Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-03-10 13:37

Heb jij ooit een 'Medische misser' mee gemaakt?

Geplaatst door de TopicStarter : 16-03-10 13:37

Heej Bokkers,

Misschien vragen jullie je af waarom ik zo'n topic open.
Ik vraag me gewoon af of er mensen op Bokt zijn die bij zich zelf een medische misser hebben mee gemaakt.
Hier dus ruimte om er over te praten en te vertellen wat er bij jou medische is mis gegaan door fouten van doktoren.

Groetjes.

Mijn 'medische misser'.
Ik 2008 had ik een verzorg paard op Urk ik fietse dan vanaf mijn woonplaats naar het paard en weer terug.
In September fietse ik terug naar huis en ondertussen smste ik mijn vriend dat ik naar huis kwam.
Stom, ik lette dus totaal niet op wat er voor me gebeurde. Ik nam de bocht te ruim en reed zo tegen een stil staande auto op.
Als ik het me nu bedenken ontzettend stom maar ook wel grappig. Wat zal het er dom uit gezien hebben.
Er stonden in die straat mensen te praten dus die hebben mijn 'ongeluk' mee gemaakt.
Ik stond te trillen op mijn benen en zag dat de auto bij zijn achterlamp kapot was.
Dus vroeg ik aan de mensen of ze wisten van wie die auto was. Want ondanks mijn domheid wou ik eerlijk zijn.
Nou zo gedaan en toen zei de man van de auto: "Maar meid kijk eens naar je knie" mijn paardrijbroek was kapot en er kwam een straal bloed uit. Dus paardrijbroek opgestroop (pijnlijk!) en gekeken en ga hoor me vel ging er los en zwart bij.
Ik zei stoer dat het ging en fietste verder, erg fout want me paardrijlaars stak in mijn wond.

Nog geen 200m verder kwam mijn jas tussen de bagage rek en ben ik uiteindelijk alsnog door iemand thuis gebracht.
Thuis was mijn vriend er nog niet, omdat ik aanvoelde dat het met me knie niet goed ging ben ik snel onder de douche gegaan.
Me been niet me gewassen en daarna soepele kleren aangedaan. En naar de buren gelopen om te vragen of ik misschien naar de dokter moest.

Mijn ongelukje was rond 15:00 om 19:30 kon ik pas in het ziekenhuis terecht.
Mijn wond was inmiddels nog zwarter geworden maar nee ik hoefde echt niet eerder te komen zeiden ze aan de foon.
Nou ja eenmaal in het ziekenhuis is het gehecht. De randen van mijn wond waren zwart maar volgens de dienstdoende arts niet dood.
Na 8 dagen moest ik me melden bij de huisarts. In tussentijd vielen er stukken vlees van mijn wond af.
Erg goor maar mijn eigenhuisarts was er niet. Dus toch maar afgewacht.
Na 8 dagen me gemeld bij een andere huisarts. Maar mijn hechtingen moesten langer blijven zitten want het zag er totaal niet goed uit.
Ik had een soort winkelhaak in mijn knie waarvan gewoon een lap los hing dat hebben ze gehecht. Maar nu vielen alle randen aan vlees er af. En vulde zich met korst. Voor mij een goed gevoel

ik ben niet zo bekend in die wereld.

Na 15 dagen kwam ik bij mijn eigen arts want eindelijk! me hechtingn mochten er uit.
Toen werdt mijn arts een beetje boos, mijn knie was totaal verkeerd gehecht en veel te laat. Daarom was mijn wond niet netjes als een streepje geheeld maar had ik gewoon een litteken van 0,5 cm breed. En natuurlijk veel langer maar dat zou sowieso zo zijn.
Mijn arts kon de hechtingen niet eens uit mijn knie krijgen zo drama waren ze gehecht.
Dus heeft hij ze laten zitten en na 2 a 3 weken kwamen ze vanzelf een keer zo blood te liggen dat ik ze er uit kon trekken of knippen.

Nu heb ik dus een aardig litteken wat veel dikker is geworden dan gemoeten had.
Waarschijnlijk, als ik eerder geholpen was en beter gehecht was had je er nu nog weinig van gezien.

