Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-09-09 12:38

Wat zouden jullie doen in mijn situatie?

Geplaatst door de TopicStarter : 17-09-09 12:38

Haai Bokkers,
(sorry als het hier fout staat. Twijfelde tussen hier en paardenpraat)
Dit verhaal begint 3 weken geleden. Mijn vader is met een hartinfarct naar huis gekomen. Hij is direct opgehaald door de ambulance en moest met spoed naar het ziekenhuis om gedotterd te worden.
Een dottering zou een half uur a uur moeten duren. Bij mijn vader duurde het 3,5 uur. Daarna is hij naar de hartbewaking gebracht. We hebben de hele dag in het ziekenhuis zitten wachten en konden bij hem op de hartbewaking.
Hij gaf aan erg moe te zijn en wilde even slapen en wij moesten maar naar huis gaan. Alles leek stabiel. We zijn naar huis gegaan hebben in de avond nog wat spullen gebracht en zijn toen op nieuw naar huis gegaan.
Mijn vriend (die bij mij was) en ik lagen al in bed mijn zus stond te douche en mijn moeder liet de hond uit. Toen werd er gebelt. Hwet was het ziekenhuis. We moesten zo snel mogelijk naar het ziekenhuis komen omdat de kans op nog een hartinfarct er dik inzat.
We zijn naar het ziekenhuis gegaan en toen was hij al naar de hartcatharisatiekamer gebracht. Daar werd hij opnieuw gedotterd.
Dit keer duurde dit 2,5 uur ong.
Na deze behandeling ben ik er achter gekomen dat er iets niet goed was met mijn vader. (In het ziekenhuis hadden ze nog niks door)
Door de medicijnen sprak hij wartaal volgens de verpleging. Maar ik zag dat zijn mond schreef was en dat hij met links bewoog en met rechts niet.
Ik ben naar een zuster gelopen en die heeft de neuroloog erbij gehaalt. Het bleek na een ct scan dat mijn vader door het dotteren een herseninfarct heeft gehad.
Hij is rechts verlamt geraakt en ook zijn spraak is hij kwijt geraakt.
Nu ligt mijn vader sinds een weekje in een revalidatie centrum. Hij gaat steeds iets meer vooruit maar heel langzaam.

Ik ben ook op dit moment de sterkste in het gezin en ik regel heel erg veel in huis. Boodschappen en steun iedereen en ik houd me groot tegen over iedereen.
(in de avond komen mijn gevoelens pas naar boven zodra ik alleen ben of met mijn vriend)

Nu merk ik gewoon dat alles me zoveel is op het moment. Elke dag naar mijn vader, school, mijn paardje. Dan heb ik het nog niet eens over mijn andere hobby's of vrienden want daar heb ik nu geen tijd voor.
Ik merk gewoon dat mijn hoofd steeds moeier aan het worden is. Mijn lichaam is niet moe maar vooral mijn geest zeg maar.

Ook staat mijn paard 16 kilometer van mijn huis vandaan. Ik wil hem zeker niet bij die stal weg halen omdat hij het daar super goed naat zijn zin heeft.
Maar ik heb niet altijd de tijd om bij hem langs te gaan. Wat opzich niet heel erg is maar ik voel me zo schuldig. Ik voel me verplicht er elke dag heen te gaan. Maar iets in mij houd mij tegen omdat ik niet mezelf voorbij moet lopen.
Nou kan mijn paard overdag de hele dag naar buiten.
Word er gevoerd
Word uitgemest.
En word inde gaten gehouden als ik er niet ben.

Wat zouden jullie doen in mijn situatie? Ik weet het gewoon allemaal niet.
Sorry voor mijn verhaal en gezeur maar moet het gewoon kwijt en wil graag jullie mening.

Groetjes Ashley

**Geplaatst**: 17-09-09 12:41

Re: Wat zouden jullie doen in mijn situatie?

Geplaatst: 17-09-09 12:41

je paard je paard laten zijn, er word voor gezorgd!!

Neem de tijd voor jezelf en je familie, als je heen wil kan je altijd heen gaan maar het moet zeker nu geen verplichting zijn.

**Geplaatst**: 17-09-09 12:45

Geplaatst: 17-09-09 12:45

Jee dat is wel heftig meid :(:)

Heb je zelf al eens de tijd genomen om te verwerken wat er eigenlijk is gebeurd? Eens lekker een flink potje janken of eens hard gillen?

