Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-08-09 12:09

Je zeikt/stelt je aan, ik geloof niet dat je ziek bent

Geplaatst door de TopicStarter : 09-08-09 12:09

en dat kwam behoorlijk hard aan.
Een ''vriend'' van mij, weet dat ik niet helemaal gezond ben, en toen kwam die opmerking ontzettend hard aan kwam.
Ik heb net een nieuwe baan welke ik ontzettend leuk vind dat ik wou gaan proberen om meer uren te gaan werken, vertelde hem dat behoorlijk vrolijk, want hehe eindelijk een passende baan gevonden waarbij ik het aandurfde om meer uren te gaan proberen.
Ik moest niet zo negatief doen, mezelf een schop onder mn kont geven en niet zeiken, kon makkelijk 40 uur werken en hij begreep niet dat ik was afgekeurd, want dat was iets wat alleen voor echt zieke mensen was.
Ik kon gewoon lopen, mn handen kan ik ook gebruiken dus niet zeuren.
Uitgelegd dat ik vrijwel altijd pijn heb maar daar niet mee te koop wil lopen en niet constant wil klagen, als reactie daarop kreeg ik dat als het echt pijn deed ik dat wel zou doen.
Ben direct offline gegaan voor ik verkeerde dingen ging zeggen en een mailtje getikt die ik nu uiteindelijk niet durf te versturen.
Hierin staat uitgelegd hoe het zit, dat het een optelsom is van meerdere ziektes waardoor ik het gewoon niet trek om fulltime te werken.
Net toch meer weer online op msn, krijg direct de vraag waarom ik dan af en toe wel kan paardrijden, dat ik daarna erg veel pijn heb doet er niet toe, dat zal wel mee vallen anders zou ik er nooit meer op gaan zitten.

Nu heb ik de neiging om direct al het contact te verbreken want wat moet ik met zo'n persoon in mijn vriendenkring, aan de andere kant zal dit vast nog wel vaker gaan gebeuren en wordt het misschien tijd om er mee leren om te gaan.
Ik heb bij revalidatie therapie ook een maatschappelijk werkster gehad die zei dat ik het beste gewoon die mensen links kon laten liggen, maar ik wil niet zo maar alles en iedereen de deur wijzen omdat ze het niet begrijpen.
Zijn er mensen die in hetzelfde schuitje hebben gezeten, of gewoon tips hebben hoe hier mee om te gaan?

**Geplaatst**: 09-08-09 12:12

Geplaatst: 09-08-09 12:12

Echt vrienden begrijpen je of proberen je op z'n minst te begrijpen. Ik vind zijn reactie wel erg lomp en vraag me af in hoeverre het een echte vriend is.

Ik zou als ik jou was er mee kappen denk ik. Je kunt je energie beter in vrienden steken die je wel begrijpen en je willen steunen.
Helaas zul je inderdaad wel vaker mensen tegen komen die je niet begrijpen, maar van je vrienden mag je verwachten dat ze je steunen en je respecteren zoals je bent. Dat is dus incl. je gezondheid en ziekten.

Heel veel sterkte.

**Geplaatst**: 09-08-09 12:13

Geplaatst: 09-08-09 12:13

Sturen! Stuur die mail! Ik ben altijd heel recht door zee en als ik jou was zou ik je muispijltje op verzenden zetten, ogen dicht en klikken! Het zal opluchten voor jou, en hij krijgt zeer waarschijnlijk een schuldgevoel. Laat hem maar lekker, is hij nu gauw. Ik vind dit geen vriend te noemen hoor, die had jouw kunnen begrijpen ondanks hij er andere meningen over heeft. Je bent voor me of je bent tegen me, vind het erg zwak van hem.

**Geplaatst**: 09-08-09 12:14

Geplaatst: 09-08-09 12:14

Ongelooflijk he zulke mensen... ik ken ze ook hoor!!!
Ik ga wat dat betreft met Pollewoppy mee...

