Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-11-09 20:06

Help!! Ben ik raar...? heel lang verhaal!

Geplaatst door de TopicStarter : 01-11-09 20:06

beste bokkers, ik zit met een heel groot ? Mijn vader is begin dit jaar overleden,ik had een hele goeie en fijne band met hem...mijn vader was mijn alles...mijn leven mijn maatje, we hoefden niet te zeggen wat we wouden want we wisten het wel... ik wist veel dingen van hem die mening mens niet weten... Hij praate met mij overal over... en ik met hem...We waren 2 paar handen op 1 buik! Ik was dan ook zijn trots...mensen zeiden vaak:als jij binnen kwam lopen ( ik dus)...begon ie helemaal te glunderen...En was ie weer helemaal happy... Maar hij was ernstig ziek...Hij had een hersentumor. Dat hebben we juni/juli 2008 te horen gekregen... Rond september is hij geopereerd, ze konden geen biopsie doen want dan moet je 6 weken(geloof k) geen hersenbloeding krijgen... en dat was bij hem niet het geval...Door die tumor bleef hij hersenbloedingen krijgen.
We zijn erachter gekomen doordat zn mond ging hangen...Maar ja mijn vader was nogal eigenwijs en een stijfkop... en et zou allemaal wel goed komen...Maar na de operatie kregen wij dus te horen dat het een kwaadaardige tumor was, en nog een agressieve ook..En een die niet veel voorkomt, een met uitlopers... Daardoor hebben ze met de operatie ook alleen maar de tumor zelf weg kunnen halen en niet de uitlopers. Hij heeft nog chemo en bestraling gehad,maar dat hielp niet...Wat ons deed besluiten tot een operatie... Want tja je wilt toch weten hoe en wat...Na de operatie is hij dus gaan revalideren. En de revalidatie ging super goed en heel voorspoedig! Hij liep weer en hij deed alles weer...Tot grote verbazing van de artsen. Maar zo snel als hij weer liep ging hij ook weer achter uit. En zoals hij was voor de operatie... zo snel was hij ook weer slecht na de operatie en revalidatie... Maar hij bleef lachen en hij bleef geintjes uithalen... hier haalde hij denk ik ook zn moed en kracht uit...Maar het ergste is gebeurt... Hij kwam op bed te liggen beneden...want hij kon niet meer lopen niet meer praten...Hij was helemaal afhankelijk en als hij ergens een hekel aan had was het afhankelijk zijn! Maar ja op een gegeven moment kun je niet anders meer. Toen mijn vader niet meer kon praten was het helemaal afvragen wat ie wou...Maar omdat ik em vaak wel kon verstaan of wist wat ie wou... werd ik er vaak bij geroepen, dat deed ik graag voor em... Maar goed op een gegeven moment, zijn we met galgje begonnen...De meeste reacties waren: dat doe je niet bij zo'n zieke man ( want hij lag toen al bijna op sterven) maar goed hij kon erom lachen... dat was zijn ding! Dan denk ik als ik hem ermee nog ff aan het lachen kan krijgen...Ik heb hem eten gegeven toen ie niet meer (zelf) kon eten...ik heb em drinken gegeven... En dat vind ik niet meer dan normaal want dat was et enigste wat ik nog voor hem kon doen... Mijn moeder en ik hebben voor paar weken lang beneden op de bank geslapen bij hem... dat als ie mocht komen te overlijden... dat ie niet alleen zou zijn. Mijn vader sliep op een gegeven moment steeds meer en meer... en steeds dieper je kon em wassen zonder dat ie wakker werd...leek wel een soort van coma
waar ie op een gegeven moment in is beland. Al deed ie zn ogen open dan was ie er wel meer ook weer niet...Het leek wel of zn ziel weg was..Maar hij hoorde je wel, met kerst is namelijk de hele buurt nog langs geweest om ons een voorspoedig nieuwjaar te wensen... en om afscheid te nemen van mn vader hij heeft et wel meegekregen zegt ie... en daar ben ik zo blij om want het was een hele geliefde man! Ik heb de kaarten geschreven,en muziek uitgekozen...