Dit is natuurlijk maar een klein foutje maar ben wel benieuwd wat bokkers allemaal hebben mee gemaakt.

**Geplaatst**: 16-03-10 13:39

Geplaatst: 16-03-10 13:39

Mijn vorige tandarts heeft een vijl in mijn kies achtergelaten na een wortelkanaalbehandeling, zonder wat te zeggen. Pas na het maken van meerdere foto's door andere tandartsen ben ik daar achter gekomen. Sinds vrijdag is deze verwijderd.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-03-10 13:47

Re: Heb jij ooit een 'Medische misser' mee gemaakt?

Geplaatst door de TopicStarter : 16-03-10 13:47

Coby :S iel dat klinkt niet echt lekker. Deed het ook zeer?

**Geplaatst**: 16-03-10 13:47

Geplaatst: 16-03-10 13:47

Niet bij mezelf, maar wel bij mijn broertje. Mijn broertje heeft kanker, maar de huisarts heeft de diagnose niet gesteld en ook mijn broertje niet doorverwezen voor nader onderzoek.

Mijn broertje begon met klachten over pijn in zijn schouder en oksel. Huisarts dacht aan slijmbeursontsteking (op zich logisch). Na 2 weken rust was de pijn alleen maar erger geworden. Toen is mijn broertje doorverwezen naar de fysio. Bij de behandeling deed het zo erg pijn dat mijn broertje flauwviel (en hij heeft echt een héle hoge pijngrens). De fysio kon er niks mee, vond het niet typisch een slijmbeursontsteking en verwees mijn broertje terug naar de huisarts voor nader onderzoek. Ondertussen was er een bult onder zijn oksel gekomen en in zijn nek. Volgens de huisarts waren dit opgezette lymfeklieren en was dat logisch als je een ontsteking hebt. Dus werd er antibiotica voorgeschreven. Ook dit hielp niet en ondertussen kreeg mijn broertje rare plekken op zijn huid. Volgens de huisarts zou dit gordelroos zijn. Ondertussen kreeg mijn broertje steeds meer pijn en viel hij af, maar volgens de huisarts moest hij zijn kuur afmaken.

Op een gegeven moment heeft zijn werkgever hem maar naar de EHBO gereden omdat het er zo slecht uitzag. Nou, waarschijnlijk heeft dit mijn broertjes leven gered. Bij de EHBO werd direct geconstateerd dat dit niet normaal was en hebben ze geregeld dat mijn broertje direct door kon naar het UMC voor onderzoek. Daar is toen binnen 1,5 week de diagnose agressieve lymfeklierkanker gesteld, met uitzaaiingen. Mijn broertje heeft een goede kans om er bovenop te komen, maar als de huisarts eerder had gehandeld was het misschien nog helemaal niet uitgezaaid geweest en had hij een minder zware behandeling hoeven hebben en was de kans nog groter geweest. Nog langer doorkwakkelen bij de huisarts had er misschien toe geleid dat het nog meer was uitgezaaid en het nog moeilijker te behandelen was.

Inmiddels is de chemotherapie van mijn broertje al 1x verlengd omdat de eerste kuur niet voldoende was aangeslagen. Eind maart krijgen we te horen of het nu wel geholpen heeft. Als dat niet zo is krijgt 'ie een derde kuur en als dat niet werkt is het nog maar de vraag hoeveel ze er nog aan kunnen doen.

Al met al zijn we meer dan 1 maand verloren doordat de huisarts de klachten niet serieus nam. Achteraf hebben we overigens wel een uitgebreid excuus gehad van de huisarts voor de verkeerde diagnose en het niet doorverwijzen, ondanks dat daar door mijn broertje wel al meerdere malen op was aangedrongen. Maar aan excuses heb je in dit geval zo weinig.

**Geplaatst**: 16-03-10 13:48

Geplaatst: 16-03-10 13:48

Een vijl in je kies laten zitten??

Hoe krijgen ze dat voor elkaar.

