Mijn 2e teen van mijn rechtervoet is gebroken geweest. Op stage was er een driejarige op gesprongen. Deed eigenlijk best veel pijn, maarja, er staan wel vaker paarden perongeluk op mijn voet en nog nooit iets er aan over gehouden.
Dus gewoon de hele dag vrolijk door gestrompeld.
Volgende ochtend: aaaah echt knetter veel pijn! Kreeg mijn sok en schoen met moeite aan. Stagebegeleider lag in een scheur toen ik vertelde dat ik dacht dat het gebroken was en maakte er een lolletje van.

Toch maar naar de HA geweest en die stuurde me door naar het ziekenhuis. Daar ruim 2,5 uur in de wachtkamer gezeten. Uiteindelijk foto's gemaakt en jahoor: hartstikke gebroken. Kon ik kiezen tussen tape of gips
Nou, natuurlijk voor tape gekozen! Heb zelf nog ruim 4 weken getaped, had daardoor meer steun en minder pijn. Maargoed, naast dat mijn teen ongelovelijk zeer deed, deed ook de onder-binnenkant (onder de brug van je voet) echt hartstikke zeer. Echter werd er gewoon NIET geluisterd. Ik had alleen een gebroken teen en meer niet. Klaar, daar is de deur.Echter na 2 maanden deed mijn voet nog steeds zeer (uitstraling tot onder de brug van mijn voet). Maargoed, mijn teentje was allang genezen. Opnieuw naar de HA geweest, bleek mijn peesplaat beschadigd te zijn.
Ik wist het! Ik wist dat er meer aan de hand was, maar de verpleegster en tevens de dokter deden net alsof ze oost-indisch doof waren toen ik vertelde waar het nog meer zeer deed.
Ookal gaat dit om kleine vergrijpen, het mag toch niet gebeuren dat er EN niet naar je geluisterd wordt EN ze dingen over het hoofd zien.
Meer mensen met zulke akkefietjes?



