Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-09-09 11:34

Ik weet het allemaal niet meer..

Geplaatst door de TopicStarter : 06-09-09 11:34

Dit is een SA, heb ik toestemming voor..

Ik moet even mijn verhaal kwijt.. Ik krop alles teveel op en het word me nu even teveel. Ik kan er in me prive sfeer niet echt over praten, omdat ik bang ben dat ik andere met mijn problemen opzadel.. Ik ben nu 18 jaar en heb dingen van vroeger nog niet af kunnen sluiten. Op mijn 9e jaar ben ik helaas misbruikt.. Door een dronken pool op de camping. Dit heb ik tot mijn 13e nooit aan iemand durven vertellen. Sindsdien ben ik heel erg aan de drank geslagen, en begon ik mezelf te snijden, hopen dat het eens mis zou gaan.. Toen heb ik met een vriendin gepraat en die zei dat ik er vooruit moest komen. Maar vertellen durfde ik echt niet, dus ik heb het op een briefje naar mijn ouders gegeven. Dit heb ik op hun bed gelegt s'avonds, de zenuwen gierde door m'n lichaam toen ze naar boven liepen, het even stil werd, en ik ze mijn kamer in hoorde lopen. Ik deed alsof ik sliep, maar helaas werkte dat niet.. Ze maakte me wakker en wouden praten, ik kon niet meer praten. Ik heb die nacht sinds jaren weer tussen me ouders geslapen, en ik voelde me goed. Mijn ouders stonden er wel op dat ik met jeugdzorg ging praten. Zo gezegd, zo gedaan. De volgende dag was ik bij jeugdzorg, ik gooide alles eruit, ik snee mezelf door alles, mijn armen zaten onder de littekens. Ze begon te praten en ze bleef doorhameren dat ik mijn littekens moest laten zien. Ik deed het, en ik keek mijn moeder aan, en ik zag een traan over dr wang gaan.. Toen ben ik in een trance geraakt, ik durfde niks meer tegen haar te zeggen. De 2e afspraak heeft ze tegen me zitten praten, maar niks drong meer door, ik heb nergens op gereageert en besloot ermee te stoppen. Sindsdien is er thuis niet meer over gepraat, ik voelde alsof ik me ouders had teleurgesteld.. Daardoor raakte ik depressief en werd het erger, alleen nu zodat mijn ouders het niet meer zagen. Ik heb talloze keren op een brug gestaan, maar ik had het lef er niet voor om er af te springen. Nu ben ik 18, en het gaat nog niet beter, ik voel me verschrikkelijk, en kan er met niemand over praten.. Niemand vertrouw ik genoeg.. Wat moet ik nou doen, ik ben nog depressief, en meerdere mensen vermoeden, zonder dit te weten, dat ik bordeliner heb. Ik kan verschrikkelijk in mijn gedrag omslaan, en mezelf helemaal gek maken..
Dit is een noodkreet voor hulp..

**Geplaatst**: 06-09-09 11:38

Re: Ik weet het allemaal niet meer..

Geplaatst: 06-09-09 11:38

Oh jeetje, jouw berichtje raakt me echt.. heb hier helemaal kippenvel :(:)

.

Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen, maar ik denk dat je echt hulp moet zoeken.. want alleen kom je er niet uit. :(:)

**Geplaatst**: 06-09-09 11:41

Geplaatst: 06-09-09 11:41

Meid.. de enigste hulp die jij kunt krijgen is proffecionele hulp....
Ik kan meepraten over een klein deel van jouw verhaal.... ook ik ben hier overheen gekomen...

Alleen kom je er niet uit...
je moét doorzetten!

ik hoop wel dat alle woorden die je hier gaat krijgen, jouw positieve steun zullen geven!!
maar echt lieve meid... zoek prof. hulp....

je kan altijd pb-en als je eens wat kwijtwilt, of wilt praten!

Laatst bijgewerkt door Jolliegirl op 06-09-09 11:41, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-09-09 11:41

Geplaatst door de TopicStarter : 06-09-09 11:41

Maar dat durf ik juist niet .. Dan moet ik er over praten, en dat lukt me bijna niet. En ik moet me daarover heen zetten, dat weet ik, maar vind het zo moeilijk..

**Geplaatst**: 06-09-09 11:42

Geplaatst: 06-09-09 11:42

Lastig meis, oplossingen heb ik niet voor je.
Ik denk dat je moeder niet teleurgesteld is, maar ik denk dat ze zich een soort van 'buitengesloten' voelt en je heel graag zou willen helpen.
Alleen denk ik dat je dit probleem niet samen met je ouders aankan, maar dat er professionelere hulp voor nodig is.

Meis, zoek een psychologe/psychiater die jou kan helpen, maar waar je in de eerste plaats vertrouwen in hebt.