Wat betreft je paard, is er geen stalling dichterbij die je hetzelfde kan bieden? En als je hem echt niet wil verhuizen, is een verzorger een optie? Bovendien kan een paard er wel tegen als je tijdelijk even wat minder tijd voor hem hebt, hij wordt er gelukkiger van als je er écht voor hem bent als je er wél bent dan wanneer je wel vaak komt maar steeds met je gedachten ergens anders zit en moet haasten. Hij staat lekker de hele dag buiten dus beweging is niet per se nodig en je stalhoudster zal je situatie ook echt wel begrijpen, die kan hem ook af en toe een knuffel komen brengen!
Veel sterkte iig de komende tijd.

**Geplaatst**: 17-09-09 12:48

Geplaatst: 17-09-09 12:48

ik ga helemaal met polly mee
Denk eerst maar even aan jezelf en je familie, en kom tot rust
anders wordt het je straks misschien allemaal teveel

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-09-09 12:49

Geplaatst door de TopicStarter : 17-09-09 12:49

Nee de optie verplaatsen naar de zelfde vaceliteiten is er niet. Hier kan hij overdag lekker naar buiten en bij mij in de buurt is alleen maar 24 uur op stal.
Voor mijn paardje is dat absoluut geen optie.
Verzorgster is ook heel moeilijk omdat mijn paardje erg lastig kan zijn en als ik iemand zou nemen ik eerst moet begeleiden voor dat mijn paard iemand accepteerd die alleen is.

Huilen enzo doe ik wel maar ik kan dat niet met mensen om me heen die ik juist wil steunen zeg maar.
Of dat nou zo goed is weet ik niet. En of ik het zelf nou verwerkt heb. Voor mijn gevoel eigelijk niet.

**Geplaatst**: 17-09-09 12:49

Geplaatst: 17-09-09 12:49

Als er volledig voor je paard gezorgd wordt en in de gaten gehouden wordt, is het echt geen ramp om een dagje of 2 niet te gaan hoor!
Je moet zorgen dat je het zelf allemaal nog aan kan. Stel je gaat nu door en over een maand krijg je echt een mental breakdown, dan heeft je paard helemaal niemand meer...
Neem echt de tijd voor jezelf, vraag des noods aan iemand op stal of die hem even wil poetsen of iets om hem zn aandacht te geven

**Geplaatst**: 17-09-09 12:49

Geplaatst: 17-09-09 12:49

jeetje wat een verhaal,
knap dat je zo sterk bent!! bewondering.....
ik zou er allang aan onderdoor zijn gegaan.
hou je lekker bezig met je familie.
is er niemand anders die voor je paardje kan zorgen (iemand van stal, een vriendin) als je je verhaal uitlegd zullen ze het heus wel snappen en met alle liefde je paardje voor je doen.

heel veel sterkte....

**Geplaatst**: 17-09-09 12:51

Geplaatst: 17-09-09 12:51

Paarden kennen geen 'tijd' dus hij zal niet denken: Goh, mijn baasje is er weer niet (eerder: heerlijk deze vakantie!

)

Voor een paard is het helemaal niet erg om er ook even geestelijk tussenuit te zijn en aangezien paarden geen menselijke tijd kennen zou ik me niet zo druk maken

Heel veel sterkte aan jou en je familie!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-09-09 12:52

Geplaatst door de TopicStarter : 17-09-09 12:52

Ik zit hier indd ook overna te denken. Stal genoten halen nu wel regelmatig een borstel over hem heen.
Ik denk dat ik ook een vriendin van mij kan vragen of ze 2 of 3 keer in de week kan dat ik de rest ga.

**Geplaatst**: 17-09-09 12:53

Re: Wat zouden jullie doen in mijn situatie?

Geplaatst: 17-09-09 12:53

Top! Dan is het toch opgelost? De vriendjes van je paard poetsen hem ook af en toe (kriebelen) dus dagelijks poetsen is nergens voor nodig.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-09-09 12:56

Re: Wat zouden jullie doen in mijn situatie?

Geplaatst door de TopicStarter : 17-09-09 12:56

Ja in priciepe wel .Maar vind het zo moeilijk los te laten.
Ik weet dat ze niet zo'n idee van tijd hebben als wij. Maar tog vind ik het gek dat als ik eerst elke dag kom en nu om de zoveel dagen.
Het voelt raar en is iets wat ik moeilijk los kan laten

**Geplaatst**: 17-09-09 12:58

Geplaatst: 17-09-09 12:58

Hi Ashley,

als eerste heel veel sterkte, wat een schrik zal dat geweest zijn. Ik hoop dat je vader er weer bovenop komt. :(:)

Onwijs knap trouwens dat je de symptomen van een tweede infarct herkende!