Nou had mn moeder al vrij snel een nieuwe vriend, opzich niks mis mee... vriendelijke man...alleen enorm eigenwijs!!
Ik vind zelf dat ze et allemaal te snel heeft gedaan, maar dat is haar keuze (na 2 maand een nieuwe vriend). Maar daar is ze dan ook ieder weekend...En nou heb ik et gevoel dat ze ons een beetje links laat liggen...Want met verjaardagen is ze weg...En geen weekend meet thuis... wij (mijn zusje en ik) mogen dan wel volwassen zijn maar dat wil niet zeggen dat we haar niet nodig hebben.
Maar ook voel ik me onbegrepen..Ik ben de laatste tijd heel moe.. alles is me teveel en huilen kan k tegenwoordig overal om!
Ik zeg wel eens ik ben op... mn geest is op...Na dat mn vader is overleden heb ik heel veel geregeld...Geprobeerd mn moeder en zusje op te vangen en de rest wat ik al had geschreven. Daarna ben ik gewoon verder gaan werken na weekje verlof...(Werk in de thuiszorg)
maar goed, als ik dan zeg dat ik op ben...en moe zegt ze ja ik ben ook wel eens moe...Dan denk ik van dat wil ik niet horen...
ik wil dan gewoon praten of ff goed uithuilen maar dat lijkt ze maar niet te begrijpen..en ermee praten kan ik niet want dan is het van joh stel je niet zo aan of...komt ook wel goed... ze doet bijna alles af met... komt goed... of jah...

Dus ja ik weet et allemaal ff niet ... Ik heb het net uitgemaakt met mn vriend, omdat het niet meer liep... nou die maakt me
het leven nou ook niet makkelijker! En die wil het niet accepteren en maakt me gewoon doodleuk zwart bij anderen! Het lijkt wel of
ik de ene na de andere tegenslag krijg... En ik ga gewoon door met werken en mn dagelijkse ding doen hoor.. en ik ben absoluut niet zielig ik heb gelukkig een goeie vriend en vriendin die achter me staan en ik altijd terecht kan... Maar ik word zo moe van deze situatie dat ik denk moet ik zeggen tegen mijn moeder hoe ik erover denk...of juist voor me houden, want ik weet als ik erover begin dat ze boos word... Want zij heeft et ook moeilijk en zij gaat ook door... (zal ze zeggen)

Ik ben ondertussen heel chaotisch... vergeet de helft... moet alles opschrijven/opslaan in mijn telefoon... Als ik ergens mee bezig ben
dan ga ik ergens anders heen of mee bezig en denk o ja daar was ik mee bezig, slaap slecht lig alleen maar te malen en als ik goed slaap dan kan ik wel de hele dag in bed blijven...en verder slapen... En ik kan niks hebben... of ik word heel snel boos of ik kan zo een potje janken...Soms denk ik wel eens dat ik doordraai...

Dus wat is wijs? Wat moet ik doen in deze hele situatie!?!?!

**Geplaatst**: 01-11-09 20:10

Re: Help!! Ben ik raar...? heel lang verhaal!

Geplaatst: 01-11-09 20:10

Misschien heb je een tijdje vakantie nodig?

**Geplaatst**: 01-11-09 20:11

Geplaatst: 01-11-09 20:11

Jeetje wat heftig voor je en wat ontzettend goed dat je zo voor je vader hebt gezorgd tot het einde, diep respect voor je.
Ik denk dat je het beste kan gaan praten met iemand die er verstand van heeft, je hebt amper tijd genomen om te rouwen, ik denk dat je lijf nu begint te zeggen van ho stop ff een break.
Dus ik zou zeggen, praat erover met iemand die wel luisterd, die weet wat je eraan kan doen en neem even een break.

