Gezien de haast die de arts achter alle tests zet, ben ik bang voor het ergste, ook omdat ze op haar 19e al een tumor bij haar eierenstok heeft gehad.
Haar moeder is vorig jaar overleden aan kanker en was na het constateren binnen 3 mnd overleden, zwaar agressieve vorm...ook haar vader is overleden aan kanker. Het meisje heeft een dochtertje van bijna 9 jaar en is alleenstaande moeder..Hoe oneerlijk kan het leven zijn???
Uiteraard wil ik er zijn voor mijn vriendin en komt er nu veel op haar af. Naast het opvangen van haar kleine meid en een schouder bieden kan ik niet veel doen, voel zo'n onmacht..
A.s. dinsdag horen we in welke fase het is en of er behandelingen zijn. Zijn er mensen die familieleden/vrienden hebben met soortgelijke ziektes en hoe gaan jullie hiermee om?