**Geplaatst**: 09-08-09 12:16

Geplaatst: 09-08-09 12:16

weet precies hoe je je voelt!!

ik loop ook nog steeds in de ziektewet nadat ik mijn kinderen verloren ben,dit is nu 4 maanden geleden
mensen vragen mij dan waarom ik nog niet werk, en als ik zeg ja weet je niet wat er gebeurt is dan? zeggen ze: " ja ....weet ik...en??, je kan toch ook paardrijden en wandelen met je honden!"
pardon! :oo

mensen begrijpen het niet omdat ze niet weten hoe het is
uitleggen heeft geen nut want ze hebben een andere visie en zien het anders
ik noem dat soort mensen: blockers
die duwen alles weg

het enige wat helpt: hun wegduwen.......links laten liggen en je eigen pad blijven volgen

JIJ weet waarom het niet gaat, alleen JIJ voelt wat je wel en niet kan
en je moet daarom alleen maar denken aan het persoontje : IK

sinds 4 maanden wordt mijn vriendenlijst steeds dunner en dunner...
het is moeilijk
maar alleen echte vrienden snappen het en hebben er respect voor en doen hun best het te begrijpen.....

je houd iig wel de goede over

**Geplaatst**: 09-08-09 12:19

Geplaatst: 09-08-09 12:19

Er mee om leren gaan of je laten kwetsen en je moeten verdedigen zijn in mijn ogen 2 verschillende dingen.
Denk na of je in 'die vriend' dusdanig energie wilt steken om hem te doen laten beseffen dat je je niet aanstelt.
Of dat je die energie liever gebruikt om dingen te doen die wel gaan of lukken.

Ik zou hem blokkeren op msn en hem even helemaal negeren.

Sterkte ermee

**Geplaatst**: 09-08-09 12:20

Geplaatst: 09-08-09 12:20

Het is echt jammer hoe hard sommige mensen zijn.
Ik zit zelf inmiddels ruim anderhalf jaar thuis en mensen die zelf niet het nodige hebben meegemaakt kunnen soms erg lomp reageren. Ze hebben volgens mij niet eens door hoeveel pijn ze je er mee kunnen doen.

Voor de TS en ikdoemaarwat : :(:)

**Geplaatst**: 09-08-09 12:21

Re: Je zeikt/stelt je aan, ik geloof niet dat je ziek bent

Geplaatst: 09-08-09 12:21

Ik snap wel dat je de behoefte voelt om je te verdedigen, maar anderzijds snap ik niet dat je de weinige energie die je al hebt aan zo'n idioot wilt verspillen... Ga liever iets doen waar je blij van wordt

**Geplaatst**: 09-08-09 12:22

Geplaatst: 09-08-09 12:22

Ik wil me ook altijd sterk houden om niet zwak over te komen, en probeer dus (als ik pijn heb) ook altijd mijn pijn te verbijten, maar dat leidt er dan toe dat mensen je soms niet geloven...
Afgelopen di ben ik van mijn paard gevallen en heb mijn onderrug echt pijn gedaan, maar logeerde een paar dagen bij een vriendin en haar ouders, dus wou niet klagen en hoopte dat de pijn snel over zou gaan...niet dus..heb 2 dagen continue pijn gehad en kon echt niet rijden (stappen ging nog wel, maar draven ofzo echt wel niet). Dan zei die papa ineens dat ik door de pijn heen moest rijden...nu als je continue pijn hebt, ook al zit je gewoon, dan ga je dat echt niet doen he

dus ik vond dat wel een poedersuiker, maar die man kon daar ook niets aan doen, omdat die niet wist hoeveel pijn ik had.
Ben na 2 dagen ineens tegen mijn vriendin in huilen uitgebarsten, dat ik het niet meer kon rekken en dan zijn we pijnstillers enzo gaan halen, maar zij was enorm geschrokken dat ik zoveel pijn had.
Niemand had gemerkt dat het zo erg was, gewoon omdat ik niet wilde dat ze het zouden merken, omdat ik niet als mieperd bekeken wil worden

Probleem: mensen begrijpen het niet

Dus...niet altijd zo sterk willen zijn, maar het echt uiten als je pijn hebt, zodat ze het echt kunnen begrijpen, dat het soms niet gaat.

**Geplaatst**: 09-08-09 12:22

Geplaatst: 09-08-09 12:22

Geen moeite en energie in zo iemand steken, hou de energie voor jezelf.