**Geplaatst**: 01-11-09 20:12

Geplaatst: 01-11-09 20:12

In elk geval een pasje op de plaats. Probeer voor jezelf ontspanningsmomenten in te brengen. Het is niet niks wat je hebt meegemaakt en het zal heel veel energie van je pakken. Nu nog steeds. Waarschijnlijk is dit de manier waarop je moeder probeert haar leven verder te gaan. Door haar verliefdheid? heeft ze niet door dat jullie in het weekend alleen zitten. Jullie zitten als kinderen dus alleen thuis, vader is jullie ontnomen en moeder is er gewoon niet. Denk wel dat je het aan haar duidelijk mag maken dat je het prettig zou vinden als ze in elk geval met verjaardagen er is, dat ze eens af en toe in het weekend er is. Jullie zijn je vader al verloren en willen ook niet nu je moeder kwijt.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-11-09 21:04

Re: Help!! Ben ik raar...? heel lang verhaal!

Geplaatst door de TopicStarter : 01-11-09 21:04

bedankt voor de reacties tot nu toe...

rockwitch: ik ben aant praten met iemand die er verstand van heeft,maar die vind het beter als ik eerst het probleem met mn vriend/ex aan pak...Omdat zolang dat speelt ik niet verder kan met mn leven en ook niet kan rouwen om mijn vader.

joyce83: Ontspannings momenten is lastig in te brengen voor mezelf omdat ik graag voor andere mensen klaar sta, en dat is al zo lang als ik mezelf kan heugen. Eerst komt iedereen en dan kom ik...Tja ik weet et niet de beste eigenschap. Ja het is een manier van verwerking denk ik dat ze een nieuwe vriend heeft, ze kan gelukkie wel met em praten over mn vader. Als we zeggen dat we haar zo nu en dan in et weekend nog graag thuis hebben zegt ze: ik wil ook tijd voor mezelf... tja en dat gun k er ook...dus is zo moeilijk! Want ik gun der alle liefde en geluk van de wereld... En dat wil ik ook niet in de weg staan...

**Geplaatst**: 01-11-09 23:06

Geplaatst: 01-11-09 23:06

Ook niet zo gek dat je doordraait, Missie. Mijn hemel wat heb jij veel voor je kiezen gehad het afgelopen jaar! Er zijn legio mensen die dat in hun hele leven niet meemaken. En juist omdat je zoveel in zo'n korte tijd hebt doorgemaakt, kun je het nu eigenlijk ff niet meer aan.
Het enige dat ik je aan kan raden; zoek professionele hulp. Praten met vrienden is fijn, maar je hebt iemand nodig die je het overzicht helpt terug te geven. Iemand die je helpt om dat wat je hebt meegemaakt een plekje te geven. Dat lukt je niet alleen, daarvoor is het teveel en te groot. Als je een naam/tel. van een goede psych. wilt pb me dan.

Ik wens je in elk geval veel sterkte en heb veel respect voor hoe je met de ziekte/het verlies van je vader bent omgegaan (en hoe je het nieuwe geluk van je moeder probeert te accepteren). Vergeet nu jezelf niet en zorg niet alleen goed voor anderen maar ook voor jezelf.

**Geplaatst**: 01-11-09 23:21

Re: Help!! Ben ik raar...? heel lang verhaal!

Geplaatst: 01-11-09 23:21

ik zou even met iemand gaan praten (psych) want volgens mij sta je op het punt van instorten en dat wil je echt niet!

weet hoe dát is..

**Geplaatst**: 02-11-09 08:21

Geplaatst: 02-11-09 08:21

Lieve schat, jij bent opgebrand!!
Wat jij nodig hebt is rust, rust om alles wat gebeurt is te verwerken en een plaatsje te geven.
Als dat betekend dat jij de ziektewet in moet dan moet dat maar, want de rust die jij nu nodig hebt vind je niet in die momenten dat jij vrij bent.
Ga eens praten met je huisarts......
sterkte!

**Geplaatst**: 02-11-09 08:35

Geplaatst: 02-11-09 08:35

Lieve schat,wees jij nou maar eens een keertje egoïstisch! Lees je verhaal eens terug, het draait allemaal om een ander. Je bent je aan alle kanten in iedereen aan het inleven, voor iedereen aan het zorgen, voor iedereen begrip aan het opbrengen. Breng nu maar eens wat begrip voor jezelf op, en laat iemand maar eens eventjes voor jou zorgen!!