Ikw eet niet of het een medische misser te noemen is.
Ik kreeg zoveel last van mijn schouders dat ik naar het ziekenhuis werd gestuurd door de huisarts, nadat daar al vaker is aangegeven dat mijn armen bij het minst en geringste uit de kom vlogen.
Bij het ziekenhuis was er een stagiaire en moest mee kijken.
De arts duwde mijna rm uit de kom en vroeg aan de stagiaire of hij dat zag.. het antwoord was nee en daar ging mijn arm nog een keer.
Drama wat had ik daar een pijn aan over gehouden.
Ik werd doorgestuurd naar de fysio en die vonden het maar raar dat ik werd doorgestuurd. Hun hadden een eigen arts en daar kon ik terecht.
Deze arts was duidelijk.
De arts in het andere ziekenhuis had mij niet naar huis mogen sturen met de woorden : Leer er maar mee leven.
Volgens de arts moest ik geopereerd worden als ik 18 was geweest.
Ik ben er tussen gezet en had mijn eerste operatie erop zitten. En met succes nu ik ben toch blij dat ik doorgestuurd werd bij de fysio!

**Geplaatst**: 16-03-10 13:50

Geplaatst: 16-03-10 13:50

Ik heb 5 jaar met een loopoor rond gelopen, was op een dag dood ziek, vader erg boos en zei tegen de huisarts en nu een verwijzing.Ik was net op tijd in het ziekenhuis want er ging een abses richting hersenen.Ik werd met spoed geopereerd en een jaar later nog een keer.Er zit geen trommelvlies meer en ben slechthorend.

**Geplaatst**: 16-03-10 13:50

Geplaatst: 16-03-10 13:50

Ehm, tellen onnodige operaties ook mee???

Tot 2 keer toe bij 1 orthopeed een kijkoperatie aan mijn knie gehad. Beide keren wist hij vantevoren 100% zeker wat er mis was, dmv onderzoek. Lig je daar op de tafel, kan hij het probleem wat hij vantevoren had vastgesteld niet vinden.... Beide keren weer dichtgenaait en ik moest maar naar de sportschool, er was niks met mijn knie aan de hand (na ruim 13 jaar met klachten, waarin dus 2 keer een kijkoperatie, kwam een andere arts er achter dat er wel degelijk iets met mijn knie aan de hand was en die heeft het met 1 grote, ingrijpende operatie op kunnen lossen). Zelfde knie, zelfde arts van de operaties, had uiteindelijk zoiets van "dan tapen we het maar'. Dit om de knieschijf verder naar binnen te duwen. Bij de twee keer tape vervangen zat ik 's avonds op de SEH, waarna ze het eraf gehaald hebben. Mijn hele knie bleek dik. Achteraf ook logisch, mijn knieschijf stond niet te ver naar buiten, maar naar binnen!! En hij heeft hem met dat tape dus nog even verder naar binnen geforceerd.

Zelfde verhaal met mijn elleboog, vantevoren door arts probleem vastgesteld, was ook op MRI te zien, dus opereren (overigens andere arts dan mijn knie). Word je na de operatie wakker, krijg je te horen: Goed nieuws, we hebben niks gevonden!! Eh, goed nieuws? Wat is er goed aan dit nieuws? Ik zit nog steeds met klachten, jullie wisten wat het was en het kon opgelost worden, en nu ineens is er niks aan de hand???? Ook hierbij heeft een andere arts uiteindelijk het probleem gevonden en gedeeltelijk op kunnen lossen.

Verder fouten met verdoving, teveel pijnstillers, maar het ergste vind ik dat er vaak gewoon niet naar me geluisterd word. Ik ben niet zo'n pieperd, als ik zeg dat ik pijn heb dan is dat zo, ookal zie je dat niet aan me. Zo lag ik ook met verschrikkelijk pijn op mijn borst op de CSO. Hart en longen nagekeken, niks aan de hand, dus maar naar huis. Dat ik ondertussen niet rechtop kon staan van de pijn, tja, daar had de arts geen boodschap aan. Dat viel vast wel mee, bovendien, er was met mijn hart en longen niks aan de hand. 's Avonds bleek in een ander ziekenhuis dat ik een galsteenkoliek had, dat mijn galwegen volledig afgesloten waren en dat er al gal in mijn bloed lekte..... Het is goedgekomen omdat ik er zelf bij bleef dat het niet goed was, maar als ik 's avonds niet naar de HAP was gegaan, had het heel anders af kunnen lopen.

