Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-11-09 12:43

lichamelijk zwak door paniekstoornis?

Geplaatst door de TopicStarter : 12-11-09 12:43

Hallo lieve lezers,

Sinds 1,5 jaar ben ik enorm met mijn gezondheid in gevecht. Vorig jaar juni ging ik vet burn out, gepaard met angst aanvallen. Dat burn out snapte ik wel. Want het jaar daarvoor had ik zo gigantisch veel gedaan, dat was ook onmenselijk.
Maar goed, de angst aanvallen waren zo heftig, daar moest iets mee gebeuren. Het ging mijn leven beheersen. Na de eerste acceptatie en diagnose stelling blijkt het dat het een paniekstoornis is. Heel fijn, want dat zit ook lekker in de familie. Ik heb jaren lang mijn moeder bang zien zijn en gedacht "zo word ik niet!" Dus wel

Inmiddels kan ik behoorlijk goed met de angsten leven (door therapie). Ja ze zijn rot, ik denk altijd dat ik ter plekke dood neer val, maar ik heb geleerd dat het niet zo is. Ik kan ze overleven, dus echt bang ben ik er niet meer voor. Angst voor de angst beheerst me niet meer. Ik weet wat ik kan en hoe je grenzen aan moet geven.

Maar nu komt het, de vraag. Want mijn lichaam blijft maar overspannen. Ondanks bijna geen aanvallen meer te hebben blijf ik enorm gespannen. De moeheid, duizeligheid, migraine, enorme spierspanning, misselijkheid, hartkloppingen, pijn op de borst, geen eetlust en overprikkeld gevoel blijven. Elke keer weer bouw ik mezelf op en val ik net zo hard weer terug. Mijn leefomgeving is zo veilig en spanningen zo nihil dat ik inmiddels het idee heb dat er iets niet klopt. Ik heb voldoende rust, goed eetpatroon, veel praat mogelijkheden, lichamelijke activiteit en afleiding.
Daarbij is het demotiverend om gezond te kunnen denken, maar mijn lichaam wil niet mee doen. Inmiddels ben ik begonnen aan sertraline (2 weken), de laagste dosis, om te kijken of het hierdoor lichamelijk beter zal gaan. Maar de bijwerkingen zijn enorm nog, het hele ziekte beeld, plus mega angsten komen weer aan de oppervlakte. Maar goed, ff volhouden, hopelijk gaat het over als ik gewent ben aan het spul.

Mijn vraag is natuurlijk, zijn er mensen die zich hierin herkennen?

**Geplaatst**: 12-11-09 13:02

Geplaatst: 12-11-09 13:02

Ik herken het niet, maar ik kan mij zo voorstellen dat paniek en stress een enorme energievreter kan zijn, waardoor je ook lichamelijk een wrak kan voelen.

Je bent in een continu gevecht met jezelf en daar voel je je uiteindelijk ook niet lekkerder door. Het klinkt heel clichë, maar neem eens de tijd en de rust om tot jezelf te komen. Maak wandelingen, neem een warm bad, maak een buitenrit, doe aan yoga of meditatie en vooral: praat over je angsten en paniekaanvallen!

En verwacht niet teveel in één keer, zoiets heeft tijd nodig. Dan zul je zien dat je je over een half jaartje wellicht beter zult voelen....

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-11-09 13:06

Re: lichamelijk zwak door paniekstoornis?

Geplaatst door de TopicStarter : 12-11-09 13:06

Dat is nu juist wat ik al de hele tijd doe. Daarom lijkt het zo eindeloos. Ik werk al een jaar niet meer, doe alleen leuke dingen. Ga zo vaak in bad dat mijn vel serieus begint te rimpelen

Grapje. Maare nee, dat is nu juist het rare er van. Al die maatregelen lijken niet te helpen.

**Geplaatst**: 12-11-09 13:09

Geplaatst: 12-11-09 13:09

Ja ik herken het wel.

Ik heb Pdd-nos, heb last van angst en paniekaanvallen en ben erg perfectionistisch en hipperfentileer (weet niet hoe je het schrijft) van tijd tot tijd.
Dus heb geregeld gehad dat ik niet wist hoe ik met de dingen aan moet.

Als je meer ervaringen wil delen dan via pb aan gezien ik iemand op bokt ken die ik het niet gun om alles te weten.

