Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-05-10 15:24

eetstoornis..

Geplaatst door de TopicStarter : 07-05-10 15:24

is hier iemand op bokt die te maken heeft met een eetstoornis?
ikzelf heb sinds mijn 11e een echte eetstoornis, geconstateerd door de doktoren en psychiater.
Ben opgenomen geweest daarvoor en ook voor een ernstige depressie.
heb na de opname nog 4x per week gesprekken gevolgd bij de Ursula in Leidschendam.
op een gegeven moment stopte me lichaam er gewoon mee, ik was niet dun, absoluut niet.
maar omdat ik van het ene op het andere moment stopte met eten, werd mijn lichaam gek.
ik viel vaak flauw, en was heel zwak en ziek.
slikte elke dag min. 4 laxeerpillen en appelazijnpillen, hier viel ik sneller door af..
van de dokter moest ik toen aan gaan komen, anders werd ik gedwongen opgenomen in het ziekenhuis.
en daar had ik dus geen zin in, dus ik met moeite eten naar binnen gewerkt, en ja hoor, ik kwam snel aan.
ik walgde en walg nog steeds van mezelf. ik werd dik, maar opeens kon ik niet meer stoppen met eten.
ik kotste wel al me eten uit, maar ik had niet meer echt de controle over wat ik wel en niet mocht eten.
toen ik in de 'goede' tijd 1 appel per dag at, at ik in de 'slechte' tijd, 2 zakken chips, 3 repen chocolade, snoep, een heel brood met hagelslag, nog meer chips, ijs enzo op 1 dag, ik kotste het wel uit, maar ik kwam wel wat aan.
de dokter zag het en vroeg me of ik kotste enzo, ik had toch maar eerlijk antwoord gegeven, en kreeg toen pillen voor geschreven.
deze slik ik nu nog steeds, anti-depressiva is het, maar dan ook voor anorexia/boulimia patiente.
het gaat nu wel al een half jaartje wat beter, ik eet regelmatiger, maar heb soms nog echt wel dagen vreetbuien, en soms dagen dat ik niks eet.
het is gewoon een rot wereldje, en je komt er niet snel uit.

zijn er hier op bokt meerdere mensen die een eetstoornis hadden/hebben, en heel graag hun verhaal kwijt willen aan lotgenoten.
hier van harte welkom

.

*dit topic is niet bedoeld voor mensen die af WILLEN vallen, en hier tips vandaan halen, want laat ik 1 ding zeggen, een eetstoornis is het laatste wat je wilt!*

leef hoe je bent, je leeft namelijk maar 1x

**Geplaatst**: 07-05-10 15:25

Re: eetstoornis..

Geplaatst: 07-05-10 15:25

LZP --> MW

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-05-10 15:26

Geplaatst door de TopicStarter : 07-05-10 15:26

Nadia schreef:
LZP --> MW

sorry

**Geplaatst**: 07-05-10 17:25

Geplaatst: 07-05-10 17:25

Ik heb heel lang een eetstoornis gehad, ben er gelukkig al geruime tijd vanaf.

Het is inderdaad heel moeilijk om eruit te komen, en om daarna niet terug te vallen. Heb jij nu helemaal geen hulp meer?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-05-10 19:38

Geplaatst door de TopicStarter : 08-05-10 19:38

RedPassion schreef:
Ik heb heel lang een eetstoornis gehad, ben er gelukkig al geruime tijd vanaf.
Het is inderdaad heel moeilijk om eruit te komen, en om daarna niet terug te vallen. Heb jij nu helemaal geen hulp meer?

ik moet eens in de maand naar de dokter en me daar laten wegen, als ik teveel afgevallen ben moet ik weer aankomen, en die week nog eens terugkomen.
als ik dan nog niet goed ben heb ik nog 1 kans, om die week aan te komen, anders gaan ze weer kijken voor opname..

maar het gaat tot nu toe nog goed.
vanacht weer erge droom gehad over vorig jaar op het moment dat ik echt niks meer at enzo..
dus vandaag was wel lastige dag om te eten, want ik zag mezelf weer toen, en toen was ik dun......

**Geplaatst**: 08-05-10 22:28

Re: eetstoornis..