Ook een leuke: je komt bij de SEH aan (overdag) en meld je met de mededeling dat je je arm gebroken hebt. Waarop je het antwoord krijgt dat ik niet zomaar kan binnenlopen en eerst naar de huisarts moet, omdat ik zo niet vast zou kunnen stellen dat het gebroken was. Waarop ik mijn arm dus optil en mijn arm dus halverwege de bovenarm ineens buigt. VOlgens mij is het toch echt doormidden hoor.... Maar omdat ik gewoon nog stond en rondliep, hadden ze niet door dat het écht door was.....

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-03-10 13:51

Geplaatst door de TopicStarter : 16-03-10 13:51

ptries, wooow dat is wel een hele erge misser

Marchador, pff lekker ff er in en er uit trekken en dan nog niet het goede antwoord. En dat je dan via een ander moet weten hoe het wel zit echt niet netjes

Laatst bijgewerkt door blokje op 16-03-10 13:54, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 16-03-10 13:52

Geplaatst: 16-03-10 13:52

Mijn zus heeft ook een foute diagnose gehad van de huisarts. Zij had een rare plek op haar dijbeen. Het was gekleurd, en met kringen er omheen, het leek op een blauwe plek. Ze kreeg de diagnose: tekenbeet en de ziekte van Lyme, en is daarvoor aan een zware antibioticakuur gegaan. Even later kreeg ze echter ook eenzelfde plek op haar andere been, en toen vertelde een klasgenoot haar dat dit gewoon winterbenen waren. Op zich wel kwalijk dat een huisarts het verschil niet kan zien.

Die van Ptries is wel heftig zeg $:\$ Heel veel sterkte, ik hoop dat het helemaal goed komt!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-03-10 13:54

Geplaatst door de TopicStarter : 16-03-10 13:54

Gatver, wat een enge dingen! Dan is mijn knietje echt niets

**Geplaatst**: 16-03-10 13:55

Geplaatst: 16-03-10 13:55

een vroegere buurvrouw van mij ging naar de dokter met buikklachten....... aaahhh buikgrieppie, even in bed blijven..... paracetamolletje nemen.......

een paar weken later kwam ze terug omdat haar buik ook zo op ging zetten en de buikklachten niet verdwenen waren......... aaaah, wat laxeermiddel nemen en goed uitzieken

twee maanden later was ze dood, Darmkanker!!!! Liet twee kleine kinderen en een man achter!

**Geplaatst**: 16-03-10 14:00

Geplaatst: 16-03-10 14:00

Ja ik ook! Ik had met paardrijden mijn pols gebroken, ze zeiden in het ziekenhuis 5 weken in het gips en dan is het goed. Ik na 5 weken uit het gips en na 2 weken weer op het paard. Ik stootte mijn pols zachtjes tegen het zadel en hij brak weer, dit wist ik zeker en mijn tante ook. Wij naar het ziekenhuis, daar zeiden ze dat hij niet gebroken kon zijn want een bot breekt niet 2 keer op dezelfde plaats en stuurde mij naar huis. Heb er van vrijdag tot maandag mee rondgelopen en kon helemaal niks. Toen weer terug naar het ziekenhuis en hij bleek wel degelijk gebroken te zijn. Ze moesten hem nog zetten ook. Naderhand hoordden wij van een andere dokter dat dit met de eerste breuk al misgegaan was, dat ze hem toen als moesten zetten. Nu zit mijn bot nog steeds niet helemaal goed, dit kregen ze niet meer recht. In juni (2jaar later) ben ik hiervoor geopereerd in Spanje, omdat ze er hier in nederland niks meer aan konden doen.

**Geplaatst**: 16-03-10 14:01

Geplaatst: 16-03-10 14:01

Hier ook een (kleine medische misser)

Ik had een kleine harde knobbel op mijn bovenbeen en vond dit echt lelijk. De huisarts dacht aan een ingekapseld iets en wilde het wel voor me verwijderen. Zelf vond ik het op een soort puist lijken dus had ik liever een klein lidteken dan die rode knobbel.