Ik begrijp dat je wilt dat je moeder gelukkig is, maar ik denk dat je naar haar toe even heel duidelijk moet maken hoezeer je haar nodig hebt. Dat je begrip hebt voor het feit dat zij ook tijd voor zichzelf nodig heeft, maar dat jij haar ook nodig hebt! En wel heel dringend als ik je verhaal zo hoor.....

Kies even voor jezelf meid, en laat de rest van de wereld maar een keertje voor zichzelf zorgen. Je kan niet de wereld redden of verbeteren in je eentje, en al helemaal niet als je daarbij niet voor jezelf zorgt.

Dus, ga eens een helder en eerlijk gesprek met je moeder aan, maak je ex duidelijk dat hij op moet zouten (desnoods met behulp van een vriend ofzo) en boek als dat mogelijk is eens een weekje of weekendje weg of iets dergelijks. Even pas op de plaats maken, even rust en ruimte om alles wat er gebeurt is te overdenken en een plekje te geven.

In elk geval heel veel sterkte!

Edit: en ben je raar, zoals je in je titel vraagt? Absoluut niet!!! Je bent een schat van een meid als ik dit zo lees, maar je bent gewoon even op. Lijkt mij niet meer dan normaal na dit alles!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-11-09 12:51

Re: Help!! Ben ik raar...? heel lang verhaal!

Geplaatst door de TopicStarter : 02-11-09 12:51

bedankt voor de lieve reacties tot nu toe.... Marion71: Ik weet dat mijn vader had gewild dat mijn moeder verder zou gaan met der leven als hij weg zou vallen...Ik ben heel blij hoor dat ik nog voor mijn vader heb kunnen zorgen toen hij zo ziek was...Dat was het laatste wat ik voor hem kon doen. En ik vind het fijn dat mn moeder der geluk weer heeft gevonden, want het leven gaat tenslotte door... Maar ja het is wel moeilijk, want als ik tegen der zeg dat ik er graag zo nu en dan het weekend thuis heb gaat ze zeggen: ik ben er doordeweeks toch ook al...Mag ik dan ook wat tijd voor mezelf? En die gun ik haar ook!!

M3lisss: ik heb soms het gevoel idd dat ik denk... als ik er nog maar iets bij krijg...kun je mij bij elkaar vegen, voor de buitenwereld ben ik sterk.. zegt iedereen ook je bent een sterke meid... maar van binnen! Ik zoek ook hulp.. Ik loop bij iemand, die probeert me te helpen,de huisarts probeert ook te helpen zoverre als ze kan.

woofie: de ziektewet kan ik wel ingaan, maar ik kan heel slecht stil zitten...Werken houd me een beetje bezig, ik ben bang als ik niks meer doe dat ik idd instort omdat ik dan alles weer boven krijg!

M3lisss: Ja het klopt ik sta voor iedereen klaar, en wil iedereen helpen, maar dat ben ik.. zo ben ik, ik vind het belangrijk om de mensen om me heen te helpen, als ik dat kan. En ik weet dat ik de wereld niet kan beteren. Wat betreft mijn ex..Die heeft zo'n dikke plaat voor zn hoofd( om het netjes te houden). Ik heb het nu 3x uitgemaakt en nu realiseert hij het zich pas, en accepteert het op zijn manier...door mij zwart te maken tegenover iedereen. Hij heeft geen contact met zijn eigen fam, ik heb goed contact met zijn moeder, en waarschijnlijk is hij geestelijk niet in orde want hij bedenkt van alles en zegt van alles om aandacht te krijgen.. En vraagt dan negatieve aandacht, zolang hij maar aandacht krijgt. Dus ja makkelijker maakt hij het me niet, maar ook daar kom ik wel weer doorheen denk ik dan maar. Maar ik ben heel blij en heel dankbaar voor de vrienden en kennissen/buren die ik heb die me steunen en opvangen. En hier op bokt mijn verhaal kunnen doen, en begrepen worden lucht ook op! Ik heb gelukkig mijn paardje nog...en daar heb k niet altijd even veel energie voor om te rijden,maar lekker tutten is ook leuk... ( soms is mn energie heel ver te zoeken)... Maar heb nu ff lekker weekje vakantie...