**Geplaatst**: 12-11-09 13:10

Geplaatst: 12-11-09 13:10

ik loop nu al jaren met dikke paniek rond en dus ook spanning in mijn lichaam.
Ik ga straks boodschappen doen met mijn zus maar ik weet nu al dat als ik terug ben ik kapot ben en ook niet nog iets hoef te gaan doen.
Binnenkort ga ik proberen terug aan het werk te gaan en ik maak me er wel zorgen om dat ik lichamelijk helemaal uitgeput ga worden.

**Geplaatst**: 12-11-09 13:11

Geplaatst: 12-11-09 13:11

Ben ook 80% tot 100% afgekeurd.
En dat is ook altijd fijn als je weer eens te horen krijgt van iemand dat diegene ook voor degene werkt die een uitkering krijgen, ja bedankt maar weer, ik heb er ook echt zelf voor gekozen.

**Geplaatst**: 12-11-09 13:14

Re: lichamelijk zwak door paniekstoornis?

Geplaatst: 12-11-09 13:14

idd, daar word je niet blij van, ik ben 3 jaar uit de running geweest en ik wil graag aan het werk maar dat is heus niet zo gemakkelijk als sommige mensen denken.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-11-09 13:17

Geplaatst door de TopicStarter : 12-11-09 13:17

Heb je dan ook jilleroo dat je nog bang bent om een aanval te krijgen? Want ik snap dat als je nog zoveel paniek voelt dat je energie aanvreet. Maar als je volledig veilig voelt om boodschappen te gaan doen zou je toch eigenlijk niet zo uitgeput moeten zijn daarna? Of zie ik dat te simpel...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-11-09 13:18

Re: lichamelijk zwak door paniekstoornis?

Geplaatst door de TopicStarter : 12-11-09 13:18

Idd ik ben ook afgekeurd en ga ook pas weer werken als ik daar ambitie in krijg. Het is niet zo dat ik niet wil. Maar het lukt niet en ik ga echt niet elke avond zitten huilen omdat ik mijn baantje van 8 uur niet aan kan. DIe tijd is geweest en nu doe ik de dingen alleen maar voor mezelf.

**Geplaatst**: 12-11-09 13:19

Geplaatst: 12-11-09 13:19

Mijn vriend heeft het 7 jaar gehad en is er dit jaar eindelijk vanaf gekomen, dankzij therapie van 4dagen per week in het ziekenhuis op de psychische afdeling; daar zijn ze erin gespecialiseerd. Waar en hoe krijg jij therapie?
Onderdeel van je therapie zou kunnen zijn om hyperventilatie en hartkloppingen enz juist op te wekken om het gevoel te herkennen en er vertrouwd mee te raken, zodat dit niet voor onnodige stress zorgt.
Het kan ook zijn dat er wel iets medisch is of hierdoor een andere aandoening is ontstaan.
Heb/had je last van hypochondrie (ofzo), ben je lichamelijk nagekeken?
Bij mijn vriend werd een schildklierprobleem gevonden, wat ook voor dit soort klachten kan zorgen.

In elk geval heel goed dat je er zo mee bezig bent en eruit lijkt te komen. Bij mijn vriend heeft het veel te lang geduurd omdat hij geen hulp kon krijgen. Hij is jarenlang amper uit huis geweest en we zijn vorige maand voor het eerst op vakantie gegaan en gaan nu een woning kopen en verhuizen. Het kan zeker, met de juiste hulp en goede instelling!

Laatst bijgewerkt door opisop_shop op 12-11-09 13:20, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 12-11-09 13:20

Geplaatst: 12-11-09 13:20

Je schrijft dat je steeds opbouwt en weer terugvalt, bouw je dan niet te snel op?

Ik heb weliswaar iets heel anders (ME/CVS) maar ik herken wel heel erg hoe vervelend het is om wel gewoon te kunnen denken maar een lijf te hebben wat niet meewerkt, en ik heb ook dat ik van 10 minuten boodschappen doen al uitgeput kan zijn.