Een week later lag ik op de bandeltafel en ging de huisarts mijn been ontsmetten. Na ongeveer een halve minuut begon het gigantisch te branden. Ik hield het niet meer uit en vertelde hem dit. Ondertussen was mijn hele huid al rood geworden en begon de huisarts snel met jodium op de wond te deppen. Nou bleek dus dat de assistente een weg brand middel in een leeg potje ontsmettings alcohol had gedaan en dit alleen met pen op het etiket had aangegeven. de huisarts heeft dit nooit gezien en dus perongeluk op mijn been gedaan. Ik heb daar een grote brandwond aan overgehouden. Nu 1 jaar later zie je er bijna niets meer van

Alleen is helaas het lidteken van het kleine knobbeltje een stuk groter uitgevallen door deze brandwond.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-03-10 14:05

Re: Heb jij ooit een 'Medische misser' mee gemaakt?

Geplaatst door de TopicStarter : 16-03-10 14:05

kiwiko, hier in mijn woonplaats net zo'n verhaal. Kinderen vonden hun moeder dood in bed :S zo naar.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-03-10 14:07

Re: Heb jij ooit een 'Medische misser' mee gemaakt?

Geplaatst door de TopicStarter : 16-03-10 14:07

lisanne, men dat is lekker. :S

Tinffani, :S komje voor ietskleins ga je met iets groters weg :S

**Geplaatst**: 16-03-10 14:08

Geplaatst: 16-03-10 14:08

Die van mij is niet zo erg, maar er zouden 10 buisjes bloed afgenomen worden.
ze is klaar en haalt de naald er uit. gaat ze tellen was ze der een vergeten. dus toen de andere arm. prikte ze scheef. dus opnieuw.
sommige mensen

**Geplaatst**: 16-03-10 14:08

Geplaatst: 16-03-10 14:08

Ik heb een aantal jaar geleden een ongeluk gehad met mijn enkel. Ik liep op een slecht straatje van de pensionstal wat scheef liep. Ik was toen 13. Een vriendin kwam achter me aan dus ik zet het op een lopen, helaas was ze eerder bij mij en sprong op mijn rug als grap. Op dat moment ging ik door mijn enkel en viel er dus zon 110 kilo( haar en mijn gewicht) op mijn enkel.
Enkel was heel erg pijnlijk en werd dik en blauw. Nja niet zeuren en doorlopen, ik was bij dat meisje thuis en mijn ouders waren bijde werken. Die avond werd de pijn zo erg dat mijn moeder me op kwam halen. Ondertussen was de vochtophoping zo groot als een tennisbal op de buitenkant van mijn enkel.
Met een koellingpad geslapen maar de volgende dag nog slechter, dus hup naar het ziekenhuis. Daar uren gewacht en iedereen die er aan begon te trekken en duwen( aauuuw!!). Nouja, foto gemaakt en strekken en kracht zetten lukte bijna niet.
Op de foto was niets gebroken maar verder was er niet zoveel te zien, de zwelling en vocht ophoping was te erg. Naar huis gestuurd met een druk verbandje, mocht na een week gaan lopen.
Door mijn ouders dus anderhalve week later gedwongen om te gaan lopen, huilend van de pijn en strompelde op mijn goede been voort. Na een jaar was de pijn nog heel erg, nog steeds een zwelling en was een zwakke plek met sport( atletiek, sprinten). Naar de dokter gegaan en die heeft me naar de fysio gestuurd.
Die zei dat het niet goed was en heeft me terug naar het ziekenhuis gestuurd. Daar een scan gedaan en dik litteken weefsel te zien. Bleek dus dat mijn enkelbanden flink gescheurd waren, en dat ik na 4 dagen gewoon terug naar het ziekenhuis gemoeten had voor zo'n scan en had mijn enkel gefixeerd moeten worden. Dankzij de nalatigheid van het ziekenhuis heb ik mijn sport op moeten geven en heb ik er zelfs met goede training nog last van..

**Geplaatst**: 16-03-10 14:09

Geplaatst: 16-03-10 14:09

Oooeehh Pties, das wel heel heftig, ik hoop ook dat je broertje er wel weer helemaal bovenop komt.
Net als bij de Kiwiko....vreselijk zeg!!!