**Geplaatst**: 02-11-09 12:55

Re: Help!! Ben ik raar...? heel lang verhaal!

Geplaatst: 02-11-09 12:55

Och wat heftig! Veel sterkte met alles.. en ik vind wel dat je moeder een beetje te snel is, maar misschien veerwerkt ze het verlies van je vader zo.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-11-09 11:22

Re: Help!! Ben ik raar...? heel lang verhaal!

Geplaatst door de TopicStarter : 04-11-09 11:22

sabina1998: thx , ja iedereen vind het van mn ma een beetje te snel gaan,maar ja wie ben ik om daarover te oordelen, als zij gelukkg is.. Tja dan laat ik er der gang gaan... Want ze is oud en wijs genoeg, en wij (mn zusje en ik) laten het maar gaan want weten ook niet wat we er mee aan moeten verder...

**Geplaatst**: 04-11-09 11:28

Geplaatst: 04-11-09 11:28

Is ze wel gelukkig, heeft ze het niet gedaan om alles maar zo snel mogelijk te vergeten? Ik ben bang dat ze een enorme terug val gaat krijgen,dan verwacht ze dat jij er voor haar bent.Ik zou haar gewoon verder met rust laten,meer kan je niet doen.

**Geplaatst**: 04-11-09 11:29

Geplaatst: 04-11-09 11:29

Je bent NIET raar. Bepaalde gebeurtenissen verwerk je niet zomaar, dat kan wel jaren duren. Om gewoon door te gaan met je leven, kan dan best heel moeilijk zijn. Probeer desondanks wat van je leven te maken en ga om met personen waar je wel van alles aan kwijt kunt. Sterkte!

**Geplaatst**: 04-11-09 11:30

Geplaatst: 04-11-09 11:30

Probeer het niet te veel aan te trekken, je hebt een heftig jaar gehad.

**Geplaatst**: 04-11-09 11:36

Geplaatst: 04-11-09 11:36

Heb je hier al eens met je huisarts over gepraat. Die is er niet alleen voor een snotneus of een zere rug.
Zorg ervoor dat je proffesionele hulp krijgt want je hebt het aardig voor je kiezen gekregen. Een goede vriend of kennis zal natuurlijk ook altijd naar je luisteren maar een prof luistert naar je zonder vooroordeel en weet vaak beter de wegen te bewandelen die nodig zijn om je leven weer op de rails te krijgen.

Heb je hierover ook met je moeder gesproken (of heb ik daar overheen gelezen

) Je kunt best aangeven dat je het fijn voor haar vind dat ze iemand anders gevonden heeft maar dat jij het best wel moeilijk vind en dat je haar soms mist in de weekenden.

Heb je een goed contact met je baas? Licht hem (en misschien je collega's) in over je situatie. Anders heb je kans voor onbegrip en dat is ook niet prettig.

Veel sterkte verder.. :(:)

**Geplaatst**: 04-11-09 12:07

Re: Help!! Ben ik raar...? heel lang verhaal!

Geplaatst: 04-11-09 12:07

Allereerst 1 ding, je bent absoluut niet raar! Als je dat maar weet

Je bent gewoon een flinke meid die probeert haar leven te leiden zonder in te storten.

Je vriend die zou ik gewoon links laten liggen, al maakt hij je zwart. Echte vrienden weten hoe je bent dus als zij je vreemd gaan aankijken door iets wat hij gezegd heeft, dan zijn het geen echte vrienden. Dus niks meer van die lamzak aantrekken (al is dat makkelijker gezegd dan gedaan)

Ik ben inderdaad met Marleen_usar eens over je moeder. Ik ben bang dat ze een "vervanging" zoekt voor je vader en daarom zo snel met een nieuwe relatie begint. Het zou uiteraard ook zijn dat ze voor haar gevoel al veel eerder afscheid heeft genomen en dan daardoor ook eerder toe is aan een nieuwe relatie.