Een klein halfjaar gelden heb ik in mindere mate hetzelfde meegemaakt met mijn moeder, gelukkig is die er weer helemaal bovenop gekomen. Ik was zelf als eerste bij haar toen het gebeurde en gedroeg me hetzelfde als jij: stoer doen en de boel regelen. Ik kan me daarom enigszins voorstellen hoe eng deze situatie is en hoe belastend het is voor jou om nu sterk te blijven.

Het klinkt misschien tegenstrijdig, maar je moet nu goed voor jezelf zorgen! Als jij ook nog eens ziek wordt of oververmoeid raakt, kom je in een neerwaartse spiraal terecht waar zowel jij als je familie niet mee geholpen is. (moe zijn-minder kunnen doen-je schuldig voelen-nog moeier worden-nog minder kunnen doen-...etc etc)

Uit je post begrijp ik dat je advies wil over je paard:
Denk er even goed over na of je je beter zou voelen als je je paardje wat minder aandacht zou geven. Kost het erg veel energie, vraag dan stalgenootjes of vrienden of ze je willen helpen door je paard aandacht te geven. Zo hoef jij je niet schuldig te voelen dat je er niet bent en wordt je paard goed verzorgt.

edit: ik lees net dat je bovenstaande al doet. Help jezelf er aan herinneren dat het nu even nodig is om voor jezelf te zorgen. Je paard is in goede handen!

Krijg je echter energie van het verzorgen van je paard of wordt je er weer blij van na een dag vol stress, neem dan de tijd om dit te doen! Als jij er beter van wordt door bij je paard te zijn, dan is het belangrijk dat je dit jezelf gunt. Je helpt jezelf ermee en uiteindelijk kun je je familie daardoor ook beter helpen.

Is er misschien een ander punt waar je wat gas terug kan nemen? School/werk of misschien een tante of buurvrouw die je in het huis kan helpen?

Heel veel sterkte met de situatie, wens je vader beterschap van me.

Laatst bijgewerkt door mrs_ed op 17-09-09 13:00, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 17-09-09 12:59

Geplaatst: 17-09-09 12:59

Je prioriteit is nu even bij je vader, dat is op het mement het belangrijkste.
Een paard kan echt wel een tijdje zonder baas, zolang het paard dagelijks naar buiten kan is het echt geen probleem, of je moet op het moment net met haar topsport beoefenen.
Je paard redt zich wel, je eerste zorg is nu je vader.
Maak je om je paard dus maar geen zorgen.

**Geplaatst**: 17-09-09 13:02

Geplaatst: 17-09-09 13:02

Eerst aan jezelf denken, en dan pas aan alles wat er buiten valt. Het lijkt als ik jou verhaal zo lees, dat je vooral met iedereen in de omgeving bezig bent. Maar Het belangrijkste is dat je eerst nu aan je zelf gaat denken. Je schuift jezelf aan de kant om voor de andere in je omgeving er te zijn. Maar dat je dit zelf gaat verwerking is even belangrijk, misschien wel meer nog belangrijk als je omgeving. Je merkt dat alles al moeizamer gaat. Dit is al een teken aan dat je jezelf een beetje vergeet.

Je paard word verzorgt en een paar dagen rust is echt niet erg! Als je met een vertrouwenspersoon/ mentor gaat praten en je situatie uitlegt (als ze het al niet weten) dan denk ik dat die ook rekening met jou houden!

Nu alleen jezelf nog!

(ben overigens benieuwd waar jou vader nu in revalidatie is)

**Geplaatst**: 17-09-09 13:06

Geplaatst: 17-09-09 13:06

Neem de tijd voor jezelf meid!! Je holt je zelf echt voorbij zo. En dit gaat ook gevolgen hebben voor jou, vaak als jezelf helemaal aan het einde van je latijn bent... Zorg dat je even iemand van stal kan inschakelen die desnoods hem even een extra happie eten kan geven, een borstel erover heen kan halen en zijn hoeven krabt.. Voor jou is het even belangrijk dat je je even op jezelf richt en op je familie, want die hebben je dus even het hardste nodig. Zeg ook tegen je familie dat je af en toe ook tijd voor jezelf wilt om bij te komen en dat ze sommige dingen toch echt even zelf moeten doen, hier is niks mis mee.. want anders cijfer je jezelf weg.
En blijf als je fut hebt gewoon lekker paardje opzoeken, dat is toch waar je je ontspanning uit haalt en dat is belangrijk, zie haar nu even niet als een verplichting!! En je paardje verhuizen zou ik niet doen, lekker laten staan, ze staat heel de dag buiten, wat een enorme verlichting zal zijn!