Bij het binnen brengen in het ziekenhuis met het grote vermoeden op een buitenbaarmoederlijke zwangerschap kreeg ik een ass. gynaecoloog.
Deze hoorde wat de symptonen waren, kon zelf bijna niet meer praten van de pijn en meneer ging een inwendige echo maken.....hhmmm...vreemd, hij zag niks.
Nee....ik zei ook nog...het gaat om een buitenbaarmoederlijke zwangerschap...dus dan kan je wel in mijn baarmoeder zitten loeren, maar daar zal je niets zien.
Nou....meneer de ass. dacht dat het apparaat kapot was en ging een andere halen en jawel hoor....daar ging hij weer, weer mijn baarmoeder van binnen bekijken.
uiteaard zag hij weer niets en heeft toen, het was inmiddels al 3 uur 's nachts de hoofd gynaecologie uit zijn bed gepiept.
Gelukkig begreep dese man iets meer van zijn vak.
Ik kreeg een infuus in en werd....jawel...op de kraam afdeling geplaats....gezellig hoor, met overal roze en blauwe versieringen en daar lag ik dan....kon geen kinderen krijgen en deze keer dat het "raak" was zat het verkeerd en moest het de volgende dag weg gesneden worden.
Ik vond het zeer ongepast dat ik daar met mijn bed heen gereden werd.

**Geplaatst**: 16-03-10 14:10

Geplaatst: 16-03-10 14:10

Mijn oma is overleden als gevolg van een serie medische missers.
In december 1994 kreeg ze longontsteking en daarvoor heeft ze een dosis prednison gekregen die veel te hoog was voor haar kleine lijfje. Ze hebben haar de dosis gegeven voor een flinke vent van een kilo of 85, terwijl zij een heel klein vrouwtje van 48 kilo was. Als gevolg daarvan is een van haar hartkleppen gaan lekken, maar dat heeft niemand opgemerkt.
In augustus 1995 werd ze opgenomen in het ziekenhuis met benauwdheidsklachten. Ze was longpatient en er is ook niet verder gekeken dan zuurstof geven. Dat hielp wel redelijk, maar ja, ze hoefde ook maar in bed te blijven liggen. Toen ze na een week weer naar huis mocht, kreeg ze in de hal van het ziekenhuis een hartstilstand. Mijn opa heeft zo hard geroepen dat er direct twee artsen kwamen die haar nog konden reanimeren en pas toen bleek dat ze een ernstig lekkende hartklep had. Ze is aan de bewaking gelegd en werd daar (natuurlijk) gehouden.
Op woensdag 23 augustus hebben ze haar verteld dat ze minimaal nog tot eind september moest blijven om aan te sterken, dat ze er voor altijd beperkingen aan zou overhouden en dat ze al haar tanden zouden moeten trekken voor de operatie, want die stonden allemaal net een beetje los en dat was dus infectierisico (zo dacht men toen nog). Alledrie die dingen vond ze afschuwelijk en ze was zwaar ontdaan. Juist die dag hebben ze het hartbewakingskastje eraf gehaald.

In de nacht van 23 op 24 augustus is ze overleden aan een tweede hartstilstand. Had ze het kastje nog om gehad, hadden ze haar waarschijnlijk nog kunnen reanimeren. Nu kwamen ze er pas achter toen het al te laat was...

**Geplaatst**: 16-03-10 14:14

Geplaatst: 16-03-10 14:14

KiWiKo schreef:
een vroegere buurvrouw van mij ging naar de dokter met buikklachten....... aaahhh buikgrieppie, even in bed blijven..... paracetamolletje nemen.......

een paar weken later kwam ze terug omdat haar buik ook zo op ging zetten en de buikklachten niet verdwenen waren......... aaaah, wat laxeermiddel nemen en goed uitzieken

twee maanden later was ze dood, Darmkanker!!!! Liet twee kleine kinderen en een man achter!

