Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-03-10 23:45

Dinsdag, dan zal ik het weten.

Geplaatst door de TopicStarter : 04-03-10 23:45

Ja, dinsdag. Dan zal ik weten of ik een normaal kind zou kunnen krijgen.
Dan weet ik of dat mijn vlek nog lelijker,dikker en donker word.

Dat word de dag. Waarop ik misschien nieuwe hoop krijg.
Of de dag die ik de rest van mijn leven ga haten.

Oké, het is misschien een onduidelijk verhaal voor de mensen die mij niet kennen.
Volgensmij weet geen één bokker het van mij. Maar het moet er toch uit.
Ik zal bij het begin beginnen:

Het begon toen ik nog een klein meisje was, er zat een lichtbruin vlekje onder haar oksel.
De dokters gingen mij scannen, ze konden precies zien waar het op mijn lijf nog meer zal groeien.
vanuit mijn oksel naar mijn borst, en vanuit mijn oksel een stukje over mijn rug. Ook zou nog verder
over de binnekant van mijn bovenarm komen.

En zo ging het ook, ik werd 11 en de vlek had al een heel stuk van mijn oksel ingenomen.
Ook zag ik het steeds dichter naar de onderkant van mijn borst toe kruipen.
Ik vond het lelijk, klasgenootjes vonden mij vies. En ik ook, ik voelde me vreemd, waarom ben ik de enige?
Dus, voor de eerste keer ging ik naar de dermatoloog. En ze wilde eigenlijk wachten tot ik 18 was. Dan was ik uitgegroeid.
Maar dat wilde ik niet. Ik wilde normaal zijn. Gewoon durven te douchen na de gymles, en mee gaan zwemmen met de rest van de klas.
En zo ging het, ik ging voor het eerst onder het mes. Er werd een klein(2 vierkante cm) stukje weg gehaald, om te kijken hoe het zou genezen.

De eerste 2 weken waren heel erg pijnlijk. Het verband groeide iedere dag opnieuw vast in de wond.
En na een paar maanden werd de huid mooi roze, en leek het kleine stukje ineens hele normalen huid.
Tot een maand laten, toen kwam het weer terug, even bruin, even dik. oliebol.

Toen werd ik 14 jaar, begon te puberen. Ik begon mezelf alleen maar lelijker te vinden. Ik had weinig aandacht van jongens.
En ik wilde het nu écht weg hebben. Dan kon ik eindelijk met zelfvertrouwens gaan zwemmen met vriendinnen, en jongens versieren.
Dus ik maakte weer een afspraak. Maar de dermatoloog verwees mij door naar de plastisch chirurg. Daar werd het tot veel dieper in de huidlagen weg geschraapt. (dit keer een ander stukje, een langwerpig stukje richting mijn rug zo'n 5 cm)
Ook dit leek eerst heel mooi roze huid te worden. Maar ook dik kwam helaas na 2 maanden weer helemaal terug.

En nu? Nu ben ik bijna 18.. en nog steeds schaam ik me. Ik ga wel gewoon zwemmen, en zonnen. Maar ik ben extreem voorzichtig.
Niemand mag of zal die vlek zien. Over jongens nog niet te spreken. Ik heb vriendjes gehad, ben intiem geweest, maar heb het nooit laten zien. Ik heb mezelf nooit helemaal laten zien. Dan kon ik gewoon niet. Zeker niet omdat het nu over mijn borst loopt. Het is walgelijk om te zien. Ik vind het vreselijk om de douche uit te lopen en mijn lijf dan te zien.
Dus ik had vandaag weer een afspraak bij de dermatoloog. Ik wilde een laserbehandeling. Dat ze die huidcellen van binnenuit maar gewoon kapot maken! Dat komt het niet meer terug.
Maar helaas, het mag niet. De vlek kan dan kwaadaardig worden. En dat moeten we helemaal niet hebben.

Maar ondertussen weet ik nog steeds niet wat het is. Want ik snap nog steeds niet waarom ik de enige ben die dit heeft.
De dermatoloog heeft mijn vanmiddag duidelijk verteld wat het is. en ik ben mij dood geschrokken.

Het is onstaan toen ik nog een embryo was. Er was een 'weeffout' bij het 'onstaan' van mijn huid. En die 'fouteweefcellen' zitten dus in mijn lijf. Daarom blijft het ook steeds terug komen, die 'foute cel' zit nog wel steeds in mijn lijf. En dat kan niet ineens een normale huidcel worden. Omdat die cellen dus in mijn 'dna' zitten. Zal ik dat overgeven aan het kind wat ik ooit nog hoop te krijgen.
Maar omdat ik hem dan een foute cel geef, bestaat de kans dat ál zijn huidcellen 'verkeerd weven' waardoor hij dus die vlek, over iedere plek op zijn lichaam hebben.
Dus dan moet ik er voor kiezen om geen moeder te worden. Iets wat bij mij heel zwaar valt. Mijn groote droom is het krijgen van een kind. En dat kan door een stom schoonheidsfoutje ineens niet meer!

Je begrijpt natuurlijk wel dat er vandaag een heleboel tranen gevloeid hebben.

De dermatoloog heeft mij doorverwezen naar een professor in Maastricht. Daar heb ik dinsdag een afspraak.
Dat is de laatste kans, als hij er niets meer aan kan doen. Dan zal ik echt kapot zijn.
Ik kan mezelf dan nog laten testen, om te kijken wat de kans is dat mijn kind die foute cel overneemd.

Maar ik ben nog jong. En ik hoop dat natuurlijk dat ik een mooi gezond kind op de wereld kan zetten over een paar jaar.
Maar dat is niet alles, want ik ben nog steeds niet van die vlek af, in tegendeel, ik heb nu foto gezien, van 2 andere personen (over de hele wereld) die het ook hebben. Hun waren ouder, en hun vlek was al verder ontwikkeld dan die van mij.

Ik ben van die beelden zo geschrokken. Ik vond dit al vreselijk lelijk.
Maar wat mij te wachten staat, is nog veel erger.

Om jullie een voorbeeld te geven, Zo zal ik er ook uitzien over ongeveer 8 jaar.
http://www.mijnalbum.nl/Foto-WOVXXNGC.jpg
Mijn vlek is nu nog veel dunnen er lichter (zoals de beige vlekken op bovenstaande foto)
Maar zo zal het dus uiteindelijk gaan worden als de professor mij niet kan helpen.

Het is ondertussen al een heel verhaal geworden.
En ik schrijf het vooral als afleiding. Maar ook is het fijn om te weten dat jullie het weten van mij.
Ik weet dat jullie mij toch niet uit zullen lachen, of mij hierop zullen afrekenen. Daarom is het veilig om het jullie te vertellen.

Ik open dit topic om wat steun te vinden, en om de schaamte iets minder te maken.
Bedankt voor het lezen van dit lange verhaal.

Lisanne