Ik zou als ik jou was eerst een keer met de huisarts gaan praten, dan zou ik vragen aan hem/haar of ze misschien een keer thuis wil komen op huisbezoek waar je moeder bij is. Dan dus met je moeder praten zodat de huisarts ook mee kan praten en advies kan geven.

Tja verder, je bent jezelf aan het voorbij lopen, net als ik. Ik denk ook alleen maar aan anderen en ikzelf ben niet of minder belangrijk. Toch proberen om een pas op de plaats te nemen. Door inderdaad tijd voor jezelf te nemen, al is het maar een uur langer bij je paardje zijn en lekker knuffelen. Of een keer gewoon lekker winkelen met een vriendin of ergens lekker wat drinken. Leuke dingen doen, niet alleen werken of bezig zijn met je ex of moeder. Desnoods nodig je je moeder uit om mee te gaan winkelen zodat je op een ontspannen manier wat samen doet en de relatie probeert op te vijzelen.

Nou meid heel veel sterkte, uiteraard met het verlies van je vader, want je schrijft er zo luchtig over, dat ik gewoon zeker weet dat je nog niet aan rouwen bent begonnen. Probeer eens te gaan zitten, dan een brief aan hem schrijven (of een gedicht) probeer eens met hem bezig te zijn ipv met anderen. Want nu probeer je alleen maar door te rennen om zo maar neit aan zijn verlies te denken.... Nou kom op meid, je bent sterk dus je kunt het!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-11-09 13:31

Re: Help!! Ben ik raar...? heel lang verhaal!

Geplaatst door de TopicStarter : 04-11-09 13:31

marleen_usar: tja of mijn moeder idd gelukkig is met der vriend weet ik niet... Zij zegt van wel, dus daar geloof ik haar dan op. Maar ik ben idd ook bang dat ze de echte klap nog moet krijgen van het overlijden van mijn vader... Ik moet wel zeggen dat haar vriend haar wel goed opvangt op de tijden dat ze het kan gebruiken.

opala: ik probeer idd verder te gaan met mn leven, maar soms is dat moeilijk... Zoals verjaardagen, feestdagen etc. En bepaalde situaties...Dan denk je pap was je er nu maar ff ... ik heb ff je advies nodig. Tegen mensen zei hij ook altijd: dat ik zijn alles was, en dat niemand zo'n band had als wij hadden ( er zijn ongetwijfeld wel mensen die dat hebben, maar zo voelde hij dat).

Ibalia: De huisarts heeft ons geholpen met de hele ziekteweg van mijn vader... Die heeft ons echt super bijgestaan! Die heeft tegen mij gezegd dat ik een ander beroep moest kiezen, dan thuiszorg, omdat ik mijn vader zo goed heb bijgestaan toen hij zo ziek was, en op zn sterfensbed lag. Die heeft me ook doorverwezen naar iemand, daar loop ik nu ook bij. Ik heb het er niet met mijn moeder over gehad, maar als ik dat tegen der zeg zegt ze: ja maar ik heb ook mn rust nodig om alles te verwerken etc. Dus ja daar kan ik denk ik weinig tegen in brengen. Mijn werkgever weet hoe de situatie in elkaar zit, en die zegt ook als je et ff niet aankan gewoon aangeven... dus dat zit denk ik wel goed...

Er is ook een klein lichtpuntje... Tussen deze rottigheid, ik heb nu een lease paardje, en heb gehoord dat ik er ook mag kopen.. Joepie!!!

:D:D:D (sorry moest het ff kwijt)

biancaa: ik doe idd mn best om niet in te storten... Mn ex links laten liggen ja dat probeer ik ook... en gelukkig weet k nu wel wie mn echte vrienden zijn..Ik heb et al wel een x gehad dat een ''goeie'' vriendin zei: dat ze me ff wou spreken omdat mn ex wat had gezegd etc... Toen had k zoiets van ja moet ik erheen of niet.. want heb nu ff genoeg aan mezelf... maar ja toch maat gaan praten...