Geplaatst: 08-05-10 22:28

Hier nog eentje. Met precies hetzelfde patroon, van bijna niets eten naar eetbuien en weer terug.

En zonder hulp er ongeveer vanaf gekomen.

(als in, heb nog wel restjes eetstoornis, maar meestal controleerbaar, en ik vertrouw erop dat ik ook dat wel kan 'overwinnen')

Wat mij wel hielp, is om vast te houden aan het idee dat hoe verder ik kwam, hoe gemakkelijker het zou worden. Dus ook al voelt het nú als een ramp om XX kilo aan te komen (bijv.), als je op dat punt zit, ben je ook al verder genezen, en kan je het beter handelen.

Maar er gaat véél tijd overheen, dat absoluut.

**Geplaatst**: 09-05-10 14:08

Geplaatst: 09-05-10 14:08

Jaren geleden heb ik anorexia gehad................

Het doet lichamelijk veel met je maar geestelijk is het een ware stijd, tenminste dat is mijn ervaring.
Ik was 24 u.pd met eten bezig, en dan met name wat ik allemaal niet mocht eten van mezelf op het laatst at ik zo goed als niks op een dag, soms een kale kracker en een kopje thee (zonder suiker uiteraard) maar zeker geen beleg, wat ow wee daar zitten extra calorieen in.
Dat ik erg afviel vond ik destijds prachtig daar deed ik het tenslotte voor, maar mijn omgeving begon zich ernstig zorgen te maken.
Zij hebben er uiteindelijk voor gezorgt dat ik proffesionele hulp kreeg, ik wou dat zelf eigenlijk ook wel want het was doodvermoeiend.
Helaas heeft de hulp niks geholpen en ik ging alleen verder in mijn strijd.
Tot het moment dat ik niet ongesteld werd, haaruitval kreeg, zo wit als een lijk was en in de kleding winkel geen kleding meer kon kopen en naar de kinder afdeling moest voor een broek of shirt.
Mijn ouders en man waren bang dat ik op een dag dood neer zou vallen en ik zat ondertussen ook volledig thuis in de ziektewet.
Alles wat je doet op een dag kostte me mega veel energie en ging op een gegeven moment niet meer.......

Ik ben op i-net gaan lezen over anorexia en de gevolgen hiervan, daar schrok ik best wel van maar bij mij was het niet zo erg als de casussen op i-net dus dat zou best wel meevallen. (dacht ik)
Toen ik op een gegeven moment alleen nog maar thuis op bed lag en niet voor of achteruit kon, brak er iets in mij........wat weet ik niet precies maar ik had door dat als ik zo doorging ik binnenkort zou overlijden.
De eerste gedachte die ik toen had was, geeft niks dan ben ik tenminste van die strijd af en heb ik eindelijk rust.
Dat heb ik ook tegen mijn man gezegt dat ik het fijn zou vinden om dood tegaan, ik was uitgestreden en had er geen zin meer in.
Hij schrok zich kapot en de blik in zn ogen zal ik nooit vergeten, en ik dan zei hij droog? moet ik dan alleen verder?dat wil ik niet.

Ik ben toen gaan vechten tegen deze aandoening puur en alleen voor mijn man en ouders, ik hield mezelf voor dat ik in ieder geval een poging moest wagen voor hun.
Ik kreeg weer proffessionele hulp en ditmaal ook medicijnen (anti depressiva) en door de pillen werd ik beter gemuts en had meer motivatie om de vechten tegen de anorexia.
De therapieen waren erop gebaseerd dat ik het voor mezelf moest doen en niet voor een ander anders zou ik het niet gaan redden zei de therapeut.
Eigenlijk moest ik opgenomen worden maar na 1 dag opname werd me duidelijk dat ik het daar niet ging redden ik vond het verschrikkelijk en wou per direct naar huis.
Maar dat ging niet zo makkkelijk....dus ik smeerde hem daar en belde mijn man op die mij opgehaald heeft, dat veroorzaakte een behoorlijke ruzie met mijn ouders want die vonden dat ik daar moest blijven en dat mijn man me terug had moeten brengen.
In overleg met mijn huisarts mocht ik onder begeleiding thuisblijven, die begeleiding zat h'm voornamelijk in het voorkomen van de zelfmoord pogingen die ik telkens probeerde te ondernemen maar iedere keer 'gestoord' werd en daardoor geen doorgang konden vinden.
Met als gevolg dat ik 24 u.pd bewaakd werd, wat een verschrikking is dat zeg, zelfs als ik naar de wc moest ging er iemand mee.
Maanden later was ik inmiddels wat aangekomen en de zelfmoord pogingen behoorde tot het verleden, ik begon langzamerhand weer een positieve kijk op het leven te krijgen en mezelf bezig te houden met de toekomst.
Ik ging weer voor een paar uurtjes aan het werk en begon me weer zoals vanouds zorgen te maken om andere zaken, er waren zelfs momenten dat ik even niet aan eten en calorieen dacht.
Die momenten dat ik even mijn gedachten op iets anders kon richten hebben me erdoorheen gesleept....wat was het heerlijk om niet aan eten te denken.

