart van mijn vader dus... Zij woonde in een aanleundinges en dat MOEST binnen 5 dagen na het overlijden leeg en schoon worden opgeleverd. Dus zondag samen met een oom de boel uitgezocht en opgeruimd, mijn moeder trok het niet meer. Maandag de crematie van mijn vader. Dinsdag en woensdag bezig geweest in het huisje van oma, en donderdag was haar begrafenis.

Hoe onwerkelijk is het om twee keer in 1 week de gang naar afscheid te maken, hun beider afscheid was op dezelfde begraafplaats.

Maar helaas was dat nog niet alles...

Nog geen drie weken na het overlijden van mijn vader en oma, heb ik ook nog afscheid moeten nemen van mijn paard. Hij had straalkanker en na diverse behandelingen was er geen hoop meer. Die werd dus ook nog van me afgepakt. Hij was mijn verjaardagscadeau voor mijn 30e verjaardag, nog voor mijn 31e verjaardag was hij er niet meer. Zo oneerlijk...

Nog steeds heb ik moeilijke momenten. Die zullen er altijd wel blijven. Maar gelukkig kan ik nu steeds vaker aan mijn vader terugdenken met een lach (behalve nu, terwijl ik dit schrijf komt er toch weer een heleboel boven...), en ben ik mijn paard stiekem een beetje dankbaar, als hij niet toen was gegaan maar eerder of later, was ik nooit bij mijn huidige paard terechtgekomen...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-10-10 18:53

Geplaatst door de TopicStarter : 13-10-10 18:53

Wow, heftig!
Ik heb in de afgelopen weken wel gehoord dat in aanleunwoningen en verzorghuizen de ruimte in een paar dagen opgelevert moeten worden (ja, zo hoor je nog es wat) Dat lijkt me al erg heftig, zonder dat er net een andere begravenis aan vooraf is gegaan, en afscheid van je paard er achteraan :(:)

@ Karin; ook jij veel sterkte!

**Geplaatst**: 13-10-10 19:00

Re: Urn uitzoeken en andere ellende

Geplaatst: 13-10-10 19:00

Alle woede en agressie die je nu voelt hoort er bij weet ik uit ervaring. Ik kan aleen maar zeggen; Laat het maar komen zoals het komt. Onderdruk het niet en doe je niet beter voor dan hoe je je voelt. Alle emoties mogen er zijn en er zullen er nog veel komen. Over een hele tijd komt er een periode waarin je met een glimlach aan haar terug zal kunnen denken. Tot die tijd, heel veel sterkte!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-10-10 19:09

Geplaatst door de TopicStarter : 13-10-10 19:09

Woede en agressie laten komen zoals het komt...mischien wellicht beter van niet, denk dat een aantal mensen dan hard moeten gaan rennen

Famimilieleden die nooit naar mn zusje of iemand anders uit ons gezin omgekeken hebben, en nu met megaboeketten naast dr kist aan kwamen zetten, zelfs voordat wij ook maar 1 bloemetje hadden kunnen regelen...wat had ik die dingen graag in de container gemikt! Was sociaal niet wenselijk, heb het er dus bij gelaten de linten zo te hangen dat hun namen niet meer zichtbaar waren. Helaas had meneer de cameraman die dingen bij de crematie dus uitgebreid gefilmd
Ook op mn werk is dat lastig; verstandelijk gehandicapten. De cliënten weten niet beter als dat ik een langere vakantie had, en afgelopen week ziek was. Wil ik wegens kans op drama's wel zo laten. Buiten mn werk is het heel raar, stuiteren mn emoties alle kanten op. Het ene moment helemaal down, het volgende moment 'niks aan de hand', om vervolgens om niets zowat te ploffen
De crematie hebben we dus laten filmen, heb de dvd deze week gekeken. Ik weet dat het over mn zusje gaat, maar het is net alsof ik naar de kist van een vreemde zit te kijken

**Geplaatst**: 13-10-10 19:15

Geplaatst: 13-10-10 19:15

Ik heb mijn vaders urn naar z'n (voorlopig) laatste rustplaats gedragen. Dat was voor mij echt het afscheid. Niet de afscheidsdienst. Ik heb mijn vader 'gedragen' naar zijn laatste plek. Soms is zoiets simpels nodig. Gewoon letterlijk die laatste stap zetten.
Als mijn moeder ook is overleden zullen ze samen verstrooid worden (vandaar dat het een voorlopige laatste rustplaats voor mijn vader is). Ook die 'service' zal ik voor zorgen, dat hun as gemengd wordt, en dat ze samen door de wind zullen worden meegenomen. Zulke praktische dingen kunnen doen, helpt...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-10-10 19:18