Ik weet dat ik mezelf voorbij loop...Probeer er ook op te letten, maar ja is niet zo makkelijk...

Ik hoor meer dat ik niet aan et rouwen ben, gedichten heb ik al geschreven... Zal er is een plaatsen... Daarin probeer ik me uit te drukken hoe ik me voel etc.

BEdankt voor alle lieve berichtjes

**Geplaatst**: 04-11-09 14:12

Geplaatst: 04-11-09 14:12

Missie1985 schreef:
Er is ook een klein lichtpuntje... Tussen deze rottigheid, ik heb nu een lease paardje, en heb gehoord dat ik er ook mag kopen.. Joepie!!! :D:D:D (sorry moest het ff kwijt)

Dat je er maar heel veel plezier van mag hebben

.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-11-09 18:49

Geplaatst door de TopicStarter : 04-11-09 18:49

opala,nou ja ik heb er nu al heel veel plezier van.. zo'n lief dier... Maar het is nu nog een lease paard,staat wel op plek van mijn keuze,maar toch altijd fijn als je officieel het je eigen paard is

:D

**Geplaatst**: 12-11-09 15:31

Re: Help!! Ben ik raar...? heel lang verhaal!

Geplaatst: 12-11-09 15:31

wat een verhaal zeg
moest gewoon even een traantje weg vegen

wat ik zou doen is echt met je moeder praten en alles eruit gooien wat je dwars zit.. dan word ze maar boos maakt niet uit jij bent toch ook boos?!
pas als je dat hebt gedaan kan je verder en dan zal ik echt even weg gaan van me werk en lekker naar een rustige plek gaan gewoon een poosje op vakantie al1 of met een vriendin zodat je alles op een rijtje kan plaatsen

je bent zo snel doorgegaan met de dagelijkse routine dat je geen tijd hebt gehad te kunnen genezen wat er allemaal gebeurd is..

ik hoop echt dat het goed komt ik raad je echt aan even er tussen uit te gaan

liefs

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-11-09 18:10

Re: Help!! Ben ik raar...? heel lang verhaal!

Geplaatst door de TopicStarter : 12-11-09 18:10

haleyjames, bedankt voor je reactie... Ja idd ik ben ook boos, maar ik wil mijn moeder ook niet kwetsen... Maar de moeilijkste tijd komt nog de feestdagen... Dan is mijn moeder gelukkig wel thuis...

**Geplaatst**: 13-11-09 02:03

Geplaatst: 13-11-09 02:03

Gecondoleerd meid! Ik ben ook mijn vader verloren toen ik 17 jaar was, en mijn lieve oma afgelopen juli- ze was mijn tweede moedertje..
Ik snap heel goed hoe je je voelt. Ik was/ben nog heel erg boos op iedereen, zou iedereen af en toe wel in elkaar kunnen timmeren. Maar dat is pure fustratie, ik weet niet of je dit herkent? het waarom moet mij dit allemaal overkomen? de weg kwijt zijn... ineens hoor je hoe vaak mensen lachen terwijl je zelf zo verdrietig bent!
Maar iedereen verwerkt zijn verdriet op een andere manier, de een ligt de hele dag in bed, en de ander zit dag en nacht in de kroeg. Terwijl anderen dan zeggen ; dat doe je toch niet naar de kroeg gaan, terwijl je man net is overleden.
De ander huilt een week, en sommige een jaar!
Alleen de manier waarop je het verwerkt zegt niks over hoeveel je van iemand gehouden hebt...Degene die een week huilt heeft misschien meer van diegene gehouden dan iemand die een jaar huilt...
Misschien kan je moeder moeilijk alleen zijn? mijn schoonmoeder (die ik nooit heb gekent omdat ze overleden is) ging ook scheiden, was overigens niet haar keus! maar had vrij snel daarna een nieuwe man. Mijn vriend vertelde dat ze iemand om haar heen moest hebben en dus niet alleen kon zijn. Ook al had ze 4 kinderen.
Misschien kan je het je moeder vragen op een rustige manier of dit misschien de reden is.
Als jullie gezin net zo in elkaar zat als de mijne, word je vader nooit vergeten en ook niemand kan zijn plek innemen!
Ik zeg altijd maar me vader en me oma zijn niet dood, want ze zitten in me hart.. Dood zijn ze pas als ik niet meer aan ze denk.