Geef bij je ouders aan dat je hulp wilt omdat het zo verder niet gaat.

Je verdient het om je beter te voelen.

Sterkte :(:)

**Geplaatst**: 06-09-09 11:42

Geplaatst: 06-09-09 11:42

bangmeisje schreef:
Maar dat durf ik juist niet .. Dan moet ik er over praten, en dat lukt me bijna niet. En ik moet me daarover heen zetten, dat weet ik, maar vind het zo moeilijk..

je MOET helemaal niets.....
Desnoods print je dit uit...
je MOET niets...
dan hoef je niet te spreken...

Spreken doe je wanneer JIJ er klaar voor bent...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-09-09 11:47

Re: Ik weet het allemaal niet meer..

Geplaatst door de TopicStarter : 06-09-09 11:47

@ Nektosha, ik weet dat ik dat niet heb gedaan.. Maar zo voelde het op dat moment wel..
@ Jolliegirl, bedankt.. En daar heb je ook gelijk in. Ik moet eigenlijk ook opzoek gaan, maar die stap durf ik gewoon niet te nemen. Ben bang voor de confrontaties ofzo..

**Geplaatst**: 06-09-09 11:49

Re: Ik weet het allemaal niet meer..

Geplaatst: 06-09-09 11:49

Maar meid.. je praat er hier ook over...

Probeer dit ook eens bij een arts... ook dit kan annoniem... tsja ze zien je dan wel, maar toch?

Ik denk dat jij verkeerd benaderd ben... en gedwongen bent te praten, je littekens te laten zien....

Print dit topic binnekort eens uit

En probeer hier eens mee naar iemand te gaan?
net als toen met 'het briefje'

**Geplaatst**: 06-09-09 11:50

Geplaatst: 06-09-09 11:50

Snap ook wel dat het zo voelt hoor, je gaat je dan groter houden dan je je voelt omdat je je ouders niet verdrietig wilt zien.
Klinkt helemaal logisch.
En wat Jolliegirl zegt is helemaal waar, zoek iemand met wie het klikt, en ga dan pas kijken wat je kwijt wilt.
Maak desnoods een afspraak dat je ook schrijft en dat laat lezen als het makkelijker gaat.

Kleine stapjes!

**Geplaatst**: 06-09-09 11:52

Geplaatst: 06-09-09 11:52

Als je praten moeilijk vind kun je het ook allemaal opschrijven en dat dan aan iemand laten lezen. Dan kun je rustig nadenken wat je wil zeggen en het nalezen en evt aanpassen. En dan hoef je er ook niet bij te zijn op het moment dat die ander het leest, dan is het allemaal net iets minder direct en de drempel daardoor net iets minder groot. En die ander kan eventueel ook weer in een brief terug reageren als je het gewoon te eng vindt om er een direct gesprek over te hebben.

**Geplaatst**: 06-09-09 11:53

Geplaatst: 06-09-09 11:53

God meid, ik schrok wel van je verhaal!
Dit doet me trouwens wel een beetje denken aan een oude vriendin van mij. Die had het wel in mindere mate, maar toch.

Heb je geen vriendin ofzo die je kan helpen die stap te zetten? Schrijf alles eens duidelijk op, dan hoef je het niet elke keer weer te vertellen maar laat je dat gewoon lezen. Ga in ieder geval wel hulp zoeken want hier kom je echt niet alleen uit!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-09-09 11:56

Geplaatst door de TopicStarter : 06-09-09 11:56

@ Fraznic, dan zou ik het minder erg vinden idd.. Want hier kan ik het ook gewoon kwijt.. Net zoals ik het ook niet aan me ouders heb durven vertellen.. Ik heb het op geschreven, ook aan een vriendin van mij.
@doeraklover, Ik heb 1 vriendin die het weet, maar we zijn uit elkaar aan het groeien, dus wil haar niet nog daarmee opzadelen.

**Geplaatst**: 06-09-09 12:00

Re: Ik weet het allemaal niet meer..

Geplaatst: 06-09-09 12:00

Jeetje meid, das niet niets! Je moet inderdaad niets, praat alleen als je voelt dat je het ook echt wilt.
Schrijf je hele verhaal anders eens op en bewaar het tot het moment dat je het wel durft te geven aan iemand die je vertrouwd....
Neem de tijd voor jezelf, dat is zó belangrijk!
Waar ik me wel zorgen over maak is je huidige situatie. Het snijden e.d. kan ook niet langer doorgaan...

Hoe zou jij nou het liefst geholpen worden?