Dit heb ik september 2008 meegemaakt met iemand die mij heel dierbaar was.
Deze persoon had al 2x eerder kanker gehad en klaagde de gehele zomer over buikpijn. Ze at bijna niet meer, moe en zag wat grauw.....Huisarts stuurde haar tot 2x toe weg, met de mededeling dat ze zich niet zo moest aanstellen.
Op 8 september is ze gevallen ivm pijn en kon niet meer overeind komen. Zij is naar het ziekenhuis gebracht, waar ze uitgezaaide leverkanker ontdekten. Longen en botten waren inmiddels ook aangetast.
30 september is ze overleden. 3 weken na haar opname.
Een familielid die bij de begrafenis was en radioloog is, heeft de scans bekeken en volgens hem was de lever een ware gatenkaas en was er geen schijn van kans....

En die huisarts? Die mag heel blij zijn dat hij mij nog niet is tegengekomen. Hij had niet eens het lef om naar de begrafenis te komen of iets te laten weten.

**Geplaatst**: 16-03-10 14:15

Geplaatst: 16-03-10 14:15

oja nog iets. k had mijn middel vinger gebroken.
dus ik naar het zieken huis. zeggen ze nou je bent wel erg vrolijk ik denk niet dat er iets aan de hand is.
dus ik ik heb ook mn pols een keer gebroken. en ik weet hoe het voelt. maak nou maar een foto.
nougoed was geen spoed dus ik heb 2 uur moeten wachten.
foto gemaakt. en ja hoor gebroken.
maargoed ze hadden het nog al druk. dus ze plakten er een tapje op en ik moest 4 dagen later terug komen om het te laten gipsen.

dus ik kom terug. die vrouw helemaal boos dat ze me hadden laten rond lopen met een tapeje, spalk er om. en na 3 weken weer terug.

Dus ik na 3 weken weer terug gegaan. weer een andere arts dus die haalt die foto te voor schijn. en vraagd waarom ben je gekomen?
dus ik nou het mag er af toch?
zegd hij nee echt niet. hij is gebroken geweest en daarbij is toen een stukje vn je pees afgescheurd.
dus ik aah fijn. aantal weken later moest ik weer terug.

dus iemand haalt het er af. zegd ie. nou je heb er wel lang mee rond gelopen he voordat je kwam. het zal nu nog wel ongeveer een jaar duren voordat het verbeterd is.

sukkels. eerst zeggen dat er niks aan de hand is. dan me een halve week der mee rond laten lopen. een aan het eind van de rit zeggen dat ik te lang gewacht heb met spalken!

**Geplaatst**: 16-03-10 14:19

Geplaatst: 16-03-10 14:19

Eigenlijk diep triest, al die verhalen van (huis)artsen die mensen naar huis sturen met de mededeling dat ze zich niet aan moeten stellen (zo zeggen ze het niet natuurlijk, maar daar komt het wel op neer). Sommige gevallen die hier genoemt worden.... blijkbaar leren artsen niet meer verder kijken dan de 10 meest voor de hand ligende dingen. Is het dat niet, leer er dan maar mee leven of neem maar een aspirientje.

Ik vind het diep triest, zeker als je dan die gevallen hoort waarin het inderdaad fataal is geworden......

**Geplaatst**: 16-03-10 14:20

Geplaatst: 16-03-10 14:20

Heb geen levensgevaarlijk iets gehad maar het was wel slordig.

Ben een keer goed met de motor onderuit gegaan, daarna met de ambulance weggevoerd.
Volgens hun had ik alleen spierpijn terwijl ik zelf heel duidelijk had aangegeven waar de pijn zat en dit niet als spierpijn voelde.
Hun foto's maken en deze hebben ze echt met een man of 6 bekeken. Maar volgens hun niks te zien.

Mocht een week later terug voor controle bij een andere arts (ondertussen tussen mn benen/lies helemaal zwart) hij vroeg hoe het ging en ik zei dat ik zowat nog niks kon.
Nou hij had de foto nog niet tegen het licht gehouden of hij zei dat ik mn stuitje gebroken had.
Hij was in ieder geval pislink op de andere artsen dat ze zoiets niet gezien hadden, aangezien ze tegen mij zeiden dat het spierpijn was en ik alles weer probeerde te doen.
Ondertussen door het alles weer doen heb ik het nog een keer goed horen kraken met daarna flinke pijn dus waarschijnlijk weer opnieuw gebroken

**Geplaatst**: 16-03-10 14:22

Geplaatst: 16-03-10 14:22

Pff Sommige missers zijn niet normaal meer..