Geplaatst door de TopicStarter : 13-10-10 19:18

Sterkte Ibbel, lijkt me heel moeilijk, maar ook heel mooi dat je dit voor je vader hebt gedaan en voor je ouders wilt gaan doen

**Geplaatst**: 13-10-10 19:31

Geplaatst: 13-10-10 19:31

Ik weet een beetje hoe je voelt...

Mijn moeder is eind juli vrij plotseling overleden. Het besef begint soms langzaam te komen, soms ook totaal niet... Ik heb soms dagen dat ik er helemaal doorheen zit, en soms dagen dat ik gewoon lachend naar mijn werk ga enz.

In eerste instantie wilde ik de urn niet hebben, alleen een beetje in een sieraad.
Nu zijn we bijna 3 maanden verder na haar overlijden en kregen we dus het bericht wat we met de as wilden doen. Mijn broer weet niet wat hij wil, mijn tante (laatste zus van mijn moeder) wil er niks van hebben omdat het haar een akelig gevoel geeft.

En ineens heb ik besloten dat de urn naar mij thuis komt, wat er ook gebeurt... Het maakte me ineens zo "boos" dat niemand de urn met as van mijn moeder wilde hebben, en ik wil niet dat ze uitgestrooid word, tenminste nog niet...

Daar komt bij dat ik al paar jaar op mezelf woon (wat op zich niet vreemd is natuurlijk) maar ik heb in die tijd mijn moeder te weinig gezien (dat besef komt altijd te laat), al spraken we elkaar wel dagelijks/wekelijks.
Ik heb zelf het gevoel dat ik nog wat meer tijd met haar wil doorbrengen of zo, weet niet zo goed hoe ik het moet omschrijven.
Verder staan al haar persoonlijke spullen, en dingen die veel voor haar betekenden bij mij thuis. Grotendeels ingepakt en ik kijk er echt niet dagelijks naar maar ik wil en kan het gewoon nog niet wegdoen...
Voorbeeldje: Ze spaarde eenden, waarvan ik toen ze net overleden was zei dat ik ze echt niet hoefde, want wat moet ik met 100en eenden??
En waar staan de eenden? juist bij mij in de 2e slaapkamer... Gewoon omdat ik weet dat het voor haar veel betekende... En zo zijn er nog veel meer dingen... Foto's nog al zo'n drama...

Misschien komt het moment om haar uit te strooien nooit, dat is de beslissing van mij en mijn broer, voorlopig blijft ze bij mij thuis, zodat ik even rustig aan het idee kan wennen dat ze er niet meer is.
Het is zo snel gegaan...

Het enige wat ik je kan zeggen, is doe wat je wilt en zelf denkt dat goed is, het gaat alleen om jou en je familie...

**Geplaatst**: 13-10-10 19:35

Geplaatst: 13-10-10 19:35

Ik kan wel begrijpen dat je je nu steeds zo voelt. Mijn vader is vorige week maandag overleden en afgelopen donderdag gecremeerd. Ondanks dat hij een lang ziektebed had komt het toch behoorlijk aan. Tijdens de crematie zat ik erbij alsof het "een crematie" was, ik koppelde eigenlijk niets aan elkaar in mijn hoofd en gevoel.
Mijn vader is door medische fouten eerder heengegaan dan had gehoeven. Mijn moeder kan daar slecht mee leven. Bij haar komt steeds de woede erg opzetten.
Ik merk aan mijzelf dat ik ook behoorlijk kort door de bocht kan reageren tegen mensen. Ik denk dat we door dit rouwproces veel minder draagkracht hebben terwijl de draaglast juist veel hoger is.
Hoe we het verlies en verdriet moeten gaan verwerken weet ik niet, ik laat het komen zoals het komt en ga mijn gevoelens niet teveel onderdrukken. Die zijn er niet voor niets denk ik dan maar.
Ik hoop dat de tijd ervoor zal zorgen dat de draagkracht weer wat toe zal nemen. Op dit moment is alles me al snel teveel, maar ik probeer toch ook leuke dingen te blijven doen om mezelf af te leiden en me daar dan ook niet schuldig over te voelen. Mijn broers en mijn zus en ik nemen mijn moeder regelmatig mee, zodat ze niet zo alleen is. Zo leiden we elkaar eigenlijk allemaal een beetje af.
Mijn vader was al 78 dus dat maakt het wel wat makkelijker te accepteren. Het verlies van je zusje lijkt me wel heel wat zwaarder voor jou om te accepteren. Ik wens je heel veel sterkte en kracht toe!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-10-10 19:41

