Ik ben een vlotte meid van 20 jaar, en halverwege mijn eerste zwangerschap, die overigens zeer gewenst is
.2 weken nadat ik er achter kwam dat ik zwanger was had ik al straie en een 'zwanger buikje'.
Tot nu toe ben ik alleen nog maar ziek geweest en gooi alles eruit wat ik tot me neem, zowel eten als drinken
en loop ik bij een dieetist om alles in de gaten te houden. (Bijkomend voordeel, ben dan ook pas 1,5 kilo aangekomen
)Nu is het zo dat mijn moeder 2 zeer zware bevallingen heeft gehad, beide keizersnee en de eerste (dat was ikke) was
een spoedkeizersnee.
Ik heb een gruwelijke fobie voor ruggeprikken, dus die weiger ik al bij uitstek. En daarnaast wil ik zo min mogelijk verdovingen
hebben tijdens mijn bevalling.
Raar maar waar.... ik hoop eigenlijk ook een beetje op een keizersnee, want als ik al die verhalen hoor van 'ontplofte mollen en
uitgescheurd van voor tot achter/verkeerd gehecht' word ik daar ook niet echt happy van.
Ik wil wel graag de cursus Samen Bevallen gaan doen.
Al met al zie ik dus als een berg op tegen mn bevalling (al magtie vandaag beginnen, als dat goed zou zijn voor de baby uiteraard, van mij part, want dan ben ik niet meer zo ziek!).
Wat zijn jullie ervaringen en tips?
) er is er nog nooit eentje blijven zitten
Tuurlijk doet het pijn, maar het is wel een soort oergevoel. Je maakt allerlei natuurlijke pijnstillers aan waardoor de pijn te dragen is. Geef je over aan de pijn en wat er gaat gebeuren en vecht er niet tegen. 
Overigens duurde mijn bevalling 'maar' 6 uur. Ik zou bijna schrijven: best te doen dus. Bijna...