**Geplaatst**: 09-08-09 12:24

Geplaatst: 09-08-09 12:24

russel schreef:
Geen moeite en energie in zo iemand steken, hou de energie voor jezelf.

Mee eens, ik ben 80-100 afgekeurd maar werk 60% vrijwillig (Hoeft niet hoor maar dat wil ik zelf) en ga nooit een discussie starten waarom ik niet meer hoef te werken.
Zou ook verders geen energie meer stoppen in dat figuur, lekker blokken.

**Geplaatst**: 09-08-09 12:24

Geplaatst: 09-08-09 12:24

Tjsa, lomp zeg :(:)

Even negeren zou ik zeggen, ´assertiviteit´ (en evt iets van practische tips) intypen bij google, keurig assertief mailtje opstellen (waarin je je eigen gevoel etc kwijtkan) en versturen. Dan maar even kijken wat voor reactie je erop krijgt...

Maar ik ben wel van mening dat mensen waar je je niet beter / gelukkig door voelt niet als vriend of soort van vrienden tellen. Dus krijg je steeds een rot gevoel van hem, weg ermee

**Geplaatst**: 09-08-09 12:25

Geplaatst: 09-08-09 12:25

russel schreef:
Geen moeite en energie in zo iemand steken, hou de energie voor jezelf.

**Geplaatst**: 09-08-09 12:28

Geplaatst: 09-08-09 12:28

Nijn, ik loop al jaren met klachten (waaronder dezelfde als jij) en ik krijg/ kreeg ook regelmatig uit mijn nabije omgeving van dat soort lompe opmerkingen.
Ik ga mezelf niet eens meer uitleggen, vind het prima zo, maar ik zal met zulke personen ook geen contact meer opnemen, zoeken ze het maar lekker uit. Zoals hierboven al werd gezegd; ik steek daar geen energie in.

Heb sinds een jaar ook een nieuwe baan, als ik ergens tegenaan loop leg ik heel kort uit hoe of wat en daar laat ik het bij. Niemand die er over zeurt gelukkig hier.
Ik werk trouwens 4 dagen in de week, meer dan genoeg, 5 dagen zou voor mij ook teveel zijn.

**Geplaatst**: 09-08-09 12:35

Re: Je zeikt/stelt je aan, ik geloof niet dat je ziek bent

Geplaatst: 09-08-09 12:35

LZP -> MW

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-08-09 12:40

Re: Je zeikt/stelt je aan, ik geloof niet dat je ziek bent

Geplaatst door de TopicStarter : 09-08-09 12:40

Allereerst bedankt voor de reacties.
Misschien moet ik het idd maar gewoon zo laten, maar het frustreert mij op een 1 of andere manier dat hij zo reageert, er is nou ook niet echt een aanleiding om alles wat ik zeg in twijfel te trekken.

Biebabeloeba pijn uiten is iets wat ik vrijwel nooit doe, mensen die mij goed kennen zien het aan mijn gezicht. Als iets echt niet gaat geef ik het wel aan, maar zeggen dat ik pijn heb om het zeggen doe ik niet

IDMW de goede overhouden, zo kan ik het idd ook gaan zien, misschien wel een mooie positieve insteek.

**Geplaatst**: 09-08-09 12:43

Geplaatst: 09-08-09 12:43

Goof schreef:
Ik werk trouwens 4 dagen in de week, meer dan genoeg, 5 dagen zou voor mij ook teveel zijn.

Ik vind het uberhaupt raar dat je je zou moeten "verantwoorden" voor het aantal dagen dat je werkt

Al werk je helemaal niet, als jij je daar goed bij voelt en jullie kunnen het je veroorloven dan is dat toch je eigen zaak? (Een uitkering gaan trekken als je wel kunt werken vind ik dan weer een ander verhaal...)