Ik ben nu 5 jr verder en de medicijnen gebruik ik al 3,5 jr niet meer, zit weer op mn oude gewicht (naja net iets eronder maar scheeld niet veel) en durf zelfs een reep chocolade naar binnen te werken zoder me daar schuldig over te voelen of mezelf suf te sporten.

Ik kan geloof ik wel zeggen dat ik volledig 'genezen' ben, al blijft het valkuil.......bij tegenslag moet ik uitkijken dat ik niet terugval in het niet eten.
Een ander gaat juist uit frustratie of verdriet meer eten, maar bij mij werkt dat precies andersom.
In de tussentijd heb ik alweer wat vervelende dingen meegemaakt, waaronder het verlies van een goede vriendin die overleden is (2 jr geleden), ik was behoorlijk bang dat deze gebeurtenis me de das om ging doen, maar door de ondersteuning van mijn man is dit niet gebeurd....ik heb dit op een normale manier kunnen verwerken zonder rare bijverschijnselen.

Al met al heeft deze hele toestand me behoorlijk veranderd, mijn karakter is anders als daarvoor zo merken vooral mijn ouders, je bent niet de meid die voorheen was hoor ik regelmatig en dat doet pijn, maar het lijkt erop dat ik dat niet meer kan veranderen al doe ik daar wel mijn best voor.
Mijn man is de enige die vind dat ik niet nadelig veranderd ben en dat dioet me veel goed.......ik weet dat ik anders ben dan voorheen, vroeger was ik gereserveerd in mijn opstelling, beetje een muurbloempje die in een groep niet opviel en haar mening vaak voor zich hield.
Momenteel maak ik van mij hart geen moordkuil en zeg waar het opstaat, ben duidelijk aanwezig binnen een groep en erg direct en duidelijk......vooral dat laatste geeft nog wel eens wat problemen bij mijn ouders die dat niet gewent zijn van mij.
Maar diep van binnen ben ik nog steeds mezelf, dat voel ik gewoon........alleen uit ik soms anders, waar dsat precies aan ligt weet ik niet maar het brengt me ook veel positieve dingen, waarschijnlijk zelfs een nieuwe baan.

**Geplaatst**: 09-05-10 14:12

Re: eetstoornis..

Geplaatst: 09-05-10 14:12

Bokker Ascha zit midden in haar strijd tegen anorexia --> [MW] Nou het gaat gebeuren :(

Ik heb het zelf gelukkih niet en hoop van harte dat iedereen hier de kracht heeft deze ziekte de baas te worden

**Geplaatst**: 09-05-10 16:31

Geplaatst: 09-05-10 16:31

Heftig verhaal Cissie.

cissie schreef:
Momenteel maak ik van mij hart geen moordkuil en zeg waar het opstaat, ben duidelijk aanwezig binnen een groep en erg direct en duidelijk.....

Dat lijkt me -tenzij je jezelf stoerder voordoet om je een houding te geven- juist heel positief. Veel mensen met een eetstoornis zijn gereserveerd en houden hun mening maar voor zich uit een soort minderwaardigheidsgevoel. Wanneer je leert dat jouw gevoelens en jouw meningen er ook toe doen en je voor jezelf op gaat komen wordt dat minderwaardigheidsgevoel minder en is het vaak makkelijker om je eetstoornis los te laten. Het hangt allemaal met elkaar samen. En dat mensen dat niet van je gewend zijn is hun probleem.