Geplaatst door de TopicStarter : 13-10-10 19:41

Ook jij en Spottedponie veel sterkte!
Ook bij mn ouders staat de zolder nu vol met spullen van mn zusje. Zelfs de lelijkste mokken zijn mee gegaan. Alleen wat er echt niet meer uitzag is weg gegooit, zoals de bank die door de katten als krabbank is gebruikt.

Het 'voordeel' bij mijn zusje is dat wij allen er van overtuigd zijn dat ze met deze brandwonden niet door had kunnen en willen leven. Haar hoofd en gezicht waren helemaal verbrand, ze was panisch voor naalden, totaal geen vertrouwen in psychologen...de behandelingen had ze echt niet getrokken. In dat opzicht heb ik er ook 'vrede' mee; beter deze uitkomst als dat ze maanden in het ziekenhuis had gelegen, tig operaties te gaan had de rest van haar leven, en diep ongelukkig zou zitten wezen

**Geplaatst**: 13-10-10 19:44

Re: Urn uitzoeken en andere ellende

Geplaatst: 13-10-10 19:44

Verschrikkelijk voor je. Veel sterkte! :(:)

**Geplaatst**: 14-10-10 09:01

Geplaatst: 14-10-10 09:01

ik ben mijn schoonouders veel te vroeg verloren.
en vlak achter elkaar.
mijn schoonmoeder was 59 en is op 13 juli 2009 overleden.
mijn schoonvader is overleden toen hij net 64 was (nog geen maand)
dit is gebeurt op 22 juli dit jaar
dus tussen de bijde crematies zat precies een jaar en 7 dagen
wij hebben besloten om glazen glaswerkjes te laten maken van het as.
dan kristaliseren ze de as in een kleur en werkje naar je zin.
voor meer info als je intresse heb kan je me een pb sturen
rouwen is nooit makkelijk en kan lang duren voor je ''ergens'' bent
iedereen voelt ook andere dingen wij zijn vooral heel boos en waarom het heeft toch geen nut

**Geplaatst**: 14-10-10 09:11

Re: Urn uitzoeken en andere ellende

Geplaatst: 14-10-10 09:11

Jeetje wat vreselijk! Nee ik denk dat je hier nooit overheen komt. Maar misschien kun je het op de duur een plekje geven... Maar wat ontzettend naar!
Hoe is het gebeurd? Met het aansteken van de openhaard? Gevaarlijke dingen dat ontvlambare brandgel bah! Heb ook welleens gehoord dat die dingen zo kunnen ontploffen, vreselijk.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-10-10 17:09

Geplaatst door de TopicStarter : 14-10-10 17:09

Mijn zusje werkte in een hotel, en 1 van haar dagtaken was het bijvullen van de brandgel bij die warmhoudplaten. Ze heeft met een dienblad met een aantal van die potjes gelopen, plus een kan vul-voorraad. Niemand weet of ze zich heeft gestoten, of dat 1 van de potjes stiekem nog brandde/ te warm was dat de boel inderdaad is ontploft, maar haar collega hoorde haar ineens vragen 'jongens help eens effe', keek om de hoek en zag dat het helemaal fout was. Hij heeft haar in eerste reactie met zn blote handen willen helpen, daarbij gel aan zn handen gekregen dat doorbrandde, heeft dat aan zn broek afgeveegd waarop zn broek dus ook in de fik stond. Heeft eerst zichzelf moeten blussen, en toen met een blusdeken en hulp van andere collega mn zusje geholpen. Ze had al geen schijn van kans meer op het allereerste moment dat het fout ging, maar dankzij die collega hebben we haar nog levend gezien (in mummiepak, en in kunstmatige coma, maar toch)

