Geplaatst Vorige week woensdag was het heerlijk weer, dus ik besloot met een vriendin lekker naar buiten te gaan. Na een lang stuk stappen waren we dan eindelijk op de dijk, dus tijd om even helemaal los te gaan. Natuurlijk wilde me paard veel te graag en was er geen houden meer aan...
Totdat ze uitgleed over het gras en op haar zij gleed. Paard had helemaal niets en liep de dijk op om daar lekker gras te eten, maar ik bleef liggen... Meteen wist ik dat ik iets gebroken had, want tijdens het vallen hoorde ik een hele harde knak in me schouder.
Na zo'n 20 minuten via de telefoon aan de ambulance uitleggen waar we waren, kwamen ze dan eindelijk. Ze zeiden dat me sleutelbeen uit de kom was, dus ik moest naar het ziekenhuis.
Uiteindelijk bleek me sleutelbeen te zijn gebroken. Beetje balen nu we net zo lekker in de vakantie stemming waren, maar goed het is niet anders.
Inmiddels ben ik anderhalve week verder en mag ik van de dokter mijn draagband af, ik helemaal blij natuurlijk. alleen nu heb ik op internet gelezen dat de mitella/draagband bij een gebroken sleutelbeen minstens 3 tot 5 weken om moet blijven. beetje vroeg dus... Ook zei de dokter dat ik zo snel mogelijk moest beginnen met de fisio, maar de fisio zegt dat het eerst aan elkaar moet groeien voordat ze er iets aan kunnen doen. of te wel lekker duidelijk...
de dokter vertelde ook dat 100% van de mensen van mijn leeftijd weer helemaal geneest, er zal wel altijd een bult blijven maar opereren was niet nodig volgens hem. Nou heb ik even gegoogled en las dat ze met behulp van een klein sneetje een pennetje tussen het gebroken stuk kunnen zetten zodat het bot weer op de goede manier aan elkaar groeit, maar hier heeft de dokter me niets over verteld...
Mijn vraag is dus wie heeft er ervaringen met een gebroken sleutelbeen, met de duur van het dragen van de draagband en wanneer er moet worden begonnen met de fisio? En of iemand ervaringen heeft met een eventuele operatie of wat ik net vertelde dat sneetje wat ze dan in je schouder maken
Thanks
Geen verstandige keuze trouwens, heb nog altijd last van mijn sleutelbeen. 
Zo veel pijn deed het. 
) gevallen, en toen... tja. Mijn eerste reactie was ook in elkaar gedoken zitten, maar toen ik in het ziekenhuis kwam, deden ze er zo'n band om, en die trok mijn schouders naar achter. Wat een verlichting was dat zeg! Ik zei nog tegen mijn moeder, als ik dit geweten had, had ik mijn schouders constant naar achter gedrukt. Met douchen oid, als ik de band af had, drukte ik ook altijd gewoon mijn schouders naar achter, dan deed het geeneens zoveel pijn. Maar vervelend, dat zeker.