Ik weet niet of het bij jou hetzelfde werkt, maar ik moet echt heel rustig opbouwen. Van helemaal niks doen (letterlijk, alleen op de bank zitten) naar af en toe ook buiten zitten. Van af en toe buiten zitten, naar elke dag even buiten zitten. Van elke dag buiten zitten naar af en toe 5 minuten met de hond wandelen etc. Echt zulke kleine stapjes. Heel moeilijk, want je wil altijd harder, sneller, meer

Mijn ervaring is in elk geval dat als je stopt met vechten tegen de vermoeidheid etc (of tegen jezelf) en je accepteerd dat je dat nu eenmaal hebt, je ook meer energie krijgt, omdat je niet geen energie kwijt bent met vechten.

**Geplaatst**: 12-11-09 13:21

Geplaatst: 12-11-09 13:21

Zit nu in een periode waar het lichamelijk me al een tijd tegen zit en ik van het ene in het andere beland tewijl ik van het vorige er nog niet eens uit ben.
Krijg ook weer meer hulp om me heen.
Geestelijk zit het ook niet mee onderhand.
Ik ben soms best hard voor mzelf ga lang door tot het niet meer gaat vaak.
Dacht dat ik de lat al een stuk lager had gelegt, maar het sluipt er zo makkelijk weer in he.

**Geplaatst**: 12-11-09 13:22

Geplaatst: 12-11-09 13:22

Ja ik herken het helemaal. Echt helemaal. Ik ben nu een jaar thuis en mijn lijf begint nu af en toe weer een beetje normaal te voelen. Dat je nog zo vol spanning zit, wil alleen maar zeggen dat je nog veel meer rust moet nemen. Geloof me. En pas aub op met de ad, als je het zonder kunt, doe het dan zonder. En luister naar je lichaam. PB me als je meer wilt weten of wat ook!

**Geplaatst**: 12-11-09 13:25

Geplaatst: 12-11-09 13:25

ik ben niet zozeer bang voor de aanvallen meer. als ik een aanval krijg dan so be it.
Maar het is echt als ik ergens kom datik gewoon in paniek raak van mensen om me heen , ik ben constant bang om aangevallen te worden.
Heb daarvoor therapie gehad. EMDR geprobeerd etc, maar veel heeft het niet geholpen.
Elke dag is voor mij een gevecht om toch even naar buiten te gaan en ik ga dat gevecht ook wel aan, maar ik ben daarna wel kapot.
ik weiger me erbij neer te leggen en alleen maar binnen te zitten

En idd Blijheid, kleine stapjes , maar je heel moeilijk omdat je meer wilt.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-11-09 13:31

Geplaatst door de TopicStarter : 12-11-09 13:31

Wat fijn dat iedereen zo mee praat!
Maare opisop_shop idd, ik heb een hele fijne omgeving. En iedereen denkt mee. Ik heb cognitive therapie en ga nu beginnen aan lichamelijke onderzoekjes. Om het een en ander uit te sluiten. Maar wat heerlijk om te lezen dat jou vriend er uit is gekomen! Lijkt me een hemeltje!

En blijheid, goh ja daar herken ik me wel in. Ik ga wel vaak te snel, ik wil heel snel te veel. Grenzen stellen daarin is zo lastig omdat je kop goed is

Maar goed ik bouw niet gigantisch snel op. Maar misschien toch nog steeds wel te snel...Tis ook zo lastig om te weten welke grenzen je over moet om conditie te krijgen en welke je niet over moet.

Misschien moet het tempo ook maar weer omlaag...Ik zit nu 2 dagen weer volledig stil en dan lukt het allemaal wel weer beter.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-11-09 13:32

Re: lichamelijk zwak door paniekstoornis?

Geplaatst door de TopicStarter : 12-11-09 13:32

Ik vond EMDR wel heel fijn. Grappig hoe alles altijd voor iedereen anders uitpakt.

**Geplaatst**: 12-11-09 13:46

Re: lichamelijk zwak door paniekstoornis?

Geplaatst: 12-11-09 13:46

voor mij werkte het voor geen meter. maar ach. ze vinden wel weer een andere therapie uit xD

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-11-09 14:01

Re: lichamelijk zwak door paniekstoornis?

Geplaatst door de TopicStarter : 12-11-09 14:01

haha ja, der zijn 100000 stromingen..

**Geplaatst**: 12-11-09 14:03

Geplaatst: 12-11-09 14:03

Alleen zijn ook niet alle instellingen te vertouwen helaas.