Brandgel is inderdaad linker dan dat het lijkt, als ie bijna op is, is de vlam bijvoorbeeld nauwelijks te zien. Daarnaast is het spul er op gemaakt zelfs bij wind door te branden, en dat doet het dus ook. Daarnaast was dit gewoon botte pech; mn zusje vulde die dingen 3 x per dag bij, en werkte al een paar jaar daar

**Geplaatst**: 14-10-10 18:12

Geplaatst: 14-10-10 18:12

wat een heftig verhaal
wil jullie allemaal even een digitale knuffel geven :(:)

zoveel sterkte wensen, wijsheid, maar ook veel kracht
En laat je gevoelens maar eens de overhand nemen, jij heb ook gevoel/emoties.
En wanneer de tijd daar is, dan kan je het een plekje geven.

**Geplaatst**: 15-10-10 15:01

Re: Urn uitzoeken en andere ellende

Geplaatst: 15-10-10 15:01

Mijn vriend heeft steun gehad bij een maatschappelijkwerker ( hoop dat het goed geschreven is ) die kon op momenten heel agressief worden en was dan ook niet meer te houden..
Dit heeft hem heel goed gedaan, zijn vader is ook plotseling overleden en hij heeft hem zelf thuis op bed gevonden dus ook een klap in het gezicht..
Ik heb mijn schoonvader maar 2 maanden gekend maar zelfs ik vind het onwerkelijk dat hij er niet meer is..
Ik betrek hem wel eens bij een gesprek zo is hij er altijd bij.. wij hebben een urn met een waxine licht houder er op, bijna niet te zien dat het een urn is..

Jij ook veel sterkte met dit verlies, en probeer veel van je af te schrijven en veel te praten.. zodat je het op een goede manier kan afsluiten en je niet met woede etc. blijft rond hangen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-10-10 16:35

Geplaatst door de TopicStarter : 15-10-10 16:35

Nou ja, ik heb het inmiddels bijgelegd met de klerenkast :')

Urn is inmiddels uitgezocht, maar kan me er nog niet toe zetten het ding daadwerkelijk te bestellen. Jaja, heus geval van gevoelsmatige ontkenningsfase.

**Geplaatst**: 15-10-10 16:43

Re: Urn uitzoeken en andere ellende

Geplaatst: 15-10-10 16:43

Allereerst sterkte voor jou en de nabestaanden, wat verschrikkelijk.

Ik weet wel hoe je je voelt, mijn moeder is vorig jaar juni overleden aan kanker. Vanaf de uitslag kanker tot overlijden duurde ongeveer 2 maanden. Ging ontzettend snel dus, en allemaal heel onwerkelijk. Tien minuten naar haar dood moest ik haar kleding uitzoeken, de kist, de bloemen, de steen enzv. Ik heb bijna alles gedaan. Ik had het gevoel alsof ik bezig was met kleding kopen; kijken wat er leuk uitzag, zoiets. Het leek wel een achtbaan. Maar als die stopt komt de klap zo hard aan. De werkelijkheid: je moeder is dood (in jou geval je zusje). Ik kwam in een zwart gat terecht en heb er een jaar over gedaan om eruit te komen. Ik heb het er nog vaak moeilijk mee, maar ik heb het nu wel een plekje gegeven.

**Geplaatst**: 15-10-10 18:10

Re: Urn uitzoeken en andere ellende

Geplaatst: 15-10-10 18:10

Ja, moeilijk is dat hè, dat je direct alles moet uitzoeken.
Gelukkig wisten wij wel goed wat mijn moeder ongeveer wilde.
De eerste dagen leef je in een soort roes en eigenlijk word je geleefd.

**Geplaatst**: 16-10-10 17:45

Re: Urn uitzoeken en andere ellende

Geplaatst: 16-10-10 17:45

jeetje zeg heel veel sterkte!

**Geplaatst**: 16-10-10 18:24

Geplaatst: 16-10-10 18:24

Jeetje, ik weet over wie het gaat. En ik vond het al zo verschrikkelijk, terwijl ik jouw zusje niet eens persoonlijk kende. Haar vriend is wel mijn achter achter neef, vandaar.
Maar wat moet dit een hel voor jullie zijn. Ik vind het zo erg. Ik weet niet hoe, maar ik hoop echt dat jullie het snel een plaatsje kunnen geven.
Van mij krijg je oprecht alle sterkte die ik je kan geven toegewenst!