**Geplaatst**: 17-09-09 13:09

Re: Wat zouden jullie doen in mijn situatie?

Geplaatst: 17-09-09 13:09

Precies, laat je paard lekker een paar weken rustig staan! Als je tijd hebt, ga je, heb je geen tijd, dan vermaakt hij zich prima op het land.

Ik denk niet dat je paard je daarop zal aankijken hoor!

Sterkte met je situatue, misschien is dit ook iets om thuis te bespreken met je moeder?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-09-09 13:17

Geplaatst door de TopicStarter : 17-09-09 13:17

Mijn vader zit in een revalidatie centrum in den haag. Genaamd Sophia.

Verder heel erg bedankt voor jullie lieve en hulpzame berichten. Waardeer ik heel erg

**Geplaatst**: 17-09-09 13:21

Geplaatst: 17-09-09 13:21

ik heb niet alle reacties gelezen maar ik wil je allereerst veel sterkte wensen.

helaas heb ik ook ervaring met r*tsituaties op familiaal vlak, en de zorg voor huishouden/paarden etc erbij, alleen was het bij mij mijn partner i.p.v. vader, maar goed, het komt uiteindelijk op hetzelfde neer: je bent emotioneel een wrak, je hebt héél veel dingen te doen en te regelen en zo, en dan maak je je ook zorgen over je paard(en)
De mijne hebben drie maand stilgestaan... En nochtans is één van beiden ook echt een hittepetit die best vaak aan 't werk gaat om zijn energie wat kwijt te raken... En toch kan ik je zeggen dat die pauze hen absoluut geen kwaad heeft gedaan... Ze lopen ook wel 24/24 buiten met inloopstal en worden gevoederd en zo, maar ik ben er echt wéken aan een stuk niet geweest, niet eens om eens te borstelen of zo, laat staan rijden. En uiteindelijk is alles goed gekomen hoor (enfin, met de paarden dan toch, het andere helaas niet)

Dus ik zou zeggen: even prioriteit leggen bij je familie, en je paard zal er geen nadeel van ondervinden als je wat minder langsgaat, zoalng hij maar gevoederd wordt en zo. Integendeel, ik had het gevoel dat mijn paarden aanvankelijk van me wegvluchtten toen ik er de eerste paar keren kwam, alsof ze mijn verdriet voelden en ervoor terugdeinsden...

verzorg jezelf ook goed en vraag ook op tijd hulp als je 't niet meer trekt hé !

sterkte !

**Geplaatst**: 17-09-09 13:28

Re: Wat zouden jullie doen in mijn situatie?

Geplaatst: 17-09-09 13:28

Ik heb ook niet alle reacties gelezen.
Ik vind je verhaal heftig. Wat ben jij ongelofelijk dapper. en goed dat je je realiseert dat je ook aan jezelf moet denken en naar je lichaam luistert! Dat is zo belangrijk. Je moet er zelf niet aan onder door gaan.

Je paardje redt zich wel even zo te horen. Hij komt lekker buiten overdag, er wordt op hem gelet en voor hem gezord, dus kun je best even wat minder er heen. Overleg het met de staleigenaar, zodat die op de hoogte is van jouw situatie en weet waarom je er even wat minder bent.

Jou tijd samen met je paardje komt wel weer!
Pas goed op jezelf en heel veel sterkte de komende tijd!

**Geplaatst**: 17-09-09 14:27

Re: Wat zouden jullie doen in mijn situatie?

Geplaatst: 17-09-09 14:27

Lieve Ash!

Meid je doet het goed zo! Je paardje geniet van het buiten zijn en word goed verzorgd. Denk nu even goed aan jezelf en sla af en toe Haffy een keertje over!

**Geplaatst**: 17-09-09 18:42

Geplaatst: 17-09-09 18:42

Ash meisje.
Jij bent belangrijk nu,je paardje redt het allemaal wel.
Denk alsjeblieft aan jezelf en pas op dat je jezelf niet voorbij loopt.
Haf is in goede handen zo te lezen,hij krijgt zijn verzorging en eten en aandacht echt wel.
Ga naar hem toe als het goed voelt en je rust geeft,maar niet omdat je je verplicht voelt.
Probeer een beetje de tijd te verdelen voor jezelf,anders gaat het niet lang goed met je hoor!

kop op meisje. :(:)

**Geplaatst**: 18-09-09 07:42

Re: Wat zouden jullie doen in mijn situatie?

