Bokt.nl

_Jessica schreef:

Volgens mij plaats je dit op een verkeerd subforum, en anders weet ik niet zo goed wat je punt is

_Jessica schreef:

Ik zal even temmen

_AAASCHAAA_ schreef:

Ik ken het wel een beetje. Ik kan me ook niet uiten. Ik word ook niet een beetje boos maar ontplof echt, duurt een paar seconden en dan is het goed. Verder emoties als verdriet ofzo kan ik niet uiten, zit erg in de knoop daarmee. Het is niet vreemd, maar wel lastig. Ik heb nooit geleerd met mijn emoties om te gaan. Ik heb ook een klein wit pilletje om het in mijn hoofd een beetje op orde te houden.

pubelia schreef:

Heb je geen hersenletsel?

bedouin schreef:

cupcake_x schreef:

Ik voel me best wel anders.
Klein wit ding? pilletje(om alles wat te kunnen ordenen en stemmingswisselingen e.d )

Dat is het hele punt: je BENT ook anders. Jij voelt emoties een stuk sterker dan jouw omgeving.
Probeer dat niet de verantwoording te maken van je ouders of je vrienden die dat niet zo voelen. Het is niet de schuld van je omgeving, dat ze jou niet begrijpen is vooral niet leuk en er bestaat grote kans dat dat onbegrip over en weer weer tot ruzietjes leidt.
Je omgeving accepteert veel dingen als vanzelfsprekend, die dingen zijn dat voor jou niet.

Je bent nog hardstikke jong en het is heel bijzonder dat je al zoveel voelt en onderscheidt en dat is een hele zorg op jouw jonge schouders.
Tja die pilletjes, dat is een stuk zorg uit de handen van de hulpverlening. Makkelijk denk ik. Voor hen.
Soms kom je een heel end wanneer er iemand is om je de dingen uit te leggen, jouw route uit te leggen die je te gaan hebt, de moeilijkheden vooral die je in jezelf voelt met een handleiding tegemoet kunnen gaan. Was dat maar waar.

Stemmingswisselingen ondergaan, cupcake, is een proces. Een heel proces. Je zou het misschien uit kunnen leggen als een kleine evolutie die jij persoonlijk moet ondergaan.
Je zou een persoonlijke balans moeten gaan zien te vinden en dat gaat gewoon niet zonder horten of stoten, bovendien onderga je die rare puberteit.
Hardstikke goed van je dat een topic opent.
Probeer veel te schrijven en probeer de diepte daarmee in te gaan.
Ga maar eens ervoor zitten om te beschrijven eerst hoe je je voelt en daarna hoe dat is gebeurt en vooral waarom je je zo voelt.
Elke dag een uurtje ervoor uittrekken.

Een haptonoom kan je inderdaad een stap helpen evengoed een accupuncturist. Ik weet een goeie die dat hele proces goed kent en voortreffelijk begeleidt, hij zit in Utrecht.
Het is helemaal niet raar om hulp te vragen, je hebt het broodnodig op je hele proces door het leven en om je jezelf te leren begrijpen.
Soms heb je iets aangeleerd met behulp van je omgeving wat voor jou niet werkt en waardoor je nooit met jouw emoties leert om te gaan. Soms moet je wat zijsprongen maken en hulp vragen om een blokkade die dat aangeleerde is gaan vormen te omzeilen of te doorbreken.
Je bent misschien door een last die je voelt al krom gaan lopen, met hulp en een begeleid proces kun je makkelijker dat wat jouw kwaliteiten zijn ontwikkelen en leren dat recht te houden wat recht mag blijven.
Je moet het kunnen mogen vieren dat je anders bent. Je onderscheidt, je hebt mooie kwaliteiten.
Met mooie kwaliteiten ben je van waarde voor de maatschappij.

Dat rationele, dat moet jij zelf leren sturen en in de hand hebben, daarvoor moet je eerst leren begrijpen. Voor leren begrijpen moet je proberen te observeren. Observeren doe je door schrijven en je gedachten vrij te laten spelen, plafond staren wordt vooral aangemoedigd! Probeer daarnaast briljante ideen over het een of ander te laten varen en de volgende dag weer precies zo terug te herinneren.

hetbommeke schreef:

Pubertijd of niet, je zal er maar mee zitten. ts onderkent tenminste dat er wat is en verwoord het hier. Menig puber legt de schuld bij zijn "stomme ouders die niet willen luisteren".

Ben zelf 36, inmiddels wat levenservaring opgedaan en volwassen zoals dat zo mooi mag heten maar ik begrijp ts wel. Herken het ook, imo heeft het weinig met leeftijd te maken maar puur met hoe je in het leven staat en wat je erbij voelt.

bedouin schreef:

Niet elke therapie is geschikt.
Niet elke therapeut klikt met jouw manier.
Zij zijn er voor jou en jij niet voor hen.

Soms is even rust ervan ook wel goed. Rust op de plaats zogezegd.
Je bent jong en al die mensen die aan je trekken of denken het beter te weten daar wordt alles ook niet altijd duidelijker van.
Een therapie moet kunnen aansluiten bij jouw behoefte en soms kost het even tijd om jouw behoefte duidelijk te krijgen.

Hardstikke goed dat je schrijft. En zoals gezegd probeer de diepte te verkennen.
Zet em op hoor! Je bent niet de enige, maar ik kan me goed voorstellen dat je het gevoel kan hebben er alleen voor te staan.

En boos zijn mag! Daar is niets verkeerds aan!
Net als al die andere emoties.
Je hebt nu je eigen topic maak er gebruik van! We lezen en schrijven met je mee!