@ gabjj8: Heb je geen hulp (nodig) voor de problemen die ten grondslag liggen aan je eetstoornis? Het lijkt me lastig om je eetstoornis los te laten als je geen begeleiding krijgt bij de dingen die er voor zorgen dat je je juist vast wilt houden aan je eetstoornis.

**Geplaatst**: 09-05-10 16:39

Re: eetstoornis..

Geplaatst: 09-05-10 16:39

Ik heb ook een eetstoornis, het is alleen nog niet bepaald welke. Ik laat er ook geen onderzoek naar doen, want ik heb al genoeg aan mijn hoofd met m'n borderline, aanpassingsstoornis en burn-out

Ik honger mezelf uit als straf, daarnaast vind ik het mezelf niet waard om goed te eten. Het geeft me een (vals) gevoel van controle om honger te hebben en vervolgens dat hongergevoel uit te schakelen.

Ik volg momenteel dgt-training voor mijn borderline en daarbij zit ook dat ik mindfull moet eten, dus heel bewust ervaren wat ik voel als ik eet. Ik walg van mezelf als ik zit te eten, ik walg van de geluiden die ik kan maken en die ik van anderen hoor en dat beneemt me de eetlust. Mindfull eten is moeilijker dan het lijkt

**Geplaatst**: 09-05-10 20:48

Re: eetstoornis..

Geplaatst: 09-05-10 20:48

ik weet niet echt of het een stoornis is, maar als ik eet, moet het ook op wezen.

misschien omdat ik geadopteerd ben en dus eten niet kan laten staan.
omdat ik denk dat anders hebben die andere mensen in 3e wereldlanden niets te eten krijgen.

vroeger had ik het trouwens erger dan nu.

maw, ik heb geen rem als ik ga eten.

**Geplaatst**: 09-05-10 21:31

Geplaatst: 09-05-10 21:31

RedPassion schreef:
Dat lijkt me -tenzij je jezelf stoerder voordoet om je een houding te geven- juist heel positief. Veel mensen met een eetstoornis zijn gereserveerd en houden hun mening maar voor zich uit een soort minderwaardigheidsgevoel. Wanneer je leert dat jouw gevoelens en jouw meningen er ook toe doen en je voor jezelf op gaat komen wordt dat minderwaardigheidsgevoel minder en is het vaak makkelijker om je eetstoornis los te laten. Het hangt allemaal met elkaar samen. En dat mensen dat niet van je gewend zijn is hun probleem.

Doe dit gelukkig niet om 'stoerder' over te komen, die tijd heb ik wel gehad met 30 jr.

Het minderwaardigheids-gevoel heeft er voor een deel mee te maken gehad, ik ben nog wel kritisch (perfectionistisch) tegenover mezelf maar niet zo extreem als voorheen.
Het is naar mijn idee iderdaad zo, dat als je minder onzeker bent over jezelf dat het makkelijker wordt om de eetstoornis de baas te zijn.
Dat anderen er aan moeten wennen is idd hun probleem, al probeer ik wel rekening te houden met de mensen die mij al goed kende voordat ik anorexia had.......dan denk ik iets langer na voordat ik wat zeg en overdenk eerder de consequentisch van mijn gedrag.

Het heeft me vrienden gekost en opgeleverd, de vrienden die het mij gekost heeft ben ik niet zo rauwig om.......de vrienden die het me opgeleverd heeft waardeer ik des te meer.

**Geplaatst**: 09-05-10 23:06

Re: eetstoornis..

Geplaatst: 09-05-10 23:06

Ik ben sinds 3 dagen met ontslag van de Ursula kliniek.
Heb er in totaal 5 maanden gezeten voor anorexia...loodzware maanden, keihard moeten knokken.
Ben wel blij dat ik thuis ben, maar heb niet gedacht dat de omschakeling van kliniek naar huis zo moeilijk zou zijn. Merk dat de eetstoornis weer vreselijk trekt, vooral als ik me somber ga voelen, neig ik weer om het weer op het eten af te reageren.
Ik word af en toe dan ook echt wanhopig van mezelf...ben er namelijk echt klaar mee!

**Geplaatst**: 10-05-10 08:56

Geplaatst: 10-05-10 08:56

cissie schreef:
Doe dit gelukkig niet om 'stoerder' over te komen, die tijd heb ik wel gehad met 30 jr.