**Geplaatst**: 13-11-09 06:45

Geplaatst: 13-11-09 06:45

tja, ik heb 5 jaar lang last gehad van paniekaanvallen enz...
Dat gespannen gevoel blijft, maar i kweet er nu wel beter mee om te gaan.
Tja, dis een moeilijke, misschien wat vaker proberen te ontspannen???

**Geplaatst**: 13-11-09 07:35

Geplaatst: 13-11-09 07:35

Je schrijft dat je redelijk kon leven met je angsten, dat je daar therapie voor hebt gehad enz. Maar dat je lichamelijk steeds terugvalt of het idee hebt niet verder te komen. Ik wil daarom niet teveel in gaan op je paniekstoornis, omdat je zegt dat je die redelijk onder controle had voor je terugval. Ik denk namelijk dat je niet zozeer lichamelijk zwak bent door je paniekstoornis, maar gewoon nog door je burnout.

Eerst even een stukje van mijn verhaal:
Ik ben twee jaar geleden thuis komen te zitten met een burnout en een half jaar later zwaar depressief geworden. Die burnout begreep ik ook wel, net als wat jij schrijft. Die depressie begreep ik eerst niet (later trouwens steeds meer, maar dat is hier niet van belang). Ik liep eerst bij de bedrijfsmaatschappelijkwerker, daarna doorverwezen naar de bedrijfspsycholoog enz. Ik leerde best wat nieuwe vaardigheden bij, kreeg inzichten in mijn gedragspatronen die invloed hadden op mijn levenstijl en burnout. Op zich best goed zou je denken.

Maar: Ik liep tegen hetzelfde aan als waar jij tegen aan loopt. Lichamelijk had ik het idee geen steek verder te komen. Elke keer als ik iets deed storte ik weer in. Sporten is goed voor je zeggen ze dan. Dus ik proberen te sporten. Ik ging zwemmen, maar dat hield ik niet vol, omdat ik daar dan weer een week van bij moest komen. Ik bleef het gejaagde gevoel houden enz. Kortom, hetzelfde als wat jij beschrijft.

Ik was weer therapeutisch aan het werk en ging daar op de fiets naar toe, onder andere in de hoop mijn lichamelijke conditie weer wat te gaan opbouwen. Ik werd onderweg ingehaald door oude omaatjes en kwam bijna de brug niet op. Zo frustrerend!! Ik zette mezelf er toe om maar wat harder te gaan fietsen.

wat er bij een burnout gebeurt is dat je roofbouw hebt gepleegd op je lichaam en letterlijk geen energie meer hebt. Je hebt al je energie opgebruikt en dus ook al je energiereserves leeg getrokken hebt. Wat je dus moet doen is die energiereserves weer op gaan bouwen. Dit kan door te sporten. Het klinkt heel simpel, maar er is één grote maar. Je bent namelijk gewend om altijd maar door te gaan en heel veel te doen. Wanneer je dus voor je idee heel rustig aan doet, doe je voor je lichaam eigenlijk nog steeds teveel. Het kleine beetje energie wat je misschien net weer opgebouwt hebt, trek je meteen weer leeg. Je denkt dat je heel rustig aan doet, maar eigenlijk ligt de lat nog steeds veel te hoog.

Je moet dus echt heel rustig aan weer gaan opbouwen en het is de kust om net genoeg te doen zodat je je energievoorraden opbouwt en niet teveel zodat je ze meteen weer leegtrekt. Dit is heel erg moeilijk, juist omdat je niet gewend bent om naar je lichaam te luisteren (anders had je geen burnout gekregen).

Ik ben gaan sporten aan de hand van een persoonlijk trainingsschema dat ik heb gekregen na een inspanningsonderzoek. Er wordt dan gekeken naar wat je aan kan en het programma sluit daar dus precies op aan. Je doet niet teveel en niet te weinig. Het sporten doe ik met een hartslagmeter. Die had ik de hele dag om. Mijn hartslag liep namelijk heel snel op omdat mijn lichaam niks meer gewend was en nog maar heel weinig aan kon. Het fietsen op een heel laag tempo bleek dus juist goed te zijn en te passen bij wat mijn lichaam op dat moment aankon. Door de hartslagmeter kon ik concreet zien of ik niet over mijn (lichamelijke) grenzen ging. Dit was namelijk veel sneller dan ik dacht. Het herstel was langzaam en ik ben er nog mee bezig, maar het gaat steeds beter.