**Geplaatst**: 09-08-09 12:46

Geplaatst: 09-08-09 12:46

Nijn schreef:
Biebabeloeba pijn uiten is iets wat ik vrijwel nooit doe, mensen die mij goed kennen zien het aan mijn gezicht. Als iets echt niet gaat geef ik het wel aan, maar zeggen dat ik pijn heb om het zeggen doe ik niet

En dan is het ook niet nodig om het te zeggen.
Ik kan me voorstellen dat je het niet zomaar wil zeggen, dan ga je jezelf zo'n zeur voelen en dat wil je niet.

Verder kan ik het me heel goed voorstellen dat het je frustreert. Het is gewoon onterecht en oneerlijk en daarom frustreert het je zo.
Klote is dat he meid. :(:)

Hij heeft waarschijnlijk geen eens door wat hij aanricht met zijn opmerking.

**Geplaatst**: 09-08-09 12:46

Geplaatst: 09-08-09 12:46

Nee hoor equimotion, niemand vraagt me me te verantwoorden voor hoeveel dagen ik werk, ik voegde het alleen in het bericht toe om aan te geven voor mezelf dat 5 dagen teveel is. Niemand die er ooit iets van gezegd heeft gelukkig

**Geplaatst**: 09-08-09 12:48

Geplaatst: 09-08-09 12:48

Als iemand geen begrip op kan brengen nadat je het hem uitgelegd hebt dan is diegene het voor mij niet waard.
Ik heb ook ene blessure waar niemand iets aan me ziet, maar ik wel dagelijks de gevolgen er van ondervind (whiplash)
Kan dus ook niet altijd alles doen wat gedaan moet worden of wat ik wil doen.
En als iemand daar geen begrip voor kan opbrengen jammer dan, dan behoort diegene niet tot mn vrienden..

**Geplaatst**: 09-08-09 12:48

Geplaatst: 09-08-09 12:48

bij mij zie je wel gelijk dat ik iets mankeer, maar ook ik heb er erg veel last van gehad hoor. mensen die je niet snappen, mensen die dneken te kunnen oordelen over iets wat alleen jij kunt beoordelen...

ik zou bij mezelf nagaan of die persoon de moeite waard is om energie in te steken. niet gelijk afkappen. wie weet is het wel iemand die na een goed gesprek of goed mailcontact ineens het licht ziet en doorheeft wat hij je aandoet door zulke opmerkingen te maken. als diegene verder wel gewoon een goede vriend is zou ik niet gelijk al het contact verbreken. maar dat is iets wat alleen jij kunt beoordelen en bepalen.

succes! en veel plezier met je nieuwe baan!

**Geplaatst**: 09-08-09 12:55

Geplaatst: 09-08-09 12:55

Goof schreef:
Nee hoor equimotion, niemand vraagt me me te verantwoorden voor hoeveel dagen ik werk, ik voegde het alleen in het bericht toe om aan te geven voor mezelf dat 5 dagen teveel is. Niemand die er ooit iets van gezegd heeft gelukkig

Ik bedoelde het misschien wat meer in het algemeen. Het is toch aardig gangbaar dat je 5 dagen werkt, om daar vanaf te wijken moet je wel een goede "reden" hebben, maar waarom zou je mits je financieel gewoon uit komt

Had daar laatst een gesprek over met een stel vrienden, waarvan zij zat te "klagen" dat ze naast werk/huishouden/verplichte dingen zo weinig tijd voor zichzelf had. Zij vond het echt niet kunnen om dan minder te gaan werken, haar man en ik zagen dat probleem niet zo.

Helemaal als je dan al een ziekte hebt zoals TS vind ik het uberhaupt bizar dat iemand je aanspreekt op het aantal uren dat je werkt.

**Geplaatst**: 09-08-09 12:56

Re: Je zeikt/stelt je aan, ik geloof niet dat je ziek bent

Geplaatst: 09-08-09 12:56

Oh op die manier. Ja tuurlijk, waarom 5 dagen werken als minder ook kan

**Geplaatst**: 09-08-09 13:12

Geplaatst: 09-08-09 13:12

Equimotion schreef:
Goof schreef:
Ik werk trouwens 4 dagen in de week, meer dan genoeg, 5 dagen zou voor mij ook teveel zijn.