**Geplaatst**: 06-09-09 12:01

Geplaatst: 06-09-09 12:01

Ondanks dat je er zelf het nut misschien niet zo van in ziet omdat je moeite hebt met praten, zou ik toch professionele hulp zoeken. Er zijn mensen die hiervoor hebben geleerd en veel ervaring hebben met de problemen die jij hebt en die kunnen jou vast helpen. En zoals Jolliegirl al zegt, zet het op papier in plaats van het uit te spreken, of geef van te voren aan dat je grote moeite hebt om er over te praten. Ik begrijp dat je bang bent voor de confrontatie, maar hier moet je toch doorheen. Je moet je problemen onder ogen zien om hier overheen te komen, en als je het wegstopt zal het je blijven achtervolgen. Dus gemakkelijk is het niet maar aan de andere kant: de situatie waarin je nu zit is ook niet te doen. Zoek daarom iemand waarmee je het goed kan vinden.

En geef jezelf niet de schuld van het verdriet wat je ouders hebben om deze situatie, want het is jouw schuld niet (zoals je zelf eigenlijk ook wel weet). Jij hebt nooit om deze situatie gevraagd. Zij zijn waarschijnlijk verdrietig omdat dit iets is wat je als ouder niet hoopt mee te maken. Als ouder wil je je kind beschermen tegen de slechte dingen in het leven, dit is hen toen niet gelukt. Ik kan me voorstellen dat je je als ouders dan machteloos voelt. Maar jij hebt hen echt niet teleurgesteld. Ik weet niet hoe goed je contact is met je ouders en of jullie veel praten, maar probeer dit toch weer bespreekbaar te maken, dan zit je in elk geval niet helemaal alleen met je probleem.

Ik wens je heel veel sterkte toe :(:)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-09-09 12:07

Re: Ik weet het allemaal niet meer..

Geplaatst door de TopicStarter : 06-09-09 12:07

Ik weet het niet Sammetje_, goede vraag.. Maar kan er niet eens antwoord opgeven..
Danke Utopiaatje :(:)

Ik heb wat dat betreft niet zo een goede band met me ouders, ze zijn alles voor mij, maar praten over zulke dingen doen we niet..

**Geplaatst**: 06-09-09 12:10

Re: Ik weet het allemaal niet meer..

Geplaatst: 06-09-09 12:10

Vind het echt super rot voor je :(:)

! Probeer eens na te denken hoe jij het liefst geholpen zou willen worden... dan kun je misschien ook wat gerichter zoeken naar gepaste hulp? Er zijn zoveel verschillende manieren van hulpverlening...
Naast BJZ heb je ook vrij gevestigde psychologen (worden vergoed) die ook weer heel anders te werk gaan.
Heel veel sterkte!!

**Geplaatst**: 06-09-09 13:04

Re: Ik weet het allemaal niet meer..

Geplaatst: 06-09-09 13:04

Wat vreselijk voor je :(:)

. Probeer om echt goede hulp te zoeken, want dat heb je denk ik echt nodig.
Heel veel sterkte!

**Geplaatst**: 06-09-09 13:12

Re: Ik weet het allemaal niet meer..

Geplaatst: 06-09-09 13:12

Begrijp uit je verhaal dat je het niet hardop durft te zeggen. Maar op papier lukt het je wel.

Schrijf alles op en laat het lezen. Je hoeft dan niet te praten dat kan de psychiater doen. Maar je Moet niets. Het beste is voor jou is erover te durven praten. Van je af spreken. Opkroppen heeft nog nooit iemand geholpen.

**Geplaatst**: 06-09-09 13:25

Geplaatst: 06-09-09 13:25

ik denk dat het goed voor je is om je aan te (laten) melden bij een psych.
je moet dan niks, maar je bent er elke week of 2 weken, voel je niet verplicht ofzo om te praten, maar geef jezelf tijd.

dat jezelf tijd geven is sowieso iets wat volgens mij goed voor je is,
je bent 18, dat is erg jong, je hebt nog een heel leven voor je.
in dat leven is er tijd om dingen een plek te leren geven, en te leren hoe je mensen in vertrouwen kan nemen, en wat dat met je doet.

heel veel sterkte, en probeer uit dat isolement te komen!
don't give up!
en wees niet te streng voor jezelf, als het je teveel wordt, probeer dan mooie dingen te zoeken, dingen die je fijn vind, en die je gelukkig maken.
het is jóu leven, als je leert hoe je grip krijgt op je eigen leven gaat er een wereld voor je open,
geef jezelf die kans!

en vooral: maak er zelf geen eind aan, hoe verleidelijk dat ook kan zijn soms.
please doe dat jezelf en de mensen om je heen niet aan!
ik heb zo het gevoel dat je ouders zich ook best machteloos zullen voelen, je zegt hierover praten wij niet thuis, dat heeft wellicht ook veel te maken met de opvoeding die je ouders zelf hebben gehad, waardoor ze misschien niet geleerd hebben hoe om te gaan met echt persoonlijke diepegaande onderwerpen,
dat betekend niet dat ze het niet wíllen, maar meer dat ze het niet geleerd hebben en het dus onmacht is nu...

nogmaals heel veel sterkte, en super dat je het hier hebt durven delen, dat is al een stap in de goede richting!