Daar heeft leeftijd niet zoveel mee te maken. Er zijn genoeg 30-plussers die een knap staaltje acteerwerk op dat gebied kunnen leveren. Ik geloof jou overigens wel.

@xEsther: Krijg je nu nog wel begeleiding? Ik vond het ook moeilijk om eenmaal weer thuis te zijn en alles 'alleen' te moeten doen. Ik neem aan dat je een tijdje een eetlijst hebt gevolgd? Die kan je misschien wat houvast bieden op moeilijke dagen. Hou verder de strijd die je geleverd hebt heel duidelijk voor ogen, die 5 maanden zijn niet voor niks geweest.

Je mag me altijd PB-en als je het moeilijk hebt!

**Geplaatst**: 10-05-10 11:02

Re: eetstoornis..

Geplaatst: 10-05-10 11:02

@ redpassion:

Dat geloof ik ook en maak ik regelmatig mee, maar persoonlijk vind ik dat je met 30 jr dat niet meer nodig hebt en gewoon jezelf kan/mag zijn.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-05-10 17:41

Re: eetstoornis..

Geplaatst door de TopicStarter : 10-05-10 17:41

@cissie, ik herken zoveel van jou in de strijd en daarna, ik ben ook veel botter geworden tegen mensen, ik zeg tegen mensen wat ik van ze vind, en beoordeel veel mensen op uiterlijk..
ik vind je een kanjer dat je erdoorheen bent gekomen

@bromfiets: ik hoop dat je snel te horen krijgt wat voor ES, zo kan je je strijd beter voeren, en hopelijk kom je er snel doorheen met hulp.

@esther: ik ken jou volgens mij wel, van hyves. heb je contact met scarlet, en proud2bme?
volgens mij heeft scarlet het weleens tegen mij over jou gehad

het is echt een ware hel die je nog tegemoet gaat, ik weet waar je in verkeerd op het moment. nu heb je het gevoel dat je het allemaal alleen moet doen, en dat is echt vreselijk.
als je je verhaal even kwijt wil me PB staat open

Be proud meid, je bent een topper hoe je nu bent, daar hoef je niet dun voor te zijn, want je bent nu nog steeds te dun

, maar ik weet dat dit ooit goed gaat komen, je kan het

wees trots op jezelf.
een fout is pas een fout als je er niks van geleerd heb, en jij hebt geleerd dat Ana een ware hel is, en dat de hemel ergens nog voor je ligt

aan iedereen hier, je leeft maar 1x, pak dat leven met beide handen aan, of je nou dik of dun ben, je bent wie je bent, dat hoef je niet te veranderen door af te vallen of aan te komen

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-05-10 18:13

Re: eetstoornis..

Geplaatst door de TopicStarter : 12-05-10 18:13

bleehhh terugval gehad vandaag :S

2appels op, verder nothing

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-05-10 18:13

Geplaatst door de TopicStarter : 12-05-10 18:13

maar ik moet nu maar eens echt gaan eten :S

......

**Geplaatst**: 12-05-10 21:46

Geplaatst: 12-05-10 21:46

gabjj8 schreef:
@cissie, ik herken zoveel van jou in de strijd en daarna, ik ben ook veel botter geworden tegen mensen, ik zeg tegen mensen wat ik van ze vind, en beoordeel veel mensen op uiterlijk.

Dat laatste doe ik eigenlijk niet, het gekke is toen ik er middenin zat dat ik momenten had dat ik jaloers was op dikkere vrouwen...niet vanwege hun figuur want dat vond ik niks maar ik dacht dat hun waarsschijnlijk wel gelukkig waren met hun lijf....en snapte niet waarom ik dat destijds niet kon met maatje ver onder de 34........
Ergens denk ik dat sommige van hun ook niet helemaal gelukkig waren, maar goed daar denk je op zo'n moment niet aan.

**Geplaatst**: 12-05-10 21:53

Geplaatst: 12-05-10 21:53

gabjj8 schreef:
maar ik moet nu maar eens echt gaan eten :S

......

Heb net even in je profiel gespiekt

maar je bent een prachtige meid die zelfs met wat kilo's erbij nog mooi is......misschien nog wel mooier.