Verder is je ademhaling heel belangrijk. Veel van jouw klachten kunnen komen door een te snelle ademhaling. Veel mensen ademen te snel en te vaak per minuut. Ademhalingsoefeningen zijn een goede manier om letterlijk tot rust te komen. De ontspanningsoefeningen die als tip genoemd worden zijn dus heel goed, maar dan het liefst één waar een onderdeel in zit waarbij je op je ademhaling let.

Nou, het is een heel verhaal geworden.
Als je nog meer wil weten hoor ik het wel. Ik hoop dat je er wat aan hebt!

**Geplaatst**: 13-11-09 07:59

Geplaatst: 13-11-09 07:59

Een fijn en nuttig boekje is trouwens "Verademing" van Koen de Jong en Bram Bakker. Daarin wordt beschreven hoe je ademhaling van belang is voor je lichamelijke, maar ook geestelijke gezondheid. Er staat een lange lijst in met veel voorkomende klachten die veroorzaakt kunnen worden door een te snelle ademhaling. Verder staan er tips en oefeningen waarvan je meteen resultaat merkt. Het is echt de moeite waard om dat te lezen

Edit: Wat ik me verder nog afvroeg is of je therapieën alleen gericht waren op je angstklachten? Of ben je in je therapieën ook gaan kijken naar de oorzaken van je burnout? Bijvoorbeeld perfectionisme. Waarom ben je perfectionistisch en hoe kun je daar beter mee om leren gaan. Anders is de kans namelijk groot dat als je weer aan het werk gaat, je weer in precies dezelfde valkuilen stapt. En dat zou natuurlijk doodzonde zijn!!

**Geplaatst**: 13-11-09 09:24

Re: lichamelijk zwak door paniekstoornis?

Geplaatst: 13-11-09 09:24

Even aansluitend bij Pollewoppy:
Ik ben ook begonnen met sporten, bij een fysiotherapeut. Dit ook zodat ik niet te snel zou gaan en alles onder controle stond van hem.
En ik begon met op mijn zij liggen en 3x mijn been omhoog doen, dan de andere zij hetzelfde. Ik vond het ontzettend stom dat ik zo weinig mocht, en de volgende dag....had ik fikse spierpijn

Toch kan zelfs dit te snel zijn, ik ben twee jaar eerder ook al begonnen met hetzelfde idee, maar mijn lijf was er nog niet klaar voor, en de fysio raadde me af om meer te doen dan rustig met de hond wandelen.

Dit om nog even aan te geven hoe langzaam, langzaam eigenlijk is. Een fysiotherapeut kan je daar goed bij helpen

**Geplaatst**: 13-11-09 09:26

Re: lichamelijk zwak door paniekstoornis?

Geplaatst: 13-11-09 09:26

Precies Blijheid!
Het kan heel frustrerend zijn hoe langzaam langzaam soms is idd. Wat de kleinste inspanning lijkt is in feite voor je lichaam dan al een hele grote opgave.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-11-09 12:51

Re: lichamelijk zwak door paniekstoornis?

Geplaatst door de TopicStarter : 13-11-09 12:51

Nou, dat is dus precies het onderbuik gevoel dat ik heb. De paniek word erger als ik moe ben en me lichamelijk slechter ga voelen, omdat ik dat gewoon snap is daar prima mee te leven. Ik vermoed nl dat als ik me lichamelijk veel beter voel, ik geen overmatige paniek meer zal hebben. Nou een beetje zal altijd wel blijven, ben nou eenmaal angsthaasje

Maar Ik voel me op het moment net zo moe als in het begin van de burn-out, anderhalf jaar geleden. Maar jeetje om het weer rustiger aan te doen is balen. Ik denk dat je gelijk hebt, elke keer begon ik ook met sporten maar daardoor kwam ik weer sneller thuis te zitten. Ik bouw denk ik toch veel te snel op. Dan word het tijd denk ik om een plan te maken voor dagelijkse bezigheden.

Goh wel heel fijn jullie reacties allemaal! Dank!