Mijn oom had veel pijn op z'n borst en heeft de doktersdienst gebeld.. Hij moest maar een paracetamolletje extra nemen.. Die nacht is ie wel overleden..

Bij mij hebben ze allemaal banketstaaf fouten gehad.. 1 keer geopereerd op een banketstaaf plek, ik bleef terug komen omdat het zo'n pijn deed, maar ik werd voor gek verklaard, de operatie plek zag er namelijk goed uit.. Op den duur ging ik het zelf geloven dat ze pijn tussen m'n oren zat.. Toen ik op een gegeven moment een andere HA kreeg heb ik haar gevraagd of ze daar ook eens naar kon kijken, omdat ik 3 kwart jaar na de operatie nog steeds zoveel pijn had, bleek ik een gigantische ontsteking op de operatie plek te hebben..
Nu 3 jaar later had ik er nog steeds wat last van en ben ik naar een andere arts gegaan in een ander ziekenhuis, die gaat nu dus een plan verzinnen hoe we dit op gaan lossen.. Die zei ook dat de operatie niet netjes gedaan is.

Ook had ik een knobbel in m'n borst, laten verwijderen, was verder goedaardig.. Alleen toen wouden ze me na 6 dagen alweer terug zien voor het verwijderen van de hechtingen, m'n moeder zei nog "is dat niet te vroeg?". Maar dat was niet zo.. Was ik daar, hechtingen eruit, deed ie m'n dossier open zegt ie "oeps, ze hadden er een week langer in moeten zitten.."

Heb een operatie aan m'n gebroken teen gehad (hadden ze hem toen gelijk getaped, was dat niet nodig geweest), maar had er dus een pin in en na een week was ik op controle, minder verband erom, omdat dat makkelijker zou zijn met douchen.. Alleen toen stootte ik natuurlijk knoeterhard m'n voet.. Die pin dr half uit.. Die heb ik er zelf na 2 week uit mogen trekken.. Was de bedoeling dat ie 4 week zou blijven zitten..

Maar dit alles is niet te vergelijken met wat er bij iemand gebeurd die dus echt gewoon ten dode opgeschreven is, omdat de HA het niet serieus neemt oid..

**Geplaatst**: 16-03-10 14:25

Geplaatst: 16-03-10 14:25

Geen idee of ik het echt een medische misser mag noemen, maar ik vind het wel een enorme misser.

Heb al jaren last van een chronische blessure aan mijn achillespezen en kuitspieren. Hiervoor was ik een aantal jaar terug weer onder behandeling van een fysiotherapeut en het ging aardig goed. We begonnen zelfs weer met hardlopen, wat een geweldige stap voor mij was.

Ondertussen was ik door de huisarts alsnog doorverwezen naar een orthopeed - ik weet de reden niet meer, maar kwam ook door mn chronische blessure.
Deze orthopeed zag na een paar seconden al dat mijn achillespezen tot rust moesten komen - alweer - en wou me dus met 2 benen tegelijk in het gips zetten wat dus betekend dat je in een rolstoel komt. Dit voor 4 weken.

Mijn moeder heeft er direct een stokje voor gestoken; dat was onmogelijk!
Na veel gezeur is er 1 been het gips in gegaan voor 4 weken.

Na 4 weken moest ik terug komen. In die 4 weken tijd had ik enorme krampen gehad in mijn kuitspieren en ja zie dat er maar eens uit te krijgen. Daarnaast was mijn been enorm stijf.

Gips eraf, kon nauwelijks lopen. We komen terug bij de orthopeed en zonder ook maar even te kijken naar mijn been wou hij hoppa mijn andere been in het gips zetten. En tja, ik kon nog niet eens staan op het been dat in het gips had gezeten.

Toen zijn we met een hoop stampij weg gegaan uit de polikliniek en hebben direct een verwijzing gekregen voor het WKZ.