En wat betreft je vriend: dat hij jou juist in deze tijd kapot probeerd te maken, vind ik triest! Hij is geen knip voor de ogen waard!
Maar elk verhaal heeft 2 kanten, en als ze hem geloven dan is dat maar zo. Daar heb jij verder geen invloed op!
Dat is het laatste waar je je druk om moet maken. Ga eerst alles verwerken! Aan zo'n banketstaaf moet je je energie niet verspillen aangezien je dit al weinig hebt!
Jij weet hoe je zelf in elkaar zit, en boeien als een ander anders over je denkt. Hun zorgen niet voor je vreten , dus heb je er ook niks mee te maken...

Ik wens je heel veel sterkte toe!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-11-09 14:55

Re: Help!! Ben ik raar...? heel lang verhaal!

Geplaatst door de TopicStarter : 16-11-09 14:55

happy27: Allereerst bedankt voor je lieve reactie! Had de tranen in mn ogen staan... Dan is jouw vader ook erg jong overleden is toen jij 17 jaar was! Dan heb jij ook een moeilijke tijd gehad... Ja ik herken het wat je schrijft boos bent op alles en iedereen. Ik had dat ook. Maar wist wel beter natuurlijk, maar toch voel je je verlaten (had ik teminste last van). Ik had zoiets van waarom nou hij? Hij deed nooit een vlieg kwaad was allemans vriend...En hielp iedereen. Op een gegeven moment wist ik het inderdaad niet meer, nu nog niet... Dan denk ik wat moet ik met alles aan? Wat moet ik met mn leven doen, want hij was er altijd voor me om te praten, me te steunen etc. Ik moet nu proberen mn eigen weg te vinden zonder hem, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan.
Ik denk idd dat mn moeder moeilijk alleen kan zijn, wat dat betreft ben ik wel blij dat ze met der huidige vriend in elk geval over het overlijden van mn vader kan praten. En dat ook respecteert als ze erover wil praten, en der verhaal kwijt wilt.

Ons gezin was heel hecht... Zelf mn broertje die 20 is...En dus zichzelf heel wat vind, die had het er heel moeilijk mee, die had gezegd zo'n vader krijg ik nooit weer, en pap je was de beste vader die ik me wensen kon! Hij kon zo goed overweg met de vrienden van mn broertje...Prate gewoon met ze op hun manier, waardoor er dus altijd veel volk over de vloer kwam bij ons...Heel veel vrienden van ons zeiden vaak ook :dit is ons 2de huis. Mn vader zijn foto staat dan ook bij ons in huis...En ik heb een asmedallion van hem,zo is ie toch nog bij mij. Ik ben het met je eens als je zegt: ze zijn pas dood als ik ze vergeet en niet meer aan ze denk... Ik denk dat mn vader idd nooit vergeten word, want hij had een groot warm hart..En de mensen hebben et nu ook nog over em ondanks dat ie alweer bijna 1 jaar weg is. Ja mn vriend heeft zoiets van jij hebt mijn leven kapot gemaakt... Dus ik maak de jouwe kapot! Ik probeer om alles een plek te geven,maar is nog zo makkelijk niet...Want iedere x denk ik... pap was je hier nog maar ff...of kon ik de laatste dagen overdoen... Maar dat is niet zo ik weet dat ie trots op me was, hoe ik als persoon ben! En mijn doen en laten... En daar hou ik me aan vast!

**Geplaatst**: 18-11-09 00:47

Geplaatst: 18-11-09 00:47

In een eerdere posting noem je ex geestelijk gestoord, mag ik vragen waarom? Ben je psycholoog dat je dit zo kan benoemen? Heb je niet door dat je mensen met zulke woorden enorm kan kwetsen? Vooral als je ook nog herkenbaar bent?