**Geplaatst**: 06-09-09 16:04

Geplaatst: 06-09-09 16:04

Cassagrande schreef:
Begrijp uit je verhaal dat je het niet hardop durft te zeggen. Maar op papier lukt het je wel.

Schrijf alles op en laat het lezen. Je hoeft dan niet te praten dat kan de psychiater doen. Maar je Moet niets. Het beste is voor jou is erover te durven praten. Van je af spreken. Opkroppen heeft nog nooit iemand geholpen.

Hier ga ik in mee!

**Geplaatst**: 06-09-09 20:40

Re: Ik weet het allemaal niet meer..

Geplaatst: 06-09-09 20:40

meid, als aller eerste wens ik je heel veel sterkte, ik herken een groot deel in jou verhaal! ik kan bijna zeggen dat ik helemaal weet hoe je je voelt... Pb box is altijd open meid. Ik kan je mijn verhaal ook vertellen

maar wat je ook doet maak er geen einde aan, want je kunt er boven op komen!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-09-09 09:45

Re: Ik weet het allemaal niet meer..

Geplaatst door de TopicStarter : 07-09-09 09:45

Bedankt voor de lieve PB's allemaal :(:)

Kan al merken dat dit me steun heeft gegeven, jullie woorden. Ik ga het allemaal nog is opschrijven. En dan neem ik het mee, als ik er dan klaar voor ben..

**Geplaatst**: 07-09-09 11:26

Geplaatst: 07-09-09 11:26

Ten eerste, wat verschrikkelijk fout dat ze er zo op door hamerde om je littekens te zien. Dit heeft niks te maken met de reden waarom jij je zo slecht voelt. Het enige wat ik erover kan zeggen is dat je hier echt mee aan de slag moet, anders wordt het alleen maar erger en spring je wel van die brug af. Het is niet raar wat je doet, snijden is een manier van zelfbescherming. Het hier plaatsen van je probleem is al een grote stap, doe er iets mee!
Of je een borderliner bent kun je laten testen, maar mensen denken dat al gauw, als je jezelf snijdt en je slecht voelt. Borderline komt veel meer bij kijken. De stemmingswisselingen zijn naar mijn idee logisch in jouw situatie.
Denk vooral niet teveel aan anderen, als je hier mee blijft zitten raak je straks wel in een hele diepe depressie, wat voor mensen om je heen ook erg is om te zien. Ze zullen alleen maar blij zijn dat jij hen om hulp vraagt. Jij bent degene die hiermee moet leven, en dat is niet niks.
Ik wil er ook nog even bij zeggen dat ik het ontzettend knap van je vind dat je die brief aan je ouders hebt gegeven, dit heb ik zelf ook vaak geprobeerd, maar nooit gedaan. Hiervoor moet je veel moed hebben!

Heel veel sterkte, mijn pb staat open voor je!

**Geplaatst**: 07-09-09 18:41

Re: Ik weet het allemaal niet meer..

Geplaatst: 07-09-09 18:41

meis, wat een verhaal zeg.. En wat is er op een foute manier omgegaan met wat er met jou gebeurd is.
Jouw ouders denken misschien dat ze je helpen door er niet over te praten, omdat ze ook gewoon niet weten wat ze moeten zeggen of doen..
Je zou er echt goed aan doen om toch hulp te zoeken, in het begin is het heeeeel zwaar, en heel moeilijk en die stap zetten zal echt niet meevallen, maar je kan hier niet mee door blijven lopen, dat weet je zelf ook, want anders zou je hier geen hulpkreet neerzetten..

Waar kom je vandaan, misschien is er een lieve bokker in de omgeving, die je kan helpen dat eerste stapje te zetten, als je dat zelf niet kunt... bestaat er ook geen forum waar je hulp kan zoeken? is ook misschien weer makkelijker dan echt ergens binnen te moeten stappen..

Ik wil je heel veel sterkte wensen meis, je bent al zo sterk om je hier alleen doorheen te slaan, en hier om hulp te vragen, ik hoop dat je snel de kracht hebt om het volgende stapje te zetten, al dan niet met hulp

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-09-09 22:39

Re: Ik weet het allemaal niet meer..

Geplaatst door de TopicStarter : 08-09-09 22:39

Ik loop de laatste dagen allemaal te denken.. maar het lukt me gewoon niet.. Ik durf het niet