Geplaatst: 18-09-09 07:42

Ashje!

Ik sluit me helemaal aan bij bovenstaande reacties, Haf gaat het echt wel redden met wat minder bezoekjes van jou. En jij kunt die vrije tijd dan gebruiken om even tot rust te komen (je moet een beetje prioriteiten stellen).

En anders een verzorgster zoeken? Of vragen of een stalgenootje hem af en toe een keer wil poetsen/longeren

**Geplaatst**: 19-09-09 10:41

Re: Wat zouden jullie doen in mijn situatie?

Geplaatst: 19-09-09 10:41

Zoals vele anderen al aangeven, zou ik ook zeggen, laat je paard staan waar hij staat.
Als het goed is is deze situatie een periode, mocht je het idee krijgen dat het allemaal erg lang gaat duren met je vader kun je altijd nog overwegen om je paard te verhuizen, maar tot die tijd zou ik het niet doen.

Dat je je schuldig voelt en denkt je paard tekort te doen is begrijpelijk, maar er nu iemand die je hulp/zorg harder nodig heeft.
Helaas kan ik zeggen dat ik in dezelfde situatie heb gezeten enkele jaren geleden, dan met mijn moeder die overgens geen hartprobleem heeft maar wel op sterven heeft gelegen.
Het was een verschrikkelijke tijd van stress/renne/van de ene plek naar de andere en weer terug. en dan nog de zorgen en vedriet erbij.
Ik ben het type wat destijds maar door en doorging ik verzorgde mijn moeder iedere dag en mijn paarden staan niet in pension dus dat was helemaal een ramp, met 3 keer per dag voeren en verzorgen.
Het huishouden was al helemaal geen prioriteit meer met als gevolg dat als ik eenmaal savonds tegen de nacht thuis was het 1 grote bende was.
Dit duurde maanden en ik ging maar door, want je cijfert jezelf helemaal weg, je probeert immers alles draaiende te houden.
Een jaar later lag ze weer in het ziekenhuis, weer erg slecht, dus weer ging het hele stresstraject lopen.
Vele jaren later kwam alles eruit en ben ik ingestort, de dood van de moeder van mn moeder mijn oma dus deed ons de das om, het ging niet meer.
Ik ben maanden thuis geweest van mn werk,ik kon niet meer voor of achteruit zat aan de rustgevene medicatie en wou alleen nog maar slapen.
Al met al ben ik na 5 jr weer de oude, naja nog beter dan mijn oude ik, want ik ben erachter gekomen dat ik in mn eentje niet de hele wereld aankan en ook hulp van anderen moet leren accepteren.
Daarnaast praate ik in het verleden er nooit over,ik hield alles voor mezelf, NIET DOEN DUS.
Ik weet niet hoe jij in elkaar zit, maar praat het van je af, of probeer het althans je maakt jezelf op langere termijn kapot als je niet over je verdriet en emoties praat.

Hoe moeilijk het ook is in zo'n situatie probeer jezelf niet voorbij te lopen, al lijkt dat haast onmogelijk dat weet ik helaas als geen ander.
Accepteer de hulp die je aangeboden wordt, het zal je op langere termijn goed doen en dan kun je je er ook beter voor je vader zijn.

Veel sterkte!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-09-09 20:07

Re: Wat zouden jullie doen in mijn situatie?

Geplaatst door de TopicStarter : 19-09-09 20:07

Ik zelf ben ook moeilijk in mijn gevoel uiten naar andere. Bij mijn vriendje kan ik dat gelukkig wel erg goed mijn gevoel en dergelijk kwijt maar niet aan iedereen

**Geplaatst**: 19-09-09 21:02

Geplaatst: 19-09-09 21:02

Meis , ik lees opeens je topic op bokt. :(:)

Jeetje wat erg zeg voor je pa !
En weet hoe moeilijk het voor jou moet zijn , je heb onwijs sterke band met je pa.
Wens jou en je fam. en je pa natuurlijk heel veel sterkte !
En ondanks dat we elkaar niet veel meer spreken , ben er natuurlijk altijd voor je als je even je hart wil luchten

.