2 appels? shame on you

.......probeer over de drempel heen te stappen en contact te zoeken met een proff die je hiermee kan helpen evt,. via de huisarts, het is toch doodzonde als zo'n mooie meid naar de piep gaat door deze stoornis.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-05-10 07:27

Geplaatst door de TopicStarter : 13-05-10 07:27

cissie schreef:
gabjj8 schreef:
maar ik moet nu maar eens echt gaan eten :S

......

Heb net even in je profiel gespiekt maar je bent een prachtige meid die zelfs met wat kilo's erbij nog mooi is......misschien nog wel mooier.

2 appels? shame on you .......probeer over de drempel heen te stappen en contact te zoeken met een proff die je hiermee kan helpen evt,. via de huisarts, het is toch doodzonde als zo'n mooie meid naar de piep gaat door deze stoornis.

ja, heb gisteren nog even gesprek gehad met de dokter enzo, dus heb toch nog wat gegeten

vandaag voel ik me weer stuk beter, dus misschien kan ik nu wel weer lekker eten zonder me rot te voelen

i hope so.

en je wil mij echt niet van dichtbij zien, dan zie je de vetrollen echt zitten hoor

op die foto's zal mijn lichaam wel vertekenen.

dankje voor je bericht trouwens

**Geplaatst**: 13-05-10 10:54

Re: eetstoornis..

Geplaatst: 13-05-10 10:54

Ik kan me hier helaas ook melden...
Ik ben nu 18, vanaf mijn 13de heb ik een eetstoornis. Tegen mijn 15de jaar werd ik opgenomen in het ziekenhuis wegens ondergewicht en heb daar aan de sonde moeten liggen. Eenmaal thuis gingen alle therapieën van start en versloeg ik de anorexia, maar kreeg er boulimia voor terug. Sinds die tijd is het eigenlijk altijd die schommeling geweest. Op dit moment heb ik weer een enorme terugval, ik moet me a.s dinsdag weer gaan wegen en ik ben er erg bang voor want ik weet dat het te weinig is...

Zelf heb ik veel therapieën gehad en verschillende opnamens, hoe ervaren jullie dat? Altijd als ik weer eenmaal thuis was ging het een stuk moeilijker en meestal had ik dan weer een enorme terugval..

**Geplaatst**: 13-05-10 12:08

Geplaatst: 13-05-10 12:08

gabjj8 schreef:
en je wil mij echt niet van dichtbij zien, dan zie je de vetrollen echt zitten hoor
op die foto's zal mijn lichaam wel vertekenen.

Of jouw beeld is vertekend

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-05-10 12:08

Geplaatst door de TopicStarter : 13-05-10 12:08

91laura schreef:
Ik kan me hier helaas ook melden...
Ik ben nu 18, vanaf mijn 13de heb ik een eetstoornis. Tegen mijn 15de jaar werd ik opgenomen in het ziekenhuis wegens ondergewicht en heb daar aan de sonde moeten liggen. Eenmaal thuis gingen alle therapieën van start en versloeg ik de anorexia, maar kreeg er boulimia voor terug. Sinds die tijd is het eigenlijk altijd die schommeling geweest. Op dit moment heb ik weer een enorme terugval, ik moet me a.s dinsdag weer gaan wegen en ik ben er erg bang voor want ik weet dat het te weinig is...

Zelf heb ik veel therapieën gehad en verschillende opnamens, hoe ervaren jullie dat? Altijd als ik weer eenmaal thuis was ging het een stuk moeilijker en meestal had ik dan weer een enorme terugval..

ik was altijd blij dat ik weg mocht van opname, maar eenmaal thuis dan wordt je gewoon gek, dan neemt de stoornis weer een loopje met je en ga je alleen maar meer achteruit.

vandaag al wel goed ochtend en middag gegeten

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-05-10 12:09

Geplaatst door de TopicStarter : 13-05-10 12:09

DaniBanani schreef:
gabjj8 schreef:
en je wil mij echt niet van dichtbij zien, dan zie je de vetrollen echt zitten hoor
op die foto's zal mijn lichaam wel vertekenen.

Of jouw beeld is vertekend

haha, neehoor...
de spiegel kan geen ander beeld geven als wat ik zelf zie