Ik vind het uberhaupt raar dat je je zou moeten "verantwoorden" voor het aantal dagen dat je werkt Al werk je helemaal niet, als jij je daar goed bij voelt en jullie kunnen het je veroorloven dan is dat toch je eigen zaak? (Een uitkering gaan trekken als je wel kunt werken vind ik dan weer een ander verhaal...)

Dat verantwoorden sluipt er een beetje in.
Tenminste bij mij. Ik weet dat het ook anders kan maar vind dat erg moeilijk. Misschien wel omdat ik het nog niet geaccepteerd hebt.
De ene keer kan ik er wel goed mee omgaan en de andere keer is een opmerking genoeg om in tranen uit te barsten.

Het is voor andere niet te begrijpen als je iets hebt wat je aan de buitenkant niet kan zien. Zo ben ik al vergeleken met iemand van 53 die wel de stallen uit kon mesten dus dat moest ik dan ook maar kunnen.
Ik geloof dat ik de rest van het weekend jankend op bed heb gelegen. Ze moesten eens weten hoe graag ik zou willen dat ik simpelweg een stal kan uitmesten maar dat dat gewoon niet gaat.

(heb 3 hernia's gehad . Ondanks dat ik er nog zelden last van heb kwa pijn heb ik toch wel beperkingen aan over gehouden)

Gelukkig heb ik wel veel meer begrip gekregen en kan ik mensen er vaak genoeg op wijzen dat je niet over een ander kunt oordelen.
Laatst oordeelde een collega van me over een zieke collega waarop ik zei dat ik daar zelf niks over ga zeggen omdat ik weet hoe vervelend het is als iemand over je oordeeld en het helemaal mis heeft.
Verder kan ik ook gewoon goed praten met mensen die ook iets hebben. dat voel je toch een soort van opluchting "je bent niet de enige met hetzelfde probleem"

Ach ja die 4 dagen werken, lekker toch. Als ik morgen de loterij win stop ik direct met werken. Ook daar heb ik vaak genoeg commentaar op gehad. je werkt om te leven hoor niet andersom.
En als je je kapot werkt(zoals ik dus gedaan hebt) is er na al die jaren geen haan die naar je kraait hoor, je baas neemt dan gewoon een ander en werkt je het liefst zo snel mogenlijk de tent uit.(wat dus ook bij mij gebeurde)

**Geplaatst**: 09-08-09 13:25

Geplaatst: 09-08-09 13:25

Dat zijn idd mensen die het niet begrijpen, het zelf (gelukkig) nooit hebben ervaren. Maar als zelfs 'deskundigen' (waarvan je hulp en begeleiding verwacht) dergelijke dingen gaan zeggen... Zo merk ik ook dagelijks de gevolgen van een whiplash (auto-ongeluk), ben jaren uit de running geweest, toen ik me wat beter voelde zélf een passende opleiding geregeld en een baantje van 8 uren per week (omdat het reïntegratiebureau niks deed). Kwam ik bij het UWV voor een herkeuring... zegt die dame doodleuk, ooooh maar als je 8 uren kan werken kan je ook 40 uren werken

Of een psychologe die zei dat het allemaal wel mee zou vallen omdat ik geen tekenen van depressiviteit vertoonde?? Nee, ik WIL niet depressief zijn, ik wil doen wat ik nog kán doen en daarvan genieten. Maar volgens haar zijn mensen met pijn/beperkingen altijd depressief. Klinkklare onzin als je het mij vraagt, heb toen ook om een andere pyscholoog gevraagd en die ook gekregen. Deze begreep het wel en daar heb ik heel veel aan gehad!

TS, het is JOUW lijf, JOUW gevoel en niemand maar dan ook niemand kan voelen wat jij voelt. Er zullen altijd mensen zijn die twijfels hebben en die ook uitspreken... Kijk, dat mensen het niet begrijpen neem ik ze niet kwalijk, het ís ook moeilijk te begrijpen als je niet zelf in dat schuitje hebt gezeten, maar óórdeel dan ook niet zo ondoordacht. Ook ik heb hierdoor al vele 'vrienden' kunnen schrappen uit de kerstkaartenlijst

en dat is gewoon zoals het is... en altijd zal zijn. Doe wat je wilt, kletsen doen ze toch :(:)