ik ben zelf als de dood voor de tandarts, maar ga gelukkig wel (samen met me persoonlijk begeleidster) naar de tandarts, die weet me altijd wel rustig te houden.
als ik alleen zou moeten, zou ik dus echt helemaal knettergek worden.
waar bij mij de angst vandaan komt weet ik zelf niet.
misschien omdat de tandarts die ik zelf heb, gewoon mij niet echt ligt, maar aangezien hij zijn werk goed doet, blijf ik toch bij hem.
( je weet immers nooit wat voor tandarts je ervoor terug krijgt)
Ik weet nog niet wat ik er van vind, aan de ene kant vind ik het verschrikkelijk dat ik zo lastig ben, maar ik vind het ook ontzettend lief van haar.

, maar idd de amalia kliniek.